|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 2089
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 141/2010)
29 Δεκεμβρίου, 2010
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ PROHIBITION ΚΑΙ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ (2) ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΛΙΤΣΙΩΝΗ,
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ' ΑΡ. 2027/09 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΜΕΤΑΞΥ:
ΚΟΥΛΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΑΡΝΑΒΑ,
Εναγούσης,
ΚΑΙ
1. ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΣΙΩΝΗ,
2. ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΛΙΤΣΙΩΝΗ,
3. ΑΝΤΡΟΥΛΑΣ ΚΑΛΛΙΤΣΙΩΝΗ,
Εναγομένων.
_________________________
Ανδρέας Ποιητής, για τον Αιτητή.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Στις 7/12/2010, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, με απόφασή του, απέρριψε αίτημα του εναγομένου Αρ. 2 στην Αγωγή Αρ. 2027/2009, για απόρριψη της εν λόγω αγωγής εναντίον του, με αποτέλεσμα την καταχώριση από αυτόν, στις 10/12/2010, της παρούσας αίτησης, με την οποία ζητείται η άδεια του Δικαστηρίου για καταχώριση αίτησης για έκδοση διατάγματος τύπου Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται η πιο πάνω απόφαση.
Τα γεγονότα, τα οποία στηρίζουν την αίτηση, δίδονται με ένορκη δήλωση της Κατερίνας Κονναρή, υπαλλήλου στο δικηγορικό γραφείο του συνηγόρου του αιτητή και εξουσιοδοτημένης για τα όσα αναφέρει και συμπληρώνονται από επισυνημμένα σ' αυτήν έγγραφα. Σύμφωνα με αυτήν, η αγωγή, η οποία καταχωρήθηκε από την Κούλλα Παναγιώτη Βαρνάβα, πρώην σύζυγο του αιτητή, στρέφεται εναντίον του, της αδελφής του και της μητέρας του. Η εναγομένη 3, μητέρα του αιτητή, μεταβίβασε, δυνάμει δωρεάς, στην ενάγουσα μερίδιο σε συγκεκριμένο ακίνητο, που είχε στο χωριό Ορμήδεια και αντιστοιχούσε σε εμβαδό ενός οικοπέδου, με σκοπό αυτή και ο αιτητής να κτίσουν το σπίτι που θα αποτελούσε την οικογενειακή τους στέγη. Η ενάγουσα, ως εκτοπισθείσα, έλαβε από τη Δημοκρατία οικονομική βοήθεια ύψους £5.900,00. Τα χρήματα αυτά, μαζί με άλλα που είχε, τα δαπάνησε για την ανέγερση του σπιτιού τους, το οποίο ολοκληρώθηκε, εξοπλίστηκε και έγινε η οικογενειακή στέγη αυτής και του αιτητή. Αργότερα, και με σκοπό να καταστεί εφικτή η διαδικασία διαίρεσης του ακινήτου σε οικόπεδα, η ενάγουσα, όπως ισχυρίζεται, κατόπιν ψευδών παραστάσεων των εναγομένων, καλόπιστα, μεταβίβασε το συγκεκριμένο μερίδιο στην εναγομένη 3, η οποία, μετά τη διάλυση του γάμου της με τον αιτητή, αρνήθηκε τη μεταβίβαση σ' αυτήν του οικοπέδου, στο οποίο είχε ανεγερθεί η κατοικία, με συνεισφορά και της ιδίας, εξ ου και η αγωγή της.
Ο αιτητής καταχώρισε αίτηση απόρριψης της αγωγής και/ή αναστολής της διαδικασίας εναντίον του, γιατί, καθώς ισχυρίστηκε, αυτή ήταν καταχρηστική. Οι θεραπείες της αγωγής ήταν ταυτόσημες με τις θεραπείες της Αίτησης Αρ. 22/09, την οποία η ενάγουσα καταχώρισε ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου.
Σύμφωνα με το συνήγορο του αιτητή, το πρωτόδικο Δικαστήριο παραγνώρισε τα γεγονότα και/ή απέτυχε να τα εφαρμόσει ορθά στη νομολογία, από την οποία καθοδηγήθηκε σε σχέση με τη δικαιοδοσία του Οικογενειακού Δικαστηρίου.
Κατά την ενώπιόν μου συζήτηση της αίτησης, ο συνήγορος του αιτητή, ανεξάρτητα από τα επιχειρήματα που ανέπτυξε, με σκοπό να καταδείξει ότι, στην παρούσα υπόθεση, υπάρχει συζητήσιμο ζήτημα και, συνεπώς, δικαιολογείται η παραχώρηση της αιτούμενης άδειας, σε ερώτηση κατά πόσο προσφέρεται άλλη θεραπεία, συμφώνησε ότι προσφέρεται το ένδικο μέσο της έφεσης. Συντρέχουν, όμως, κατέληξε εξαιρετικές περιστάσεις, που καθιστούν συζητήσιμο το ζήτημα και δικαιολογούν να γίνει παρέκκλιση από το γενικό κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δε θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα.
Κατά τη μελέτη της αίτησης, διαπίστωσα ότι τόσο σ' αυτήν όσο και στην ένορκη δήλωση που την συνοδεύει δε διατυπώνονται οι θεραπείες που ζητούνται και τα νομικά σημεία που την στηρίζουν, τα οποία, σύμφωνα με τη νομολογία, θα έπρεπε να περιλαμβάνονται σε έκθεση.
Στη Γεωργιάδης (Αρ. 2) (2002) 1 Α.Α.Δ. 1428, αναφέρθηκε ότι, στο θέμα των Προνομιακών Ενταλμάτων, ακολουθούνται με σταθερότητα οι Κανονισμοί που ίσχυαν στην Αγγλία κατά το χρόνο εφαρμογής του Συντάγματος και, μεταξύ άλλων, σημειώνονται τα εξής:- (σελ. 1437-1438)
«Στην Γιάγκου (Αρ. 1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1265 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
'Στην Κύπρο το Ανώτατο Δικαστήριο έχει αποκλειστικό δικαίωμα για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων σύμφωνα με τις πρόνοιες του ΄Αρθρου 154.4 του Συντάγματος. Επειδή δε, δεν έχουν εκδοθεί διαδικαστικοί κανονισμοί που διέπουν τη διαδικασία έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων, εφαρμόζονται οι αντίστοιχοι Αγγλικοί Κανόνες (΄Ιδε In re Aeroporos (1988) 1 C.L.R. 302) που είναι η Διαταγή 53, Θεσμοί 1-14 των Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Rules of the Supreme Court of England). (΄Ιδε The Supreme Court Practice 1979, V.1, σ. 819 που αντιστοιχεί στη Διαταγή 59, θεσμοί 3-8 των παλαιών Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (The Annual Practice 1956, σ. 1302). ΄Ιδε επίσης Halsbury's Laws of England, 4th Edition, V.11, paras 1528-1573)'
Η Αγγλική Δ.53, θ.1(2) προνοεί τα ακόλουθα:
'An application for such leave must be made ex parte to a Divisional court of the Queen's Bench Division, except in vacation when it may be made to a judge in chambers, and must be supported by a statement setting out the name and description of the applicant, the relief sought and the grounds on which it is sought, and by affidavits, to be filed before the application is made, verifying the facts relied on.'
΄Οπως προκύπτει από τα πιο πάνω, το αίτημα θα πρέπει να αποτελείται από τρία έγγραφα: (α) μονομερής αίτηση για άδεια, (β) δήλωση (statement) που πρέπει να περιέχει το όνομα και περιγραφή του αιτητή, την αιτούμενη θεραπεία και τους λόγους στους οποίους βασίζεται και (γ) ένορκη/ες δήλωση/εις. Στην υπό εξέταση περίπτωση υπάρχουν μόνο δύο έγγραφα.»
Σε σχέση με τον τύπο της αίτησης, την έκθεση και την ένορκη δήλωση, βλ. Προνομιακά Εντάλματα, Π. Αρτέμη, σελ. 45, 267-269.
Στην παρούσα περίπτωση, καίτοι η αίτηση για παραχώρηση άδειας είναι μονομερής και συνοδεύεται από ένορκη δήλωση, δεν υπάρχει ΄Εκθεση, που να περιέχει το όνομα και την περιγραφή του αιτητή, την αιτούμενη θεραπεία και τους λόγους στους οποίους αυτή βασίζεται.
Ανεξάρτητα από το δικονομικό έλλειμμα, το οποίο, αναπόφευκτα, οδηγεί σε απόρριψη της αίτησης, εξέτασα αυτήν και στην ουσία της. ΄Οπως είναι νομολογημένο, για να χορηγηθεί άδεια για καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος, δεν αρκεί να καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι, στην ουσία, υπάρχει συζητήσιμο ζήτημα. Θα πρέπει, περαιτέρω, να μην προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο. Στην περίπτωση δε που αυτό προσφέρεται, τότε πρέπει να καταδεικνύεται ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις, που να καθιστούν συζητήσιμο ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από το γενικό κανόνα, ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δε θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα - (βλ. Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535). Ο συνήγορος του αιτητή, αποδεχόμενος ότι υπάρχει το ένδικο μέσο της έφεσης, ως εξαιρετικές περιστάσεις, πρόβαλε ότι, μέχρι την εκδίκασή της, η οποία θα καθυστερήσει, ο αιτητής θα είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίζει και να υπερασπίζεται, ταυτόχρονα, για το ίδιο ζήτημα δύο δικαστικές διαδικασίες σε διαφορετικά δικαστήρια, υποβαλλόμενος σε ταλαιπωρία και οικονομική δαπάνη.
Κατά πόσο ο αιτητής έχει δείξει ότι υπάρχει στην ουσία συζητήσιμο ζήτημα σχετικά με την επίδικη απόφαση δε θα με απασχολήσει και τούτο γιατί δεν έχω ικανοποιηθεί ότι οι λόγοι που προβλήθηκαν συνιστούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις, που να καθιστούν συζητήσιμο ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα. Εάν ο χρόνος εκδίκασης της έφεσης, από μόνος του, αποτελούσε εξαιρετικές περιστάσεις, τότε ο κανόνας θα ήταν χωρίς σημασία. Θεωρώ ότι, σε περίπτωση καταχώρισης έφεσης εκ μέρους του, υπάρχουν τρόποι για επίσπευση εκδίκασής της και διασφάλισης των συμφερόντων του.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ