|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 517
18 Μαρτίου, 2011
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑLPHA BANK LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πoλιτική Έφεση Αρ. 249/2008)
Πτώχευση ― Αίτηση για έκδοση διατάγματος παραλαβής εναντίον του εγγυητή, εξ αποφάσεως χρεώστη ― Κατά πόσο η αίτηση ήταν καταχρηστική και το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε πλημμελώς τη διακριτική του εξουσία λόγω της δυνατότητας που είχε ο εξ αποφάσεως πιστωτής να εξασφαλίσει το εξ αποφάσεως χρέος από τους συνεναγόμενους του εξ αποφάσεως χρεώστη, ήτοι, από τον πρωτοφειλέτη ― Διάκριση της παρούσας υπόθεσης από τη London Clubs Ltd κ.ά. v. Παπαδόπουλου (2002) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1699.
Η εφεσίβλητη τράπεζα (η τράπεζα) εξασφάλισε απόφαση για το ποσό των £630.227,94 εναντίον του εφεσείοντος, υπό την ιδιότητά του ως εγγυητή. Η τράπεζα εξασφάλισε εναντίον του εφεσείοντος διάταγμα παραλαβής σε σχέση με το προαναφερθέν ποσό του εξ αποφάσεως χρέους.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση υποστηρίζοντας ότι δεν αποδείχθηκε το χρέος, πως η αίτηση για την έκδοση του διατάγματος παραλαβής ήταν καταχρηστική και πως, σε κάθε περίπτωση, το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε πλημμελώς τη διακριτική του εξουσία.
Οι εισηγήσεις πως η αίτηση ήταν καταχρηστική και πως το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε πλημμελώς τη διακριτική του εξουσία, είχαν κοινή βάση. Ο πιστωτής «είχε τις εξασφαλίσεις των συνεναγομένων ήτοι του πρωτοφειλέτη». Επομένως, η επιδίωξη του διατάγματος παραλαβής δεν εξυπηρετούσε τους σκοπούς που υπαγορεύει η νομολογία. Ο εφεσείων επικαλέσθηκε συναφώς τη London Clubs Ltd κ.ά. v. Παπαδόπουλου (2002) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1699.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η μη υιοθέτηση της διαδικασίας των μηνιαίων δόσεων και η μη έκδοση διατάγματος κατάσχεσης της περιουσίας του χρεώστη, έστω και αν αυτή υπερβαίνει του χρέους κατά πολύ, δεν συνιστούσαν οπωσδήποτε προϋποθέσεις για την υποβολή αίτησης για έκδοση διατάγματος παραλαβής και, εν πάση περιπτώσει, αυτές δεν προβλέπονται ως προϋποθέσεις από τον περί Πτωχεύσεως Νόμο, Κεφ. 5.
2. Δεν θεμελιώθηκε, εν προκειμένω, υποχρέωση πρώτα να στραφεί ο αιτητής προς την κατεύθυνση των άλλων εξασφαλίσεων ώστε να δικαιολογηθεί η θέση για κατάχρηση ή για κακή άσκηση διακριτικής ευχέρειας.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή για να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
London Clubs Ltd κ.ά. v. Παπαδόπουλου (2002) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1699,
Οικονομίδης v. Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1255,
Πετράκης v. Κίμωνος (2006) 1(Β) Α.Α.Δ. 1311.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Λιάτσος, Π.E.Δ.), (Aίτηση Aρ. 150/2008), ημερ. 22/5/2008.
Λ. Διομήδους για Καλλή και Καλλή, για τον Εφεσείοντα.
Στ. Πολυβίου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Στη βάση της παράλειψης συμμόρφωσης προς ειδοποίηση πτώχευσης σε σχέση με εκ δικαστικής απόφασης χρέος ύψους £630.227,94, εκδόθηκε το διάταγμα παραλαβής που αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας έφεσης.
Εγκαταλείφθηκαν λόγοι έφεσης σε σχέση, κυρίως, με νομοτυπικά ζητήματα και απομένουν οι θέσεις του εφεσείοντα πως δεν αποδείχθηκε το χρέος, πως η αίτηση για την έκδοση του διατάγματος παραλαβής ήταν καταχρηστική και πως, σε κάθε περίπτωση, το πρωτόδικο δικαστήριο άσκησε πλημμελώς τη διακριτική του εξουσία.
Η εισήγηση πως δεν αποδείχθηκε το χρέος στηρίχθηκε στην αντίληψη πως «η εκκαλούμενη κρίση βασίζεται κυρίως στο τεκμήριο 2 πλην όμως το εν λόγω τεκμήριο ουδόλως αποδεικνύει το χρέος». Αυτά, όμως, κατά παραγνώριση της αιτιολόγησης που περιλαμβάνει η πρωτόδικη απόφαση. Το τεκμήριο 2, ήταν κατάσταση λογαριασμού που αφορούσε τους πρωτοφειλέτες αλλά ως προς την ευθύνη του εφεσείοντα, ως εγγυητή, υπήρχε περαιτέρω μαρτυρία και, βεβαίως, η δικαστική απόφαση στην οποία ακριβώς παραπέμπει το πρωτόδικο δικαστήριο. Το τεκμήριο 2 δε, μαζί με την υπόλοιπη μαρτυρία, έδειχναν πως δεν είχε ως τότε καταβληθεί οποιοδήποτε ποσό έναντι του χρέους.
Οι εισηγήσεις πως η αίτηση ήταν καταχρηστική και πως το πρωτόδικο δικαστήριο άσκησε πλημμελώς τη διακριτική του εξουσία, είχαν κοινή βάση. Ο πιστωτής «είχε τις εξασφαλίσεις των συνεναγομένων ήτοι του πρωτοφειλέτη». Επομένως, η επιδίωξη του διατάγματος παραλαβής δεν εξυπηρετούσε τους σκοπούς που υπαγορεύει η νομολογία και επικαλούνται επί αυτού την London Clubs Ltd κ.ά. v. Παπαδόπουλου (2002) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1699.
Το πρωτόδικο δικαστήριο διέκρινε την πιο πάνω υπόθεση, με αναφορά στα περιστατικά της και ορθώς. Εκείνο που εδώ χρειάζεται να λεχθεί είναι πως δεν λέχθηκε στην πιο πάνω υπόθεση πως η ύπαρξη τέτοιων εξασφαλίσεων καθιστούσαν καταχρηστική ή αδικαιολόγητη την αίτηση. Ήταν σε εντελώς διαφορετική βάση που εκτιμήθηκε πως η αίτηση ήταν καταπιεστική και εν τέλει καταχρηστική. Ενώ, αντίθετα, υπάρχει άλλη νομολογία, στην οποία παρέπεμψε το πρωτόδικο δικαστήριο. Στην Οικονομίδης v. Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1255, ο πιστωτής είχε την εξασφάλιση με υποθήκη πάνω σε ακίνητο άλλου. Είχε προωθήσει και την πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου και τη διαδικασία πτώχευσης. Το Ανώτατο Δικαστήριο εξήγησε πως η διαδικασία πτώχευσης δεν ήταν μέθοδος εκτέλεσης ώστε να τίθεται ζήτημα καταπιεστικής ταυτόχρονης προώθησης δυο μεθόδων εκτέλεσης αλλά, περαιτέρω, και πως δεν ήταν δυνατό να τίθεται τέτοιο θέμα όταν οι χρεώστες είναι διαφορετικοί. Στην Πετράκης v. Κίμωνος (2006) 1(Β) Α.Α.Δ. 1311 πρωτοδίκως είχε απορριφθεί η αίτηση για διάταγμα παραλαβής ενόψει της London Clubs (ανωτέρω) επειδή ο πιστωτής επέλεξε να μην ακολουθήσει τη διαδικασία μηνιαίων δόσεων ούτε και εξέδωσε διάταγμα κατάσχεσης της περιουσίας του χρεώστη, που κατά τη μαρτυρία άξιζε πολύ περισσότερα από το χρέος. Εξήγησε το Ανώτατο Δικαστήριο πως δεν προέκυπτε από την London Clubs πως τέτοιες ενέργειες ήταν οπωσδήποτε προϋποθέσεις για την υποβολή αίτησης για διάταγμα παραλαβής και πως, εν πάση περιπτώσει, αυτές δεν προβλέπονται ως προϋποθέσεις από τον περί Πτωχεύσεως Νόμο, Κεφ. 5. Επομένως, παραμέρισε την πρωτόδικη απόφαση και εξέδωσε διάταγμα παραλαβής.
Καταλήγουμε πως δεν θεμελιώθηκε υποχρέωση πρώτα να στραφεί ο αιτητής προς την κατεύθυνση των άλλων εξασφαλίσεων ώστε να δικαιολογηθεί η θέση για κατάχρηση ή για κακή άσκηση διακριτικής ευχέρειας. Οι λόγοι έφεσης δεν είναι βάσιμοι και η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή για να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή για να εγκριθούν από το Δικαστήριο.