|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 2199
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 149/2012)
12 Οκτωβρίου 2012
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡ. 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 12, 30, 33 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 91, 92, 93, 94 ΚΑΙ 96 ΤΟΥ Ν. 111/85
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΗΝ 30/07/2012 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΟΧΛΗΡΙΑΣ ΑΡ. 4/12
------------
Χρ. Χριστάκη, για την Αιτήτρια.
----------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex Tempore)
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, , Δ: Την 20.6.2012 ο Δήμος Ιδαλίου καταχώρησε αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας επιδιώκοντας την άρση οχληρίας η οποία αποδίδετο στη Λουκία Αντωνίου και στο Λοΐζο Λοΐζου ως κατόχους οικίας στην αυλή της οποίας, κατά τον ισχυρισμό, υπήρχε η οχληρία. Η αίτηση εβασίσθη στους Municipal Corporations (Nuisances) Rules, Cap 252.
Όπως αναφέρει το Δικαστήριο, παρά το ότι οι σχετικές κλήσεις επιδόθησαν νομότυπα στους καθ΄ων η αίτηση, αυτοί παρέλειψαν να εμφανισθούν καθ΄οιονδήποτε τρόπο κατά την ημερομηνία που ήταν ορισμένη η υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου. Στη συνέχεια το Δικαστήριο εξέτασε στην απουσία των καθ΄ων η αίτηση την υπόθεση και διαπίστωσε ότι επληρούντο οι προϋποθέσεις για έκδοση διατάγματος προς άρση της οχληρίας ως προς τη Λουκία Αντωνίου, αλλά δεν επληρούντο οι προϋποθέσεις όσον αφορά το Λοΐζο Λοΐζου εφ΄όσον σε αυτόν δεν του είχε επιδοθεί ειδοποίηση από το Δήμο ώστε να υπήρχε η δυνατότητα έκδοσης του διατάγματος εναντίον του.
Η Αιτήτρια αντέδρασε εις το διάταγμα αυτό με την καταχώρηση της ενώπιον μου αίτησης για παραχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari που να ακυρώνει την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Η αίτηση βασίζεται στο ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο εστερείτο δικαιοδοσίας να εκδώσει το επίδικο διάταγμα καθότι άσκησε ποινική δικαιοδοσία ενώ η προβλεπόμενη διαδικασία είναι αστικής φύσεως, και περαιτέρω ότι δεν ακολουθήθηκε ο κατάλληλος εναρκτήριος τύπος και ότι η προβλεπόμενη στα άρθρα 92, 93 και 94 του Νόμου 111/1985 και της Δ.6 των προαναφερθέντων κανονισμών διαδικασία αντίκειται στο Σύνταγμα, ενώ και ο ίδιος ο Καν. 3 των εν λόγω κανονισμών έχει καταργηθεί ή είναι αντίθετος προς το άρθρο 93(2). Υπάρχει περαιτέρω αναφορά στο ότι υπήρξε παράλειψη να ακούσει το Δικαστήριο την Αιτήτρια εκδίδοντας το επίδικο διάταγμα που συναρτάται και προς τη διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι η Αιτήτρια δεν αντιλαμβανόταν και δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον ώστε η επίδοση των ειδοποιήσεων προς αυτή να ήταν παράτυπη και εσφαλμένη.
Έθεσα εξ αρχής ερώτημα στον ευπαίδευτο συνήγορο για την Αιτήτρια κατά πόσον υπάρχει εναλλακτική θεραπεία ώστε να μην προσφέρεται η διαδικασία του προνομιακού εντάλματος. Δεν έχω διαφωτισθεί ιδιαίτερα επί του θέματος αυτού ως προς την αδυναμία να ακολουθηθεί άλλη διαδικασία και δη διαδικασία εφέσεως εναντίον της απόφασης αυτής εις τρόπον ώστε να ικανοποιηθώ ότι δεν υπάρχει εναλλακτική θεραπεία. Δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω ότι η απόφαση αυτή υπόκειται σε έφεση και θα μπορούσε να είχε ακολουθηθεί η διαδικασία της εφέσεως είτε η διαδικασία θεωρηθεί αστικής φύσεως είτε θεωρηθεί ποινικής φύσεως. Αν υπάρχει θέμα οποιασδήποτε παράτασης του χρόνου συναρτώμενης προς το χρόνο επίδοσης του διατάγματος αυτού, θα ήταν άλλο θέμα που δεν επηρεάζει τη δυνατότητα προσφυγής στη διαδικασία εκείνη.
Να σημειώσω περαιτέρω ότι η απόφαση αυτή εξεδόθη την 30.7.2012 και η αίτηση υποβάλλεται μόλις σήμερα για παραχώρηση άδειας. Υπάρχει μια αναφορά στην ένορκη δήλωση στο ότι ο ενόρκως δηλών διαπίστωσε ότι είχε επιδοθεί το διάταγμα μόλις την 1.9.2012, αλλά και πάλι δεν πιστεύω ότι ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει είναι δικαιολογημένος ως προς την καθυστέρηση που έχει παρατηρηθεί και μάλιστα εφ΄όσον το διάταγμα είχε εκδοθεί ακόμα πιο πριν από την 30.7.2012.
Έχω να παρατηρήσω περαιτέρω ότι οι λόγοι στους οποίους βασίζεται η αίτηση δεν φαίνεται να αποκαλύπτουν εκδήλως θέμα έλλειψης δικαιοδοσίας στην όψη του πράγματος και συναρτώνται μάλλον προς την εφαρμογή και ερμηνεία νόμου και κανονισμών που ασφαλώς δεν είναι θέμα το οποίο εμπίπτει στα πλαίσια της έκδηλης έλλειψης δικαιοδοσίας που να δικαιολογεί την παραχώρηση άδειας προς υποβολή αίτησης για έκδοση προνομιακού διατάγματος. Το ίδιο ισχύει για την εισήγηση ότι το διάταγμα εξεδόθη χωρίς να ακουσθεί η Αιτήτρια ενώπιον μου, το οποίο διέρχεται μέσα από τη διαπίστωση του νομότυπου της επιδόσεως σε αυτήν της κλήσεως για να παρουσιασθεί και το οποίο ασφαλώς δεν μπορεί να διερευνηθεί χωρίς την προσφυγή σε γεγονότα και μαρτυρία.
Δια τους λόγους αυτούς θεωρώ ότι δεν δικαιολογείται η παραχώρηση άδειας στην προκειμένη περίπτωση. Η αίτηση απορρίπτεται.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ»Π