|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 1769
18 Oκτωβρίου, 2011
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΤΕΝΝΑ PRODUCTIONS LTD,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
v.
1. PARIS ARISTIDES CINE - TV PRODUCTIONS LTD,
2. ΠΑΡΗ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 263/2008)
Συμβάσεις ― Τερματισμός σύμβασης έργου παραγωγής τηλεοπτικών επεισοδίων ― Απόρριψη έφεσης εναντίον πρωτόδικης απόφασης με την οποία εκρίθη άκυρος και αντισυμβατικός ο τερματισμός ― Ποιες συμβατικά προβλεπόμενες προϋποθέσεις έπρεπε να τηρηθούν για να ήταν έγκυρος και αποτελεσματικός.
Συμβάσεις ― Τερματισμός συμφωνίας με την επίκληση εσφαλμένων λόγων ― Είναι νομολογιακά αναγνωρισμένη η αρχή ότι εάν ειδοποίηση τερματισμού ή αποκήρυξη σύμβασης δοθεί με την επίκληση λανθασμένου λόγου, ή χωρίς λόγο, αυτή μπορεί να υποστηριχθεί εάν υφίστανται κατά τον ουσιώδη χρόνο γεγονότα, τα οποία θα δημιουργούσαν καλό λόγο τερματισμού.
Έφεση ― Ειδοποίηση Εφεσίβλητου ― Διάταξη 35, θ.10 ― Ποια η υπόσταση της σε σχέση με το ένδικο μέσο της Αντέφεσης ― Παρ' όλο που φαίνεται να υπάρχει διάκριση μεταξύ Αντέφεσης και Ειδοποίησης Εφεσίβλητου, δεν είναι απαραίτητο να καταχωρηθεί αντέφεση αλλά είναι αρκετό αν ο εφεσίβλητος με έγκυρη ειδοποίηση, όπως προβλέπει η Δ.35, θ.10, πληροφορήσει το Δικαστήριο ότι κατά την ακρόαση της έφεσης προτίθεται να ζητήσει τη διαφοροποίηση της απόφασης, καθορίζοντας στην ειδοποίηση με ακρίβεια επί ποίων θεμάτων ζητά τη διαφοροποίηση και τους λόγους που την υποστηρίζουν.
Ο τερματισμός από την πλευρά των εφεσειόντων συμφωνίας που συνήψαν με τους εφεσίβλητους για την παραγωγή τετρακοσίων επεισοδίων τηλεοπτικής παραγωγής, οδήγησε στην καταχώρηση αγωγής από τους εφεσίβλητους με την οποία διεκδίκησαν αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας γενικές, τιμωρητικές και/ή παραδειγματικές και/ή επαυξημένες και/ή επιβαρυντικές αποζημιώσεις, νόμιμο τόκο και έξοδα.
Το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε ότι οι εφεσίβλητοι απέδειξαν μερικώς την υπόθεσή τους, εξέδωσε απόφαση υπέρ τους για το ποσό των €307,880,98 δηλαδή £180.200, πλέον έξοδα και περαιτέρω απέρριψε την ανταπαίτηση με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
Μεταξύ άλλων απεφάνθη, ότι εν όψει του γεγονότος ότι η εναγόμενη απέτυχε να αποδείξει παράβαση οποιουδήποτε όρου της σύμβασης πλην του ότι η σειρά δεν εξασφάλισε το συμφωνηθέν ποσοστό τηλεθέασης 25%, έπρεπε, προκειμένου ο τερματισμός να ήταν έγκυρος και αποτελεσματικός, να δοθεί τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση σύμφωνα με το σχετικό όρο της σύμβασης. Έκρινε περαιτέρω, ότι οι ενάγοντες με την επιδειχθείσα συμπεριφορά τους αποποιήθηκαν (waived) την προϋπόθεση του όρου για δίμηνες διαβουλεύσεις και διορθώσεις.
Ασκήθηκε έφεση από τους Εναγόμενους με την οποία προέβαλαν μεταξύ άλλων ότι:
(α) Ήταν εσφαλμένο το πόρισμα του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι ο τερματισμός της μεταξύ των διαδίκων συμφωνίας με ειδοποίηση από τους εναγομένους στους ενάγοντες, ήταν αντισυμβατικός.
(β) Ο πρωτόδικος δικαστής εσφαλμένα αποφάσισε ότι οι εναγόμενοι δεν δικαιούνταν κανένα ποσό σχετικά με ρουχισμό, έπιπλα, σκηνικά κ.ά..
Από πλευράς εφεσιβλήτων καταχωρήθηκε Ειδοποίηση Εφεσίβλητων με την οποία πληροφόρησαν το δικαστήριο ότι κατά τη συζήτηση της έφεσης προτίθεντο να ζητήσουν την ακύρωση ορισμένων εκ των ευρημάτων της υπό έφεση απόφασης, ως λανθασμένα, για λόγους που παρέθεταν.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η δοθείσα ειδοποίηση Εφεσίβλητου δυνάμει της Δ.35, θ.10, ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις και ενόψει και των προνοιών του θ. 8 της Δ.35, μπορούσε κατά την ακρόαση της έφεσης, εάν κρινόταν αναγκαίο, να εξετάζονταν και τα όσα επιζητούσαν οι εφεσίβλητοι.
2. Ενόψει του ότι δεν είχε εφεσιβληθεί η απόρριψη από το πρωτόδικο δικαστήριο των υπολοίπων λόγων που επικαλέστηκαν οι εφεσείοντες για τερματισμό της συμφωνίας, παρέμενε σε ισχύ μόνο ο λόγος ότι η σειρά δεν εξασφάλισε την τηλεθέαση του 25% και για να είχαν δικαίωμα οι εφεσείοντες να τερματίσουν τη σύμβαση, γι' αυτό το λόγο, ετύγχανε εφαρμογής ο ειδικός για την περίπτωση αυτή όρος 11.6(στ), που απαιτούσε τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση, είτε προηγούνταν είτε όχι, για οποιοδήποτε λόγο, δίμηνες διαβουλεύσεις ως ανωτέρω.
3. Ήταν ορθή η εισήγηση της πλευράς των εφεσιβλήτων, ότι η συμβατική υποχρέωση για να προηγηθούν δίμηνες διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις πριν να δοθεί η τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση τερματισμού ήταν των εφεσειόντων.
4. Και αν ακόμα υπαίτιοι για το ότι δεν έγιναν οι δίμηνες διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις, ήταν οι εφεσίβλητοι (όπως αποφασίστηκε πρωτόδικα) και πάλιν ο τερματισμός, με βάση τον όρο αυτό, από τους εφεσείοντες μπορούσε να γίνει μόνο αφού παρεχόταν η τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση.
5. Ήταν ορθή η κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι ο τερματισμός εκ μέρους των εφεσειόντων ήταν άκυρος. Ενόψει της κατάληξης, κατέστη αχρείαστη η εξέταση του άλλου λόγου έφεσης ως επίσης και της ειδοποίησης εφεσίβλητου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Φιλίππου v. Γιαννήταη κ.ά. (Αρ. 1) (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 1229,
Minerva Finance & Investment Limited v. Γεωργιάδη (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2173,
Stroj-invest Ltd v. N. L. Nova Τrade (Offshore) Ltd κ.ά. (2007) 1(Α) Α.Α.Δ 524,
Δημητρίου κ.ά. v. Sidorenko (2011) 1 Α.Α.Δ. 1095,
Universal Cargo Carrier Corporation v. CITATS [1957] 2 All E.R. 70,
Νινηρίδου v. Σάββα (1993) 1 Α.Α.Δ. 589.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Παρπαρίνος, Π.E.Δ.), (Αγωγή Aρ. 1436/2002), ημερομ. 24.6.2008.
Χρ. Χριστοφίδης με Μ. Μενελάου, για τους Εφεσείοντες-Εναγόμενους.
Κ. Κακουλλή (κα), για τους Εφεσίβλητους-Ενάγοντες.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Φωτίου.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Σύμφωνα με τα γεγονότα που αποτελούν κοινό έδαφος, οι εφεσίβλητοι 1 είναι εταιρεία που, μεταξύ άλλων, ασχολείται με την απόκτηση, εκμετάλλευση συγγραφικών και άλλων δικαιωμάτων βιβλίων, σεναρίων, θεατρικών, τηλεοπτικών και κινηματογραφικών έργων, ο δε εφεσίβλητος 2 συγγραφέας και σεναριογράφος αλλά και κύριος μέτοχος και διευθυντής των εφεσιβλήτων 1. Οι εφεσείοντες, είναι ιδιοκτήτες τηλεοπτικού σταθμού παγκύπριας εμβέλειας.
Μεταξύ εφεσειόντων και εφεσιβλήτων υπογράφηκε συμφωνία ημερ. 20/1/2000 σύμφωνα με την οποία οι εφεσίβλητοι συμφώνησαν να παράξουν 400 τηλεοπτικά επεισόδια, 25 λεπτών έκαστο έναντι του ποσού των €2.000, πλέον Φ.Π.Α. το καθένα. Η εν λόγω τηλεοπτική παραγωγή είχε την ονομασία «Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ».
Η πιο πάνω συνεργασία, έστω και με διάφορα προβλήματα, λειτούργησε για κάποιο χρονικό διάστημα (2/1/2002 μέχρι 28/1/2002), με αποτέλεσμα σε κάποιο στάδιο αυτή να τερματισθεί από τους εφεσείοντες με επιστολή τους ημερ. 4/2/2002 (τεκμ. 29). Είχε προηγηθεί επιστολή των εφεσιβλήτων ημερ. 1/2/2002 (τεκμ. 28) η ουσία της οποίας ήταν ότι (α) οι εφεσείοντες αντισυμβατικά αρνούνταν να παραλάβουν από τους εφεσίβλητους τα είκοσι μονταρισμένα επεισόδια, (β) κακώς επέστρεψαν τα σενάρια 174-245 ως μη ανταποκρινόμενα στον όρο 3.1 της συμφωνίας, (γ) τους καλούσαν να παραλάβουν τα προαναφερθέντα σενάρια και (δ) τους προειδοποιούσαν για τερματισμό της συμφωνίας σε περίπτωση που οι εφεσείοντες δεν συμμορφώνονταν.
Ως αποτέλεσμα του τερματισμού της συμφωνίας εκ μέρους των εφεσειόντων, οι εφεσίβλητοι, στις 11/2/2002 καταχώρησαν την Αγωγή Αρ. 1436/2002 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας και με την Έκθεση Απαιτήσεως που ακολούθησε στις 25/6/2002 αξίωσαν (α) αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας ύψους Λ.Κ.483.620, (β) γενικές, τιμωρητικές και/ή παραδειγματικές και/ή επηυξημένες και/ή επιβαρυντικές αποζημιώσεις και (γ) νόμιμο τόκο και έξοδα.
Οι εφεσείοντες με την έκθεση υπεράσπισης τους απέρριψαν το βάσιμο των ισχυρισμών των εφεσιβλήτων και αντίθετα επικαλέστηκαν παράβαση της συμφωνίας εκ μέρους των εφεσιβλήτων και ήγειραν ανταπαίτηση για ζημιές που υπέστησαν ύψους Λ.Κ. 522.028,15.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αφού άκουσε τον εφεσίβλητο 2 και ακόμα δυο μάρτυρες από τη μια και έξι μάρτυρες για τους εφεσίβλητους από την άλλη, κατάληξε ότι οι εφεσίβλητοι απέδειξαν μερικώς την υπόθεση τους και εξέδωσε απόφαση υπέρ τους για το ποσό των €307.880,98 δηλαδή £180.200 πλέον έξοδα που θα υπολογίζονταν από τον πρωτοκολλητή. Απέρριψε την ανταπαίτηση με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων, τα οποία επίσης θα αποφασίζονταν από τον Πρωτοκολλητή. Απέρριψε επίσης και ισχυρισμό των εφεσειόντων ότι η γραπτή συμφωνία της 2/1/2000 συμπληρώθηκε με προφορική συμφωνία ημερ. 5/11/2001.
Αποτέλεσμα της πιο πάνω απόφασης ήταν η καταχώρηση της παρούσας έφεσης, η οποία βασίζεται σε δυο λόγους, τους εξής:
(α) Το πόρισμα του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι ο τερματισμός της μεταξύ των διαδίκων συμφωνίας ημερ. 20/1/2000 (στο εξής η Συμφωνία) που έγινε με ειδοποίηση ημερ. 4/2/2002 από τους εναγομένους στους ενάγοντες ήταν αντισυμβατικός, είναι εσφαλμένο.
(β) Ο πρωτόδικος δικαστής εσφαλμένα αποφάσισε ότι οι εναγόμενοι δεν δικαιούνται κανένα ποσό σχετικά με ρουχισμό, έπιπλα, σκηνικά και διάφορα, γιατί παρά το εύρημα του ότι έχει αποδειχθεί το ύψος των ποσών που αναφέρουν οι εφεσείοντες, λανθασμένα αποφάσισε ότι είχαν υποχρέωση να θέσουν ενώπιον του δικαστηρίου την αξία τους ως μεταχειρισμένα.
Από πλευράς εφεσιβλήτων καταχωρήθηκε ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ (Δ.35, θ.10) σύμφωνα με την οποία πληροφορούν το δικαστήριο ότι κατά τη συζήτηση της έφεσης προτίθενται να ζητήσουν την ακύρωση ορισμένων εκ των ευρημάτων της υπό έφεση απόφασης, ως λανθασμένα, για λόγους που παραθέτουν. Με την απόσυρση του 4ου, 5ου και 6ου λόγου, παρέμειναν για εξέταση οι ακόλουθοι λόγοι της ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ:
«Πρώτος λόγος
Εσφαλμένα έκρινε το Πρωτόδικο Δικαστήριο ότι το περιεχόμενο της επιστολής των Εφεσιβλήτων ημ. 1.2.02 - Τεκμήριο 28 καταδεικνύει ότι, δεν είχαν πρόθεση να προχωρήσουν σε διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις και ότι η ίδια πρόθεση φαίνεται και από το ιστορικό και τις ενέργειες που προέβη ο Εφεσίβλητος 2 κατά τον ουσιώδη χρόνο. Από τη μαρτυρία, ήταν αντιθέτως εμφανής η απροθυμία και άρνηση των Εφεσειόντων να συνεργαστούν για να γίνουν διορθωτικές κινήσεις και διαβουλεύσεις και η εν γένει κακοπιστία τους και ότι, αυτή ακριβώς η απροθυμία, άρνηση και κακοπιστία εμπόδισε και/ή απέκλεισε τις διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις.
Δεύτερος Λόγος
Εσφαλμένα έκρινε το Δικαστήριο ως άνευ σημασίας το γεγονός ότι, ενώ οι Εφεσείοντες βάσισαν τον τερματισμό στη θέση ότι, ο Εφεσίβλητος 2 «δεν εμφανίστηκε στην καθορισθείσα συνάντηση για διαβουλεύσεις», στη συνέχεια αποδείκτηκε ότι, ουδέποτε είχε καθοριστεί τέτοια συνάντηση.
Τρίτος Λόγος
Εσφαλμένα έκρινε το Δικαστήριο ότι, ο Εφεσίβλητος 2 ανέλαβε να διευθετήσει συνάντηση και να βρει τρόπους αύξησης της τηλεθέασης.»
Από πλευράς εφεσειόντων έχει υποβληθεί ότι τα όσα ζητούν οι εφεσίβλητοι με την πιο πάνω ειδοποίηση δεν θα πρέπει να εξεταστούν αφού με αυτή ζητούν ακύρωση ευρημάτων και όχι τροποποίηση και η ειδοποίηση αντέφεσης δεν ισοδυναμεί με αντέφεση.
Αρχίζοντας από τον ισχυρισμό του ευπαιδεύτου δικηγόρου των εφεσειόντων ότι τα όσα επικαλείται η πλευρά των εφεσιβλήτων με την ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ δεν πρέπει να εξεταστούν, καταλήγουμε, για τους λόγους που εξηγούμε στη συνέχεια, ότι αυτός δεν ευσταθεί. Εξετάζοντας το λεκτικό της Δ.35, Κ.10 όπως ερμηνεύθηκε από τη νομολογία (βλ. μεταξύ άλλων Φιλίππου v. Γιαννήταη κ.ά. (Αρ. 1) (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 1229, Minerva Finance & Investment Limited v. Γεωργιάδη (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2173, Stroj-invest Ltd v. N. L. Nova Trade (Offshore) Ltd κ.ά. (2007) 1(Α) A.A.Δ.524 και Δημητρίου κ.ά. v. Sidorenko (2011) 1 A.A.Δ. 1095 και παρόλο που φαίνεται να υπάρχει διάκριση μεταξύ των δυο περιπτώσεων, κρίνουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να καταχωρηθεί αντέφεση αλλά είναι αρκετό αν ο εφεσίβλητος με έγκυρη ειδοποίηση, όπως προβλέπει ο Κ. 10, πληροφορήσει το Δικαστήριο ότι κατά την ακρόαση της έφεσης προτίθεται να ζητήσει τη διαφοροποίηση της απόφασης, καθορίζοντας στην ειδοποίηση με ακρίβεια επί ποίων θεμάτων ζητά να διαφοροποιηθεί η απόφαση και τους λόγους που υποστηρίζουν αυτή τη διαφοροποίηση. Επομένως εφόσον εδώ η δοθείσα ειδοποίηση ικανοποιεί τις πιο πάνω απαιτήσεις, ενόψει και των προνοιών του Κ.8 της Δ.35, καταλήγουμε ότι κατά την ακρόαση της έφεσης μπορούν, αν χρειαστεί, να εξεταστούν και τα όσα επιζητούν οι εφεσίβλητοι.
Με υπόβαθρο τους πιο πάνω ισχυρισμούς προχωρούμε στην εξέταση της υπόθεσης. Κρίνουμε ότι, όπως έχουν τα εγερθέντα θέματα είναι ορθό όπως απαντηθεί πρώτα το κατά πόσο η απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο τερματισμός της συμφωνίας που έγινε με την επιστολή των εφεσειόντων ημερ. 4/2/2002 είναι αντισυμβατικός, είναι εσφαλμένη, όπως ισχυρίζονται οι εφεσείοντες με τον πρώτο λόγο έφεσης.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αφού ασχολείται με το θέμα αυτό σε έκταση (βλ. σελ. 38-43 κάτω από τον τίτλο «Η σειρά δεν πέτυχε στο συμπεφωνημένο ποσοστό τηλεθέασης με μέσο όρο 25% και οι ενάγοντες αρνήθηκαν τη συμβατική υποχρέωση για διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις-όρος 11.6.(στ) της Σύμβασης») και παρόλο που αποφάσισε ότι ενώ στην ειδοποίηση τερματισμού γινόταν αναφορά σε παράλειψη του εφεσίβλητου 2 να «εμφανισθεί στην καθορισθείσα συνάντηση», τέτοια συνάντηση δεν καθορίστηκε χρονικά, αυτό ενόψει νομολογίας δεν επηρεάζει την εγκυρότητα της ειδοποίησης τερματισμού, εντούτοις κατέληξε ότι ο τερματισμός ήταν άκυρος για το λόγο ότι δεν δόθηκε τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση ως η πρόνοια του όρου 11.6(στ) της Συμφωνίας. Συγκεκριμένα αποφάσισε τα ακόλουθα: (σελ. 41-43):
«Εξέτασα με μεγάλη προσοχή τις θέσεις των ευπαιδεύτων συνηγόρων σε συνάρτηση με το υλικό που αφορά το θέμα. Όπως έχει λεχθεί νωρίτερα στην απόφαση σελ. 21-22 ο ενάγων 2 στη συνάντηση της 28.1.02 ανέλαβε να διευθετήσει νέα συνάντηση με την εναγόμενη και να βρει τρόπους αύξησης της τηλεθέασης. Αντ' αυτού όμως τρεις μέρες αργότερα, την 1.2.02 μέσω των δικηγόρων του επέλεξε να αποστείλει την επιστολή τεκμ. 28. Αναμφίβολα, το περιεχόμενο της επιστολής αυτής καταδεικνύει ότι οι ενάγοντες δεν είχαν πρόθεση να προχωρήσουν σε διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις. Η απαίτηση τους όπως η εναγόμενη παραλάβει αμέσως τα 20 επεισόδια, προφανώς τα υπ' αρ. 61-80 τα οποία δεν ενέκρινε μέχρι του χρονικού εκείνου σημείου ο σκηνοθέτης, εγκρίνει η εναγόμενη τυπικά τα σενάρια 174-245 και μάλιστα αυτά υπό την απειλή τερματισμού της σύμβασης και λήψη δικαστικών μέτρων, αυτό καταδεικνύει. Περαιτέρω, στην επιστολή αυτή οι ενάγοντες χαρακτηρίζουν τα άνω επεισόδια και σενάρια άριστα και σύμφωνα με τις πρόνοιες του όρου 3.1 της σύμβασης όπως και όλα τα προηγούμενα σενάρια. Διερωτούμαι εάν η εναγόμενη αποδέχετο τις απαιτήσεις των εναγόντων τι θα ανέμενε δια «διορθωτικές κινήσεις» εκ μέρους των εναγόντων. Η πρόθεση των εναγόντων όπως φαίνεται από τις ενέργειες του ενάγοντα 2 να μην προχωρήσει σε διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις φαίνεται και από το ιστορικό και ενέργειες που προέβη ο πιο πάνω κατά τον ουσιώδη χρόνο όπως ο ίδιος το εξέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου. Την 29.1.02, ημέρα Τρίτη, την επομένη δηλ. της συνάντησης 28.1.02, μετέβη στο Σταθμό ΑΝΤΕΝΝΑ δια μοντάρισμα των επεισοδίων 61-80 μαζί με τους Μ.Ε.1 και 2. Δεν τους επετράπη να πράξουν αυτό. Την ίδια ημέρα, 29.1.02 επεστράφησαν και τα σενάρια με αρ. 174-245. Την επόμενη, δηλ. 30.1.02 ημέρα Τετάρτη, μίλησε με τον Μ.Υ.5 Στέλιο Μαλέκκο και αντελήφθη από τη συνομιλία τους, όπως το έθεσε, ότι «μάλλον τερματίζουν ή σταματούν να ολοκληρώσουν». Δοκίμασε να επικοινωνήσει με το Μ.Υ.6 Παπαφιλίππου, ανεπιτυχώς. Την ίδια μέρα μετέβη στη Λεμεσό και επικοινώνησε με τους δικηγόρους του δια τη διαφορά που προέκυψε και την επομένη, 31.1.02, είχε συνάντηση με αυτούς. Την επομένη, 1.2.02 απεστάλη η επιστολή τεκμ. 28.
Είναι αλήθεια ότι στην επιστολή των δικηγόρων της εναγομένης ημερ. 4.2.01 τεκμ. 29, γίνεται αναφορά σε παράλειψη του ενάγοντα 2 να «εμφανισθεί στην καθορισθείσα συνάντηση» ενώ σύμφωνα με τα αληθή γεγονότα και ευρήματα του Δικαστηρίου δεν καθορίστηκε χρονικά, συνάντηση. Αυτό, όμως, δεν έχει οιανδήποτε συνέπεια. Στην υπόθεση Universal Cargo Carrier Corporation v. CITATS [1957] 2 All E.R. 70, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Ιt is now well settled that a rescission or repudiation if given for a wrong reason or for no reason at all, can be supported if there are at a the time facts in existence which would have provided a good reason".
Η πιο πάνω νομική αρχή υιοθετήθηκε εις την υπόθεση Νινηρίδου v. Σάββα (1993) 1 Α.Α.Δ. 589.
Είμαι της γνώμης ότι η πιο πάνω νομική αρχή εφαρμόζεται και στα περιστατικά της παρούσης υπόθεσης. Το θέμα όμως δεν εξαντλείται μέχρι εδώ. Εν όψει του γεγονότος ότι η εναγόμενη απέτυχε να αποδείξει παράβαση οποιουδήποτε όρου της σύμβασης πλην του ότι η σειρά δεν εξασφάλισε το συμφωνηθέν ποσοστό τηλεθέασης 25%, ο τερματισμός προκειμένου να ήταν έγκυρος και αποτελεσματικός έπρεπε να δοθεί τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση σύμφωνα με τον όρο 11.6 (στ). Οι ενάγοντες με την επιδειχθείσα συμπεριφορά πιο πάνω αποποιήθηκαν (waived) την προϋπόθεση του όρου διά δίμηνες διαβουλεύσεις και διορθώσεις. Παρ' όλα ταύτα, όμως, η τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση ήταν απαραίτητη. (Βλέπε Halsbury's Laws of England 4η έκδοση Τόμος 9(1), παραγρ. 983).
Ως εκ τούτου είναι η κρίση μου ότι ο τερματισμός ημερ. 4.2.01 τεκμ. 29 ήταν αντισυμβατικός.»
(Προφανώς η ημερ. 4/2/01 είναι λάθος αφού η ειδοποίηση τερματισμού ήταν ημερ. 4/2/2002).
Ο όρος 11.6(στ) της Συμφωνίας προέβλεπε τα ακόλουθα:
(στ) Περαιτέρω συμφωνείται ότι αν η σειρά δεν επιτύχει τα αναμενόμενα υψηλά ποσοστά τηλεθέασης στη ζώνη προβολής με μέσο όρο τηλεθέασης 25%, τότε ο ΑΝΤΕΝΝΑ έχει το δικαίωμα με τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση να τερματίσει την παρούσα. Για τέτοια περίπτωση πρέπει ο ΑΝΤΕΝΝΑ να ενεργήσει καλόπιστα με βάση τις μετρήσεις αλλά και το συμφέρον και το κύρος του παραγωγού και του ΑΝΤΕΝΝΑ και χρειάζεται να προηγηθούν δίμηνες διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις. Νοείται ότι η σειρά θα παίζει σε prime time από 7 μ.μ. μέχρι 11+15 μ.μ.»
Επειδή από πλευράς εφεσειόντων έγινε ισχυρισμός ότι ο τερματισμός μπορούσε να γίνει και με βάση τον όρο 14 της Συμφωνίας, οπότε δε χρειαζόταν να δοθεί τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση, παραθέτουμε και το λεκτικό του όρου αυτού:
«14 Καταγγελία - Λύση:
14.1 Ο ΑΝΤΕΝΝΑ έχει το δικαίωμα να καταγγείλει την προκειμένη σύμβαση σε περίπτωση που ο παραγωγός:
(α) παραβεί ή αθετήσει οποιοδήποτε όρο αυτής της σύμβασης απάντων θεωρουμένων ως ουσιωδών, και
(β) αποδειχθεί η αντικειμενική του αδυναμία να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της σειράς για οποιοδήποτε λόγο εκτός εκείνου της ανωτέρας βίας.
Νοείται ότι οι συμβαλλόμενοι μπορούν να συμφωνήσουν τη συνέχιση της παραγωγής με τον ίδιο τίτλο χρησιμοποιώντας τους ίδιους συντελεστές μέσα στον πνεύμα και τους οικονομικούς όρους της παρούσης σύμβασης.
14.2 Ο παραγωγός έχει το δικαίωμα να καταγγείλει τη σύμβαση αν ο ΑΝΤΕΝΝΑ δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του για διάστημα πέραν των 30 συνεχών ημερών εκτός για λόγους ανωτέρας βίας.»
Ξεκινούμε με το κατά πόσο η συμφωνία μπορούσε να τερματισθεί από τους εφεσείοντες με βάση τον όρο 14 οπότε είναι σαφές ότι δεν χρειαζόταν να δοθεί τρίμηνη ή άλλη πιο σύντομη προειδοποίηση. Επομένως, κρίνουμε ότι είναι σημαντικό να δούμε και τους λόγους για τους οποίους οι εφεσείοντες με την επιστολή τους ημερ. 4/1/2002 (τεκμ. 29) τερμάτισαν τη συμφωνία. Λόγω του μακροσκελούς της επιστολής, παραθέτουμε την ουσία αυτής. Η επιστολή έχει ως θέμα «Σύμβαση Έργου «Η Γοητεία της Αμαρτίας» ημερ. 20/1/2002. (Και εδώ προφανώς η 20/1/2002 είναι γραφικό λάθος, αφού η ορθή ημερομηνία της συμφωνίας είναι 20/1/2000). Αφού πρώτα οι εφεσείοντες απαντούν σε επιστολή της δικηγόρου των εφεσιβλήτων ημερ. 1/2/2002 (τεκμ. 28), ότι δηλαδή απορρίπτουν το περιεχόμενο της και αφού υιοθετούν το περιεχόμενο δυο προηγούμενων επιστολών τους ημερ. 25/1/2002 (τεκμ. 26) και 29/1/2002 (τεκμ. 27), ασχολούνται με το κατά πόσο υπήρξε παραβίαση από τους εφεσίβλητους του όρου 3.1 που διαλαμβάνει ότι «η σειρά γενικά θα πληρεί υψηλές καλλιτεχνικές και τεχνικές προδιαγραφές ώστε να διακρίνεται από μέτριες παραγωγές κατ' αντικειμενική κρίση» και καταλήγουν ως ακολούθως:
«Έχοντας υπόψη όλα τα πιο πάνω και ειδικά ότι:
° Ο πελάτης σας έχει επανειλημμένα παραβεί ουσιαστικούς όρους της Σύμβασης Έργου «Η Γοητεία της Αμαρτίας» ημερομηνίας 20/1/2000.
° Η σειρά δεν έχει τις υψηλές καλλιτεχνικές και τεχνικές προδιαγραφές ώστε να διακρίνεται από μέτριες παραγωγές,
° Η σειρά δεν έχει επιτύχει τα συμπεφωνημένα υψηλά ποσοστά τηλεθέασης στη συμφωνημένη ζώνη προβολής με μέσο όρο τηλεθέασης 25%.
° Ο πελάτης σας, αντί της οδού των διαβουλεύσεων και διορθωτικών κινήσεων που οι πελάτες μας πρότειναν δυνάμει της παραγράφου 11.6(στ) και στην οποία συμφώνησε στις 28/1/2002, εν τέλει αρνούμενος την συμβατική του υποχρέωση για διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις δεν εμφανίστηκε στην καθορισθείσα συνάντηση για διαβουλεύσεις με τους πελάτες μας παρά το γεγονός ότι τον εφοδίασαν και με όλα τα στοιχεία μετρήσεων που εζήτησε. Αυτή η συμπεριφορά στοιχειοθετεί επιπρόσθετη αθέτηση της Συμφωνίας αλλά και των συμφωνηθέντων.
Ο πελάτης σας δεν αφήνει στους πελάτες μας άλλην επιλογή παρά να τερματίσουν, και με την παρούσα τερματίζουν με υπαιτιότητα του πελάτη σας τη Σύμβαση Έργου «Η Γοητεία της Αμαρτίας», ημερομηνίας 20/1/2000, και επιφυλάσσουν όλα τα δικαιώματά τους που απορρέουν από την εν λόγω Σύμβαση Έργου.
Τέλος δηλούμε ότι ο ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΤΔ (πρώην ΑΝΤΕΝΝΑ Τ.V. Λτδ) απορρίπτει οποιανδήποτε ευθύνη.»
Το πρωτόδικο δικαστήριο συνόψισε τους λόγους τερματισμού ως ακολούθως:
«Δια ποιους λόγους η εναγόμενη τερμάτισε τη σύμβαση ημερ. 20.1.00, τεκμ. 1, το εκθέτει στην επιστολή της και στην επιστολή των δικηγόρων της ημερ. 4.2.02, τεκμ. 29. Εις αυτή διαφαίνονται ως λόγοι τερματισμού (α) η μη τήρηση της συμφωνίας ημερ. 5.11.01 διά το μοντάζ εκ μέρους του σκηνοθέτη Μ.Ε.2, (β) τα σενάρια 174-245 δεν διαφέρουν από μέτρια σενάρια και δεν είναι σύμφωνα με το Μνημόνιο, (γ) οπτικογράφηση 60 σεναρίων χωρίς προηγούμενη παράδοση τους στην εναγόμενη, (δ) παράβαση υπό εναγόντων ουσιωδών όρων της σύμβασης, (ε) η σειρά δεν είχε τις υψηλές καλλιτεχνικές και τεχνικές προδιαγραφές ώστε να διακρίνεται από μέτριες παραγωγές, (στ) η σειρά δεν εξασφάλισε 25% τηλεθέαση και (ζ) οι ενάγοντες αρνήθηκαν τη συμβατική υποχρέωση για διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις και δεν εμφανίστηκε ο ενάγων 2 σε καθορισθείσα συνάντηση δια τον σκοπό αυτό.»
Είναι φανερό από τα πιο πάνω ότι αν ο τερματισμός της Συμφωνίας γινόταν αποκλειστικά για το λόγο ότι η σειρά δεν έχει επιτύχει τα αναμενόμενα υψηλά ποσοστά τηλεθέασης στη ζώνη προβολής με μέσο όρο τηλεθέασης 25%, τότε ο τερματισμός έπρεπε να γίνει μετά από τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση, κάτι που εδώ αποτελεί κοινό έδαφος ότι δεν έγινε. Είναι όμως η θέση των εφεσειόντων ότι οι εφεσίβλητοι παρέβησαν και άλλους όρους της Συμφωνίας ούτως ώστε ο τερματισμός μπορούσε να γίνει με βάση τον όρο 14 που δεν προβλέπει για τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση. Ότι υπήρξαν τέτοιες άλλες παραβάσεις ήταν, όπως ισχυρίζονται, και εύρημα του πρωτόδικου δικαστηρίου. Τέτοιο εύρημα ήταν (α) ότι το περιεχόμενο της επιστολής ημερ. 1/2/2002 (τεκμ. 28) των εφεσιβλήτων καταδείκνυε ότι δεν είχαν πρόθεση να προχωρήσουν σε διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις και (β) ότι η ίδια πρόθεση προκύπτει και από το ιστορικό των ενεργειών του εφεσίβλητου 2.
Ισχυρίστηκε περαιτέρω ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων ότι, κι αν ακόμα ο τερματισμός γινόταν με βάση τον όρο 11.6(στ), τότε μόνο είχαν υποχρέωση να δώσουν τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση, αν προηγούντο δίμηνες διαβουλεύσεις, κάτι που δεν έγινε με υπαιτιότητα των εφεσιβλήτων, όπως αποφάσισε και το πρωτόδικο δικαστήριο.
Τα πιο πάνω ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου που οι εφεσείοντες θεωρούν ορθά και στηρίζονται σ' αυτά για να δείξουν ότι η κατάληξη του δικαστηρίου ότι ο τερματισμός ήταν αντισυμβατικός είναι εσφαλμένη, η πλευρά των εφεσιβλήτων με την προαναφερθείσα ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ ισχυρίζεται ότι θα πρέπει να ανατραπούν για τους λόγους που εξηγούν. Διαζευκτικά ισχυρίζεται ότι και αν ακόμα τα ευρήματα αυτά δεν ανατραπούν, η πρόνοια για να προηγηθούν δίμηνες διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις πριν τον τερματισμό της συμφωνίας με βάση τον όρο 11.6(στ) ήταν τέτοια που την υποχρέωση αυτή ως προϋπόθεση του τερματισμού, είχαν οι εφεσείοντες και όχι οι εφεσίβλητοι.
Ήδη αναφέραμε ότι με τον πρώτο λόγο έφεσης προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι εσφαλμένα έκρινε το πρωτόδικο δικαστήριο ότι χρειαζόταν να δοθεί τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση. Παραθέσαμε τη θέση του ευπαιδεύτου δικηγόρου των εφεσειόντων ότι η σύμβαση με βάση τον όρο 14 μπορούσε να τερματιστεί χωρίς τέτοια προειδοποίηση, αλλά και αν ακόμα ο τερματισμός ήταν με βάση τον όρο 11.6(στ) τότε δεν είχαν υποχρέωση να δώσουν τρίμηνη προειδοποίηση αφού οι εφεσίβλητοι δεν τήρησαν την πρόνοια για «δίμηνες διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις» όπως αποφάνθηκε και το πρωτόδικο δικαστήριο.
Επανερχόμενοι στον όρο 14 είναι γεγονός ότι δεν θέτει προϋπόθεση για έγκυρο τερματισμό όπως αυτός γίνει μετά από τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση, όπως διαλαμβάνει ο όρος 11.6(στ). Η επιστολή τερματισμού (τεκμ. 29) όπως ήταν διατυπωμένη αναφερόταν και σε παραβάσεις άλλες από το θέμα τηλεθέασης και εκ πρώτης όψης, αν αυτές αποδεικνύονταν, η επιστολή τερματισμού θα ήταν έγκυρη ανεξάρτητα αν μέσα στις παραβάσεις ήταν και το θέμα της τηλεθέασης. Όμως το πρωτόδικο δικαστήριο αποφάσισε ότι οι λόγοι τερματισμού τους οποίους εξέτασε κάτω από τους τίτλους (α) μοντάζ, (β) σενάρια, (γ) οπτικογράφηση των 60 σεναρίων χωρίς προηγούμενη παράδοση τους στην εναγόμενη (δ) κατ' επανάληψη παράβαση ουσιωδών όρων της σύμβασης (ε) η σειρά δεν είχε τις υψηλές καλλιτεχνικές και τεχνικές προδιαγραφές και (στ) ότι η σειρά δεν πέτυχε το συμπεφωνημένο ποσοστό τηλεθέασης με μέσο όρο 25%, έπρεπε να απορριφθούν και απέρριψε όλους εκτός από τον τελευταίο που αφορά το ποσοστό τηλεθέασης. Επομένως εφόσον ο τερματισμός μπορούσε να γίνει μόνο με βάση τον όρο 11.6(στ) το δικαστήριο έκρινε, όπως ήδη αναφέρθηκε, ότι χρειαζόταν τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση και εφόσον τέτοια προειδοποίηση δεν δόθηκε ο τερματισμός κρίθηκε αντισυμβατικός και άκυρος. Η απόρριψη των υπόλοιπων λόγων που περιέχονταν στην επιστολή τερματισμού ήταν για διάφορους λόγους. Άλλοι λόγω απόρριψης της μαρτυρίας των μαρτύρων των εφεσειόντων όπως για παράδειγμα της Μ.Υ.2 που το δικαστήριο ανάφερε ότι έκανε κακή εντύπωση και δεν έχει αμφιβολία ότι δεν έλεγε την αλήθεια όταν είπε ότι διάβασε τα σενάρια 174-191 και γιατί άλλοι λόγοι δεν στοιχειοθετήθηκαν από τη μαρτυρία. Δεν χρειάζεται όμως να επεκταθούμε γιατί απορρίφθηκε ο κάθε λόγος, εφόσον με την έφεση δεν προσβάλλονται τα ευρήματα αυτά.
Ενόψει του ότι η απόρριψη από το πρωτόδικο δικαστήριο των προαναφερθέντων λόγων που επικαλέστηκαν οι εφεσείοντες για τερματισμό της συμφωνίας δεν έχει εφεσιβληθεί, τότε παράμεινε σε ισχύ μόνο ο λόγος ότι η σειρά δεν εξασφάλισε την τηλεθέαση του 25% και για να έχουν δικαίωμα οι εφεσείοντες να τερματίσουν τη σύμβαση, γι' αυτό το λόγο, τύγχανε εφαρμογής ο ειδικός για την περίπτωση αυτή όρος 11.6(στ) που παραθέσαμε πιο πάνω, που απαιτούσε τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση, είτε προηγούνταν είτε όχι, για οποιοδήποτε λόγο, δίμηνες διαβουλεύσεις ως ανωτέρω. Επομένως ο όρος 14 δεν τύγχανε εφαρμογής αλλά ο όρος 11.6(στ).
Εξετάσαμε το λεκτικό του όρου 11.6(στ) με προσοχή. Συμφωνούμε με την εισήγηση της πλευράς των εφεσιβλήτων, ότι δηλαδή η υποχρέωση για να προηγηθούν δίμηνες διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις πριν να δοθεί η τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση τερματισμού ήταν των εφεσειόντων, στα πλαίσια της πρόνοιας ότι για τέτοια περίπτωση «ο ΑΝΤΕΝΝΑ» πρέπει να ενεργήσει καλόπιστα με βάση τις μετρήσεις και το συμφέρον και το κύρος του παραγωγού και του ΑΝΤΕΝΝΑ». Kαι αν ακόμα υπαίτιοι για το ότι δεν έγιναν οι δίμηνες διαβουλεύσεις και διορθωτικές κινήσεις, ήταν οι εφεσίβλητοι (όπως αποφασίστηκε πρωτόδικα) και πάλιν ο τερματισμός, με βάση τον όρο αυτό, από τους εφεσείοντες μπορούσε να γίνει μόνο αφού παρεχόταν η τρίμηνη γραπτή προειδοποίηση.
Κρίνουμε λοιπόν ότι η κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι ο τερματισμός εκ μέρους των εφεσειόντων ήταν άκυρος είναι ορθή και επομένως ο πρώτος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Ήταν κοινό έδαφος ότι ο δεύτερος λόγος έφεσης τότε μόνο θα έπρεπε να εξεταστεί αν επιτύγχανε ο πρώτος. Με την πιο πάνω κατάληξη μας δεν χρειάζεται να εξετάσουμε το λόγο αυτό.
Με το ίδιο σκεπτικό κρίνουμε ότι ούτε οι λόγοι που εγείρονται με την ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ χρειάζεται να εξεταστούν.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα (πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει) εναντίον των εφεσειόντων και υπέρ των εφεσιβλήτων όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.