|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1483
21 Σεπτεμβρίου, 2010
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
AGS AGROTRADING LTD.,
Ενάγοντες,
v.
ΠΛΟIΟΥ "ASTRA", ΣΗΜΑIAΣ ΡΩΣIAΣ,
Εναγομένων.
(Αγωγή Nαυτοδικείου Αρ. 2/2010)
Ναυτοδικείο ― Διάταγμα σύλληψης πλοίου ― Μεταφορά αγαθών διά θαλάσσης ― Διάταγμα σύλληψης του εναγόμενου πλοίου το οποίο εκδόθηκε με μονομερή αίτηση των ιδιοκτητών του φορτίου ― Αίτηση ακυρώσεως και/ή παραμερισμού του ― Κατά πόσο σημειώθηκε απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων, μεταξύ των οποίων, και η ύπαρξη ρήτρας για παραπομπή της υπόθεσης σε διαιτησία στο Παρίσι ― Κατά πόσο οι ιδιοκτήτες του φορτίου είχαν ή όχι τη δυνατότητα να επικαλεσθούν την in rem δικαιοδοσία του Ναυτοδικείου, στη βάση της οποίας αυτοί νομιμοποιούντο να εγείρουν την αγωγή τους εναντίον του εναγόμενου πλοίου και να εξασφαλίσουν την έκδοση και σύλληψή του.
Ναυτοδικείο ― Διάταγμα σύλληψης πλοίου ― Εξέταση της εγκυρότητας διατάγματος σύλληψης πλοίου ― Δεν είναι το κατάλληλο στάδιο κατά το οποίο το Δικαστήριο μπορεί να υπεισέρχεται σε βάθος και να αποφασίζει τελεσίδικα επί της ουσίας της αγωγής.
Ναυτοδικείο ― Διάταγμα σύλληψης πλοίου ― Ένορκη δήλωση η οποία συνοδεύει την μονομερή αίτηση για έκδοση διατάγματος σύλληψης πλοίου ― Τι απαιτείται να αποκαλύπτεται στην ένορκη αυτή δήλωση.
Στις 11.2.2010 οι ενάγοντες (καθ' ων η αίτηση στην παρούσα διαδικασία), κυπριακή εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, δραστηριοποιημένη στον τομέα εμπορίας ζωοτροφών, εξασφάλισαν κατόπιν μονομερούς αιτήσεως διάταγμα σύλληψης του εναγόμενου πλοίου, στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής με την οποία αξιώνουν αποζημιώσεις ύψους €18.000 για τη ζημία που υπέστησαν συνεπεία μη παράδοσης ποσότητας κριθαριού που είχε φορτωθεί στο λιμάνι της Κωστάντζας για μεταφορά στο λιμάνι της Λάρνακας.
Οι ιδιοκτήτες του εναγόμενου πλοίου (οι αιτητές στην παρούσα διαδικασία), καταχώρησαν την παρούσα αίτηση για ακύρωση και/ή παραμερισμό του προαναφερθέντος διατάγματος σύλληψης του εναγόμενου πλοίου. Παράλληλα επιδιώκεται η αποδέσμευση/ακύρωση της εγγυητικής επιστολής ημερομηνίας 17/2/2010, που έκδωσε Εμπορική Κυπριακή Τράπεζα, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η απελευθέρωση και σύλληψη του πλοίου. Η αίτηση εδράζεται επί του περί Δικαστηρίων Νόμου 1960, όπως τροποποιήθηκε, Αρθρα 19(1) και 29(2)(α), επί του Αρθρου 3(4) του Αγγλικού Administration of Justice Act, επί των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου στη δικαιοδοσία τους ως Ναυτοδικείο, των Κανονισμών 50, 51, 52, 60, 203, 207-212 και 237 και τέλος επί της εγγενούς εξουσίας και πρακτικής του Δικαστηρίου.
Οι αιτητές επικαλέσθηκαν τους ακόλουθους λόγους:
1. Την μη αποκάλυψη όλων των ουσιωδών γεγονότων στο Δικαστήριο, με αποτέλεσμα το Δικαστήριο να παραπλανηθεί και να εκδώσει το επίδικο διάταγμα. Το ουσιώδες γεγονός το οποίο δεν αποκαλύφθηκε ήταν η ύπαρξη ρήτρας διαιτησίας η οποία προνοούσε ότι η οποιαδήποτε διαφορά ήθελε προκύψει σε σχέση με τη μεταφορά των εμπορευμάτων θα παραπέμπετο για σκοπούς επίλυσης σε διαιτησία στο Παρίσι.
2. Την μη νομιμοποίηση των εναγόντων - καθ' ων η αίτηση να εγείρουν την αγωγή, λόγω του ότι αυτοί δεν είναι ιδιοκτήτες του φορτίου. Η θέση των αιτητών ήταν ότι εφόσον οι καθ' ων η αίτηση δεν ήταν κάτοχοι του πρωτότυπου της φορτωτικής και το φορτίο τους παραδόθηκε στη βάση γραπτών οδηγιών των ναυλωτών προς τους ιδιοκτήτες του πλοίου, αυτοί (οι καθ' ων η αίτηση) δεν «θεωρούνταν» οι νόμιμοι ιδιοκτήτες του φορτίου και δεν είχαν οποιοδήποτε αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του πλοίου.
Οι καθ' ων η αίτηση αντέτειναν ότι ουδέποτε κατέστησαν συμβαλλόμενα μέρη στη Συμφωνία Ναύλωσης, στους όρους της οποίας αρνούνται ότι υπόκειται η φορτωτική της οποίας το πλήρες περιεχόμενο ουδέποτε, εν πάση περιπτώσει, περιήλθε σε γνώση τους. Επικαλέσθηκαν την απαίτησή τους για αποζημιώσεις για παράβαση της «αναγκαίας σχέσης» που δημιούργησε η φόρτωση και μεταφορά εμπορευμάτων από το εναγόμενο πλοίο και η οποία «παρέχει στους ενάγοντες το δικαίωμα να αξιώνουν αποζημιώσεις εναντίον του πλοίου για παράβαση καθήκοντος και/ή συνεπεία αμελείας και/ή παράβασης του καθήκοντος των ιδιοκτητών του εναγόμενου πλοίου ως εμπιστευματοδόχων του φορτίου (bailees)».
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η μη αποκάλυψη από πλευράς των καθ' ων η αίτηση στο στάδιο της μονομερούς αίτησης, της ύπαρξης ρήτρας διαιτησίας, δεν συνιστά απόκρυψη ουσιώδους γεγονότος το οποίο θα μπορούσε να είχε επηρεάσει την κρίση του Δικαστηρίου. Και αυτό, επειδή:
(i) Τόσο στη Συμφωνία Ναύλωσης, στους όρους της οποίας, όπως οι αιτητές ισχυρίζονται, η φορτωτική υπόκειται, όσο και στο SYNACOMEX έγγραφο στους όρους του οποίου, σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, η Συμφωνία Ναύλωσης υπόκειται, δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά στους καθ' ων η αίτηση. Στο δε προαναφερθέν έγγραφο δεν γίνεται αναφορά ούτε σε συμβαλλόμενα μέρη, ούτε και υπάρχουν σ' αυτό οποιεσδήποτε υπογραφές ή σφραγίδες.
(ii) Τα εμπορεύματα παραδόθηκαν στους καθ' ων η αίτηση όχι με βάση τη φορτωτική, αλλά με βάση γραπτές οδηγίες των ναυλωτών προς τους ιδιοκτήτες του πλοίου ημερομηνίας 5/2/2010.
(iii) Η φορτωτική, όπως οι καθ' ων η αίτηση ισχυρίστηκαν, δεν οπισθογραφήθηκε, και ο ισχυρισμός αυτός δεν αμφισβητήθηκε.
2. Στην προκείμενη περίπτωση ικανοποιείται πλήρως η προϋπόθεση, ότι εκείνο που απαιτείται να αποκαλύπτεται από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση για έκδοση εντάλματος σύλληψης πλοίου, είναι ένα ελάχιστο υπόβαθρο αναφορικά με την ύπαρξη ζητήματος για εκδίκαση, όρος ο οποίος περιλαμβάνει και τα όσα σχετικά άπτονται των προϋποθέσεων για την επίκληση της in rem δικαιοδοσίας του Ναυτοδικείου.
3. Στο στάδιο των ενδιάμεσων αιτήσεων δεν ενδείκνυται το Δικαστήριο να υπεισέρχεται σε βάθος και να αποφασίζει την ουσία της αγωγής. Η εξέταση των σοβαρών θεμάτων, τόσο πραγματικών όσο και νομικών, τα οποία εγείρονται στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης, συνεπάγεται εξέταση της ουσίας της πολλαπλής απαίτησης των καθ' ων η αίτηση και αυτό δεν ενδείκνυται να γίνει στα πλαίσια της παρούσας ενδιάμεσης διαδικασίας.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα καταβληθούν στο τέλος της υπόθεσης. Το ενδιάμεσο διάταγμα καθίσταται απόλυτο.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Global Cruises S.A. κ.ά. v. Metro Shipping & Travel Ltd (1989) 1(Ε) C.L.R. 602,
Vector Onega A.G. v. Του Πλοίου M/V GIRVAS κ.ά. (1998) 1 Α.Α.Δ. 354,
Demstar Ltd. v. Zim Israel Navigation Co. Ltd. (1996) 1(A) Α.Α.Δ. 597,
Caspi Shipping Limited v. Sapphire Seas (Αρ. 2) (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 833,
George P. Zachariades Ltd a.o. v. Economides (1989) 1 C.L.R. 437,
El Fath Co. v. E.D.T. Shipping κ.ά. (1992) 1 Α.Α.Δ. 1255,
Nafpaktos Management Ltd. v. Ρυμουλκού "Gulf Fleet 74" υπό σημαία Vanuatu (2005) 1 Α.Α.Δ. 503.
Aίτηση.
Μ. Λαμάρη, για τους Αιτητές-Εναγομένους.
Α. Γιωρκάτζης, για τους Καθ'ων η αίτηση-Ενάγοντες.
Cur. adv. vult.
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε από τους ιδιοκτήτες του εναγόμενου πλοίου (οι αιτητές) και με αυτή επιδιώκεται η ακύρωση και/ή παραμερισμός του διατάγματος σύλληψης του εναγόμενου πλοίου, που εκδόθηκε στις 11/2/2010. Παράλληλα επιδιώκεται η αποδέσμευση/ακύρωση της εγγυητικής επιστολής ημερομηνίας 17/2/2010, που έκδωσε Εμπορική Κυπριακή Τράπεζα, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η απελευθέρωση και σύλληψη του πλοίου.
Το ενδιάμεσο διάταγμα, του οποίου την ακύρωση οι αιτητές επιδιώκουν με την παρούσα αίτησή τους, εκδόθηκε στα πλαίσια μονομερούς αίτησης την οποία οι ενάγοντες (καθ' ων η αίτηση), κυπριακή εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, δραστηριοποιημένη στον τομέα εμπορίας ζωοτροφών, καταχώρισαν στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής με την οποία ζητούν αποζημιώσεις ύψους €18.000 για ζημιές που, όπως ισχυρίζονται, υπέστησαν συνεπεία μη παράδοσης συγκεκριμένης ποσότητας κριθαριού που φορτώθηκε στο λιμάνι της Κωστάντζας για μεταφορά στο λιμάνι της Λάρνακας «κατά παράβαση της συμφωνίας μεταφοράς που αποδεικνύεται από τη φορτωτική ημερομηνίας 29/1/2010 και/ή κατά παράβαση καθήκοντος των ιδιοκτητών του εναγόμενου πλοίου ως εμπιστευματοδόχων του φορτίου (bailees) ...» Οι καθ' ων η αίτηση αξιώνουν επίσης τόκο προς 8% ετησίως επί του ποσού των €18.000, σύμφωνα με τις διατάξεις του Αγγλικού Law Reform (Miscellaneous Provisions) Act 1934 και του Αρθρου 29(2)(α) του περί Δικαστηρίων Νόμου 1960, έξοδα και Φ.Π.Α. επί των εξόδων.
Οι αιτητές, στους οποίους επεδόθη το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα, επέλεξαν, όπως ήτο εξάλλου δικαίωμά τους, αντί να καταχωρίσουν ένσταση στο διάταγμα να επιδιώξουν την ακύρωση και/ή παραμερισμό του καταχωρώντας την παρούσα αίτηση.
Η παρούσα αίτηση εδράζεται επί του περί Δικαστηρίων Νόμου 1960, όπως τροποποιήθηκε, Αρθρα 19(1) και 29(2)(α), επί του Αρθρου 3(4) του Αγγλικού Administration of Justice Act, επί των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου στη δικαιοδοσία τους ως Ναυτοδικείο, των Κανονισμών 50, 51, 52, 60, 203, 207-212 και 237 και τέλος επί της εγγενούς εξουσίας και πρακτικής του Δικαστηρίου.
Το πραγματικό υπόβαθρο επί του οποίου εδράζεται η αίτηση, περιέχεται στην ένορκη δήλωση του δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που χειρίζεται την υπόθεση για λογαριασμό των αιτητών, Γιώργου Ζαμπάρτα.
Οι λόγοι για τους οποίους επιδιώκεται η ακύρωση του διατάγματος σύλληψης του πλοίου και συνακόλουθα η ακύρωση της τραπεζικής εγγύησης, η έκδοση της οποίας οδήγησε στην απελευθέρωση του πλοίου, όπως αυτοί προκύπτουν από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, είναι οι πιο κάτω:
1. Οι ενάγοντες-καθ'ων η αίτηση δεν αποκάλυψαν στο Δικαστήριο όλα τα ουσιώδη γεγονότα, με αποτέλεσμα το Δικαστήριο να παραπλανηθεί και να εκδώσει το επίδικο διάταγμα.
Ο πιο πάνω λόγος ακύρωσης περιστρέφεται γύρω από τη θέση ότι οι καθ'ων η αίτηση δεν αποκάλυψαν στο Δικαστήριο το ουσιώδες γεγονός της ύπαρξης ρήτρας διαιτησίας. Συγκεκριμένα οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η φορτωτική υπόκειτο στη Συμφωνία Ναύλωσης ημερομηνίας 21/1/2010, η οποία με τη σειρά της υπόκειτο στους όρους SYNACOMEX 90, ένας από τους οποίους προνοεί ότι οποιαδήποτε διαφορά ήθελε προκύψει από τη μεταφορά των εμπορευμάτων, θα παραπέμπετο για σκοπούς επίλυσης σε διαιτησία στο Παρίσι. Οι καθ'ων η αίτηση δεν αποκάλυψαν την ύπαρξη είτε της Συμφωνίας Ναύλωσης, είτε του εγγράφου SYNACOMEX 90.
Σ' αυτό το στάδιο θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω ότι οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται επίσης ότι οι αιτητές δεν είχαν αποκαλύψει ότι «το βάρος, οι μετρήσεις, η ποιότητα, η ποσότητα, οι συνθήκες, το περιεχόμενο και η αξία των εμπορευμάτων ήταν άγνωστη», επειδή όμως δεν έχουν προωθήσει το συγκεκριμένο ισχυρισμό τους, θεωρώ ότι τον έχουν εγκαταλείψει γι' αυτό και δεν θα ασχοληθώ περαιτέρω με αυτόν.
Στην αντίπερα όχθη η πλευρά των καθ'ων η αίτηση ισχυρίζεται ότι αγνοούσε την ύπαρξη όχι μόνο της ρήτρας διαιτησίας, αλλά και αυτή την ίδια την ύπαρξη της Συμφωνίας Ναύλωσης όπως και του εγγράφου SYNACOMEX, στους όρους του οποίου η Συμφωνία Ναύλωσης, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των αιτητών, υπόκειτο. Εν πάση περιπτώσει, οι ίδιοι, δηλαδή οι καθ'ων η αίτηση, δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Συμφωνία Ναύλωσης η οποία συνήφθη, σύμφωνα με τους ιδίους, μεταξύ τρίτων, στην απουσία και εν αγνοία τους και στης οποίας τους όρους αρνούνται ότι η φορτωτική υπόκειτο, το δε πρωτότυπο της φορτωτικής, η οποία δεν έχει οπισθογραφηθεί, ουδέποτε περιήλθε στην κατοχή τους ολοκληρωμένο. Μόνο μία σελίδα της φορτωτικής περιήλθε στην κατοχή τους, την οποία και αποκάλυψαν, επισυνάπτοντάς την στην αίτηση.
Σύμφωνα με την πάγια θέση της νομολογίας, η διαδικασία σε μονομερή αίτηση δημιουργεί στον αιτητή, λόγω της φύσης της αίτησης, την υποχρέωση να αποκαλύψει στο Δικαστήριο όλα τα γεγονότα που γνωρίζει ή που με εύλογη επιμέλεια θα γνώριζε και τα οποία μπορεί να ασκήσουν επιρροή στη δικαστική κρίση. Η παράλειψη του αιτητή να αποκαλύψει τα εν λόγω γεγονότα μπορεί να οδηγήσει στην ακύρωση του διατάγματος χωρίς να προχωρήσει το Δικαστήριο στην εξέταση της αίτησης. Το κριτήριο του τι συνιστά ουσιώδες γεγονός είναι αντικειμενικό, το στοιχείο δε της εξαπάτησης δεν αποτελεί προϋπόθεση για την ακύρωση του διατάγματος λόγω παράλειψης αποκάλυψης ουσιωδών γεγονότων (βλ. Global Cruises S.A. κ.ά. v. Metro Shipping & Travel Ltd (1989) 1(Ε) C.L.R. 602, Vector Onega A.G. v. Του Πλοίου M/V GIRVAS κ.ά. (1998) 1 Α.Α.Δ. 354 και Demstar Ltd. v. Zim Israel Navigation Co. Ltd. (1996) 1(A) Α.Α.Δ. 597).
Έχει λεχθεί ότι το γεγονός της απλής συμμόρφωσης με τις πρόνοιες των Κανονισμών 50, 51 και 52 δεν απαλλάττει τον αιτητή σε μια μονομερή αίτηση από την υποχρέωση αποκάλυψης του συνόλου των ουσιωδών γεγονότων που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη διαμόρφωση της ορθής δικαστικής κρίσης (Caspi Shipping Limited v. Sapphire Seas (Αρ. 2) (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 833).
Τέλος, έχει λεχθεί ότι παράλειψη αποκάλυψης ύπαρξης ρήτρας που προβλέπει παραπομπή των μεταξύ των συμβαλλόμενων διαφορών σε διαιτησία στην αλλοδαπή, συνιστά παραβίαση της πιο πάνω υποχρέωσης η οποία δικαιολογεί ακύρωση του διατάγματος (βλ. George P. Zachariades Ltd a.o. v. Economides (1989) 1 C.L.R. 437).
Στην προκείμενη περίπτωση στη Συμφωνία Ναύλωσης, στους όρους της οποίας η φορτωτική, σύμφωνα με τους αιτητές, υπόκειτο, δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά στους καθ'ων η αίτηση, στο δε SYNACOMEX έγγραφο στους όρους του οποίου, σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, η Συμφωνία Ναύλωσης υπόκειτο, όχι μόνο δεν γίνεται αναφορά στους καθ'ων η αίτηση, αλλά και σε συμβαλλόμενα μέρη δεν γίνεται αναφορά, ούτε και στο τέλος του εν λόγω εγγράφου υπάρχουν τα ονόματα των συμβαλλομένων ή οποιεσδήποτε υπογραφές ή σφραγίδες. Στην πραγματικότητα τα προνοούμενα για τέτοιο σκοπό μέρη του συγκεκριμένου εγγράφου έχουν παραμείνει κενά και ασυμπλήρωτα. Εκείνο που με ασφάλεια προκύπτει από το τυποποιημένο μέρος του εγγράφου είναι ότι πρόκειται για δείγμα έγγραφης συμφωνίας η οποία προορίζετο για υπογραφή μεταξύ ιδιοκτητών και ναυλωτών πλοίου. Πέραν τούτων, στην προκείμενη περίπτωση, τα εμπορεύματα παραδόθηκαν στους καθ'ων η αίτηση όχι με βάση τη φορτωτική, αλλά με βάση γραπτές οδηγίες των ναυλωτών προς τους ιδιοκτήτες του πλοίου ημερομηνίας 5/2/2010 (Τεκμήριο 3 στην παρούσα αίτηση). Τέλος, η φορτωτική γύρω από την οποία περιστρέφεται το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν έχει, σύμφωνα με τους καθ'ων η αίτηση, οπισθογραφηθεί ποτέ από τους ιδίους και ο εν λόγω ισχυρισμός τους δεν αμφισβητείται.
Ενόψει όλων των πιο πάνω και χωρίς σ' αυτό το στάδιο να αποφαίνομαι τελεσίδικα ότι η φορτωτική δεν υπόκειται στους όρους της Συμφωνίας Ναύλωσης, η οποία με τη σειρά της υπόκειται στους όρους του εγγράφου SYNACOMEX, ένας από τους οποίους περιέχει και τη ρήτρα διαιτησίας, κρίνω ότι η μη αποκάλυψη από πλευράς των καθ'ων η αίτηση στο στάδιο της μονομερούς αίτησης, της ύπαρξης ρήτρας διαιτησίας, δεν συνιστά απόκρυψη ουσιώδους γεγονότος το οποίο θα μπορούσε να είχε επηρεάσει την κρίση του Δικαστηρίου.
Συνακόλουθα ο πιο πάνω προβαλλόμενος λόγος ακύρωσης του επίδικου διατάγματος δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται.
2. Οι ενάγοντες-καθ'ων η αίτηση δεν είναι ιδιοκτήτες του φορτίου και συνεπώς δεν νομιμοποιούνται στην έγερση της αγωγής - Παρέλειψαν να αποκαλύψουν στο Δικαστήριο το ολοκληρωμένο κείμενο της φορτωτικής, γεγονός που συνιστά απόκρυψη ουσιώδους γεγονότος, με συνέπεια την παραπλάνηση του Δικαστηρίου.
Αναφορικά με το δεύτερο σκέλος του πιο πάνω λόγου ακύρωσης του διατάγματος, περιορίζομαι να επαναλάβω τα όσα έχω αναφέρει στα πλαίσια συζήτησης του πρώτου λόγου ακύρωσης, τα οποία και υιοθετώ. Ως αποτέλεσμα, το δεύτερο σκέλος του συγκεκριμένου λόγου ακύρωσης του επίδικου διατάγματος, απορρίπτεται.
Αναφορικά με το πρώτο σκέλος του συγκεκριμένου λόγου ακύρωσης, η θέση των αιτητών γύρω από την οποία περιστρέφεται είναι η πιο κάτω:
Εφόσον οι καθ'ων η αίτηση δεν ήταν κάτοχοι του πρωτότυπου της φορτωτικής και το φορτίο τους παραδόθηκε στη βάση γραπτών οδηγιών των ναυλωτών προς τους ιδιοκτήτες του πλοίου (βλ. Τεκμήριο 3 στην αίτηση), αυτοί, δηλαδή οι καθ'ων η αίτηση, δεν «θεωρούνταν» οι νόμιμοι ιδιοκτήτες του φορτίου και συνεπώς δεν είχαν κατά τον κρίσιμο χρόνο, και συγκεκριμένα κατά το χρόνο καταχώρισης της αγωγής και της μονομερούς αίτησης, οποιοδήποτε αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του πλοίου. Με λίγα λόγια, είναι η θέση των αιτητών ότι οι καθ'ων η αίτηση δεν μπορούν υπό τις περιστάσεις να επικαλούνται την in rem δικαιοδοσία του Ναυτοδικείου, στοιχείο απαραίτητο για την έκδοση και σύλληψη του πλοίου.
Σε απάντηση, οι καθ'ων η αίτηση παραπέμπουν στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει τη μονομερή αίτησή τους, σύμφωνα με την οποία είναι οι ιδιοκτήτες των εμπορευμάτων, η αξία τους έχει καταβληθεί από τους ιδίους και αυτά τους έχουν παραδοθεί με βάση όχι τη φορτωτική αλλά τις γραπτές οδηγίες των ναυλωτών προς τους ιδιοκτήτες του πλοίου. Επαναλαμβάνουν τον ισχυρισμό τους ότι ουδέποτε κατέστησαν συμβαλλόμενα μέρη στη Συμφωνία Ναύλωσης, στους όρους της οποίας αρνούνται ότι υπόκειται η φορτωτική της οποίας το πλήρες περιεχόμενο ουδέποτε, εν πάση περιπτώσει, περιήλθε σε γνώση τους και επικαλούνται τη φύση της απαίτησης τους και συγκεκριμένα την απαίτηση τους για αποζημιώσεις για παράβαση της «αναγκαίας σχέσης» που η φόρτωση και μεταφορά των εμπορευμάτων από το εναγόμενο πλοίο δημιούργησε και η οποία «παρέχει στους ενάγοντες το δικαίωμα να αξιώνουν αποζημιώσεις εναντίον του πλοίου για παράβαση καθήκοντος και/ή συνεπεία αμελείας και/ή παράβασης του καθήκοντος των ιδιοκτητών του εναγόμενου πλοίου ως εμπιστευματοδόχων του φορτίου (bailees).»
Σ' αυτό το στάδιο θεωρώ σκόπιμο να επισημάνω ότι στο φάκελο υπάρχει καταχωρημένη από τον Απρίλιο 2010 η Αναφορά των καθ'ων η αίτηση, όχι όμως και η Απάντηση από πλευράς εναγομένων (αιτητών).
Στην υπόθεση El Fath Co. v. E.D.T. Shipping κ.ά. (1992) 1 Α.Α.Δ. 1255, στην οποία αναφέρεται με επιδοκιμασία ο αδελφός Δικαστής Νικολάτος στην απόφασή του στην υπόθεση Nafpaktos Management Ltd. v. Ρυμουλκού "Gulf Fleet 74" υπό σημαία Vanuatu (2005) 1 Α.Α.Δ. 503, στην οποία οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των αιτητών με έχουν παραπέμψει, παρατηρήθηκε, παρατήρηση με την οποία και συμφωνώ, ότι εκείνο που απαιτείται να αποκαλύπτεται από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση για έκδοση εντάλματος σύλληψης πλοίου, είναι ένα ελάχιστο υπόβαθρο αναφορικά με την ύπαρξη ζητήματος για εκδίκαση, όρος ο οποίος περιλαμβάνει και τα όσα σχετικά άπτονται των προϋποθέσεων για την επίκληση της in rem δικαιοδοσίας του Ναυτοδικείου.
Και στην προκείμενη περίπτωση η εν λόγω προϋπόθεση ικανοποιείται πλήρως. Μια απλή ανάγνωση της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει τη μονομερή αίτηση των καθ'ων η αίτηση, στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα, όπως και της Αναφοράς των καθ'ων η αίτηση η οποία είναι, όπως έχω αναφέρει, καταχωρημένη στο φάκελο της υπόθεσης από τον Απρίλιο 2010, καταδεικνύει του λόγου το ασφαλές.
Όμως, αναφορικά με τον πιο πάνω λόγο ακύρωσης του επίδικου διατάγματος, υπάρχει ακόμα μια παράμετρος. Στο στάδιο των ενδιάμεσων αιτήσεων δεν ενδείκνυται το Δικαστήριο να υπεισέρχεται σε βάθος και να αποφασίζει την ουσία της αγωγής. Το πρώτο σκέλος του δεύτερου λόγου ακύρωσης είναι άρρηκτα συνυφασμένο με την ύπαρξη ζητήματος για εκδίκαση και κατ' επέκταση με το βάσιμο της αγωγής. Στην παρούσα περίπτωση υπάρχει μια πολλαπλή απαίτηση στα πλαίσια της οποίας εγείρονται ζητήματα σοβαρά, τόσο πραγματικά όσο και νομικά, η εξέταση των οποίων συνεπάγεται εξέταση της ουσίας της απαίτησης των καθ'ων η αίτηση και τα πλαίσια ενδιάμεσης διαδικασίας δεν προσφέρονται για το σκοπό αυτό.
Υπό το φως των πιο πάνω, η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ'ων η αίτηση όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή. Θα καταβληθούν όμως στο τέλος της υπόθεσης. Το ενδιάμεσο διάταγμα γίνεται απόλυτο.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα καταβληθούν στο τέλος της υπόθεσης. Το ενδιάμεσο διάταγμα καθίσταται απόλυτο.