|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1477
20 Σεπτεμβρίου, 2010
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στές]
M.C. JEWELLERY LTD,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες,
v.
UNICARS LTD,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 253/2007)
Αμέλεια ― Αιτιώδης συνάφεια ― Ανάγκη να καταδεικνύεται πάντοτε η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της παραβίασης του καθήκοντος επιμέλειας και της ζημίας που προκύπτει ― Η αιτιώδης συνάφεια είναι θέμα πραγματικό που θα πρέπει να αποφασίζεται κατά τη δίκη.
Την 1.11.01 άγνωστοι έκλεψαν από το σταθμευμένο όχημα των εφεσειόντων - εναγόντων, το οποίο δεν είχε παραβιασθεί, κοσμήματα, αξίας Λ.Κ.210.631,00, περιουσία των εφεσειόντων. Οι εφεσείοντες θεώρησαν υπεύθυνους για την κλοπή τους εφεσίβλητους - εναγόμενους εισαγωγείς και προμηθευτές αυτοκινήτων, οι οποίοι τον Νοέμβριο του 2000 είχαν πωλήσει το όχημα στους εφεσείοντες και είχαν παραδώσει, μερικούς μήνες αργότερα, κλειδί του οχήματος σε κάποιο Μιχαλάκη Χριστοδούλου, ο οποίος, το Μάιο του 2001, παρουσιάζοντας πρωτότυπο πιστοποιητικό εγγραφής, παράγγειλε κλειδί του εν λόγω οχήματος και τελικά το παρέλαβε στις 15.6.2001.
Οι εφεσείοντες καταχώρησαν αγωγή με την οποία ζητούσαν αποζημίωση για την απώλειά τους από τους εφεσίβλητους-εναγομένους, για παραβίαση της υποχρέωσης επιμέλειας, που είχαν έναντι αυτών, αφού, όπως ισχυρίστηκαν, ήταν αυτονόητο ότι οι εφεσίβλητοι-εναγόμενοι δεν θα παρέδιδαν σε οποιοδήποτε μη εξουσιοδοτημένο πρόσωπο κλειδί του αυτοκινήτου.
Οι εφεσίβλητοι αμφισβήτησαν κάθε πτυχή της αξίωσης και αρνήθηκαν ότι επέδειξαν οποιαδήποτε μορφή αμέλειας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε την ύπαρξη καθήκοντος επιμέλειας από πλευράς των εφεσιβλήτων όμως κατέληξε ότι δεν παραβιάσθηκε το καθήκον αυτό, αφού εδικαιολογείτο η παράδοση του κλειδιού σε πρόσωπο το οποίο παρουσίασε πρωτότυπο πιστοποιητικό εγγραφής. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε περαιτέρω ότι, έστω και αν θα θεωρούσε ότι υπήρξε παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας και πάλι θα κατέληγε πως δεν είχε αποδειχθεί η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της παράδοσης του κλειδιού στο πρόσωπο αυτό και της κλοπής των κοσμημάτων από το αυτοκίνητο.
Το Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων με έξοδα εναντίον τους.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το κατά πόσο σε δεδομένη περίπτωση υπάρχει παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας είναι θέμα γεγονότων με τις δικές τους ιδιαιτερότητες, σε κάθε δεδομένη υπόθεση.
2. Στην παρούσα υπόθεση, η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν επιδείχθηκε αμέλεια ήταν λογική υπό τις περιστάσεις και εντός των πλαισίων της δοθείσας μαρτυρίας σε σχέση με τις συνθήκες και τις ενέργειες οι οποίες προηγήθηκαν πριν από την έκδοση και παράδοση του κλειδιού. Εκτός αυτού, στην κρίση του μάρτυρα που πήρε την παραγγελία για την κατασκευή του κλειδιού, επέδρασε και το γεγονός ότι τα αρχικά του Μιχάλη Χριστοδούλου στα αγγλικά ήταν τα ίδια με εκείνα των εφεσειόντων - εναγόντων.
3. Οι εφεσείοντες δεν απέδειξαν την ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της ισχυριζόμενης αδικοπραξίας των εφεσιβλήτων και της ζημιάς η οποία προκλήθηκε σε αυτούς και αυτό αποτελεί εμπόδιο στην αξίωσή τους για οποιανδήποτε αποζημίωση από τους εφεσίβλητους.
Η έφεση απορρίφθηκε με €2.000 έξοδα, συν Φ.Π.Α., εναντίον των εφεσειόντων.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Ράλλης Μακρίδης και Υιοί Λτδ ν. Λουκά (2003) 1 Α.Α.Δ. 447,
Rankine v. Garton Sons & Co. Ltd. [1979] 2 All E.R. 1185,
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Ζιπίτη κ.ά. (2003) 1 Α.Α.Δ. 749.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Σάντης, A.E.Δ.), (Aγωγή Aρ. 2353/05), ημερομ. 18.9.2007.
Χρ. Νικολάου, για Π. Παύλου, για τους Εφεσείοντες-Ενάγοντες.
Στ. Μαυροκέφαλος για Λ. Παπαφιλίππου, για τους Εφεσίβλητους-Εναγόμενους.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Π..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Οι εφεσείοντες-ενάγοντες, με έδρα εργασιών τη Λεμεσό, έχουν ως κύρια ενασχόληση το εμπόριο και την κατασκευή χρυσαφικών και κοσμημάτων.
Οι εφεσίβλητοι-εναγόμενοι, με έδρα τη Λευκωσία, είναι εισαγωγείς και προμηθευτές, μεταξύ άλλων, των Ισπανικών αυτοκινήτων Seat.
Το Νοέμβριο του 2000, οι εφεσίβλητοι-εναγόμενοι πώλησαν προς τους εφεσείοντες-ενάγοντες αυτοκίνητο van, το οποίο ενεγράφη με αρ. ΗΚΥ 152. Το Μάιο του 2001, κάποιος Μιχάλης Χριστοδούλου, παρουσιάζοντας πρωτότυπο πιστοποιητικό εγγραφής, παράγγειλε κλειδί του εν λόγω αυτοκινήτου και το παρέλαβε τελικά στις 15.6.2001.
Είναι η εκδοχή των εφεσειόντων-εναγόντων ότι την 1.11.01, ενώ το αυτοκίνητο ήταν σταθμευμένο και κλειδωμένο έξω από κατάστημα στη Λευκωσία και ενώ δύο από τους υπαλλήλους τους βρίσκονταν στο κατάστημα αυτό, άγνωστος ή άγνωστοι το ξεκλείδωσαν και έκλεψαν απ' αυτό χαρτοφύλακες με χρυσαφικά και κοσμήματα, αξίας Λ.Κ.210.631,00, περιουσία των εφεσειόντων. Το αυτοκίνητο δεν είχε παραβιασθεί και είναι η θέση τους ότι αυτό ανοίχθηκε με το κλειδί που είχε παραδοθεί στο Μιχάλη Χριστοδούλου. Ως εκ τούτου, οι εφεσείοντες καταχώρισαν αγωγή με την οποία ζητούσαν αποζημίωση για την απώλειά τους από τους εφεσίβλητους-εναγομένους, για παραβίαση της υποχρέωσης επιμέλειας, που είχαν έναντι αυτών, αφού, όπως ισχυρίστηκαν, ήταν αυτονόητο ότι οι εφεσίβλητοι-εναγόμενοι δεν θα παρέδιδαν σε οποιοδήποτε μη εξουσιοδοτημένο πρόσωπο κλειδί του αυτοκινήτου.
Οι εφεσίβλητοι-εναγόμενοι αμφισβήτησαν κάθε πτυχή της αξίωσης και αρνήθηκαν ότι επέδειξαν οποιαδήποτε μορφή αμέλειας. Η παρουσίαση, υπέβαλαν, πρωτότυπου πιστοποιητικού εγγραφής από τον ρηθέντα Μιχάλη Χριστοδούλου, ήταν επαρκές στοιχείο που να δικαιολογεί την αποδοχή της παραγγελίας και την παράδοση του κλειδιού που ακολούθησε σ' αυτόν.
Ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής, αποδεχόμενος την ύπαρξη καθήκοντος επιμέλειας εκ μέρους των εφεσίβλητων-εναγομένων, κατέληξε όμως στο συμπέρασμα ότι δεν παραβιάστηκε το καθήκον αυτό, αφού εδικαιολογείτο η παράδοση του κλειδιού σε πρόσωπο, το οποίο παρουσίασε πρωτότυπο πιστοποιητικό εγγραφής.
Περαιτέρω, το Δικαστήριο έκρινε πως, έστω και αν θα θεωρούσε ότι υπήρξε παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας και πάλι θα κατέληγε πως δεν είχε αποδειχθεί η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της παράδοσης του κλειδιού στο πρόσωπο αυτό και της κλοπής των κοσμημάτων από το αυτοκίνητο. Έτσι, η αγωγή των εφεσειόντων-εναγόντων απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον τους.
Με την παρούσα έφεση οι εφεσείοντες-ενάγοντες αμφισβητούν την κατάληξη του Δικαστηρίου αναφορικά με το θέμα της παράβασης του καθήκοντος επιμέλειας, καθώς και της αιτιώδους συνάφειας, προβάλλοντες πως, με βάση το κριτήριο των πιθανοτήτων και εν όψει του ότι δεν είχε παραβιασθεί το αυτοκίνητο, θα έπρεπε ο πρωτόδικος Δικαστής να δεχθεί ότι η κλοπή από το αυτοκίνητο έγινε με χρήση του κλειδιού που παραδόθηκε στον Μιχάλη Χριστοδούλου και να επιδικάσει αποζημίωση ως η απαίτηση τους εφεσείοντες-ενάγοντες.
Το κατά πόσο σε δεδομένη περίπτωση υπάρχει παράβαση του καθήκοντος αμέλειας είναι θέμα γεγονότων με τις δικές τους ιδιαιτερότητες, σε κάθε δεδομένη υπόθεση. Το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε πως δεν υπήρξε παραβίαση του καθήκοντος αυτού, εφόσον είχε παρουσιασθεί ενώπιόν του για την έκδοση του κλειδιού το πιστοποιητικό εγγραφής, που ήταν και πρωτότυπο. Παρατήρησε επίσης ότι, το κινητό τηλέφωνο του αιτητή είχε καταγραφεί και είχε ληφθεί φωτοαντίγραφο του πιστοποιητικού εγγραφής. Σύμφωνα με το πρωτόδικο Δικαστήριο, ο Μιχάλης Χριστοδούλου πλήρωσε σε μετρητά και αγόρασε επιπροσθέτως και κάποιο άλλο ανταλλακτικό για το ίδιο αυτοκίνητο.
Είναι με βάση τις πιο πάνω παρατηρήσεις, που ο πρωτόδικος Δικαστής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, κάτω από τις συνθήκες, οι ενέργειες, οι οποίες έγιναν προτού εκδοθεί και παραδοθεί το κλειδί, ήταν επαρκείς υπό τις περιστάσεις, και υπέδειξε, επιπρόσθετα, ότι τα αρχικά του Μιχάλη Χριστοδούλου στα αγγλικά ήταν τα ίδια με εκείνα των εφεσειόντων-εναγόντων, δηλαδή M.C., κάτι που επέδρασε στην κρίση του μάρτυρα που πήρε την παραγγελία.
Η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστή ότι δεν επιδείχθηκε αμέλεια ήταν λογική υπό τις περιστάσεις και εντός των πλαισίων της δοθείσας μαρτυρίας. Ως εκ τούτου κρίνουμε ότι δεν χωρεί επέμβασή μας.
Προχώρησε ακολούθως το Δικαστήριο να εξετάσει «χάριν συζήτησης», αν σε περίπτωση που δεχόταν αμέλεια, είχεν αποδειχθεί αιτιώδης συνάφεια μεταξύ των πιο πάνω γεγονότων και της κλοπής των κοσμημάτων, καταλήγοντας σε αρνητικό συμπέρασμα.
Είχεν ο πρωτόδικος Δικαστής ενώπιόν του μαρτυρία ότι, πέραν του κλειδιού με τηλεχειριστήριο, υπήρχε και άλλο συνηθισμένο κλειδί, το οποίο είχε στην κατοχή της η σύζυγος του ενός εκ των δύο υπαλλήλων που οδηγούσαν το αυτοκίνητο την ημέρα της κλοπής, καθώς και τη μαρτυρία κλειδαρά, ο οποίος εξήγησε πως θα ήταν δυνατόν να αντιγραφεί το κλειδί με άλλο τρόπο και να δημιουργηθεί αντικλείδι, χωρίς την παρέμβαση των εισαγωγέων του οχήματος.
Υπήρχαν, όπως αφήνει να νοηθεί το πρωτόδικο Δικαστήριο, διάφοροι τρόποι που θα μπορούσαν να κλαπούν τα αντικείμενα, χωρίς παραβίαση του οχήματος, π.χ. με χρήση άλλου αντικλειδιού. Υπήρχε, επίσης, η πιθανότητα η κλοπή να είχε γίνει από άλλα πρόσωπα. Ενδεικτικό του πιο πάνω γεγονότος είναι και το ότι οι υποψίες της αστυνομίας αρχικά είχαν κατεύθυνση τους δύο υπαλλήλους που είχαν στην κατοχή τους το αυτοκίνητο κατά τη στιγμή της κλοπής.
Έτσι, ο πρωτόδικος Δικαστής κατέληξε πως δεν μπορούσε να εξαχθεί συμπέρασμα «ότι αν δεν ήταν για την κλοπή του κλειδιού δεν θα λάμβανε χώρα η κλοπή ή ότι η κλοπή έγινε ακριβώς γιατί οι κλέφτες είχαν στην κατοχή τους το κλειδί που δόθηκε στο Μιχάλη Χριστοδούλου ή άλλο αντίγραφο του, απ' όπου και αν αυτό είχε εξασφαλιστεί».
Η θέση του πρωτόδικου Δικαστή μας βρίσκει σύμφωνους, έχοντας υπόψη και τη σχετική νομολογία.
Στην υπόθεση Ράλλης Μακρίδης και Υιοί Λτδ v. Λουκά (2003) 1 Α.Α.Δ. 447 αναφέρθηκαν και τα ακόλουθα στη σελ. 452:
«Θα πρέπει με άλλα λόγια, να αποδειχθεί ότι η αδικοπραξία του εναγόμενου προκάλεσε τη ζημιά του ενάγοντα. Ακόμα και στην περίπτωση παραδοχής αμέλειας από τον εναγόμενο, χωρίς άλλου τινός, ο ενάγων δεν δικαιούται αποζημίωσης, εκτός αν μπορεί να συνδέσει τη ζημιά του με την αμέλεια αυτή (Rankine v. Garton Sons & Co. Ltd. [1979] 2 All E.R. 1185."
(Δέστε και Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Ελευθερίας Ζιπίτη και Άλλου (2003) 1 Α.Α.Δ. 749).
Η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα, συν Φ.Π.Α., εναντίον των εφεσειόντων και υπέρ των εφεσιβλήτων.
Η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα, συν Φ.Π.Α., εναντίον των εφεσειόντων.