|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 1614
17 Ιουλίου, 2012
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡ. 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 4 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ LAAL BADH SHAH (ΑΡ. 2) ΥΠΗΚΟΟΣ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΝΥΜΦΕΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΚΥΠΡΙΑ ΥΠΗΚΟΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ BLOCK 10 ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30, 34 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 9 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2004/38/ΕΚ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΜΕΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ, ΤΙΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2004/38/ΕΚ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 2/07/2009 ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 115/2008/ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 16ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
3. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
4. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΤΟ BLOCK 10 ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ LAAL BADH SHAH ΥΠΗΚΟΟΣ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΝΥΜΦΕΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΚΥΠΡΙΑ ΥΠΗΚΟΟ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 11, 30, 34 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2004/38/ΕΚ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΜΕΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ, ΤΙΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2004/38/ΕΚ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 2/07/2009 ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 115/2008.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 80/2012)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Το προνομιακό ένταλμα habeas corpus δεν εφαρμόζεται, ούτε εκδίδεται επί ζητημάτων που εμπίπτουν στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου και τα οποία εξετάζονται μόνο στο πλαίσιο του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Εκδίδεται στη βάση παράνομης, λόγω έλλειψης νόμιμης αιτιολογίας, κράτησης ατόμου.
Ευρωπαϊκή Ένωση ― Ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων ― Νόμος αρ. 7(Ι)/2007 που ενσωματώνει την Οδηγία 2004/38/ΕΚ ― Αφορούν στο δικαίωμα εγκατάστασης και ελεύθερης κυκλοφορίας σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άλλες βέβαια από τη χώρα καταγωγής του πολίτη της Ένωσης ― Η εφαρμογή του σχετίζεται με την άφιξη πολίτη της Ένωσης ή που διαμένει στη Δημοκρατία και στα μέλη της οικογένειας του ― Η λογική ερμηνεία της φράσης «ή διαμένει στη Δημοκρατία», είναι ότι έχει γεννηθεί, για παράδειγμα, στη Δημοκρατία και ως εκ της καταγωγής του διαμένει εδώ.
Ο αιτητής με καταγωγή από το Αφγανιστάν παραπονείτο ότι χωρίς οποιοδήποτε ένταλμα, συνελήφθη στο χώρο εργασίας του από αστυνομικά όργανα με αποτέλεσμα να μεταφερθεί την επομένη στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας από το οποίο και καταδικάστηκε σε δίμηνη φυλάκιση για το αδίκημα της παράνομης διαμονής. Σύμφωνα με τα γεγονότα όπως αναφέρονταν σε ένορκη δήλωση λειτουργού στον Κλάδο Ασύλου του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, που συνόδευε την ειδοποίηση ένστασης στην έκδοση εντάλματος habeas corpus, ανέφερε ότι ο αιτητής καταδικάστηκε σε ποινική υπόθεση σε δύο μήνες φυλάκιση για τα αδικήματα της παράνομης παραμονής και της παράνομης εργοδότησης. Λόγω της καταδίκης του, η διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης θεώρησε τον αιτητή ως ανεπιθύμητο μετανάστη με βάση το Άρθρο 6(1)(δ) του Κεφ. 105 και στη συνέχεια ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών εξέδωσε στις 10.4.2012 εντάλματα σύλληψης και απέλασης, ασκώντας τις εξουσίες της Υπουργού Εσωτερικών δυνάμει του σχετικού νόμου.
Αστυφύλακας προσπάθησε να επιδώσει τα σχετικά εντάλματα στον αιτητή στα αστυνομικά κρατητήρια, αλλά αυτός αρνήθηκε να τα παραλάβει ή να τα υπογράψει.
Προς υποστήριξη της έκδοσης εντάλματος ο αιτητής προέβαλε ότι:
α) Δεν μπορούσε να απελαθεί διότι αφενός είναι νυμφευμένος με Κύπρια υπήκοο και αφετέρου με βάση την απόφαση C-357/09 PPU, δεν υπήρχε λογική προοπτική απομάκρυνσης και ως εκ τούτου θα πρέπει να εκδοθεί το ένταλμα habeas corpus.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Διατάγματα τύπου κράτησης και απέλασης ανήκουν στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου. Επομένως, στην υπό κρίση περίπτωση δεν χωρούσε εξέταση αιτήματος habeas corpus το οποίο ανήκει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου.
2. Από τη στιγμή που δεδηλωμένα πλέον ο συνήγορος του αιτητή ανέφερε στο Δικαστήριο ότι καταχωρήθηκε προσφυγή, η υπό κρίση αίτηση έπρεπε να είχε αποσυρθεί, διαφορετικά η επιμονή του συνηγόρου να προωθεί δύο ταυτόχρονα μέτρα, αποτελούσε κατάχρηση της διαδικασίας.
3. Παρόλο που η αίτηση θα έπρεπε να απορριφθεί, εν τούτοις η θέση του αιτητή ότι επιδιωκόταν η έκδοση του εντάλματος habeas corpus λόγω της μη ύπαρξης λογικής προοπτικής απομάκρυνσης του αιτητή ήταν εν πάση περιπτώσει εσφαλμένη διότι δεν ελέγχεται με προνομιακό ένταλμα habeas corpus μελλοντική έλευση γεγονότων.
4. Η απόφαση του Δ.Ε.Κ. που επικαλέστηκε ο αιτητής σε σχέση με την έννοια της λογικής προοπτικής απομάκρυνσης, κατά το Άρθρο 15(4) της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ, ήταν ότι δεν υπάρχει λογική προοπτική απομάκρυνσης όταν έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος χρόνος κράτησης που προβλέπει το Άρθρο 15(6) της πιο πάνω Οδηγίας. Σε τέτοια περίπτωση, ο ενδιαφερόμενος πρέπει να απολύεται αμέσως.
5. Ο αιτητής κρατείται δυνάμει ενταλμάτων κράτησης και απέλασης ως κηρυχθείς παράνομος μετανάστης. Η ποινική καταδίκη του που αποτέλεσε το έναυσμα για την κράτηση και απέλαση του, δεν εφεσιβλήθη και επομένως δεν μπορούσε ο αιτητής να παραπονείται για το θέμα, εμμέσως και διά της παρούσας διαδικασίας.
6. Από την άλλη, ο Νόμος αρ. 7(Ι)/2007 που ενσωματώνει την Οδηγία 2004/38/ΕΚ, αναφορικά με το δικαίωμα πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν ελεύθερα, δεν είχε εφαρμογή. Η Οδηγία και ο Νόμος δεν εφαρμόζονται σε πολίτες της Δημοκρατίας που ήδη διαμένουν νόμιμα εδώ.
Η αίτηση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Bondar (Αρ. 2) (2004) 1 Α.Α.Δ. 2075,
Mohammed (2012) 1 Α.Α.Δ. 1078,
Hussain (2012) 1 Α.Α.Δ. 1093,
Ndianefo (2012) 1 Α.Α.Δ. 1185,
Said Shamilovich Kadzoer (Huchbarov) C-357/09 PPU,
Reza (2011) 1 Α.Α.Δ. 1500,
Asghar v. Δημοκρατίας, Υπόθ. αρ. 762/11, ημερ. 30.6.2011, C-61/11 PPU.
Αίτηση.
Μ. Παρασκευάς, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Καλοδότη Κυριάκου (κα), παρούσα για σκοπούς μετάφρασης από τα Ελληνικά στα Αγγλικά και αντίστροφα.
Ο Αιτητής είναι παρών.
Cur. adv. vult.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Όπως αναφέρθηκε στην ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 27.6.2012, η εκδίκαση της αίτησης είχε αρχίσει στις 11.6.2012, στοχεύοντας στην άμεση απελευθέρωση του αιτητή με την έκδοση του προνομιακού εντάλματος habeas corpus. Η εκδίκαση της αίτησης διεκόπη ώστε να εξεταστεί αίτημα με το οποίο ζητείτο η αντεξέταση διαφόρων προσώπων, αίτημα που απερρίφθη με την πιο πάνω ενδιάμεση απόφαση. Στη συνέχεια κατά την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης στις 27.6.2012, ο συνήγορος του αιτητή παρέπεμψε στα όσα είχε προηγουμένως αναφέρει κατά την έναρξη της εκδίκασης της κυρίως αιτήσεως και τα οποία συνοψίζονται στα πιο κάτω.
Ο αιτητής κατάγεται από το Αφγανιστάν και είναι νυμφευμένος από τις 26.9.2005 με Κύπρια υπήκοο, του γάμου τελεσθέντος στο Δήμο Αραδίππου. Προέκυψε στη συνέχεια και έγινε δεκτό από τον συνήγορο, ότι το ζεύγος δεν διαμένει πλέον μαζί, αλλά δεν έχει ακόμη εκδοθεί οποιοδήποτε διαζύγιο. Το δεδομένο αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ένορκη δήλωση του ιδίου του αιτητή ημερ. 21.5.2012, προς υποστήριξη της αίτησης για habeas corpus, στην παρ. 5 της οποίας αναφέρει ότι από τη σύναψη του γάμου και εντεύθεν διαμένουν μαζί στο Καϊμακλί της Λευκωσίας παρουσιάζοντας προς τούτο πιστοποιητικό του κοινοτάρχη Καϊμακλίου, το οποίο όμως φέρει παλαιά ημερομηνία, ήτοι, ημερ. 12.7.2007.
Ο αιτητής παραπονείται ότι στις 13.2.2012, χωρίς οποιοδήποτε ένταλμα, συνελήφθη στο χώρο εργασίας του από αστυνομικά όργανα με αποτέλεσμα να μεταφερθεί την επομένη στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας από το οποίο και καταδικάστηκε σε δίμηνη φυλάκιση για το αδίκημα της παράνομης διαμονής. Τα γεγονότα συμπληρώνονται εδώ από την ένορκη δήλωση της Ευγενίας Κυριάκου, λειτουργού στον Κλάδο Ασύλου του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, η οποία ορκιζόμενη την ειδοποίηση ένστασης στην έκδοση εντάλματος habeas corpus, ανέφερε ότι στις 9.4.2012, ο αιτητής καταδικάστηκε στην ποινική υπόθεση αρ. 406/2012 σε δύο μήνες φυλάκιση για τα αδικήματα της παράνομης παραμονής και της παράνομης εργοδότησης, (Παράρτημα 13 στην ένσταση). Λόγω της καταδίκης του, την επομένη 10.4.2012, η διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης θεώρησε τον αιτητή ως ανεπιθύμητο μετανάστη με βάση το Άρθρο 6(1)(δ) του Κεφ. 105. Στη συνέχεια ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών εξέδωσε στις 10.4.2012 εντάλματα σύλληψης και απέλασης, ασκώντας τις εξουσίες της Υπουργού Εσωτερικών δυνάμει του Άρθρου 14 του Κεφ. 105, εξουσίες που εκχωρήθηκαν στο Γενικό Διευθυντή. Δυνάμει του Παραρτήματος 15 της ένστασης, την επομένη ημέρα 11.4.2012, ο αστυφύλακας 4852 προσπάθησε να επιδώσει τα σχετικά εντάλματα στον αιτητή στα αστυνομικά κρατητήρια, αλλά αυτός αρνήθηκε να τα παραλάβει ή να τα υπογράψει.
Ο κ. Παρασκευάς, συμφωνώντας με το Δικαστήριο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ότι η περίοδος των έξι μηνών που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Οδηγία 115/2008/ΕΚ δεν έχει παρέλθει, εισηγήθηκε ότι ο αιτητής δεν μπορεί να απελαθεί διότι αφενός είναι νυμφευμένος με Κύπρια υπήκοο και αφετέρου με βάση την απόφαση C-357/09 PPU, δεν υπάρχει λογική προοπτική απομάκρυνσης και ως εκ τούτου θα πρέπει να εκδοθεί το ένταλμα habeas corpus. Βάσισε επίσης τη θέση του στην υπόθεση C-61/11 PPU, όπου αποφασίστηκε ότι η Οδηγία 2008/115/ΕΚ και ειδικότερα τα Άρθρα 15 και 16 αυτής, απαγορεύουν στη νομοθεσία κράτους μέλους την επιβολή ποινής φυλάκισης σε παρανόμως διαμένοντα υπήκοο τρίτου κράτους για το λόγο ότι αυτός κατά παράβαση της διαταγής εγκατάλειψης του εδάφους του κράτους παραμένει στο έδαφος αυτού χωρίς να συντρέχει δικαιολογητικός λόγος.
Ο κ. Σταυρινός εισηγήθηκε ότι η κράτηση του αιτητή είναι καθόλα νόμιμη ως αποτέλεσμα έκδοσης διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, τα οποία ελέγχονται στο πλαίσιο της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, εφόσον τα διατάγματα αυτά αποτελούν διοικητική πράξη ενώ, κατά τα άλλα, το αίτημα δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί ούτε με βάση το Άρθρο 2 του Νόμου αρ. 7(Ι)/2007 εφόσον δεν εμπίπτει στον όρο «πολίτης της Ένωσης». Ο κ. Παρασκευάς πληροφόρησε επίσης το Δικαστήριο ότι πράγματι καταχώρησε την προσφυγή υπ' αρ. 979/2012 στις 25.6.2012, πριν τη λήξη των 75 ημερών από την έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης.
Είναι σαφές από τη νομολογία ότι το προνομιακό ένταλμα habeas corpus δεν εφαρμόζεται, ούτε εκδίδεται επί ζητημάτων που εμπίπτουν στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου και τα οποία εξετάζονται μόνο στο πλαίσιο του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Διατάγματα τύπου κράτησης και απέλασης ανήκουν στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου. Επομένως, στην υπό κρίση περίπτωση δεν χωρεί εξέταση αιτήματος habeas corpus το οποίο ανήκει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου, (Bondar (Αρ. 2) (2004) 1 Α.Α.Δ. 2075, Marta Ayredin Mohammed (2012) 1 Α.Α.Δ. 1078 (Ερωτοκρίτου, Δ.), Manzoor Hussain (2012) 1 Α.Α.Δ. 1093 (Νικολάτου, Δ.) και Mathew Ndianefo (2012) 1 Α.Α.Δ. 1185 (Παπαδοπούλου, Δ.) και το σύγγραμμα του Π. Αρτέμη: «Προνομιακά Εντάλματα» σελ. 316). Από τη στιγμή που δεδηλωμένα πλέον ο συνήγορος του αιτητή ανέφερε στο Δικαστήριο ότι καταχωρήθηκε προσφυγή, η υπό κρίση αίτηση έπρεπε να είχε αποσυρθεί, διαφορετικά η επιμονή του συνηγόρου να προωθεί δύο ταυτόχρονα μέτρα, αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας.
Παρόλο που η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί, εν τούτοις να λεχθεί ότι η θέση του κ. Παρασκευά ότι επιδιώκεται εδώ η έκδοση του εντάλματος habeas corpus λόγω της μη ύπαρξης λογικής προοπτικής απομάκρυνσης του αιτητή είναι εν πάση περιπτώσει εσφαλμένη διότι δεν ελέγχεται με προνομιακό ένταλμα habeas corpus μελλοντική έλευση γεγονότων. Η απόφαση του Δ.Ε.Κ. στην C-357/09 PPU, Said Shamilovich Kadzoer (Huchbarov), σε σχέση με την έννοια της λογικής προοπτικής απομάκρυνσης, κατά το Άρθρο 15(4) της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ, ήταν ότι δεν υπάρχει λογική προοπτική απομάκρυνσης όταν έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος χρόνος κράτησης που προβλέπει το Άρθρο 15(6) της πιο πάνω Οδηγίας. Σε τέτοια περίπτωση, ο ενδιαφερόμενος πρέπει να απολύεται αμέσως. Το Άρθρο 15(4) έχει εφαρμογή μόνο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν έχουν εξαντληθεί οι μέγιστοι χρόνοι κράτησης κατά το χρονικό σημείο της δικαστικής επανεξέτασης της κράτησης του ενδιαφερομένου (αιτιολογικές σκέψεις 59-62). Συνάγεται ότι δεν έχει εφαρμογή στα γεγονότα της υπό κρίση υπόθεσης, η έννοια της «λογικής προοπτικής απομάκρυνσης», εφόσον τα περιθώρια χρόνου δεν έχουν ακόμη εξαντληθεί. Να σημειωθεί ότι η θέση αυτή του συνηγόρου ουδόλως απαντάται στην ίδια την αίτηση για habeas corpus.
Το ένταλμα εκδίδεται στη βάση παράνομης, λόγω έλλειψης νόμιμης αιτιολογίας, κράτησης ατόμου. Εδώ ο αιτητής κρατείται δυνάμει ενταλμάτων κράτησης και απέλασης ως κηρυχθείς παράνομος μετανάστης. Η ποινική καταδίκη του που αποτέλεσε το έναυσμα για την κράτηση και απέλαση του, δεν εφεσιβλήθη και επομένως δεν μπορεί ο αιτητής τώρα να παραπονείται για το θέμα, εμμέσως και διά της παρούσας διαδικασίας. Τα εντάλματα κράτησης και απέλασης εξωτερικεύθηκαν εφόσον έγινε προσπάθεια επίδοσης τους στον αιτητή, ο οποίος αρνήθηκε να τα παραλάβει. Ο αστυφύλακας 4852 σημείωσε το γεγονός αυτό στη σχετική επιστολή ημερ. 10.4.2012, που προσπάθησε να επιδώσει στον αιτητή χωρίς επιτυχία. Ο αιτητής έλαβε επομένως γνώση έστω και αν αρνήθηκε να παραλάβει τα σχετικά έγγραφα. (Marta Ayredin Mohammed - ανωτέρω -, Monzoor Hussain - ανωτέρω - και Mohammad Tahmasbi Reza (2011) 1 Α.Α.Δ. 1500 (Νικολάτος, Δ.)).
Τα όσα ο κ. Παρασκευάς ανέφερε σχετικά με το παράνομο της επιβληθείσας ποινής φυλάκισης κατ' αντίθεση προς την απόφαση του Δ.Ε.Κ. C-61/11 PPU και της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ, παρερμηνεύουν το ratio της απόφασης. Η ποινή φυλάκισης που επεβλήθη στον αιτητή δεν ήταν λόγω της εκ μέρους του παράβασης εντολής εγκατάλειψης του εδάφους της Δημοκρατίας. Η ποινή επιβλήθηκε λόγω παράνομης διαμονής και εργοδότησης. Η υπόθεση C-61/11 PPU δεν έχει καμιά εφαρμογή στα εδώ γεγονότα, διότι εκεί επεβλήθη ποινή φυλάκισης ακριβώς λόγω μη συμμόρφωσης με απόφαση απέλασης, (δέστε την ανάλυση που γίνεται στην απόφαση αυτού του Δικαστηρίου στην Adnan Asghar v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 762/11, ημερ. 30.6.2011).
Από την άλλη, ο Νόμος αρ. 7(Ι)/2007 που ενσωματώνει την Οδηγία 2004/38/ΕΚ, αναφορικά με το δικαίωμα πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν ελεύθερα, δεν έχει εφαρμογή. Η Οδηγία και ο Νόμος δεν εφαρμόζονται σε πολίτες της Δημοκρατίας που ήδη διαμένουν νόμιμα εδώ. Αφορούν το δικαίωμα εγκατάστασης και ελεύθερης κυκλοφορίας σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άλλες βέβαια από τη χώρα καταγωγής του πολίτη της Ένωσης. Αυτό είναι σαφές από το πεδίο εφαρμογής του Νόμου αρ. 7(Ι)/2007, όπως αναφέρεται στο Άρθρο 4 αυτού. Η εφαρμογή του σχετίζεται με την άφιξη πολίτη της Ένωσης ή που διαμένει στη Δημοκρατία και στα μέλη της οικογένειας του. Η λογική ερμηνεία της φράσης «ή διαμένει στη Δημοκρατία», είναι ότι έχει γεννηθεί, για παράδειγμα, στη Δημοκρατία και ως εκ της καταγωγής του διαμένει εδώ. Επομένως, παρά το γεγονός της διάστασης του αιτητή με την Κυπρία σύζυγο του, η τελευταία δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Νόμου αρ. 7(Ι)/2007, ώστε να επωφελείται εξ αυτής και ο αιτητής. Ούτε, βέβαια, ο αιτητής είναι «πολίτης της Ένωσης» συμφώνως του ορισμού που δίδεται στο Άρθρο 2 του Νόμου, όπως ορθά υπέδειξε ο κ. Σταυρινός στη δική του ένσταση και αγόρευση.
Η αίτηση απορρίπτεται, χωρίς όμως διαταγή για έξοδα.
Τα έξοδα της μεταφράστριας να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.