|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 745
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική έφεση αρ.65/10
22 Μαρτίου, 2013
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.]
1. ΑSTRAPI COMMISSION AGENTS LTD
2. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
3. ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
4. ASTRAPI TRADING CO. LTD
Εφεσείοντες,
Και
ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ
Εφεσίβλητοι,
--------------------
Μ.Χριστοδούλου για Α. Μαθηκολώνη, για τους Εφεσείοντες
Μ.Ναθαναήλ, (κα.), για Π. Πολυβίου, για τους Εφεσίβλητους
------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Διιστάμενη)
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Είχε εκδοθεί, προς όφελος των εφεσιβλήτων και εναντίον των εφεσειόντων, στις 4 Απριλίου 1991, απόφαση από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στο πλαίσιο της αγωγής 8623/90.
Οι εφεσείοντες καταχώρησαν μονομερή αίτηση ημερ. 2 Νοεμβρίου 2009, με την οποία ζήτησαν άδεια για εκτέλεση της απόφασης, αφού, είχαν παρέλθει 6 χρόνια από την έκδοση της.
Αποτελεί κοινό έδαφος ότι, το πρωτόδικο δικαστήριο είχε δώσει οδηγίες, όπως η αίτηση επιδοθεί, και αφού επιδόθηκε, και εμφανίστηκε δικηγόρος εκ μέρους των εφεσειόντων, δήλωσε ότι θα ενστεί και ζήτησε χρόνο για καταχώριση ένστασης. Η αίτηση ορίστηκε για οδηγίες στις 12 Φεβρουαρίου 2010 με ανάλογη υποχρέωση εκ μέρους των εφεσειόντων, για καταχώριση ένστασης.
Στην πιο πάνω ημερομηνία, λόγω μη καταχώρισης ένστασης, ο δικηγόρος των εφεσιβλήτων ζήτησε περαιτέρω αναβολή και χρόνο για καταχώριση ένστασης. Ενισταμένων των εφεσιβλήτων, το δικαστήριο προχώρησε στην πιο κάτω απόφαση του.
«.... Δικαστήριο: Εδόθη η ευκαιρία όπως υποβάλουν ένσταση. Δεν έχει τεθεί ενώπιον μου οποιοσδήποτε λόγος γιατί δεν έχει καταχωρηθεί ένσταση μέσα στο χρονικό διάστημα που εδόθη για καταχώριση της ένστασης. Εκδίδεται διάταγμα με το οποίο ανανεώνεται η απόφαση για χρονικό διάστημα 3 χρόνων από σήμερα. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των αιτητών και εναντίον των καθ΄ων η αίτηση».
Οι εφεσείοντες καταχώρισαν την παρούσα έφεση και με το δεύτερο και τρίτο λόγο, που παρέμειναν προς απόφανση, εισηγήθηκαν ότι από τη στιγμή που, η υπόθεση ήταν ορισμένη για οδηγίες με βάση τη Δ.30 θ.1, το δικαστήριο δεν είχε την εξουσία να προχωρήσει στην έκδοση απόφασης. Η απόρριψη του αιτήματος για αναβολή και η μετέπειτα πορεία της υπόθεσης επηρέασε, όπως πρόβαλαν, άμεσα το συνταγματικό τους δικαίωμα για δίκαιη δίκη. Το δικαστήριο, συνέχισε ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων, απορρίπτοντας το αίτημα για αναβολή, είχε υποχρέωση να επιτρέψει στους εφεσείοντες να τοποθετηθούν επί της ουσίας της αίτησης κατά το στάδιο των αγορεύσεων.
Με τον τρίτο λόγο έφεσης προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ασκήθηκε η διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου κατά τρόπο αντινομικό, λαμβανομένου υπόψη του διαρρεύσαντος χρόνου από την έκδοση της απόφασης που έγινε το 1991 και των διαδοχικών αιτήσεων που υποβλήθηκαν, και επέβαλλε, όπως προτάθηκε, σε βάθος μελέτη του φακέλου της υπόθεσης.
Κατ΄αρχήν θα σχολιάσω το θέμα της αναβολής. Δόθηκαν οδηγίες για ένσταση, η ένσταση δεν καταχωρήθηκε εγκαίρως, ζητήθηκε περαιτέρω χρόνος και το δικαστήριο αιτιολόγησε, πλήρως, την απόφαση του αφού, όπως επισημαίνεται, δεν είχε τεθεί κανένας αποχρών λόγος για την έγκριση του αιτήματος για αναβολή. Τα χρονοδιαγράμματα που τίθενται από το Δικαστήριο θα πρέπει, απαρεγκλίτως, να τηρούνται γιατί σ΄αντίθετη περίπτωση δημιουργείται καθυστέρηση στην εκδίκαση υποθέσεων. Συνεπώς θεωρώ τον τρίτο λόγο ανεδαφικό και απορρίπτεται.
Σε συνάρτηση με το θέμα που πραγματεύεται ο δεύτερος λόγος έφεσης, πρέπει να γίνει μια αναφορά στο περιεχόμενο της αιτήσεως.
Υποβλήθηκε αίτηση για ανανέωση απόφασης δυνάμει της Δ.40 θ.8 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών. Η αίτηση αυτή, όπως καθορίζεται στους Θεσμούς και επιβεβαιώθηκε σε νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και αναφέρομαι στις υποθέσεις: Πολιτική αίτηση αρ.8/2012, αναφορικά με την αίτηση του Μάριου Μιχαήλ, ημερ. 8 Φεβρουαρίου 2012 και Πολιτική ΄Εφεση 122/2009, Τράπεζα Κύπρου ν. Μακρίδη κ.ά., ημερ. 7 Ιουνίου 2012, στην οποία έκαμε αναφορά και η ευπαίδευτη συνήγορος των εφεσιβλήτων, υποβάλλεται μονομερώς. (Δ.48 θ.8(1)(κκ)). Προσφέρεται, ταυτοχρόνως, η δυνατότητα η αίτηση αυτή να μη συνοδεύεται από ένορκη δήλωση, εκτός εάν αυτό ζητηθεί από το δικαστήριο. Όπως ιδιαιτέρως τονίστηκε στην υπόθεση Μιχαήλ, (ανωτέρω), δεν υπάρχει υποχρέωση επίδοσης τέτοιας αίτησης. Το τι θα πρέπει το δικαστήριο να αναζητεί είναι τη βεβαίωση για τη μη εξόφληση του χρέους, έτσι ώστε να προσφέρεται η δυνατότητα έκδοσης του διατάγματος, για τη λήψη μέτρων εκτέλεσης της απόφασης. Η διαδικασία της επίδοσης καθίσταται αχρείαστη και χρονοβόρα χωρίς να προσφέρει οποιαδήποτε δυνατότητα, προς τον εναγόμενο, αμφισβήτησης της διαδικασίας έκδοσης της απόφασης που, ειδικώς δε, όπως στην προκείμενη περίπτωση, που αποτελεί το τέλος της πορείας μιας αγωγής, η απόφαση εκδόθηκε εκ συμφώνου.
Το δεύτερο σκέλος το οποίο ουσιαστικώς αναφύεται μέσα από αυτή τη διαδικασία, είναι κατά πόσο ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα το πρωτόδικο δικαστήριο υπολείπεται της δυνατότητας για δίκαιη δίκη. Από τη στιγμή που το πρωτόδικο δικαστήριο είχε διατάξει την επίδοση της αίτησης, και τον προγραμματισμό της για οδηγίες, ενεργοποιήθηκαν, όπως προβλήθηκε, οι Διατάξεις της Δ.30 θ.1. Με όλο το σεβασμό προς τον ευπαίδευτο συνήγορο των εφεσειόντων, η εισήγηση αυτή δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Δόθηκε η δυνατότητα καταχώρησης ένστασης. Το χρονικό διάστημα αφέθηκε να διαρρεύσει, χωρίς να υλοποιηθούν οι οδηγίες του δικαστηρίου. Ορθώς, κατά την άποψη μου, το πρωτόδικο δικαστήριο δεν έδωσε αναβολή και περαιτέρω δεν είχε καμία υποχρέωση να ακούσει, οποιοδήποτε άλλο επιχείρημα, αν είχε πειστεί για την ορθότητα της ενώπιον του διαδικασίας, έχοντας πάντοτε κατά νου, ότι πρόκειται περί μιας διαδικασίας, που έπρεπε να είχε προχωρήσει, και υλοποιηθεί, μονομερώς.
Με κανένα τρόπο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα των εφεσειόντων για δίκαιη δίκη. Όπως τονίστηκε στην υπόθεση αναφορικά με την αίτηση του Παναγιώτη Καψάλη (1996)1(Β) Α.Α.Δ. 980, το δικαίωμα της δίκαιης δίκης που διασφαλίζεται από το ΄Αρθρο 30.3 του Συντάγματος, θα πρέπει να εξεταστεί σε συνάρτηση με την παράλληλη υποχρέωση του δικαστηρίου για εκπλήρωση της αποστολής του ότι η απονομή της δικαιοσύνης γίνεται μέσα σε εύλογο χρόνο. Τούτο αποτελεί πρωταρχική ευθύνη, του δικαστηρίου με βάση το ΄Αρθρο 30.2 του Συντάγματος. Παρέκκλιση από τα θέσμια της δίκαιης δίκης αναιρεί τη δίκη και καθιστά το αποτέλεσμα άκυρο.
Δεν έχω πεισθεί ότι η υπό εξέταση περίπτωση μπορεί να ενταχθεί μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο παραβίασης του δικαιώματος για διασφάλιση δίκαιης δίκης. Δόθηκε έστω και, κατ΄αντίθεση με τους Θεσμούς, η δυνατότητα εμφάνισης σε αίτηση για ανανέωση απόφασης, παραχωρήθηκε δικαίωμα ένστασης που δεν ασκήθηκε, και το δικαστήριο δεν είχε υποχρέωση ούτε να ακούσει περαιτέρω επιχειρηματολογία, ούτε και να αναβάλει την υπόθεση έτσι ώστε να προγραμματιστεί η αίτηση για ακρόαση. Δεν αισθάνομαι ότι έχει υπάρξει παρέκκλιση από τα θέσμια, με τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα το πρωτόδικο δικαστήριο.
Ως εκ τούτου θα απέρριπτα την έφεση.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.