|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1601
11 Οκτωβρίου, 2010
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ MAJID EAZADI,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ANAΦOPIKA ME ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ
ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 100/2010)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Διατάγματα κράτησης και απέλασης ― Αίτηση για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus προς απελευθέρωση του αιτητή ο οποίος εκρατείτο για σκοπούς απέλασης, μετά από την άρνηση παραχώρησης σε αυτόν πολιτικού ασύλου ― Απόρριψη αίτησης λόγω του ότι το διάταγμα απέλασης και το συναρτώμενο με αυτό διάταγμα κράτησης, συνιστούν διοικητικές πράξεις των οποίων η νομιμότητα μπορεί να ελεγχθεί μόνο στο πλαίσιο της Αναθεωρητικής Δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος και όχι σε διαδικασία αίτησης για έκδοση Habeas Corpus βάσει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος.
Ο αιτητής ο οποίος είναι Ιρανός υπήκοος, ήλθε στην Κύπρο το 2001 για δεύτερη φορά. Η πρώτη του κάθοδος εδώ ήταν στις 11.3.1998, όταν κηρύχθηκε παράνομος μετανάστης και απελάθηκε στη χώρα του στις 19.4.2000. Το 2001 ήλθε στην Κύπρο από μη εγκεκριμένο λιμάνι και όταν εντοπίστηκε, προσάφθηκαν εναντίον του σχετικές κατηγορίες και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Στο μεταξύ εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Δεν είχε στην κατοχή του ταξιδιωτικά έγγραφα, ούτε και απέκτησε ποτέ τέτοια έγγραφα. Η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε αίτημά του για πολιτικό άσυλο. Η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων απέρριψε την έφεση την οποία άσκησε εναντίον της απόρριψης του αιτήματός του για άσυλο. Στις 17.9.2007 καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων μηνών για κατοχή ναρκωτικών και ακολούθως κηρύχθηκε ανεπιθύμητος μετανάστης. Στις 20.11.2007 εκδόθηκαν εναντίον του τα προαναφερόμενα διατάγματα κράτησης και απέλασης.
Ο αιτητής στην ένορκη δήλωσή του που συνοδεύει την αίτηση, ισχυρίζεται πως αν απελαθεί στη χώρα του θα υποστεί δίωξη, βασανιστήρια, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση. Λέγει επίσης ότι η κράτηση του στις Κεντρικές Φυλακές είναι παράνομη ως παραβιάζουσα το Άρθρο 11 του Συντάγματος και το Άρθρο 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Οι καθ' ων η αίτηση υποβάλλουν ότι το διάταγμα κράτησης του αιτητή δεν μπορεί να ελεγχθεί με ένταλμα Habeas Corpus καθότι πρόκειται για θέμα το οποίο εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, αφού υπέδειξε στη δικηγόρο του αιτητή την απουσία οποιωνδήποτε στοιχείων στην ένορκη δήλωση του αιτητή η οποία συνοδεύει την αίτηση, τα οποία να παραπέμπουν σε παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτησή του με αναφορά στις συνθήκες που την περιβάλλουν, απέρριψε την αίτηση στη βάση των αρχών οι οποίες εκτίθενται στο πιο πάνω εισαγωγικό σημείωμα και οι οποίες είχαν διατυπωθεί και στην απόφαση Bondar (Αρ. 2) (2004) 1(Γ) A.A.Δ. 2075.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Bondar (Αρ. 2) (2004) 1(Γ) A.A.Δ. 2075.
Aίτηση.
Ν. Χαραλαμπίδου, για τον Αιτητή.
Ρ. Παπαέτη, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο αιτητής ο οποίος είναι ιρανός υπήκοος, κρατείται στην πτέρυγα 10 των Κεντρικών Φυλακών από τις 20.11.2007 δυνάμει διατάγματος κράτησης που εκδόθηκε εναντίον του για σκοπούς εκτέλεσης διατάγματος απέλασης.
Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την έκδοση εντάλματος habeas corpus. Αυτό που επιδιώκει ο αιτητής διατυπώνεται στην αίτηση ως εξής:
«1. Την έκδοση διατάγματος Habeas Corpus At Subjiciendum το οποίο να απευθύνεται προς το Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης και με το οποίο ο Διευθυντής του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης να ανακαλεί το Διάταγμα Κράτησης που έχει εκδοθεί κατά του Αιτητή.»
Ο αιτητής ήρθε στην Κύπρο στις 11.3.1998 και εξασφάλισε άδεια παραμονής ως επισκέπτης μέχρι τις 25.3.1998. Έκτοτε, συνέχισε να παραμένει παράνομα στη Δημοκρατία. Στις 14.4.2000 συνελήφθηκε και την επομένη ημέρα εκδόθηκε εναντίον του διάταγμα κράτησης και απέλασης. Το διάταγμα απέλασης εκτελέστηκε στις 19.4.2000 με την απέλαση στη χώρα του. Το 2001 ο αιτητής ήρθε στην Κύπρο από μη εγκεκριμένο λιμάνι και όταν εντοπίστηκε, προσάφθηκαν εναντίον του σχετικές κατηγορίες και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Στο μεταξύ εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Ο αιτητής δεν είχε στην κατοχή του ταξιδιωτικά έγγραφα και παρά τις προσπάθειες να καταστεί δυνατή η έκδοση τέτοιων εγγράφων αυτό δεν έγινε ποτέ κατορθωτό λόγω της άρνησης του να συνεργαστεί. Στο μεταξύ, υπέβαλε αίτηση για πολιτικό άσυλο στην Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Το αίτημα απορρίφθηκε και ο αιτητής αποτάθηκε στην Υπηρεσία Ασύλου. Το αίτημά του για άσυλο απορρίφθηκε όπως και η προσφυγή που άσκησε ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων. Στις 17.9.2007 καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων μηνών για κατοχή ναρκωτικών και ακολούθως κηρύχθηκε ανεπιθύμητος μετανάστης. Στις 20.11.2007 εκδόθηκαν εναντίον του τα προαναφερόμενα διατάγματα κράτησης και απέλασης.
Η Ιρανική Πρεσβεία αρνείται να εκδώσει στον αιτητή ταξιδιωτικά έγγραφα επειδή δεν συνεργάζεται γιατί δεν θέλει να επιστρέψει στη χώρα του ισχυριζόμενος ότι, αν επιστρέψει, θα υποστεί δίωξη και βασανιστήρια.
Ο αιτητής στην ένορκο δήλωσή του που συνοδεύει την αίτηση, ισχυρίζεται πως αν απελαθεί στη χώρα του θα υποστεί δίωξη, βασανιστήρια, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση. Λέγει επίσης ότι η κράτηση του στις Κεντρικές Φυλακές είναι παράνομη ως παραβιάζουσα το Αρθρο 11 του Συντάγματος και το Αρθρο 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Οι καθ' ων η αίτηση υποβάλλουν ότι το διάταγμα κράτησης του αιτητή δεν μπορεί να ελεγχθεί με ένταλμα habeas corpus καθότι πρόκειται για θέμα το οποίο εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου.
Η επιδιωκόμενη θεραπεία, όπως διατυπώνεται στην αίτηση, αναφέρεται στο διάταγμα κράτησης παρά στη νομιμότητα της ίδιας της κράτησης και στις περιβάλλουσες συνθήκες που αφορούν στην κράτηση κ.λ.π.. Ωστόσο, η δικηγόρος του αιτητή αγορεύοντας ενώπιόν μου, επιχείρησε να αναφερθεί στις συνθήκες κράτησης του πελάτη της με στόχο να καταδείξει ότι αυτές οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε να δικαιολογείται η έκδοση εντάλματος habeas corpus για την απελευθέρωση του πελάτη της. Υπέδειξα στη δικηγόρο ότι η ένορκος δήλωση του αιτητή η οποία συνοδεύει την αίτηση δεν περιέχει οποιαδήποτε στοιχεία στη βάση των οποίων θα μπορούσε να τεκμηριωθεί ότι η κράτηση του είναι παράνομη ή αδικαιολόγητη με αναφορά στις συνθήκες που την περιβάλλουν και ότι, όσα προσπάθησε να περιγράψει σχετικά με αυτή τη πτυχή, αποτελούσαν ουσιαστικά δικούς της ισχυρισμούς. Εν πάση περιπτώσει αυτό που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι το διάταγμα απέλασης και το συναρτώμενο με αυτό διάταγμα κράτησης, συνιστούν αυτοτελείς διοικητικές πράξεις των οποίων η νομιμότητα μπορεί να ελεγχθεί στη διαδικασία προσφυγής με βάση το Αρθρο 146.1 του Συντάγματος και όχι σε διαδικασία αίτησης για έκδοση habeas corpus με βάση το Αρθρο 155.4 του Συντάγματος. Βλ. Bondar (Αρ. 2) (2004) 1(Γ) A.A.Δ. 2075.
Η αίτηση απορρίπτεται.
H αίτηση απορρίπτεται.