|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1283
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Αίτηση αρ. 81/2010
(15 Iουλίου 2010)
[Κ. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ IACOVOU BROTHERS (CONSTRUCTION) LTD, ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΑΧΘΗ ΣΤΙΣ 06/07/2010 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 59/10 ΣΤΗΝ EX-PARTE ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΑ-ΑΙΤΗΤΗ ΗΛΙΑ ΟΡΝΙΘΑΡΗ ΗΜΕΡ. 02/07/2010
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΑΧΘΗ ΣΤΙΣ 06/07/2010 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 59/10 ΚΑΙ ΕΠΕΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 07/07/2010 ΚΑΙ ΟΡΙΣΘΗ ΕΠΙΣΤΡΕΠΤΕΟ ΣΤΙΣ 16/07/2010 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 59/10
Μεταξύ:
ΗΛΙΑ ΟΡΝΙΘΑΡΗ,
Ενάγοντα,
ΚΑΙ
1. ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ,
2. IACOVOU BROTHERS (CONSTRUCTIONS) LTD,
Εναγομένων.
_________________
Μ. Οικονόμου (κα), για τους Εναγόμενους Αρ. 2-Αιτητές.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex tempore)
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ: Όπως διαπιστώνεται από τα γεγονότα που έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου μέσω της παρούσας αίτησης, το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, επιλαμβανόμενο αίτησης για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων στο πλαίσιο αγωγής, είχε διατάξει όπως η μονομερής αίτηση έρθει σε γνώση της πλευράς των εναγομένων οι οποίοι να ακουστούν επ΄αυτής. Πράγματι οι εναγόμενοι εμφανίστηκαν στη διαδικασία και καταχώρησαν την ένσταση τους εναντίον της έκδοσης του διατάγματος με το οποίο επιζητείτο όπως παύσουν από του να επεμβαίνουν σε ακίνητο του ενάγοντα. Διεξήχθη η ακρόαση, αντεξέταση μαρτύρων και λήφθηκαν οι αγορεύσεις των συνηγόρων, ενώ η απόφαση του Δικαστηρίου επιφυλάχθηκε χωρίς να έχει ακόμα εκδοθεί. Μετά την εξέλιξη αυτή και εκκρεμούσης της απόφασης του Δικαστηρίου, ο ενάγων στην αγωγή καταχώρησε νέα μονομερή αίτηση για έκδοση και πάλι απαγορευτικού διατάγματος με το οποίο να απαγορεύεται στους εναγόμενους από του να επεμβαίνουν στο ακίνητο του για κάποιους λόγους τους οποίους εξήγησε και τους οποίους θεώρησε ότι κατέστησαν το θέμα επείγον. Το Δικαστήριο επιλήφθηκε της αίτησης και όπως προκύπτει, προχώρησε κατά την 6.7.2010 στην έκδοση του αιτούμενου διατάγματος με το οποίο διατάσσοντο οι εναγόμενοι ή πρόσωπα που ενεργούν μέσω αυτών όπως παύσουν να επεμβαίνουν καθ΄οιονδήποτε τρόπο επί του ακινήτου του ενάγοντα. Το διάταγμα ορίστηκε για επίδοση-επιστρεπτέο στις 16.7.2010, δηλαδή αύριο.
Με την παρούσα αίτηση τους οι εναγόμενοι 2 στην αγωγή-αιτητές επιζητούν τη χορήγηση σε αυτούς άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος τύπου Certiorari προς παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου και ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης που δόθηκε, με την οποία είχε εκδοθεί το απαγορευτικό διάταγμα.
Βασικός λόγος που προβάλλεται υπέρ της έκδοσης του διατάγματος είναι ότι ενώ τα γεγονότα και στις δύο αιτήσεις, στη μια εκ των οποίων η απόφαση είχε επιφυλαχθεί χωρίς να εκδοθεί διάταγμα και στην άλλη, τη μονομερή, στην οποία εκδόθηκε, ενώ είναι τα ίδια, το Δικαστήριο εν τούτοις επιλήφθηκε των δύο αιτήσεων και έκρινε με τρόπο αντινομικό. Ενώ δηλαδή στην πρώτη περίπτωση έκρινε ότι δεν δικαιολογείτο η μονομερής παρέμβαση του και έκδοση διατάγματος χωρίς να ακουστεί η άλλη πλευρά, εντούτοις στη δεύτερη περίπτωση και ενώ αναμενόταν η έκδοση της απόφασης του στην πρώτη, προχώρησε μονομερώς στην έκδοση του ιδίου αιτούμενου διατάγματος.
Όπως έχει επανειλημμένα νομολογηθεί, τόσο η παροχή άδειας για καταχώρηση όσο και η έκδοση προνομιακών ενταλμάτων επαφίεται πάντοτε στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου που επιλαμβάνεται της σχετικής αίτησης. Ακόμα και μετά την εκ πρώτης όψεως κατάδειξη έλλειψης ή υπέρβασης δικαιοδοσίας, δεν είναι αυτοδίκαιη η χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης έκδοσης εντάλματος τύπου Certiorari ή Prohibition εκτός αν διαπιστωθεί ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις (Μαρκίδης (2004) 1(Α) ΑΑΔ 552 κα). Θα πρέπει, για να χορηγηθεί άδεια, να αποκαλύπτεται τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως υπόθεση από το τηρηθέν πρακτικό του δικαστηρίου για έλλειψη ή υπέρβαση της δικαιοδοσίας του, έκδηλη νομική πλάνη, δόλο, προκατάληψη, μη τήρηση κανόνων φυσικής δικαιοσύνης και λοιπά. Είναι δε σαφές από τη νομολογία ότι, εν πάση περιπτώσει, άδεια για καταχώρηση αίτησης δεν παραχωρείται εκεί όπου προσφέρεται εναλλακτικό ένδικο μέσο ή θεραπεία εκτός και πάλι αν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις.
Επανερχόμενος στα γεγονότα που περιβάλλουν την παρούσα αίτηση, θα πρέπει να παρατηρήσω το εξής. Το παράπονο των αιτητών σχετικά με τον τρόπο ενέργειας του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι ότι ουσιαστικά ενέργησε με τρόπο αντινομικό. Ότι, όπως έχει λεχθεί, το Δικαστήριο έχει υπερβεί τον ίδιο τον εαυτό του αφού επιλαμβανόμενο της πρώτης αίτησης έκρινε με ένα Α τρόπο και επιλαμβανόμενο δεύτερης αίτησης επί του ιδίου θέματος έκρινε με ένα Β τρόπο. Όμως, θα πρέπει να παρατηρηθεί ότι το Δικαστήριο όταν επιλήφθηκε της δεύτερης αίτησης και υπό το φως των στοιχείων που είχαν τεθεί ενώπιον του, έκρινε ότι εδικαιολογείτο η παροχή θεραπείας με την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων και έπραξε τούτο ασκώντας διακριτική ευχέρεια η οποία του παρεχόταν με βάση το άρθρο 32(1) του περί Δικαστηρίων Νόμου και προφανώς εφαρμόζοντας τις σχετικές τρεις προϋποθέσεις που τίθενται στο άρθρο εκείνο.
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται να τίθεται θέμα ορθής ή λανθασμένης άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου εν όψει των όσων είχαν προηγηθεί αναφορικά με την πρώτη αίτηση. Περαιτέρω, διαφαίνεται ότι οι αιτητές έχουν στη διάθεσή τους εναλλακτικό ένδικο μέσο ή θεραπεία για τον παραμερισμό του εκδοθέντος διατάγματος και έχουν αυτό το δικαίωμα το οποίο μπορεί να ασκήσουν χωρίς καθυστέρηση, δεδομένου ότι το Δικαστήριο όταν εξέδωσε τα απαγορευτικά διατάγματα εναντίον τους, κατέστησε τα διατάγματα επιστρεπτέα σε σύντομο χρονικό διάστημα 10 ημερών από της ημερομηνίας έκδοσης τους και η αίτηση ορίστηκε για επίδοση αύριο στις 16.7.2010. Υπάρχει, επομένως, εκεί διαθέσιμο πεδίο προς τους αιτητές να ενστούν στη συνέχιση της ισχύος των διαταγμάτων ζητώντας με σχετική ένσταση τους τον τερματισμό τους καθότι, όπως πιστεύουν, είχαν εκδοθεί είτε παράτυπα, είτε καταχρηστικά ή κατά εσφαλμένη άσκηση διακριτικής εξουσίας, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο.
Υπό αυτές τις συνθήκες μου φαίνεται πως δεν ικανοποιούνται οι σχετικές προϋποθέσεις στη βάση των οποίων θα μπορούσε να χορηγηθεί η αιτούμενη άδεια και οι αιτητές θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τα όποια προβλήματα επικαλούνται ότι τους δημιουργούνται, στο προσφερόμενο πεδίο του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Για αυτούς τους λόγους η αίτηση απορρίπτεται.
Κ. Κληρίδης, Δ.
/ΚΧ»Π