|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 2057
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Έφεση Αρ. 14/2010)
6 Δεκεμβρίου 2011
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΔΔ.]
ΜΑΡΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Εφεσείοντα/Καθ΄ου η Αίτηση
ν.
ΡΟΔΟΥΛΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Εφεσίβλητης/Αιτήτριας
_________________
Α. Κουκούνης, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Βραχίμης, για την Εφεσίβλητη.
_________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί
από το Δικαστή Χατζηχαμπή.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex Tempore)
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ: Από την 20.10.2009 η Εφεσίβλητη κατεχώρησε αίτηση στο Οικογενειακό Δικαστήριο για διατροφή της ιδίας και της ανήλικης θυγατέρας της από τον Εφεσείοντα. Εξεδόθη προσωρινό διάταγμα εκ συμφώνου όσον αφορά την ανήλικη και όσον αφορά την Εφεσίβλητη εξεδόθη διάταγμα μετά από ακρόαση για την καταβολή του ποσού των €1.300 μηνιαίως προς διατροφή της. Σήμερα ενώπιον μας είναι η έφεση εναντίον της απόφασης αυτής η οποία εδόθη την 30.3.2010. Έκτοτε δεν έχει καταλήξει η κυρίως αίτηση που αφορά τη διατροφή της Εφεσίβλητης εφ΄όσον η ακρόαση της άρχισε μόλις την 1.12.2011 και συνεχίζει, όπως μας ελέχθη από το Πρωτοκολλητείο, την 20.1.2012, με την προοπτική βεβαίως της ολοκλήρωσής της.
Θέσαμε δύο θέματα στους ευπαιδεύτους συνηγόρους. Το πρώτο αφορά τη μεγάλη καθυστέρηση που έχει υπάρξει στην εκδίκαση της κυρίως αίτησης ως ενδεχομένως εμποδίζουσας το Δικαστήριο να ακούσει την έφεση λόγω κατάχρησης της διαδικασίας. Επ΄αυτού οι ευπαίδευτοι συνήγοροι παρέπεμψαν στο ότι η μεγάλη καθυστέρηση και οι αναβολές που εδίδοντο, ως προς τις οποίες έχουμε εξασφαλίσει πληροφορίες από το Πρωτοκολλητείο του Οικογενειακού Δικαστηρίου, οφείλοντο σε έλλειψη χρόνου του Δικαστηρίου το οποίο εξ ιδίων του ανέβαλλε την ακρόαση της υπόθεσης. Ο κ. Βραχίμης μάλιστα, εμφανιζόμενος για την Εφεσίβλητη ως αιτήτρια στην κυρίως αίτηση, είπε ότι αυτή ήτο πάντοτε πρόθυμη να προωθήσει την υπόθεσή της αλλά οι άλλες υποθέσεις που προηγούντο δεν επέτρεπαν στο Δικαστήριο να την ακούσει.
Από τις αναφορές στα πρακτικά που έχουμε δεν δίδονται λόγοι για τις αναβολές, αυτή όμως η σκιαγραφία της πορείας της υπόθεσης είναι πολύ γενική για να μας επιτρέψει να εξάγουμε συμπέρασμα ως προς το θέμα τούτο, πού δηλαδή οφείλετο η καθυστέρηση. Εν πάση περιπτώσει όμως, δεν θα επεκταθούμε στο θέμα εκείνο αφού υπάρχει το δεύτερο θέμα το οποίο θέσαμε στους ευπαιδεύτους συνηγόρους και επ΄αυτού είναι που θα επικεντρωθούμε. Να παρατηρήσουμε μόνο ότι η μεγάλη καθυστέρηση που διαπιστώνεται αντικειμενικώς δεν μπορεί να είναι χωρίς τη συνέργεια του Δικαστηρίου το οποίο, όπως τονίσαμε σε άλλες περιπτώσεις αλλά και σήμερα μόλις σε άλλη υπόθεση, έχει την πρώτιστη ευθύνη για τη διαχείριση των υποθέσεων που είναι ενώπιον του, τον προγραμματισμό τους και την ακρόαση τους μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, ώστε να μην απαλλάσσεται της ευθύνης του αυτής από οποιεσδήποτε υποχρεώσεις τις οποίες μπορεί να έχει άλλως πως στην ακρόαση άλλων υποθέσεων, αλλά και ενδεχομένως, και χωρίς να αναφερόμεθα στην προκειμένη περίπτωση, ως προς την όποια καθυστέρηση εκ μέρους των συνηγόρων.
Το δεύτερο θέμα αφορά το ότι η ακρόαση της κυρίως αιτήσεως έχει τώρα αρχίσει. Η ακρόαση της εφέσεως επί του προσωρινού διατάγματος, εάν εγίνετο σήμερα, θα αποδείκνυε μόνο ότι το Δικαστήριο ασχολείται με πράγματα τα οποία από μόνα τους έπρεπε να είχαν πάρει άλλη πορεία από καιρού. Δεν έχει νόημα να εκδικάσουμε, 18 μήνες μετά, έφεση επί προσωρινού διατάγματος όταν η κυρίως αίτηση ήδη ακούεται και ιδιαίτερα αφού η όποια κρίση μας επί των λόγων εφέσεως ενδεχομένως να αντανακλούσε στην κρίση του Δικαστηρίου ως προς τα επίδικα θέματα που είναι ενώπιον του ως θέματα πλέον του όποιου ποσού διατροφής.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Εφεσείοντα μας ανέφερε ότι θα είχε σημασία η ακρόαση της εφέσεως με την έννοια ότι εμπεριέχει νομικά σημεία ως προς την αντίληψη του Δικαστηρίου για τη νομολογία που αφορά την έκδοση ενδιάμεσων διαταγμάτων. Αυτό δεν διαφοροποιεί την εικόνα καθόλου. Δεν θα ασχοληθούμε θεωρητικά με τέτοιο θέμα εφ΄όσον δεν έχει λόγο ή αντικείμενο ακρόασης η έφεση και έτσι δεν θα ακουστεί.
Πιστεύουμε ότι η πιο δίκαιη διαταγή ως προς τα έξοδα θα ήταν η ακόλουθη. Ότι τα έξοδα θα ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της κυρίως αιτήσεως, με κριτήριο το ποσό που θα επιδικασθεί. Αν το ποσό εκείνο θα είναι ίσο ή μεγαλύτερο με το ποσό που εκδικάσθηκε στο ενδιάμεσο διάταγμα, τα έξοδα θα τα δικαιούται η Εφεσίβλητη. Αν είναι μικρότερο, τα έξοδα θα τα δικαιούται ο Εφεσείων.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
Στ. Ναθαναήλ, Δ.
Κ. Παμπαλλής, Δ.
/ΚΧ»Π