|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1987
20 Δεκεμβρίου, 2010
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΟΥΛΛΑ ΘΕΟΤΗ,
Εφεσείουσα,
v.
ΑΔΕΛΦΟΙ ΙΑΚΩΒΟΥ (ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ) ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 50/2009)
Έφεση ― Αίτηση για επαναφορά έφεσης η οποία απορρίφθηκε λόγω παράλειψης υποβολής περιγράμματος αγόρευσης ― Ο διάδικος δεν μπορεί κατά κανόνα να προβάλλει το λάθος ή την παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση των διαδικαστικών διαδικασιών ― Το Εφετείο δεν έχει δικαιοδοσία επαναφοράς έφεσης, εκτός σε περιπτώσεις όπου η άρνηση επαναφοράς θα παραβίαζε το δικαίωμα του διαδίκου να ακουστεί.
Η έφεση απορρίφθηκε λόγω παράλειψης της εφεσείουσας να καταχωρήσει το περίγραμμα αγόρευσης μέσα στην ταχθείσα προθεσμία. Με την παρούσα αίτηση επιδιώκεται η επαναφορά της έφεσης.
Η αίτηση συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση του δικηγόρου της αιτήτριας στην οποία αναφέρεται ότι η παράλειψη καταχώρησης του περιγράμματος αγόρευσης οφείλετο σε φόρτο εργασίας, στις θερινές διακοπές καθώς και στην απουσία του εκτός Κύπρου πέραν των τριών εβδομάδων λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισε η μητέρα του.
Σύμφωνα πάντα με την ένορκη δήλωση του δικηγόρου της αιτήτριας, αμέσως μετά τις θερινές διακοπές, ετοίμασε αίτηση για παράταση του χρόνου καταχώρησης της αγόρευσης, την οποία, όμως, δεν καταχώρησε, επειδή ενημερώθηκε από το Πρωτοκολλητείο για την απόρριψη της έφεσης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο Κανονισμός 13(ε) του περί Εφέσεων (Προδικασία κ.λ.π.) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996, προνοεί ότι έφεση η οποία απορρίπτεται δυνάμει του παρόντος Κανονισμού επαναφέρεται όταν αποδεικνύεται ότι η μη καταχώρηση περιγράμματος αγόρευσης οφείλεται σε λόγο πέραν των δυνάμεων του εφεσείοντος με αποτέλεσμα η μη επαναφορά της να ισοδυναμεί με αποστέρηση του δικαιώματος να ακουστεί.
2. Θέματα που αναφέρονται σε σφάλμα, παράλειψη, ή στον τρόπο λειτουργίας του γραφείου του δικηγόρου του διαδίκου να καταχωρήσει εμπρόθεσμα το περίγραμμα αγόρευσης δεν είναι δυνατόν να ταξινομηθούν ως λόγοι που βρίσκονται πέραν των δυνάμεων του αιτητή - εφεσείοντος. Οι λόγοι που προβάλλονται στην ένορκη δήλωση σαφώς δεν εμπίπτουν στα όρια του κανονισμού.
3. Η επαναφορά μπορεί να διαταχθεί για σφάλματα και παραλείψεις του δικηγόρου, όταν αντικειμενικοί παράγοντες, όπως λόγοι υγείας, έστω και αν αυστηρώς ομιλούντες δεν απολήγουν σε καταστάσεις πέραν των δυνάμεων του δικηγόρου, αλλά απολήγουν σε τέτοια αποδυνάμωσή του ώστε να μην μπορεί να ανταποκριθεί στα όσα απαιτούνται από αυτόν.
4. Οι δικηγόροι της εφεσείουσας προειδοποιήθηκαν έγκαιρα από τους αντιδίκους τους, δύο τουλάχιστον φορές, για την ανάγκη καταχώρησης του περιγράμματος, προειδοποιήσεις οι οποίες προφανώς έχουν αγνοηθεί.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
A. Messios & Sons Ltd κ.ά. v. Λεωνίδα (2010) 1 A.A.Δ. 1655,
Ibrahim v. Pillar Enterprises Ltd κ.ά. (2000) 1 Α.Α.Δ. 1243,
Ρουβανιάς Λτδ κ.ά. v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 191,
Βαρδιάνος v. Richards (1998) 1 Α.Α.Δ. 698,
Μανώλη v. Ελευθερίου (2000) 1 Α.Α.Δ. 2034,
Μιάρης κ.ά. v. Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ (2009) 1(A) A.A.Δ. 435,
Τράπεζα Κύπρου Λτδ v. Στεφάνου κ.ά. (2010) 1 A.A.Δ. 710,
Θωμά v. Ευσταθίου (2005) 1 Α.Α.Δ. 631,
Παφιτανής κ.ά. v. Αιγίς Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ (2010) 1 A.A.Δ. 366.
Aίτηση.
Aίτηση από την εφεσείουσα με την οποία αξιώνει επαναφορά της παρούσας έφεσης η οποία απορρίφθηκε λόγω παράλειψης υποβολής περιγράμματος αγόρευσης.
Χ. Φωτίου για Αλ. Αλεξάνδρου, για την Αιτήτρια-Εφεσείουσα.
Γ. Ζαχαρίου, για τους Καθ' ων η αίτηση-Εφεσίβλητους.
Ex-tempore
ΔIKAΣTHPIO: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου απαγγέλλεται από το Δικαστή Νικολαΐδη.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Στην παρούσα υπόθεση δόθηκαν οδηγίες για την καταχώρηση περιγραμμάτων αγορεύσεων από τους διαδίκους. Για την εφεσείουσα η προθεσμία για καταχώρηση του περιγράμματός της άρχιζε από τις 28.6.2010. Το δικαστήριο στις 8.9.2010 απέρριψε την έφεση, σύμφωνα με τον Κανονισμό 13 (ε) του περί Εφέσεων (Προδικασία) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996 (Αρ. 3048, ημερ. 22.3.1996), αφού μέχρι το Σεπτέμβρη η εφεσείουσα παρέλειψε να συμμορφωθεί.
Με την παρούσα αίτηση ο δικηγόρος της εφεσείουσας αξιώνει επαναφορά της έφεσης με την αιτιολογία, όπως παρουσιάζεται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, ότι λόγω φόρτου εργασίας κατά το τέλος Ιουνίου και αρχές Ιουλίου με συνεχιζόμενη ακρόαση ενώπιον Κακουργιοδικείου και λόγω των θερινών διακοπών, καθώς και του γεγονότος ότι απουσίαζε εκτός Κύπρου, πέραν των τριών εβδομάδων λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισε η μητέρα του, η ετοιμασία και καταχώρηση του περιγράμματος αγόρευσης της εφεσείουσας δεν κατέστη δυνατή.
Σύμφωνα πάντα με την ίδια ένορκη δήλωση, αμέσως μετά την επιστροφή του κ. Αλεξάνδρου από τις θερινές διακοπές, ετοίμασε αίτηση για παράταση του χρόνου καταχώρησης της αγόρευσης, την οποία, όμως, δεν καταχώρησε, επειδή ενημερώθηκε από το Πρωτοκολλητείο για την απόρριψη της έφεσης.
Με την ένσταση που καταχώρησαν οι εφεσίβλητοι υποστηρίζεται ότι η αίτηση είναι νομικά και ουσιαστικά αβάσιμη. Προβάλλεται επίσης ο ισχυρισμός ότι οι δικηγόροι των εφεσιβλήτων είχαν έγκαιρα, περί τις αρχές Αυγούστου του 2010, επικοινωνήσει με το δικηγορικό γραφείο του κ. Αλεξάνδρου για να ενημερωθούν κατά πόσο είχε καταχωρήσει το περίγραμμα αγόρευσης της εφεσείουσας, επειδή δεν είχαν λάβει κάτι παρόμοιο. Σε μεταγενέστερο τηλεφώνημα, αναφέρθηκε από το γραφείο του δικηγόρου της εφεσείουσας, ότι το περίγραμμα θα ετοιμαζόταν μόλις ο κ. Αλεξάνδρου θα επέστρεφε από τις διακοπές του.
Έχει επανειλημμένα λεχθεί, μάλιστα και πολύ πρόσφατα (A. Messios & Sons Ltd κ.ά. v. Λεωνίδα (2010) 1 A.A.Δ. 1655), ότι για να αναβιώσει έφεση η οποία έχει απορριφθεί, θα πρέπει το δικαστήριο να ικανοποιηθεί ότι οι λόγοι που απέτρεψαν την έγκαιρη καταχώρηση του περιγράμματος αγόρευσης ήταν πέραν των δυνάμεων του εφεσείοντα ή του δικηγόρου του. Το ίδιο δε προβλέπεται και στον Κ.13(ε) του περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Κανονισμού του 1996, όπως τροποποιήθηκε.
Θα πρέπει να πούμε ότι στην παρούσα υπόθεση δεν βλέπουμε πώς ικανοποιούνται τα κριτήρια, γιατί εκτός του μεγάλου χρονικού διαστήματος που ο δικηγόρος της εφεσείουσας είχε στη διάθεσή του, η αιτιολογία της μη καταχώρησης περιγράμματος αγόρευσης είναι αόριστη και γενικόλογη. Χωρίς ακριβείς ημερομηνίες και χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα έγινε προσπάθεια να δικαιολογηθεί η παράλειψη έγκαιρης καταχώρησης του περιγράμματος.
Στην υπόθεση Ibrahim v. Pillar Enterprises Ltd κ.ά. (2000) 1 Α.Α.Δ. 1243 τονίστηκε ότι η επαναφορά έφεσης δικαιολογείται μόνο όταν η απουσία του δικηγόρου οφείλεται «σε αδήριτη ανάγκη για λόγους πέραν της θελήσεως του». Στην υπόθεση εκείνη ακόμα και η ασθένεια του ίδιου του δικηγόρου δεν θεωρήθηκε ως δικαιολογία πέραν της θελήσεώς του, ώστε να δικαιολογήσει την απουσία του κατά την ημέρα απόρριψης της έφεσης.
Στη Ρουβανιάς Λτδ κ.ά. v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 191, επισημάνθηκε η πρόθεση του Κανονισμού να περιορίσει στο ελάχιστο το πεδίο άσκησης της δικαιοδοσίας για επαναφορά, ενώ τονίστηκε ότι η φράση «πέραν των δυνάμεων του εφεσείοντα ή αντεφεσείοντα» στο σχετικό Κανονισμό δεν μπορεί παρά να σημαίνει εξαιρετικό έκτακτο ή σπάνιο συμβάν ή περίσταση, που είναι απρόβλεπτο και εκτός ελέγχου.
Ο διάδικος δεν μπορεί, κατά κανόνα, να προβάλλει το λάθος, αμέλεια ή παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναβίωση δικαστικών διαδικασιών γιατί έτσι θα αποτελούσε ένα εύσχημο τρόπο υπερφαλάγγισης των δικονομικών διατάξεων. Από τη συμμόρφωση προς τα χρονοδιαγράμματα αυτά εξαρτάται η απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης και συνακόλουθα το κύρος της (Βαρδιάνος v. Richards (1998) 1 Α.Α.Δ. 698).
Αντίθετα, στη Μανώλη v. Ελευθερίου (2000) 1 Α.Α.Δ. 2034, κρίθηκε ότι η επαναφορά μπορεί να διαταχθεί για σφάλματα και παραλείψεις του δικηγόρου, όταν αντικειμενικοί παράγοντες, όπως λόγοι υγείας, έστω και αν αυστηρώς ομιλούντες δεν απολήγουν σε καταστάσεις πέραν των δυνάμεων του δικηγόρου, αλλά απολήγουν σε τέτοια αποδυνάμωσή του ώστε να μην μπορεί να ανταποκριθεί στα όσα απαιτούνται από αυτόν (βλέπε ακόμα Μιάρης κ.ά. v. Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λίμιτεδ (2009) 1(A) A.A.Δ. 435, Τράπεζα Κύπρου Λτδ v. Στεφάνου κ.ά. (2010) 1 A.A.Δ. 710, Θωμά v. Ευσταθίου (2005) 1 Α.Α.Δ. 631 και Παφιτανής κ.ά. v. Αιγίς Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ (2010) 1 A.A.Δ. 366).
Ακόμα, σημειώνουμε το γεγονός ότι οι δικηγόροι της εφεσείουσας είχαν προειδοποιηθεί έγκαιρα από τους αντιδίκους τους, δύο τουλάχιστον φορές, για την ανάγκη καταχώρησης του περιγράμματος, προειδοποιήσεις οι οποίες, προφανώς, έχουν αγνοηθεί. Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Οι προϋποθέσεις που έχουν τεθεί για επαναφορά έφεσης, δεν ισχύουν στην παρούσα υπόθεση και γι' αυτό η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.