|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 1318
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 36/2013)
(20 Ιουνίου 2013)
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) IGOR ZHΙGACHOV, (2) VLADIMIR ZAKHAROV, (3) ALEXANDER Zakharov, (4) Tatiana shchegoleva, (5) armen davidyan, ολων από τη ρωσια, φ/δι vereyskaya street 17, office 616, μοσχα, ρωσια (6) critch investments limited, από craigmuir chambers p.o. box 71, read town, tortola, βρετανικων παρθενων νησων και (7) froniador holding limited, από era house, διαγορου 2, 1097 λευκωσια, για την εκδοση προνομιακου ενταλματοσ της φυσησ certiorari και/ή prohibition
και
αναφορικα με το προσωρινο διαταγμα του Επαρχιακου δικαστηριου λεμεσου που εκδοθηκε στις 24.01.2013 και όπως τροποποιηθηκε δυναμει διαταγματοσ ημερο- μηνιασ 25.01.2013 στην αγωγη υπ΄αριθμο 3982/2011
αιτηση δια κλησεωσ των ως ανω (1) IGOR zhigachov, (2) vladimir zakharov, (3) alexander zakharov, (4) tatiana shchegoleva, (5) armen davidyan, (6) critch investments Limited και (7) froniador holdings limitd, αιτητων
_________________
Π. Ιωαννίδης με κα Μ. Μιχαήλ, κ. Παναγίδη και κα Μ. Γιωρκατζη, για τους Αιτητές.
Α. Αντρέου, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ: Την 8.2.2013 εδόθη άδεια όπως καταχωρηθεί η ενώπιον μου Αίτηση για έκδοση προνομιακού διατάγματος certiorari αποβλέποντος στην ακύρωση προσωρινού διατάγματος εκδοθέντος ex parte από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού την 24.1.2013 επί αιτήσεως ημερομηνίας 23.1.2013 και τροποποιηθέντος επίσης ex parte την 25.1.2013. Το διάταγμα εξεδόθη στα πλαίσια της αγωγής 3982/2011 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με ενάγουσες τις Elena Zakharova και Anastasia Zakharova, προς τις οποίες και εδόθη το διάταγμα, και εναγόμενους, μεταξύ άλλων, τους Providencia Holding Ltd, Igor Zhigachov, Vladimir Zakharov, Alexander Zakharov, Tatiana Tshegalova και Armen Davidydan. Αυτοί, πλην της Providencia, μαζί με δύο άλλες εταιρείες, την Critch Investements Ltd, μοναδική μέτοχο της Providencia, και την Froniador Holdings Ltd, εμπιστευματοδόχου του αναφερομένου ως Spring Trust (τούτα αμφισβητούνται από τους Καθ΄Ων η Αίτηση), είναι και οι Αιτητές στην ενώπιον μου Αίτηση. Υπάρχει και άλλη αγωγή, η 2473/2012 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, με ενάγοντες τους Igor Zhigachov, Vladimir Zakharov, Alexander Zakharov, Providencia Holdings Ltd, Critch Investments Ltd και Froniador Holdings Ltd και εναγόμενους άλλους, περιλαμβανομένης της Custodian Holdings Ltd, μέσω της οποίας ελέγχεται η Providencia. Στην αγωγή της Λευκωσίας οι ενάγοντες επιδιώκουν θεραπείες που αφορούν το Spring Trust, το οποίο επίσης αφορά η αγωγή της Λεμεσού. Το ουσιαστικό θέμα είναι κατά πόσο δικαιούχοι του Spring Trust, το οποίο ιδρύθηκε από τον Oleg Zackharov και αφορά την τεράστια περιουσία του, είναι μόνο οι υιοί του Vladimir Zakharov και Alexander Zakharov, ως ισχυρίζονται, συμπλέοντες με τον Zhigachov, ή και η θυγατέρα του Anastasia Zakharova, ετεροθαλής αδελφή των Vladimir και Alexander, η οποία παραπονείται ότι έχει παρανόμως αποκλεισθεί αυτού.
Με το επίδικο διάταγμα απαγορεύεται στους Zhigachov και Alexander Zakharov, προσωπικώς ή άλλως ενεργούντες και ιδιαιτέρως μέσω των Davidyan και Tshegoleva, να εμφανίζονται ως Διευθυντές ή ως εκπροσωπούντες την Providencia ή να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε έγγραφο φαίνεται να προέρχεται ή να εγκρίθηκε από αξιωματούχο ή Διευθυντή της Providencia ή της Custodian, και απαγορεύεται στους Zhigachov, Alexander Zakharov και Vladimir Zakharov, προσωπικώς ή άλλως ενεργούντες και ιδιαιτέρως μέσω των Davidyan και Tshegoleva, να αποξενώσουν ή επιβαρύνουν περιουσία που ανήκει στην Providencia ή σε εταιρεία ελεγχόμενη από αυτή.
Είναι η θέση των Αιτητών ότι, καθ΄όσον η αγωγή τους της Λευκωσίας αφορά την εταιρική δομή της Providencia, και μάλιστα στα πλαίσια της είχε εκδοθεί προσωρινό διάταγμα την 11.4.2012 (τροποποιηθέν την 17.4.2012), το επίδικο διάταγμα συνιστά παρέμβαση με την εταιρική δομή της Providencia που δεν είναι επίδικο θέμα στην αγωγή της Λεμεσού αφού εκεί η Providencia ενάγεται ως εμπιστευματοδόχος, εξουδετερώνει κάθε δυνατότητα των Αιτητών να εμφανίζονται στην αγωγή της Λευκωσίας, και αντιστρατεύεται το διάταγμα το οποίο είχε εκδοθεί στην αγωγή της Λευκωσίας. Πέραν τούτων, και δεδομένων των υφιστάμενων διαδικασιών, ήταν, εισηγούνται οι Αιτητές, καταχρηστική και ανεπίτρεπτη η έκδοση του επιδίκου διατάγματος ex parte. Οι Αιτητές παραπέμπουν συναφώς και σε ενδιάμεσο διάταγμα εκδοθέν στην αγωγή της Λευκωσίας προς όφελος των εκεί Εναγομένων την 29.6.2012, το οποίο ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο σε διαδικασία certiorari την 18.1.2013 (115/2012) στην οποία μάλιστα οι Ενάγουσες στην αγωγή της Λεμεσού ήσαν παρεμβαίνουσες. Ήταν, υποδεικνύουν, αμέσως μετά την ακύρωση του εν λόγω διατάγματος που οι Ενάγουσες στην αγωγή της Λεμεσού ζήτησαν και εξασφάλισαν ex parte το επίδικο διάταγμα. Οι Αιτητές παραπέμπουν και σε άλλη διαδικασία certiorari (58/2012) που αφορούσε το διάταγμα της Λευκωσίας της 11.4.2012, με κατάληξη την 20.6.2012 την ακύρωση του διατάγματος μόνον όσον αφορά την εκπροσώπηση της Custodian. Ακόμα, οι Αιτητές υποδεικνύουν ότι στην αγωγή της Λεμεσού είχαν από το 2011 εκδοθεί διατάγματα εκ συμφώνου, την 26.8.2011 και την 28.9.2011, γεγονός που καθιστούσε ακόμα πιο ανεπίτρεπτη, μετά από τόσο χρόνο μάλιστα, την έκδοση του επίδικου διατάγματος ex parte.
Το διάταγμα της 11.4.2012 ακυρώθηκε τελικά, μετά από ακρόαση, την 8.3.2013, οι Αιτητές θεωρούν όμως ότι τούτο δεν επηρεάζει το επίδικο θέμα στην παρούσα αίτηση, που είναι η νομιμότητα του διατάγματος της 24.1.2013, αφού το διάταγμα της Λευκωσίας ήταν σε ισχύ την 24.1.2013 που είναι ο κρίσιμος χρόνος για έλεγχο της νομιμότητάς του.
Οι Καθ΄Ων η Αίτηση ενάγουσες στην αγωγή της Λεμεσού έχουν άλλη άποψη για την ακύρωση του διατάγματος της Λευκωσίας. Θεωρούν ότι, εφ΄όσον το διάταγμα αυτό, ακυρωθέν την 8.3.2013, δεν υφίσταται κατά την ακρόαση της Αίτησης, η ύπαρξη του σε ισχύ την 24.1.2013 που εξεδόθη το επίδικο διάταγμα έχει παύσει να έχει σημασία, ώστε να μην μπορεί να τίθεται πλέον θέμα αντιφατικότητας και παρέμβασης του επίδικου διατάγματος με το ακυρωθέν διάταγμα της Λευκωσίας.
Η ακύρωση του διατάγματος της Λευκωσίας όντως αφαιρεί το υπόβαθρο των εισηγήσεων των Αιτητών ως προς την αντιφατικότητα του επίδικου διατάγματος με το διάταγμα της Λευκωσίας. Ναι μεν ο κρίσιμος χρόνος ελέγχου της νομιμότητας του επίδικου διατάγματος είναι ο χρόνος έκδοσής του, το δικαστήριο όμως δεν μπορεί να αγνοήσει την πραγματικότητα της ακύρωσης του διατάγματος της Λευκωσίας ως επηρεάζουσας την αναγκαιότητα έκδοσης προνομιακού διατάγματος. Προς τούτο λοιπόν, οι εισηγήσεις των Αιτητών που αφορούν την κατ΄αυτούς αντιφατικότητα του επίδικου διατάγματος προς το διάταγμα της Λευκωσίας δεν μπορούν να ληφθούν υπ΄όψη. Παραμένουν όμως βεβαίως οι λοιπές εισηγήσεις των ως προς την παρέμβαση του επίδικου διατάγματος με την εταιρική δομή της Providencia και τη δυνατότητα των να προωθούν την αγωγή της Λευκωσίας, όπως και οι ευρύτερες εισηγήσεις τους ως προς υπέρβαση δικαιοδοσίας, οι οποίες περιλήφθησαν στην αίτηση για άδεια. Και δεν συμφωνώ με τους Καθ΄Ων η Αίτηση ότι η αίτηση για άδεια και η δοθείσα άδεια περιορίζετο στο θέμα της παρέμβασης του επίδικου διατάγματος με το διάταγμα της Λευκωσίας.
Η βασική εισήγηση των Καθ΄Ων η Αίτηση είναι ότι δεν υπήρξε πλήρης αποκάλυψη εκ μέρους των Αιτητών στην αίτησή τους για εξασφάλιση άδειας, με ιδιαίτερη παραπομπή στα αφορώντα την ουσία των αιτιάσεων της Anastasia και δη τις ενέργειες των Αιτητών προς αποκλεισμό της από το Spring Trust κατά παράβαση των επιθυμιών και διευθετήσεων του ιδρυτή του Oleg Zakharov, ο οποίος απεβίωσε το 2006. Οι Καθ΄Ων οι Αίτηση παραπέμπουν στο ιστορικό του πράγματος για να καταδείξουν ότι, αν και, μετά το θάνατο του Oleg, οι μοναδικοί δικαιούχοι ήσαν, σύμφωνα με τους όρους του Trust και με Letter of Wishes του Oleg, οι δύο εν λόγω υιοί του Alexander και Vladimir, εν τούτοις ο Oleg είχε εκφράσει την επιθυμία να δημιουργήσει τρία ίσα εμπιστεύματα, ένα για κάθε παιδί του, ώστε δηλαδή να περιλαμβάνεται και η Anastasia, μεταφέροντας σε αυτά τις μετοχές της Providencia, γεγονός γνωστό στο Zhigachov και βεβαιωθέν από αυτόν. Τούτο όμως δεν έγινε, λόγω ενεργειών των Zhigachov, Alexander, Vladimir, Davidyan και Tshegoleva, οι οποίοι επεδίωξαν τον πλήρη και αποκλειστικό έλεγχο της Providencia, περιλαμβανομένων και δόλιων αλλαγών μετόχων και αξιωματούχων της Providencia την 15.9.2011, και μάλιστα κατά παράβαση των δύο ενδιάμεσων διαταγμάτων στην αγωγή της Λεμεσού που είχαν εκδοθεί την 26.8.2011 και 28.9.2011. Γίνεται μάλιστα παραπομπή και στην απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία ακυρώθηκε το διάταγμα της Λευκωσίας, για να καταδειχθεί το δόλιο των ενεργειών εκείνων. Όταν οι Αιτήτριες πληροφορήθησαν τις εν λόγω παράνομες ενέργειες, αντέδρασαν και ο Έφορος Εταιρειών την 21.9.2011 ακύρωσε τα παρανόμως εκδοθέντα πιστοποιητικά και εξέδωσε διορθωμένα πιστοποιητικά ως η αρχική κατάσταση, τα οποία όμως στη συνέχεια επίσης ακύρωσε. Ο Zhigachov όμως και οι άλλοι συνέχισαν να παρουσιάζουν εαυτούς ως ελέγχοντες την Providencia, να αποξενώνουν περιουσία της, διαφημίζοντας μάλιστα και την πώληση της οικογενειακής οικίας που ήταν εγγεγραμμένη σε εταιρεία ελεγχόμενη από την Providencia, και να αποκλείουν την Anastasia από αυτή, στα πλαίσια δε των επιδιώξεών τους κατεχώρησαν και την αγωγή της Λευκωσίας. Σκοπός του επίδικου διατάγματος ήταν η προστασία των δικαιωμάτων της Anastasia. Οι Αιτητές, εισηγούνται οι Καθ΄Ων η Αίτηση, παρέλειψαν να προβούν σε πλήρη αποκάλυψη ως προς το ιστορικό του πράγματος όταν αιτήθησαν την άδεια για καταχώρηση της Αίτησης, και δη ως προς την εκφρασθείσα επιθυμία του Oleg να περιλάβει την Anastasia στο Spring Trust, όπως ανεγνωρίσθη από τον ίδιο τον Zhigachov σε εποστολές του, και τις διεκδικήσεις της Anastasia επί του Spring Trust.
Δεν διαπιστώνω έρεισμα στις εισηγήσεις των Καθ΄Ων η Αίτηση για παράλειψη αποκάλυψης. Και τούτο όχι μόνο διότι τα έγγραφα τα οποία παρελήφθησαν στην αίτηση για άδεια ήσαν τα ίδια πλήρη και περιλάμβαναν τις εν λόγω επιστολές και την ένορκη δήλωση του Φίλιππου Αριστοτέλους στην οποία έγινε ιδιαίτερη αναφορά, αλλά και πρωτίστως διότι η ύπαρξη των διαφορών και διεκδικήσεων της Anastasia ήταν κυρίαρχο στοιχείο στην εικόνα των πραγμάτων που παρουσίασαν οι Αιτητές. Αυτή είναι μάλιστα και η ουσία του θέματος, η ύπαρξη δηλαδή των διαφορών που προκύπτουν από όλο το φάσμα των διαδικασιών της Λεμεσού και της Λευκωσίας, ως προς τις οποίες και η αποκάλυψη των Αιτητών πόρρω απείχε από του να υστερεί.
Δεν θα με απασχολήσει η εισήγηση των Αιτητών ως προς την παρέμβαση του διατάγματος με την εταιρική δομή της Providencia που είναι επίδικο θέμα στην αγωγή της Λευκωσίας και δεν είναι επίδικο θέμα στην αγωγή της Λεμεσού. Προκειμένου περί ουσιαστικής εισήγησης, έπεται της εισήγησης των Αιτητών που αφορά το καταχρηστικό και ανεπίτρεπτο της έκδοσης του επίδικου διατάγματος ex parte, και ακόμα πιο θεμελιακά του θέματος όπως το ήγειρε το Δικαστήριο, δηλαδή του κατά πόσο ενομιμοποιείτο η έκδοση του επίδικου διατάγματος ex parte.
Ως προς τούτο, στη νομολογία έχει επανειλημμένα γίνει αναφορά στο εξαιρετικό της έκδοσης διατάγματος ex parte και στο ότι οι όροι έκδοσης του είναι δικαιοδοτικοί όροι ελεγχόμενοι ως τέτοιοι. Στα πλαίσια αυτά, έχει επίσης επανειλημμένα κατακριθεί από το Εφετείο η πρακτική των Επαρχιακών Δικαστηρίων να εκδίδουν διατάγματα ex parte με τέτοια ευκολία ως τούτο να ήταν ο κανόνας αντί η άκρως ιδιάζουσα εξαίρεση. Παραπομπή μπορεί να γίνει στην πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση Αμβροσιάδου ν. Coward, Oικ. Eφ. 3/2011, κ.α., 15.1.2013, στην οποία υπήρξε πλήρης αναφορά στο θέμα και στις συνέπειες του στη σωστή απονομή της δικαιοσύνης.
Θεωρώ την προκειμένη ως χαρακτηριστική περίπτωση καταχρηστικής και μη νομιμοποιημένης έκδοσης διατάγματος ex parte. Εδώ η αγωγή υφίστατο από το 2011. Τότε μάλιστα είχαν εκδοθεί και ενδιάμεσα διατάγματα εκ συμφώνου (26.8.2011 και 28.9.2011) τα οποία έτσι ερύθμιζαν, από αυτή την άποψη, τη συναντίληψη των μερών ως προς την ανάγκη και την έκταση ενδιάμεσων ρυθμίσεων. Το υπόβαθρο αυτό καθιστούσε ανεπίτρεπτη στη συνέχεια, και μάλιστα μετά από τόσο χρόνο που το καθεστώς των εκ συμφώνου διαταγμάτων παρέμεινε σταθερό, την έκδοση διατάγματος ex parte. Καθηκόντως θα έπρεπε να είχε ειδοποιηθεί η άλλη πλευρά και, αν το θέμα εκρίνετο τόσο επείγον, θα μπορούσε να ακούετο τάχιστα. Η ενέργεια του δικαστηρίου να εκδώσει διάταγμα ex parte παρεγνώρισε το ιστορικό της υπόθεσης και διαστρέβλωσε την πορεία των πραγμάτων δημιουργώντας αχρείαστες επιπλοκές αλλά και, κυρίως, παραβιάζοντας τα μάλα την αρχή ότι όφειλε να είχε ακούσει και την άλλη πλευρά, ιδιαιτέρως αφού αυτή είχε ήδη εμπλακεί σε εκ συμφώνου εκδοθέντα διατάγματα.
Και δεν ήταν μόνο τούτο. Εδώ υπήρχαν και άλλες διαστάσεις που καθιστούσαν απαραίτητη την ειδοποίηση προς την άλλη πλευρά. Ήταν η αγωγή της Λευκωσίας, στα πλαίσια της οποίας είχαν εκδοθεί ενδιάμεσα διατάγματα τα οποία κατέστησαν αντικείμενο διαδικασιών certiorari, στη μία των οποίων μάλιστα οι Καθ΄Ων η Αίτηση ήσαν παρεμβαίνουσες. Με όλο αυτό το φάσμα των παρελθουσών και υφισταμένων διαδικασιών σχέσεων και αντιδικιών, η υποχρέωση του δικαστηρίου να ακούσει τους Αιτητές επί της αιτήσεως των Καθ΄Ων η Αίτηση ήταν απαράβατη.
Να τονισθεί και κάτι άλλο. Η αναγκαιότητα της έκδοσης ενδιάμεσου διατάγματος είναι ένα πράγμα. Η διαδικασία της έκδοσης του είναι άλλο πράγμα. Τα ως άνω λεχθέντα αφορούν μόνο το δεύτερο και επιδιώκουν να τονίσουν τη θεμελιακή υποχρέωση του δικαστηρίου να ενεργεί σε συμφωνία με τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης ως προς την ακρόαση και των δύο πλευρών. Τούτο εξ άλλου το καθιστά και πιο πληροφορημένο ως προς το αν δικαιολογείται η έκδοση του διατάγματος.
Ως αποτέλεσμα, εκδίδεται διάταγμα certiorari με το οποίο ακυρώνεται το επίδικο εκδοθέν την 24.1.2013 και τροποποιηθέν την 25.1.2013 διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ»Π