|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 2095
30 Δεκεμβρίου, 2010
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΛΕΡΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ
ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 8.7.08 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 10992/07 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΜΕΤΑΞΥ MARFIN POPULAR BANK PUBLIC CO LTD
ΚΑΙ ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΛΕΡΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ
ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗ,
ΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟYΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΩΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ
ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ
ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝ. 3 ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ (ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ 1960).
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 29/2010)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari και Prohibition ― Αίτηση για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Certiorari και Prohibition προς ακύρωση εκ συμφώνου απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας εναντίον του αιτητή και άλλων προσώπων ― Δυνατότητα άσκησης εναλλακτικού ένδικου μέσου ― Στοιχειοθέτηση εξαιρετικών περιστάσεων για παράκαμψη του κανόνα ότι όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο δεν χωρεί αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari ― Η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων πρέπει να αποδεικνύεται πάντοτε, ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο επιδιώκεται η έκδοση εντάλματος Certiorari.
Προνομιακά εντάλματα ― Αρχές της νομολογίας που διέπουν τους λόγους για τους οποίους εκδίδονται τα προνομιακά εντάλματα.
Δικαιοδοσία Δικαστηρίων ― Συμφωνία διαδίκων ― Δεν επεκτείνει τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.
Στις 8.7.2008 εκδόθηκε από Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας εκ συμφώνου απόφαση υπέρ των εναγόντων Marfin Popular Bank εναντίον έξι εναγομένων - μεταξύ των οποίων και ο αιτητής στην παρούσα διαδικασία - για το ποσό των €2.590.526,00, με τόκο 9% ετησίως από 1.1.2008 και €6.602,00 έξοδα. Στις 26.1.2010 ο αιτητής παρέλαβε Ειδοποίηση Πτώχευσης, η οποία καταχωρήθηκε εναντίον του για ολόκληρο το ποσό της απόφασης, το οποίο, όπως ισχυρίζεται, δεν οφείλει, αφού η ευθύνη του, ως εγγυητής της εναγόμενης 1, όπως και στην έκθεση απαίτησης αναφέρεται, είναι για το ποσό των £500.000,00. Ισχυρίζεται επίσης ότι καταβλήθηκαν από τον ίδιο ή/και την εναγόμενη 1 διάφορα ποσά, ύψους €138.000,00 έναντι του εξ αποφάσεως χρέους.
Ο αιτητής, κατόπιν άδειας από το Ανώτατο Δικαστήριο, καταχώρησε την παρούσα αίτηση για έκδοση ενταλμάτων Certiorari και Prohibition εναντίον της προαναφερθείσας απόφασης, στην έκταση που τον αφορά, υποστηρίζοντας ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο υπερέβη τη δικαιοδοσία του, ενήργησε υπό νομική πλάνη, εμφανή στο πρακτικό του και παραβίασε τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης. Υποστηρίζει ότι, στην περίπτωσή του, καίτοι υπάρχει άλλη θεραπεία, συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, αφού, με την εκδοθείσα απόφαση και τα μέτρα που προωθούνται στη βάση της, απειλούνται τόσο η οικονομική όσο και η κοινωνική και η οικογενειακή του υπόσταση. Συγκεκριμένα, σε περίπτωση που κηρυχθεί πτωχεύσας και απολέσει την άδεια οδικών μεταφορών που κατέχει, σε αριθμό εταιρειών, αυτές θα οδηγηθούν σε κλείσιμο, αφού δε θα υπάρχει αδειούχο πρόσωπο, σύμφωνα με το σχετικό νόμο και τους κανονισμούς.
Οι καθ' ων η αίτηση προέβαλαν ένσταση, υποστηρίζοντας ότι η απόφαση εκδόθηκε εκ συμφώνου και ο ίδιος ο αιτητής αποδέχεται ότι εγγυήθηκε τις υποχρεώσεις της εναγομένης 1 για ποσό £500.000,00, ώστε δεν τίθεται θέμα έλλειψης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου. Περαιτέρω, προέβαλαν ότι η ύπαρξη υπαλλακτικής θεραπείας και η έλλειψη εξαιρετικών περιστάσεων δε δικαιολογούν την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος. Υποστήριξαν, επίσης, ότι η μακρά και, ουσιαστικά, αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης λειτουργεί εναντίον της άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου υπέρ της έκδοσης των αιτουμένων διαταγμάτων.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η συμφωνία διαδίκων δεν επεκτείνει τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου και η καθυστέρηση στην επίκληση αναρμοδιότητάς του να εκδώσει διάταγμα ή η αρχική συναίνεση στην έκδοσή του, δεν προσδίδουν δικαιοδοσία σ' αυτό.
2. Η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων πρέπει να αποδεικνύεται πάντοτε, ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο επιδιώκεται η έκδοση εντάλματος Certiorari.
3. Ανεξάρτητα από το κατά πόσο ο αιτητής δικαιωματικά δικαιούται το ένταλμα Certiorari λόγω υπέρβασης δικαιοδοσίας, στην περίπτωσή του, παρά την ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου, δικαιολογείται παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δε θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. Συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, που δεν είναι άλλες από την ήδη εν εξελίξει δραστική διαδικασία της πτώχευσης που εκκρεμεί εναντίον του. Από τα ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου τεθέντα, είναι φανερό ότι οι καθ' ων η αίτηση, ενώ η αξίωση εναντίον του αιτητή αφορούσε πολύ μικρότερο ποσό από αυτό για το οποίο εκδόθηκε η απόφαση - πράγμα το οποίο δεν αμφισβητούν - προχωρούν, με την Ειδοποίηση Πτώχευσης, για ολόκληρο το ποσό, έτσι ώστε αυτός να βρίσκεται εκτεθειμένος για καταβολή πολύ μεγαλύτερου ποσού.
4. Το θέμα, ως προς το κατά πόσο θα μπορούσε η ακύρωση να καλύπτει το ποσό που υπερβαίνει την αξίωση, δεν θα ήταν πρόσφορο να εξεταστεί στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας. Το ακριβές ποσό, ενόψει και των πληρωμών που ο αιτητής ισχυρίζεται ότι έγιναν, θα πρέπει να εξεταστεί στα πλαίσια της αγωγής.
Η απόφαση, κατά το μέρος που αφορά τον αιτητή, ακυρώθηκε. Επιδικάσθηκαν υπέρ του αιτητή τα έξοδα της παρούσας, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Σωτηριάδης v. Βασιλείου κ.ά. (Αρ. 1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 801,
Μορφίτης v. Δήμου Λεμεσού (2002) 2 Α.Α.Δ. 375,
Σιακατίδου (2009) 1(B) A.A.Δ. 992,
Beogradska Banka D.D. (1995) 1 Α.Α.Δ. 737,
Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692,
Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535,
Ηλία (Αρ. 1) (1995) 1 Α.Α.Δ. 1,
Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965.
Aίτηση.
Χρ. Χατζηστερκώτης, για τον Αιτητή.
Ιωαννίδου με Παπακωνσταντίνου, για Ιωαννίδη και Δημητρίου, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Στις 8/7/2008, εκδόθηκε από Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, στην παρουσία των συνηγόρων και των δύο πλευρών στην Αγωγή Αρ. 10992/07, εκ συμφώνου απόφαση εναντίον έξι εναγομένων για το ποσό των €2.590.526,00, με τόκο 9% ετησίως, από 1/1/2008 και €6.602,00 έξοδα. Εκδόθηκαν, επίσης Διατάγματα Εκποίησης ενυπόθηκων και άλλων επιβαρύνσεων σε σχέση με ορισμένους από τους εναγομένους. Περαιτέρω, το Δικαστήριο διέταξε όπως η απόφαση εναντίον των εναγομένων 2 - 6 ανασταλεί μέχρι 31/12/2009, εφόσον αυτοί, αλληλέγγυα και/ή κεχωρισμένα, καταβάλλουν το ποσό των €23.000,00 μηνιαίως, από 1/9/2008 μέχρι 31/12/2009.
Στις 11/2/2010, ο εναγόμενος 3, αιτητής στην παρούσα, επεδίωξε άδεια για την υποβολή αίτησης για έκδοση διαταγμάτων certiorari και prohibition, προς το σκοπό ακύρωσης της εναντίον του εκδοθείσας απόφασης. Το αίτημά του εγκρίθηκε και η εκτέλεση της πιο πάνω απόφασης, σ' ό,τι αφορά τον ίδιο, ανεστάλη. Αυτός, στη συνέχεια, εμπρόθεσμα προχώρησε στην καταχώριση της παρούσας αίτησης.
Θεωρώ χρήσιμο να αναφερθώ στο μέρος του ιστορικού που θα υποβοηθήσει στην κατανόηση των ζητημάτων που εδώ αναφύονται.
Η Marfin Popular Bank Public Co. Ltd., ενάγοντες, με αγωγή που καταχώρισαν εναντίον έξι εναγομένων, διεκδικούσε διάφορες θεραπείες. Εναντίον του αιτητή διεκδικούσε μαζί και/ή χωριστά με την εναγομένη 1 ποσό «£500.000,- σεντ δυνάμει έγγραφων συμφωνιών ή/και δανείων ή/και αναγνωρισμένων ή/και τρεχούμενων λογαριασμών ή/και ως υπόλοιπα τραπεζικών λογαριασμών ή/και διευκολύνσεων ή/και συμφωνίας εγγύησης και/ή ως αποζημιώσεις για αδικαιολόγητο πλουτισμό και/ή άλλως πως», πλέον τόκους. Ο αιτητής, στις 8/7/2008, εκπροσωπούμενος από τον ίδιο συνήγορο που εκπροσωπούσε και τους υπόλοιπους εναγομένους, αποδέχθηκε απόφαση όπως έχει πιο πάνω αναφερθεί. Ισχυρίζεται ότι, καίτοι εναντίον του εξ αποφάσεως χρέους, καταβλήθηκαν από τον ίδιο ή/και την εναγομένη 1 διάφορα ποσά, ύψους €138.000,00, καταχωρήθηκε εναντίον του Ειδοποίηση Πτώχευσης, την οποία παρέλαβε στις 26/1/2010, για ολόκληρο το ποσό της απόφασης, το οποίο δεν οφείλει, αφού η ευθύνη του, ως εγγυητής, όπως και στην Έκθεση Απαίτησης αναφέρεται, είναι για το ποσό των £500.000,00. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, καταλήγει, με την εκδοθείσα εναντίον του απόφαση, υπερέβη τη δικαιοδοσία του, ενήργησε υπό νομική πλάνη, εμφανή στο πρακτικό του και παραβίασε τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης. Στην περίπτωσή του, καταλήγει, καίτοι υπάρχει άλλη θεραπεία, συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, αφού, με την εκδοθείσα απόφαση και τα μέτρα που προωθούνται στη βάση της, απειλούνται τόσο η οικονομική όσο και η κοινωνική και η οικογενειακή του υπόσταση. Ως μέτοχος σε αριθμό εταιρειών, τις οποίες κατονομάζει, μεταξύ των οποίων και η εταιρεία Αστικά Λεωφορεία Λάρνακας «ΖΗΝΩΝΑΣ» Λίμιτεδ., σε περίπτωση που κηρυχθεί πτωχεύσας και απολέσει την άδεια οδικών μεταφορών που κατέχει, αυτές θα οδηγηθούν σε κλείσιμο, αφού δε θα υπάρχει αδειούχο πρόσωπο, σύμφωνα με το σχετικό νόμο και τους κανονισμούς.
Οι καθ' ων η αίτηση, με την ένστασή τους και τη γραπτή αγόρευση του συνηγόρου τους, προβάλλουν, για απόρριψη της αίτησης, ότι η απόφαση εκδόθηκε εκ συμφώνου και ο ίδιος ο αιτητής αποδέχεται ότι εγγυήθηκε τις υποχρεώσεις της εναγομένης 1 για ποσό £500.000,00, ώστε δεν τίθεται θέμα έλλειψης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου. Περαιτέρω, προβάλλουν ότι η ύπαρξη υπαλλακτικής θεραπείας και η έλλειψη εξαιρετικών περιστάσεων δε δικαιολογούν την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος. Παραπέμπουν, σχετικά, στις Σωτηριάδης v. Βασιλείου κ.ά. (Αρ. 1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 801· Μορφίτης v. Δήμου Λεμεσού (2002) 2 Α.Α.Δ. 375 και Ελεονώρα Σιακατίδου (2009) 1(B) A.A.Δ. 992. Υποστηρίζουν, επίσης, ότι η μακρά και, ουσιαστικά, αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης λειτουργεί εναντίον της άσκησης της διακριτικής εξουσίας του δικαστηρίου υπέρ της έκδοσης των αιτουμένων διαταγμάτων και παραπέμπουν στη Beogradska Banka D.D. (1995) 1 Α.Α.Δ. 737 και στα Προνομιακά Εντάλματα Π. Αρτέμη, σελ. 169.
Είναι νομολογημένο ότι προνομιακά εντάλματα εκδίδονται για λόγους που αφορούν:-
(α) Έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας.
(β) Έκδηλη πλάνη νόμου.
(γ) Προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση.
(δ) Δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης.
(ε) Παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
(Βλ. μεταξύ άλλων, Τζεννάρο Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692).
Στην υπόθεση Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535, η Ολομέλεια διατύπωσε το θέμα ως εξής:- (σελ. 1541-1542)
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All E.R. 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή 'ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα'. Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»
Σε σχέση με το ζήτημα κατά πόσο σε περίπτωση εκ συμφώνου εκδοθέντος διατάγματος παρέχεται δυνατότητα έκδοσης διατάγματος certiorari, στην Ηλίας Ηλία (Αρ. 1) (1995) 1 Α.Α.Δ. 1, αναφέρεται ότι συμφωνία διαδίκων δεν επεκτείνει τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου και καθυστέρηση στην επίκληση αναρμοδιότητάς του να εκδώσει διάταγμα ή αρχική συναίνεση στην έκδοσή του δεν προσδίδουν δικαιοδοσία σ' αυτό.
Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, ο Κωνσταντινίδης Δ., εξετάζοντας εισήγηση ότι, σε περιπτώσεις δικαιοδοτικής φύσης, ανεξάρτητα από την ύπαρξη δυνατότητας άσκησης έφεσης, θα πρέπει, δικαιωματικά, να χορηγείται άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση διατάγματος certiorari, αφού αναφέρθηκε σε αγγλική και κυπριακή νομολογία, σημείωσε τα εξής:- (σελ. 1975)
«Στην υπόθεση Αναστάσιος Μαρκιτανής v. Απόστολος Μουντζούρης (2000) 1 Α.Α.Δ. 923, έγινε αναφορά σε νομολογία αναφορικά με δικαιωματική διεκδίκηση certiorari. Σημειώθηκε αυτή η αναφορά στην υπόθεση Μεστάνας (ανωτέρω) αλλά το ζήτημα δεν απασχόλησε περαιτέρω αφού οι παρατηρήσεις στη Μαρκιτανής (ανωτέρω) αφορούσαν στις επιπτώσεις από την καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης. Ούτε και εδώ εγείρεται τέτοιο θέμα και δεν θα επεκταθώ.
Καταλήγω πως ενώ η ύπαρξη εναλλακτικής θεραπείας δεν αποκλείει τη διεκδίκηση certiorari, αυτό, στο πλαίσιο της νομολογίας, μπορεί να γίνει μόνο αν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να το δικαιολογούν. Όπως αντιλαμβάνομαι το θέμα, αυτό ισχύει γενικά, ανεξάρτητα δηλαδή από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα. Και εφόσον παρέχεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης, που επίσης θα εκδικαστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο, και δι' αυτής θα είναι δυνατή η παροχή πλήρους και εξ ίσου αποτελεσματικής θεραπείας, η αίτηση που απευθύνεται στο κατάλοιπο της εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δεν δικαιολογείται. Δεν υπάρχει τίποτε το εξαιρετικό στην παρούσα περίπτωση, στον παράγοντα του χρόνου εκδίκασης έχω ήδη αναφερθεί με παραπομπή στη Μεστάνας (ανωτέρω), και θεωρώ ότι η αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Η αίτηση απορρίπτεται.»
Επανερχόμενη στα γεγονότα της παρούσας και έχοντας κατά νου τα όσα η κάθε πλευρά επικαλέστηκε και συζήτησε ενώπιόν μου, ως και τα πιο πάνω, καταλήγω, ανεξάρτητα από το κατά πόσο ο αιτητής δικαιωματικά δικαιούται το διάταγμα λόγω υπέρβασης δικαιοδοσίας, ότι, στην περίπτωσή του, παρά την ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου, δικαιολογείται παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δε θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. Συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, που δεν είναι άλλες από την ήδη εν εξελίξει δραστική διαδικασία της πτώχευσης που εκκρεμεί εναντίον του. Είναι, από τα ενώπιόν μου τεθέντα, φανερό ότι οι καθ' ων η αίτηση, ενώ η αξίωση εναντίον του ήταν για πολύ μικρότερο ποσό από αυτό για το οποίο εκδόθηκε η απόφαση - πράγμα το οποίο δεν αμφισβητούν - προχωρούν, με την Ειδοποίηση Πτώχευσης, για ολόκληρο το ποσό, έτσι ώστε αυτός να βρίσκεται εκτεθειμένος για καταβολή πολύ μεγαλύτερου ποσού.
Με απασχόλησε το κατά πόσο θα μπορούσε η ακύρωση να καλύπτει το ποσό που υπερβαίνει την αξίωση, κατέληξα, όμως, ότι κάτι τέτοιο δε θα ήταν πρόσφορο στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας. Το ακριβές ποσό, ενόψει και των πληρωμών που ο αιτητής ισχυρίζεται ότι έγιναν, θα πρέπει να εξεταστεί στα πλαίσια της αγωγής.
Η απόφαση ημερομηνίας 8/7/2008, κατά το μέρος που αφορά τον αιτητή, ακυρώνεται.
Σε ό,τι αφορά τα έξοδα της παρούσας, αυτά, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ του αιτητή.
Η απόφαση, κατά το μέρος που αφορά τον αιτητή, ακυρώνεται. Επιδικάζονται υπέρ του αιτητή τα έξοδα της παρούσας, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.