|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 1
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική αίτηση αρ. 1/2011
[Κ.ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ]
5 Γενάρη, 2011
Αναφορικά με το ´Αρθρο 155(4) του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και το άρθρο 3 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964
Και
Αναφορικά με την αίτηση του Ανδρέα Θεοχάρους από τη Λευκωσία για άδεια καταχώρησης αίτησης για ένταλμα της φύσης Certiorari και/ή Prohibition
Και
Αναφορικά με την απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Δ.Κούσιου-Χρυσανδρέα, Δικαστή Οικογενειακού Δικαστηρίου) στις 31.12.2010 σχετικά με μονομερή αίτηση και προσωρινό διάταγμα ημερ. 16.707.2010 το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια της κυρίως αίτησης γονικής μέριμνας με αριθμό 96/10 και ορισμένης 10.01.2011
- - - - - - - - - -
Π.Μιχαήλ, για τον αιτητή.
- - - - - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Εx-tempore)
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο Ανδρέας Θεοχάρους, αιτητής, στην αίτηση 96/2010 του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας - Δικαιοδοσία Γονικής Μέριμνας υπέβαλε μονομερή αίτηση και πέτυχε, στις 16 Ιουλίου 2010, την έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο ρυθμίστηκε, σε προσωρινή βάση, η φύλαξη και επικοινωνία των ανηλίκων τέκνων του Χριστιάνας και Χάρη.
Η σύζυγος του αιτητή Ναταλία Θεοχάρους καταχώρισε στις 27 Ιουλίου 2010, ένσταση στο πιο πάνω εκδοθέν προσωρινό διάταγμα. Μετά από ακροαματική διαδικασία Δικαστής του Οικογενειακού Δικαστηρίου, άλλος από το Δικαστή που εξέδωσε το αρχικό διάταγμα, εξέδωσε απόφαση στις 31 Δεκεμβρίου 2010 με την οποία απέρριψε την αίτηση ημερ. 16 Ιουλίου 2010 και ακύρωσε το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα.
Μέσα σ΄αυτό το πραγματικό πλαίσιο ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα αίτηση με την οποία ζητά την παραχώρηση αδείας για να αποταθεί για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari με το οποίο, μεταξύ άλλων, να ακυρώνεται η ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 31 Δεκεμβρίου 2010.
Με το πιο πάνω περιγραφέν πραγματικό πλαίσιο συμφώνησε ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή και σε ερώτηση του Δικαστηρίου κατά πόσο τεκμηριώνεται η δυνατότητα υποβολής αιτήσεως για παραχώρηση αδείας για προνομιακό ένταλμα certiorari, αφού η ενδιάμεση απόφαση μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο έφεσης, ο ευπαίδευτος συνήγορος ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν την παραχώρηση αδείας, ήτοι υπήρξε νομικό σφάλμα, από το πρωτόδικο Δικαστήριο, εμφανές στο πρακτικό. Η αιτιολογία για απόρριψη της αιτήσεως που δόθηκε από το Δικαστήριο, όπως είπε, ήταν ότι υπήρξε κατάχρηση της διαδικασίας, κάτι που όπως σημείωσε ο συνήγορος, σχετίζεται με προγενέστερη προσωρινή διευθέτηση στην οποία είχαν προβεί ο αιτητής και η σύζυγος του, το περιεχόμενο του οποίου τέθηκε ενώπιον του Δικαστή που εξέδωσε το προσωρινό διάταγμα στις 16 Ιουλίου 2010. Ταυτοχρόνως, υποστήριξε ο συνήγορος, υπάρχει και υπέρβαση εξουσίας, γιατί, η Δικαστής που εξέδωσε την πρωτόδικη απόφαση λειτούργησε ως «Εφετείο», θεωρώντας ότι υπήρχε κατάχρηση εξουσίας, κάτι το οποίο δεν συνέβαινε στην προκείμενη περίπτωση.
Η διαδικασία για την έκδοση εντάλματος certiorari δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας των αποφάσεων κατώτερων Δικαστηρίων. Αυτή ελέγχεται στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η σύννομη άσκηση της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου αποτελεί το πλαίσιο εξέτασης σε αιτήσεις αυτής της μορφής (In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250). Πολιτική ΄Εφεση 29/09, ημερ. 15.9.2009, Τράπεζα Δημόσια Εταιρεία Λτδ.
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι αν από τα γεγονότα προκύπτει εκ πρώτης όψεως υπόθεση που να δικαιολογεί την παραχώρηση αδείας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari (Ξάνθος Λυσιώτης (1996)1 Α.Α.Δ. 1066).
Και αν ακόμη ο αιτητής ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση, δεν είναι αρκετό για να του δοθεί άδεια καταχώρισης αίτησης προνομιακού εντάλματος, όταν υπάρχει άλλο ένδικο μέσο, εκτός εάν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις. (Botrov (1996) 1 A.A.Δ. 889).
Δεν έχω ικανοποιηθεί ότι στοιχειοθετείται υπέρβαση εξουσίας στην προκείμενη περίπτωση. Η πλευρά του αιτητή συμφωνεί ότι, η Δικαστής που επιλήφθηκε της αίτησης, είχε δικαιοδοσία να προχωρήσει στην εκδίκαση αφού καταχωρήθηκε από την αντίδικη πλευρά, για το σκοπό αυτό, γραπτή ένσταση. Η εκδοθείσα απόφαση ήταν το αποτέλεσμα ακροαματικής διαδικασίας την οποία όπως ανέφερε και ο κ.Μιχαήλ διεξήχθη εντός του πλαισίου της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου. Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Ξάνθος Λυσιώτης (ανωτέρω), εάν συγκεκριμένο δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσίας να αποφασίσει ένα θέμα δεν μπορεί, να στοιχειοθετηθεί επιχείρημα για υπέρβαση εξουσίας, απλά και μόνο γιατί το Δικαστήριο ερμήνευσε λανθασμένα ένα νομοθέτημα ή έδωσε λανθασμένη βαρύτητα στο περιεχόμενο του πραγματικού υλικού που είχε ενώπιον του.
Μια άλλη σημαντική παράμετρος η οποία επηρεάζει, κατά την άποψη μου, καταλυτικά την πορεία της παρούσας αίτησης είναι το γεγονός ότι υπάρχει εναλλακτικό ένδικο μέσο ήτοι, η καταχώρηση έφεσης εναντίον της πιο πάνω απόφασης, με τρόπο που να προσδώσει τη δυνατότητα στον αιτητή να αμφισβητήσει την ορθότητα της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου από τη μια και της διαπίστωσης ύπαρξης νομικού λάθους στον τρόπο αξιολόγησης των πραγματικών δεδομένων που υπήρχαν, από την άλλη.
Η διαδικασία του προνομιακού εντάλματος ενεργοποιείται εφόσον, πέραν από την ύπαρξη ετέρου ενδίκου μέσου, που στην προκείμενη περίπτωση υπάρχει, συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις. (βλ.Botrov) ανωτέρω. Αυτά τα οποία, με όλο το σεβασμό, ανέφερε ο συνήγορος, δεν μπορούν ούτε κατά ελάχιστο, να τεκμηριώσουν ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων.
Ενόψει των πιο πάνω η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Κ.Παμπαλλής,
Δ.