|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 1952
29 Αυγούστου, 2012
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1. STOCKMAN INTERHOLD S.A., ΚΑΙ 2. ASSOFIT HOLDINGS LIMITED (HE 220610) ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Η ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 03/08/2012 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 26/2012 ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ASSOFIT HOLDINGS LIMITED ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ARRICANO TRADING LIMITED ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΤΑΞΕ:
«ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ OLEKSANDR GRANOVSKYI ΣΤΟ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΑΝΤΕΞΕΤΑΣΗ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ
ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ 28 ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ 3 ΤΗΣ ΕΝΟΡΚΗΣ
ΔΗΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 30/04/2012»,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ ΚΕΦ. 113,
ΚΑΙ
ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1. STOCKMAN INTERHOLD S.A., ΚΑΙ 2. ASSOFIT HOLDINGS LIMITED,
Αιτητές.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 122/2012)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Απόρριψη αίτησης για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση διατάγματος αντεξέτασης ενόρκως δηλούντος ― Έλλειψη εξαιρετικών περιστάσεων λόγω ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου ― Η ισχυριζόμενη υπέρβαση δικαιοδοσίας δεν δημιουργούσε εξαιρετικές περιστάσεις.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Η αρχή ότι όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, πρέπει να συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα, ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα ― Έστω, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας ― Οι σχετικές αποφάσεις της Ολομέλειας.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Η υπέρβαση εξουσίας δεν οδηγεί δικαιωματικά στη χορήγηση άδειας για καταχώριση Certiorari.
Πολιτική Δικονομία ― Η λειτουργία της Δ.48(8)(4) δεν περιορίζεται μόνο στις μονομερείς αιτήσεις που εξειδικεύονται στην παράγραφο (1) του Θ. 8 ― Η δυνατότητα λειτουργίας της παραγράφου (4) παρέχεται και στις περιπτώσεις που διάταγμα εκδόθηκε σε μονομερή αίτηση αναγόμενη έξω από τη σφαίρα της παραγράφου (1) του Θ. 8.
Οι αιτήτριες επιδίωξαν την εξασφάλιση άδειας για καταχώρηση αίτησης Certiorari, με απώτερο σκοπό την ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ημερομηνίας 3/8/2012, με την οποία διατάχθηκε η παρουσία του ενόρκως δηλούντα για λογαριασμό τους στο Δικαστήριο, για σκοπούς αντεξέτασης.
Η πρώτη από τις δύο αιτήτριες στην παρούσα, είχε εμπλακεί ως παρεμβαίνον μέρος σε αίτηση εκκαθάρισης που είχε προωθηθεί εναντίον της δεύτερης αιτήτριας στην παρούσα.
Αργότερα αποτάθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο με αίτηση διά κλήσεως επιδιώκοντας τον παραμερισμό και/ή απόρριψη της κυρίως αίτησης. Στην εν λόγω αίτηση καταχώρησε ένσταση η αιτήτρια εταιρεία στην αίτηση εκκαθάρισης (Arricano Trading Ltd).
Με μονομερή αίτηση την οποία καταχώρησε στα πλαίσια της αίτησης για παραμερισμό της κυρίως αίτησης η Arricano εξασφάλισε προσωρινό διάταγμα με το οποίο διορίστηκε τρίτο πρόσωπο προσωρινός παραλήπτης της Καθ' ης η Αίτηση εταιρείας. Στην εν λόγω αίτηση οι δύο αιτήτριες καταχώρησαν ένσταση.
Αργότερα στο πλαίσιο μονομερούς αίτησης από την πλευρά της Arricano, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα αντεξέτασης του ενόρκως δηλούντα που συνόδευε την ένορκη δήλωση στην ένσταση των αιτητριών.
Με την αίτηση για certiorari υποστηρίχθηκε ότι:
α) Το Επαρχιακό Δικαστήριο, ενήργησε καθ' υπέρβαση των εξουσιών του.
β) Η υπέρβαση εξουσιών καθιστούσε αυτόματα τις δύο αιτήτριες δικαιούχους στην αιτούμενη άδεια ανεξάρτητα του αν υπήρχε ή όχι εναλλακτικό ένδικο μέσο και/ή εξαιρετικές περιστάσεις.
γ) Το Επαρχιακό Δικαστήριο με το να εκδώσει το αμφισβητούμενο διάταγμα αντεξέτασης στα πλαίσια μονομερούς αίτησης, χωρίς μάλιστα στο νομικό υπόβαθρο της εν λόγω αίτησης να γίνεται μνεία του Άρθρου 9 του Κεφ. 6, οι πρόνοιες του οποίου τυγχάνουν εφαρμογής εκεί όπου συντρέχει το στοιχείο του κατεπείγοντος, στην ουσία εκτροχίασε τη διαδικασία που ήταν ορισμένη χωρίς να δώσει την ευκαιρία στις αιτήτριες να ακουστούν.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η αρχή ότι η άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος, παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει στην ουσία συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα, ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα. Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας.
2. Η ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου, στην ουσία, δεν αμφισβητήθηκε. Αυτό το εναλλακτικό ένδικο μέσο, προσφέρεται από τις πρόνοιες της Διαταγής 48(8)(4).
3. Δεν εντοπιζόταν οτιδήποτε που να συνιστούσε «εξαιρετικές περιστάσεις». Τα όσα σχετικά με τον ισχυρισμό ότι το πρωτόδικο δικαστήριο ενήργησε καθ' υπέρβαση εξουσίας, τέθηκαν από τις δύο αιτήτριες, ουδόλως συνιστούσαν εξαιρετικές περιστάσεις με την έννοια που ο όρος αυτός χρησιμοποιείται από τη νομολογία.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Δήμος Αγίας Νάπας (2012) 1 Α.Α.Δ. 1939,
Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535,
Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 878,
Έλληνας ν. Χριστοδούλου (1995) 1 Α.Α.Δ. 438.
Αίτηση.
Δημητρίου, Νικολάου και Κουγιάλης, για τους Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση τους οι αιτήτριες στοχεύουν στην εξασφάλιση άδειας για καταχώρηση αίτησης Certiorari, με απώτερο σκοπό την ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ημερομηνίας 3/8/2012, με την οποία διατάχθηκε η παρουσία του ενόρκως δηλούντα για λογαριασμό τους στο Δικαστήριο, για σκοπούς αντεξέτασης.
Τα γεγονότα που προηγήθηκαν και τελικά οδήγησαν στην έκδοση της ελεγχόμενης ενδιάμεσης απόφασης, στο βαθμό και την έκταση βέβαια που αυτά μας ενδιαφέρουν για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας, έχουν ως πιο κάτω:
Στις 12/3/2012, καταχωρήθηκε από την εταιρεία ARRICANO TRADING LIMITED (ARRICANO) η αίτηση εκκαθάρισης 26/12 (η κυρίως αίτηση), αναφορικά με την εταιρεία ASSOFIT HOLDINGS LTD (ASSOFIT).
Με τη συγκατάθεση της ARRICANO ενεπλάκη στη διαδικασία εκκαθάρισης ως παρεμβαίνον μέρος η εταιρεία STOCKMAN INTERHOLD S.A. (STOCKMAN), μια από τις δύο αιτήτριες στην παρούσα αίτηση. Η δεύτερη αιτήτρια στην παρούσα αίτηση είναι η ASSOFIT.
Στις 14/3/2012, η STOCKMAN αποτάθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο με αίτηση δια κλήσεως επιδιώκοντας τον παραμερισμό και/ή απόρριψη της κυρίως αίτησης. Στην εν λόγω αίτηση καταχώρησε ένσταση η ARRICANO.
Στα πλαίσια μονομερούς αίτησης την οποία καταχώρησε στις 30/3/2012 - στα πλαίσια της αίτησης για παραμερισμό και/ή απόρριψη της κυρίως αίτησης - η ARRICANO εξασφάλισε προσωρινό διάταγμα με το οποίο διορίστηκε τρίτο πρόσωπο προσωρινός παραλήπτης της ASSOFIT. Στην εν λόγω αίτηση η οποία επεδόθη στις εδώ δύο αιτήτριες ομού μετά του προσωρινού διατάγματος, οι δύο αιτήτριες καταχώρησαν ένσταση στις 30/4/2012.
Ενώ η αίτηση στα πλαίσια της οποίας είχε εξασφαλιστεί από την ARRICANO προσωρινό διάταγμα διορισμού προσωρινού παραλήπτη, εκκρεμούσε προς ακρόαση, η ARRICANO καταχώρησε ενδιάμεση αίτηση για να της χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης στην εν λόγω αίτηση της, αίτημα το οποίο αντιμετώπισε την ένσταση των εδώ δύο αιτητριών. Το εν λόγω αίτημα της ARRICANO απορρίφθηκε κατόπιν ακρόασης στις 8/7/2012. Κατά την εν λόγω ημερομηνία, ήταν ορισμένες για οδηγίες η κυρίως αίτηση, η αίτηση της STOCKMAN για παραμερισμό της κυρίως αίτησης όπως και η ενδιάμεση αίτηση της ARRICANO για διορισμό προσωρινού παραλήπτη. Και οι τρεις εν λόγω αιτήσεις αναβλήθηκαν και ορίστηκαν η μεν αίτηση της ARRICANO για διορισμό προσωρινού παραλήπτη για ακρόαση στις 3/8/2012, οι δε άλλες δύο την ίδια ημερομηνία για οδηγίες.
Στις 3/8/2012, νωρίς το πρωί και προτού το Επαρχιακό Δικαστήριο συνεδριάσει για σκοπούς ακρόασης της αίτησης για διορισμό προσωρινού παραλήπτη, το Δικαστήριο, στην απουσία των συνηγόρων των αιτητριών στην παρούσα αίτηση, αφού επελήφθη μονομερούς αίτησης που είχε καταχωρηθεί λίγες μέρες προηγουμένως και συγκεκριμένα στις 30/7/2012 από την ARRICANO, έκδωσε το ενδιάμεσο διάταγμα που έδωσε το έναυσμα για καταχώριση της παρούσας αίτησης. Συγκεκριμένα διέταξε τον ενόρκως δηλούντα για λογαριασμό των εδώ αιτητριών όπως παρουσιασθεί στο Δικαστήριο και αντεξεταστεί επί του περιεχομένου των παραγράφων 3 και 28 της ένορκης δήλωσης του η οποία συνόδευε την ειδοποίηση ένστασης των εδώ αιτητριών στην αίτηση της ARRICANO για διορισμό προσωρινού παραλήπτη. Λίγο αργότερα την ίδια μέρα, στην παρουσία αυτή τη φορά και των συνηγόρων των εδώ αιτητριών, οι οποίοι είχαν στο μεταξύ πληροφορηθεί τα όσα είχαν λίγο προηγουμένως λάβει χώρα, το Δικαστήριο ανέβαλε την αίτηση για διορισμό προσωρινού παραλήπτη για ακρόαση στις 5/9/2012, προφανώς για να δοθεί χρόνος να εμφανισθεί στο Δικαστήριο για σκοπούς αντεξέτασης ο ενόρκως δηλών για λογαριασμό των εδώ δύο αιτητριών, ο οποίος είναι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού. Την ίδια ημερομηνία, δηλαδή στις 5/9/2012, όρισε την κυρίως αίτηση όπως και την αίτηση για παραμερισμό της κυρίως αίτησης, για οδηγίες.
Είναι η θέση των εδώ δύο αιτητριών ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας εκδίδοντας το διάταγμα αντεξέτασης κάτω από τις συνθήκες που το έκδωσε και στα πλαίσια της διαδικασίας που ακολουθήθηκε, ενήργησε καθ' υπέρβαση των εξουσιών του, γεγονός που καθιστά αυτόματα τις εδώ δύο αιτήτριες δικαιούχους στην αιτούμενη με την παρούσα αίτηση άδεια, ανεξάρτητα του αν υπάρχει ή όχι εναλλακτικό ένδικο μέσο και/ή εξαιρετικές περιστάσεις.
Η σχετική με τον ισχυρισμό ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας ενήργησε καθ' υπέρβαση εξουσίας πτυχή της επιχειρηματολογίας των ευπαίδευτων συνηγόρων των δύο αιτητριών, έχει ως κεντρικό άξονα τη θέση ότι με την άρνηση του στις 8/7/2012 να χορηγήσει στην ARRICANO άδεια για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, στην ουσία, καθόρισε και το πλαίσιο ακρόασης της αίτησης για διορισμό επίσημου παραλήπτη στις 3/8/2012, ημερομηνία κατά την οποία όρισε την αίτηση για ακρόαση. Επομένως, υποστηρίζουν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των δύο αιτητριών, το Επαρχιακό Δικαστήριο με το να εκδώσει το αμφισβητούμενο διάταγμα στα πλαίσια μονομερούς αίτησης, χωρίς μάλιστα στο νομικό υπόβαθρο της εν λόγω αίτησης να γίνεται μνεία του Άρθρου 9 του Κεφ. 6, οι πρόνοιες του οποίου τυγχάνουν εφαρμογής εκεί όπου συντρέχει το στοιχείο του κατεπείγοντος, στην ουσία εκτροχίασε τη διαδικασία που ήταν ορισμένη στις 3/8/2012 χωρίς να δώσει την ευκαιρία στις αιτήτριες να ακουστούν.
Είχα την ευκαιρία πολύ πρόσφατα και συγκεκριμένα στα πλαίσια της Δήμος Αγίας Νάπας (2012) 1 Α.Α.Δ. 1939, να ασχοληθώ με τις αρχές που διέπουν την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, περιλαμβανομένων των περιπτώσεων όπου διαπιστώνεται είτε έλλειψη δικαιοδοσίας του πρωτόδικου δικαστηρίου είτε από μέρους του υπέρβαση των εξουσιών. Επειδή οι εν λόγω αρχές συνεχίζουν να τυγχάνουν εφαρμογής, παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση μου στην εν λόγω αίτηση, το οποίο και υιοθετώ:
"Αποτελεί πάγια αρχή της νομολογίας μας ότι στόχος του διατάγματος Certiorari δεν είναι η διόρθωση λανθασμένης απόφασης ούτε και η διαδικασία έκδοσης του μπορεί να αποτελέσει υποκατάστατο της δευτεροβάθμιας διαδικασίας ή μέσο εποπτείας της διαδικασίας των επαρχιακών δικαστηρίων ή της πρακτικής που ακολουθήθηκε. Στόχος του είναι ο έλεγχος της νομιμότητας της απόφασης. Η χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου, η οποία όμως ασκείται με πολλή φειδώ. Για να χορηγηθεί δε τέτοια άδεια ο αιτητής θα πρέπει να ικανοποιήσει το δικαστήριο για την ύπαρξη «εκ πρώτης όψεως υπόθεσης» και/ή την ύπαρξη «συζητήσιμης υπόθεσης». Όμως, σύμφωνα με την ίδια πάγια νομολογιακή αρχή εκεί όπου στη διάθεση του αιτητή υπάρχει εναλλακτικό ένδικο μέσο, τότε ο παράγοντας αυτός επιδρά καταλυτικά στην άσκηση της επί του προκειμένου διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου. Με άλλα λόγια, η ύπαρξη ενός τέτοιου ένδικου μέσου εξαφανίζει τις οποιεσδήποτε πιθανότητες υπάρχουν για έγκριση της αίτησης εκτός και αν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις."
Το κατά πόσο μπορεί, ενώ υπάρχει στη διάθεση του αιτητή το εναλλακτικό ένδικο μέσο της έφεσης δεν υπάρχουν όμως οι εξαιρετικές περιστάσεις, να του παραχωρηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για Certiorari επειδή εγείρεται είτε θέμα δικαιοδοσίας, είτε θέμα υπέρβασης εξουσιών, απασχόλησε την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535, σελ. 1536, 1537, η οποία υιοθετήθηκε και πάλι από την Ολομέλεια, πολύ πρόσφατα και συγκεκριμένα στην Αίτηση της Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρείας Λτδ και του Ταμείου Πρόνοιας Προσωπικού Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρείας (2012) 1 Α.Α.Δ. 878. Στην τελευταία από τις εν λόγω δύο υποθέσεις, αφού έγινε λεπτομερής ανασκόπηση της μέχρι τότε νομολογίας, η επί του προκειμένου θέση της νομολογίας μας τέθηκε με αναφορά στο πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση στην υπόθεση Βase Metal Trading Ltd (πιο πάνω):
"Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει στην ουσία συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ. μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All E.R. 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 247). Στην Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή «ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα». Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ. επίσης Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για Certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης."
Επομένως, η θέση των αιτητριών και συγκεκριμένα η θέση τους ότι το θέμα τελειώνει «εφόσον διαπιστωθεί υπέρβαση εξουσίας δεν υπεισέρχεται θέμα ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου ούτε και εγείρεται θέμα ύπαρξης εξαιρετικών περιπτώσεων ......», και «ο αιτητής δικαιούται στην άδεια που ζητείται», δεν μπορεί να επιτύχει.
Στρέφομαι τώρα να εξετάσω το κατά πόσο στην παρούσα περίπτωση υπάρχει στη διάθεση των αιτητριών εναλλακτικό ένδικο μέσο και σε περίπτωση που η απάντηση στο ερώτημα είναι καταφατική, κατά πόσο υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις έτσι ώστε να δικαιολογείται η χορήγηση του αιτούμενου διατάγματος.
Η ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου, στην ουσία, δεν αμφισβητείται. Αυτό, δηλαδή το εναλλακτικό ένδικο μέσο, προσφέρεται από τις πρόνοιες της Διαταγής 48(8)(4) οι οποίες έχουν ως εξής:
"Any person (other than the applicant) affected by an order made ex parte may apply by summons to have it set aside or varied and the Court of Judge may set aside or vary such order on such terms as may seem just."
(Σε μετάφραση)
"Οποιοδήποτε πρόσωπο (εκτός από τον αιτητή) που επηρεάζεται από διάταγμα, το οποίο εκδόθηκε μονομερώς (ex parte), μπορεί να υποβάλει αίτηση δια κλήσεως για την ακύρωση ή τροποποίηση του και το Δικαστήριο ή ο Δικαστής μπορεί να ακυρώσει ή τροποποιήσει τέτοιο διάταγμα με όρους, που θα φαίνονταν δίκαιοι."
Το επιχείρημα των ευπαίδευτων συνηγόρων των δύο αιτητριών, ότι οι συγκεκριμένες πρόνοιες στην ουσία αποτελούν στην υπό κρίση περίπτωση «δώρο άδωρο» γιατί «με την καταχώρηση της αίτησης by summons θα οριζόταν σε χρόνο μεταγενέστερο της ημερομηνίας ακρόασης της αίτησης για διορισμό προσωρινού παραλήπτη και δεν θα μπορούσαν οι αιτητές να σταματήσουν την έκδοση του διατάγματος αντεξέτασης, ή την ακρόαση της Αίτησης ημερ. 5.9.12 δια διορισμό προσωρινού παραλήπτη», δεν μπορεί να ευσταθήσει. Η εφαρμογή των προνοιών της Δ.48(8)(4) δεν συναρτάται με ένα τέτοιο παράγοντα. Εξάλλου, από τις 3/8/2012 που εκδόθηκε το ελεγχόμενο διάταγμα μέχρι τις 5/9/2012 που ορίστηκε για ακρόαση η αίτηση για διορισμό επίσημου παραλήπτη, μεσολαβούσε χρόνος υπεραρκετός για τις αιτήτριες να επιδιώξουν θεραπεία της κατάστασης με την υιοθέτηση του συγκεκριμένου εναλλακτικού ένδικου μέσου. Το γεγονός ότι οι πρόνοιες του Θ. 1 της Δ.39, δυνάμει των οποίων η ARRICANO αποτάθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο και εξασφάλισε το αμφισβητούμενο διάταγμα, δεν προνοούν για καταχώρηση γραπτής αίτησης και μάλιστα εξ πάρτε, ουδόλως αλλοιώνει την κατάσταση. Η λειτουργία της Δ.48(8)(4) δεν περιορίζεται μόνο στις μονομερείς αιτήσεις που εξειδικεύονται στην παράγραφο (1) του Θ. 8. Η δυνατότητα λειτουργίας της παραγράφου (4) παρέχεται και στις περιπτώσεις που διάταγμα εκδόθηκε σε μονομερή αίτηση αναγόμενη έξω από τη σφαίρα της παραγράφου (1) του Θ. 8 (βλ. Έλληνας ν. Χριστοδούλου (1995) 1 Α.Α.Δ. 438).
Με δοσμένη την ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου, στρέφω την προσοχή μου στο κατά πόσο υπάρχουν στη συγκεκριμένη περίπτωση «εξαιρετικές περιστάσεις», έτσι ώστε να δικαιολογείται η χορήγηση της αιτούμενης άδειας, παρά την ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου.
Διεξήλθα προσεκτικά τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου, έχοντας συνέχεια κατά νου την επιχειρηματολογία των ευπαίδευτων συνηγόρων των δύο αιτητριών. Δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε που να συνιστά «εξαιρετικές περιστάσεις». Τα όσα σχετικά με τον ισχυρισμό ότι το πρωτόδικο δικαστήριο ενήργησε καθ' υπέρβαση εξουσίας, έθεσαν ενώπιον μου οι δύο αιτήτριες, ουδόλως συνιστούν εξαιρετικές περιστάσεις με την έννοια που ο όρος αυτός χρησιμοποιείται από τη νομολογία μας. Όπως δε έχω αναφέρει πιο πάνω, η υπέρβαση εξουσίας δεν οδηγεί δικαιωματικά στη χορήγηση άδειας για καταχώριση Certiorari.
Ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω, η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται.