|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 2101
16 Δεκεμβρίου, 2011
[ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ
MUHMD DEEP HAKEAH ΥΠΗΚΟΟΥ ΣΥΡΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ
ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS,
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 15 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 115/2008/ΕΚ
ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 16ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ
ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ,
ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30, 34 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
3. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
4. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ, ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ
ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ
MUHMD DEEP HAKEAH ΥΠΗΚΟΟΥ ΣΥΡΙΑΣ
ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 115/2008,
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 128/2011)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Αίτηση για έκδοση διατάγματος της φύσης Habeas Corpus με το οποίο ζητείτο η άμεση απόλυση του αιτητή ο οποίος κρατείτο για σκοπούς απέλασής του ― Εξεδόθη Habeas Corpus λόγω υπέρβασης της μέγιστης προβλεπόμενης περιόδου εξάμηνης κράτησης προσώπων που κρατούνται για σκοπούς απέλασης ― Ευρωπαϊκή Οδηγία 2008/115/ΕΚ.
Ο αιτητής κρατείτο, δυνάμει διαταγμάτων κράτησης και απέλασης που είχαν εκδοθεί εναντίον του, για περίοδο η οποία υπερέβαινε το διάστημα των έξι μηνών, το οποίο προνοείται από τις πρόνοιες της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/115/ΕΚ ως μέγιστη χρονική περίοδος κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας προς το σκοπό της απέλασής του.
Καταχωρήθηκε αίτηση προς το σκοπό της έκδοσης διατάγματος Habeas Corpus για τερματισμό της παράνομης κράτησης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Από το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, προέκυπτε ότι η κράτηση του αιτητή ήταν πράγματι παράνομη όπως ισχυριζόταν.
2. Ο αιτητής κρατείτο, δυνάμει διαταγμάτων κράτησης και απέλασης που είχαν εκδοθεί εναντίον του για περίοδο η οποία υπερβαίνει την περίοδο έξι μηνών, η οποία προνοείται ως μέγιστη χρονική περίοδος κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας προς το σκοπό της απέλασής του, από τις πρόνοιες της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/115/ΕΚ.
3. Όπως ορθά έχει υποδειχθεί από τη νομολογία, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορούσε να επικαλεστεί οποιαδήποτε παράταση της προθεσμίας των έξι μηνών, εφόσον δεν είχε καθοριστεί από την ίδια οποιοσδήποτε χρόνος παράτασης που να μην υπερέβαινε τους δώδεκα μήνες, με τη θέσπιση ειδικής νομοθεσίας η οποία να ενσωμάτωνε τις πρόνοιες της Οδηγίας και ιδιαίτερα τη δυνατότητα παράτασης από τον Υπουργό Εσωτερικών.
4. Ακόμα και αν θα μπορούσε να νομιμοποιηθεί η κράτηση του αιτητή με άσκηση των εξουσιών που παρέχονται με βάση τη νέα νομοθεσία που θεσπίστηκε στις 25.11.2011, το γεγονός ήταν ότι δεν είχε τεθεί οτιδήποτε ενώπιον του Δικαστηρίου που να καταδείκνυε ότι πράγματι ασκήθηκε τέτοια εξουσία.
Η αίτηση επιτράπηκε με έξοδα εναντίον των Καθ' ων η αίτηση. Εκδόθηκε το αιτούμενο ένταλμα και διατάχθηκε η απόλυση του αιτητή.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Uthajenthiran v. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (2011) 1 Α.Α.Δ. 13,
Kane (2011) 1 Α.Α.Δ. 1548.
Aίτηση.
Χρ. Χριστοδουλίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Αιτητής παρών.
Ex tempore
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Από το σύνολο των στοιχείων που έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, διαπιστώνεται ότι η κράτηση του αιτητή είναι πράγματι παράνομη όπως ισχυρίζεται. Ο αιτητής κρατείται, δυνάμει διαταγμάτων κράτησης και απέλασης που είχαν εκδοθεί εναντίον του από τις 4.3.2011, για περίοδο δηλαδή η οποία υπερβαίνει την περίοδο έξι μηνών, η οποία προνοείται ως μέγιστη χρονική περίοδος κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας προς το σκοπό της απέλασής του, από τις πρόνοιες της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16.12.2008. Είναι γεγονός ότι η πιο πάνω Οδηγία δεν είχε ενσωματωθεί στο ημεδαπό δίκαιο προηγουμένως, με αποτέλεσμα κατά την 24.12.2010 που ήταν η προθεσμία η οποία οριζόταν στην ίδια την Οδηγία για ενσωμάτωσή της στο δίκαιο των κρατών μελών, η Οδηγία κατέστη άμεσα εφαρμοστέα στην Κυπριακή Δημοκρατία, και έτσι η μέγιστη περίοδος νόμιμης κράτησης ενός υπηκόου τρίτης χώρας ο οποίος θα εσυλλαμβάνετο και κρατείτο για σκοπούς απέλασής του να μην μπορούσε να υπερβεί τους έξι μήνες. Σχετική είναι σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως για παράδειγμα στην Uthajenthiran v. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (2011) 1 Α.Α.Δ. 13 και Kane (2011) 1 Α.Α.Δ. 1548.
Είναι γεγονός ότι μέσα από πρόνοιες της Ευρωπαϊκής Οδηγίας δινόταν η δυνατότητα στα κράτη μέλη όπως παρατείνουν το χρονικό διάστημα των έξι μηνών που προνοείτο στην Οδηγία, για πρόσθετο περιορισμένο χρόνο που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες και η σχετική εξουσία θα μπορούσε να δοθεί στον Υπουργό Εσωτερικών όπως την ασκήσει, εάν ικανοποιείτο μια από δύο προϋποθέσεις που προβλεπόταν στην Οδηγία. Θα πρέπει όμως να παρατηρηθεί ότι η Οδηγία 115/2008 δεν ενσωματώθηκε με νομοθεσία στο ημεδαπό δίκαιο και, επομένως, από τις 24.12.2010, που κατέστη εφαρμοστέα στην Κυπριακή Δημοκρατία, ίσχυε η μέγιστη περίοδος των έξι μηνών, χωρίς να δοθεί οποιαδήποτε νομοθετική δυνατότητα παράτασής της για άλλη περίοδο που δεν μπορούσε να υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες.
Όπως ορθά είχε υποδειχθεί στην απόφαση στην Kane (ανωτέρω), η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορούσε να επικαλεστεί οποιαδήποτε παράταση της προθεσμίας των έξι μηνών, εφόσον δεν είχε καθοριστεί από την ίδια οποιοσδήποτε χρόνος παράτασης που να μην υπερέβαινε τους δώδεκα μήνες, με τη θέσπιση ειδικής νομοθεσίας η οποία να ενσωμάτωνε τις πρόνοιες της Οδηγίας και ιδιαίτερα τη δυνατότητα παράτασης από τον Υπουργό Εσωτερικών.
Με αυτό ως δεδομένο, με την εκπνοή της περιόδου των έξι μηνών από της ημερομηνίας σύλληψης και κράτησης του αιτητή, δηλαδή από τις 4.9.2011, η συνέχιση της κράτησης του αιτητή κατέστη και είναι παράνομη ως αντιβαίνουσα τις πρόνοιες της Οδηγίας.
Πρέπει επίσης να παρατηρηθεί ότι νομοθεσία με την οποία να ενσωματώνονται οι πρόνοιες της Ευρωπαϊκής Οδηγίας έχει πρόσφατα θεσπιστεί με τη δημοσίευση του Νόμου Αρ. 153(Ι)/2011 με τον οποίο δόθηκε η δυνατότητα παράτασης της κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας πέραν των έξι μηνών, δηλαδή για περαιτέρω περίοδο μέχρι δώδεκα μηνών, η οποία μπορεί να ασκείται από τον Υπουργό Εσωτερικών. Σχετική πρόνοια ενυπάρχει στο Αρθρο 18ΠΣΤ(7) και (8) του νέου Νόμου. Στην παρούσα όμως περίπτωση, ακόμα και αν θα μπορούσε να νομιμοποιηθεί η κράτηση του αιτητή με άσκηση των εξουσιών που δίδονται με βάση τη νέα νομοθεσία που θεσπίστηκε στις 25.11.2011, το γεγονός είναι ότι τίποτε δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου που να καταδεικνύει ότι πράγματι ασκήθηκε τέτοια εξουσία.
Για τους λόγους τούτους, η αίτηση επιτυγχάνει. Εκδίδεται το αιτούμενο ένταλμα και διατάσσεται η απόλυση του αιτητή από την κράτησή του.
Τα έξοδα της αίτησης, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται εναντίον των καθ' ων η αίτηση.
Η αίτηση επιτρέπεται με έξοδα εναντίον των Καθ' ων η αίτηση. Εκδίδεται το αιτούμενο ένταλμα και διατάσσεται η απόλυση του αιτητή.