|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(2012) 1 ΑΑΔ 1469
29 Ioυνίου, 2012
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΙΣΣΙΔΗΣ,
Εφεσείων-Εναγόμενος,
v.
ΑΝΔΡΗΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 95/2009)
Οικογενειακό Δίκαιο ― Περιουσιακές σχέσεις συζύγων ― Συμφωνία διευθέτησης Περιουσιακών Διαφορών ― Αγωγή διεκδίκησης οφειλομένου υπολοίπου δυνάμει έγγραφης συμφωνίας διευθέτησης περιουσιακών διαφορών ― Κατά πόσον ο εναγόμενος κατέβαλλε μηνιαίως συγκεκριμένα ποσά ως συμπληρωματική διατροφή των ανηλίκων τέκνων του ή προς εξόφληση της συμφωνίας διευθέτησης περιουσιακών.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε πρωτόδικη απόφαση με την οποία εκδόθηκε εναντίον του σε αγωγή που ήγειρε η πρώην σύζυγος του/ εφεσίβλητη αξιώνοντας καταβολή οφειλόμενου υπολοίπου δυνάμει συμφωνίας που είχαν υπογράψει προς διευθέτηση περιουσιακών διαφορών.
Η υπεράσπιση του Εφεσείοντα ήταν ότι, πέραν των συμφωνηθέντων £400 μηνιαίως, αυτός κατέβαλλε προς την Εφεσείουσα και επί πλέον ποσό £400 μηνιαίως προς εξόφληση του υπολοίπου των £13.000, το οποίο και όντως εξοφλήθη με αυτό τον τρόπο, αφού μάλιστα κατεβλήθη συνολικά ποσό £20.000 αντί £13.000.
Σύμφωνα με την εφεσίβλητη το εν λόγω επί πλέον ποσό των £400 ουδόλως εσχετίζετο με το υπόλοιπο των £13.000 αλλά συνιστούσε πρόσθετο παραλλήλως καταβαλλόμενο ποσό διατροφής ως εκ των αυξημένων αναγκών των τέκνων τους.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απεδέχθη την εκδοχή της εφεσίβλητης και με την έφεση ο εφεσείων υποστήριξε ότι η πρωτόδικη κρίση ήταν λανθασμένη στη βάση ότι η εκδοχή του Εφεσείοντα ήταν λογική και φυσιολογική.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Επ' αυτών των δικογράφων, ο ευπαίδευτος πρωτόδικος δικαστής είχε ενώπιον του μόνο τη μαρτυρία της Εφεσίβλητης και του Εφεσείοντα που υποστήριζαν τις θέσεις τους.
2. Για όλες τις πληρωμές του Εφεσείοντα προς την Εφεσίβλητη από τον Ιανουάριο του 1999 μέχρι το Φεβρουάριο του 2003 εδίδοντο αποδείξεις με την αναφορά «Διατροφή» και «Διατροφή (Συμπλ.)».
3. Από τις ίδιες τις αποδείξεις που ο εφεσείων συνέτασσε και που αυτός ζήτησε να παρουσιασθούν ως μαρτυρία, διαφαινόταν ότι το ένα σετ αποδείξεων, με την ένδειξη «Διατροφή», αναφέρετο, όπως είναι και κοινό έδαφος, στην αναφερόμενη στη συμφωνία διατροφή και το άλλο σετ αποδείξεων, με την ένδειξη «Διατροφή (Συμπλ.)», αναφέρετο στην παραλλήλως συμφωνηθείσα και καταβαλλόμενη συμπληρωματική διατροφή.
4. Θα αναμένετο, αν οι πληρωμές των επί πλέον £400 μηνιαίως όντως αφορούσαν το χρέος του των £13.000, ο εφεσείων να σημείωνε τούτο σε όποια απόδειξη θεωρούσε ότι το αφορούσε. Οι δε πληρωμές των επί πλέον £400 μηνιαίως επεκτάθησαν και πέραν του διεκδικούμενου ποσού των £13.000 μέχρι ποσού £20.000.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Τιμοθέου, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 1758/05), ημερομηνίας 25/2/2009.
Ν. Αγγελίδης, Τ. Πιριλλίδου (κα) και Α. Ονησιφόρου, για τον Εφεσείοντα.
Στ. Στυλιανού, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Δ. Χατζηχαμπή.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Με την κατάρρευση και διάλυση του γάμου των διαδίκων, την 27.10.1998 αυτοί συνήψαν έγγραφη συμφωνία διευθέτησης των περιουσιακών διαφορών τους, η οποία προνοούσε όπως ο Εφεσείων καταβάλει στην Εφεσείουσα ποσό €15.000, όπως και ποσό €400 μηνιαίως ως διατροφή των τέκνων τους. Το 2005 η Εφεσίβλητη κατεχώρησε αγωγή απαιτώντας το ποσό των €13.000 ως υπόλοιπο των £15.000 εφ' όσον, πέραν ποσού £2.000 που ήταν καταβλητέο εντός 15 ημερών, αυτό δεν είχε καταβληθεί παρά το ότι ήταν καταβλητέο εντός 3 ετών. Η υπεράσπιση του Εφεσείοντα ήταν ότι, πέραν των συμφωνηθέντων £400 μηνιαίως, αυτός κατέβαλλε προς την Εφεσείουσα και επί πλέον ποσό £400 μηνιαίως προς εξόφληση του υπολοίπου των £13.000, το οποίο και όντως εξοφλήθη με αυτό τον τρόπο, αφού μάλιστα κατεβλήθη συνολικά ποσό £20.000 αντί £13.000. Η Εφεσίβλητη απάντησε ότι το εν λόγω επί πλέον ποσό των £400 ουδόλως εσχετίζετο με το υπόλοιπο των £13.000 αλλά συνιστούσε πρόσθετο παραλλήλως καταβαλλόμενο ποσό διατροφής ως εκ των αυξημένων αναγκών των τέκνων τους.
Επ' αυτών των δικογράφων, ο ευπαίδευτος πρωτόδικος δικαστής είχε ενώπιον του μόνο τη μαρτυρία της Εφεσίβλητης και του Εφεσείοντα που υποστήριζαν τις θέσεις τους. Προβαίνοντας σε πλήρη και λεπτομερή ανάλυση της μαρτυρίας της Εφεσίβλητης και του Εφεσείοντα, κατέληξε να αποδεχθεί τη μαρτυρία της Εφεσίβλητης ως αξιόπιστη και να απορρίψει εκείνη του Εφεσείοντα ως αναξιόπιστη. Να σημειωθεί ότι για όλες τις πληρωμές του Εφεσείοντα προς την Εφεσίβλητη από τον Ιανουάριο του 1999 μέχρι το Φεβρουάριο του 2003 εδίδοντο αποδείξεις με την αναφορά «Διατροφή» και «Διατροφή (Συμπλ.)», και μάλιστα κατεγράφοντο από τον Εφεσείοντα και η Εφεσίβλητη απλώς υπέγραφε.
Οι αλληλοσχετιζόμενοι λόγοι έφεσης ουσιαστικά μας καλούν να παρέμβουμε με την πρωτόδικη κρίση επί της μαρτυρίας και της αποτελεσματικότητάς της. Οι επί μέρους εισηγήσεις του Εφεσείοντα όμως ουδόλως δικαιολογούν κάτι τέτοιο. Ως προς τη μαρτυρία του Εφεσείοντα, ουσιαστικά καλούμεθα να θεωρήσουμε την πρωτόδικη κρίση ως λανθασμένη στη βάση ότι η εκδοχή του Εφεσείοντα ήταν λογική και φυσιολογική. Ακριβώς το αντίθετο όμως, επισημαίνουμε δε δύο βασικά στοιχεία, προερχόμενα μάλιστα από τον ίδιο, που ευθέως αντιστρατεύονται την εκδοχή του. Πρώτο, το ότι οι ίδιες οι αποδείξεις, που αυτός συνέτασσε και που αυτός ζήτησε να παρουσιασθούν ως μαρτυρία, αναφέρονται στα ποσά που αφορούν ως «Διατροφή», και μάλιστα οι αφορώσες το επί πλέον μηνιαίο ποσό των £400 περιλαμβάνουσες περαιτέρω αναφορά σε «Συμπλ.». Αυτό καταδεικνύει ότι το ένα σετ αποδείξεων, με την ένδειξη «Διατροφή», αναφέρετο, όπως είναι και κοινό έδαφος, στην αναφερόμενη στη συμφωνία διατροφή και το άλλο σετ αποδείξεων, με την ένδειξη «Διατροφή (Συμπλ.)», αναφέρετο στην παραλλήλως συμφωνηθείσα και καταβαλλόμενη συμπληρωματική διατροφή. Ο Εφεσείων θα αναμένετο, αν οι πληρωμές των επί πλέον £400 μηνιαίως όντως αφορούσαν το χρέος του των £13.000, να σημείωνε τούτο σε όποια απόδειξη θεωρούσε ότι το αφορούσε. Και δεύτερον, το ότι οι πληρωμές των επί πλέον £400 μηνιαίως επεκτάθησαν και πέραν του ποσού των £13.000 μέχρι ποσού £20.000. Αυτό καταδεικνύει ότι όντως αφορούσαν επί πλέον διατροφή και όχι εξόφληση των £13.000 που, αν ήταν εκείνο, θα αναμένοντο να σταματούσαν με τη συμπλήρωση του ποσού εκείνου. Ουδόλως λοιπόν δικαιολογείται παρέμβαση μας με την πρωτόδικη κρίση επί της αξιοπιστίας του Εφεσείοντα - απεναντίας, η εκδοχή του ήταν σε αντίθεση με τα δεδομένα.
Κατά τα λοιπά, οι λόγοι έφεσης αφορούν την εκδοχή της Εφεσίβλητης, χωρίς όμως ευθέως να αμφισβητείται η πρωτόδικη κρίση επί της αξιοπιστίας της παρά μάλλον με αναφορά σε επί μέρους στοιχεία που κατά τον Εφεσείοντα δεν καθιστούσαν την εκδοχή της ικανοποιητική. Γίνεται προς τούτο ιδιαίτερη αναφορά σε επιστολή που η Εφεσίβλητη απέστειλε στον Εφεσείοντα μέσω του δικηγόρου της την 11.6.2004 στην οποία δεν κάνει μνεία για το ποσό των £13.000. Όπως όμως προκύπτει από το υπόβαθρο της επιστολής αυτής και την ίδια την επιστολή και όπως επεξηγήθηκε από την Εφεσείουσα, η επιστολή εκείνη αφορούσε πρωτίστως την προηγηθείσα διακοπή της καταβολής των επί πλέον £400 της διατροφής και ουδόλως συνιστούσε αντιφατική συμπεριφορά ως προς την απαίτησή της για τις £13.000, όπως ουδεμία σημασία είχε, αφού δεν θα αναμένετο να αναφέρετο, η μη αναφορά της στο χρέος των £13.000 στην Αίτηση Διατροφής που υπέβαλε την 16.6.2004. Ομοίως, η, κριθείσα πρωτοδίκως ως μη ουσιώδης αδυναμία, αναφορά της Εφεσίβλητης στα ακριβή καταβαλλόμενα ποσά, ουδόλως αντανακλά στην αξιοπιστία της εκδοχής της, τοσούτο μάλλον αφού η ίδια δεν είχε τις αποδείξεις στην κατοχή της. Ισχύουν δε εν πάση περιπτώσει και ως προς την εκδοχή της Εφεσείουσας οι δύο επισημάνσεις στις οποίες έχουμε προβεί και οι οποίες στηρίζουν πλήρως και καθιστούν εύλογη την εκδοχή της.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα, πλέον ΦΠΑ, υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον του Εφεσείοντα, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.