|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1271
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 79/2010)
15 Ιουλίου 2010
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ
1. STARPORT NOMINEES LTD
2. USAREL INVESTMENTS LTD
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 9.7.2010 ΠΟΥ ΕΚΔΟΔΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘ. 9/2010
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 1987, Ν. 101/87
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ (ΕΚ) ΑΡ. 44/01 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 22ας ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2000 ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΣΕ ΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΕΙ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ (LONDON COURT OF INTERNATIONAL ARBITRATION) (LCIA) ΑΠΟ ΤΟΥΣ VETABET HOLDINGS LTD, ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ TEDCOM FINANCE LTD LUX ΚΑΙ INVESTING LIMITED
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ
VETABET HOLDINGS LTD
- ΚΑΙ -
1. PAUL KYTHREOTIS
2. STARPORT NOMINEES LTD
3. USAREL INVESTMENTS LTD
4. LUX INVESTING LTD
5. TEDCOM FINANCE LTD
6. MUKHTAR ABLYAZOV
------------------------------------
Κ. Βελάρης με Χ. Βελάρη, για τους Αιτητές.
-------------------------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ (Ex-tempore)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Το Δικαστήριο θα προχωρήσει να εκδώσει την απόφαση ενόψει του επείγοντος του θέματος.
Η αίτηση για την έκδοση διατάγματος certiorari ως προνομιακό ένταλμα έχει καταχωρηθεί χθες και ορίστηκε σήμερα, προ ολίγου δε συμπληρώθηκε και η προφορική αγόρευση του κ. Βελάρη, του συνηγόρου των αιτητών, προς υποστήριξη του αιτήματος.
Σύμφωνα με τα δεδομένα που παρουσιάζονται από την έκθεση, αλλά κυρίως από την ένορκη δήλωση της Μύριας Χριστοφόρου, τα γεγονότα έχουν σε συντομία ως εξής: Εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού με βάση την πρωτογενή, όπως χαρακτηρίζεται, αίτηση υπ΄ αριθμό 9/2010, στις 9.7.2010 αριθμός προσωρινών διαταγμάτων ορισμένα εκ των οποίων είναι προστακτικής φύσεως, το διάταγμα δε συντάχθηκε στις 12.7.2010. Οι αιτητές στην παρούσα αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari είναι η Starport Nominees Ltd και η Usarel Investments Ltd, η δεύτερη των οποίων έχει το 100% των μετοχών στην εταιρεία Lux Investing Ltd από τις Παρθένους Νήσους, με μοναδικό διοικητικό συμβούλιο την πρώτη αιτήτρια εταιρεία, Starport Nominees Ltd. Η πρωτογενής αίτηση που εισήχθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, έγινε εκ μέρους της Vetabet Holdings Ltd, η οποία έχει διαφορές με τις αιτήτριες εταιρείες από την άποψη, και περιοριστικά αναφέρονται μόνο τα ουσιώδη ενόψει του τεράστιου όγκου εγγράφων που συνόδευαν την εναρκτήρια αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο, αλλαγών που είχαν ήδη γίνει στο διοικητικό συμβούλιο τριών θυγατρικών εταιρειών της εταιρείας 2, εδώ της Usarel Investments Ltd, που είναι εγγεγραμμένες στη Ρωσία και την Ολλανδία. Οι αλλαγές αυτές, ως φαίνεται από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την παρούσα αίτηση, έγιναν στις 6 Ιουλίου 2010 πριν την έκδοση μονομερώς των διαταγμάτων από το Επαρχιακό Δικαστήριο και είχαν ήδη κοινοποιηθεί σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και αρχές στα διάφορα μέρη του κόσμου που σχετίζονταν με τις αλλαγές αυτές.
Η πρωτογενής αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, που καταχωρήθηκε από την Vetabet Holdings Ltd, έγινε στη βάση συνοδευτικής ένορκης δήλωσης από τον κ. Ανδρέα Μαραγκό, δικηγόρο από τη Λεμεσό και σ΄ αυτήν επισυνάφθηκαν σωρεία εγγράφων τα οποία σχετίζονταν με την όλη διαδικασία της έκδοσης των προσωρινών διαταγμάτων. Η Vetabet Holdings Ltd σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην ένορκη δήλωση Μαραγκού, αλλά και τα όσα αναφέρει η κα Μύρια Χριστοφόρου στην υποστηρικτική ένορκη δήλωση της για την έκδοση του certiorari, έχει υπό τον αποκλειστικό έλεγχο της τις εταιρείες White Sea που κατέχουν και εκμεταλλεύονται το λιμάνι Vitino. Τα διατάγματα που έχουν εκδοθεί από το Επαρχιακό Δικαστήριο πάνω σε μονομερή βάση είναι πέντε και με αυτά έχει απαγορευθεί στους εκεί περιγραφόμενους καθ΄ ων η αίτηση, μεταξύ των οποίων είναι και η Starport Nominees Ltd και η Usarel Investments Ltd, παρόντες αιτητές, από του να παύσουν ή να προκαλέσουν ή να ενθαρρύνουν την παύση εκ του αξιώματος του διευθυντή των εταιρειών που αναφέρονται στο Παράρτημα Α, οποιουδήποτε προσώπου το οποίο κατείχε το αξίωμα του διευθυντή στις εταιρείες αυτές στις 4.7.2010. Στο Παράρτημα Α, αναφέρονται τέσσερεις συγκεκριμένες εταιρείες που, ως γίνεται αντιληπτό, είναι εγγεγραμμένες στην Ολλανδία και τη Ρωσία.
Το δεύτερο διάταγμα είναι προστακτικής φύσεως και ζητά από τους καθ΄ ων η αίτηση, μεταξύ άλλων και των εδώ αιτητών, να λάβουν άμεσα όλα τα αναγκαία διαβήματα για επαναδιορισμό οποιουδήποτε προσώπου κατέχει το αξίωμα του διευθυντή στις προαναφερθείσες εταιρείας του Παραρτήματος Α και που κατείχαν αυτό το αξίωμα στις 4.7.2010 και παύθηκαν την επομένη 5.7.2010 ή μεταγενέστερα. Εκδόθηκε και δεύτερο προστακτικό διάταγμα ώστε να παύσουν όλοι οι διευθυντές των προαναφερθεισών εταιρειών που διορίστηκαν από τις 5.7.2010 και μεταγενέστερα, εξαιρουμένου του διευθυντή οποιασδήποτε των εταιρειών που αναφέρονται στο Παράρτημα Α και ο οποίος θα επαναδιοριστεί με βάση την παρ. 2, δηλαδή το προηγούμενο προστακτικό διάταγμα που είχε δοθεί.
Το τρίτο προστακτικό διάταγμα διατάσσει τον Παύλο Κυθρεώτη που είναι καθ΄ ου η αίτηση 1 στην πρωτογενή κλήση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, όπως εντός επτά ημερών από την επίδοση του διατάγματος, ετοιμάσει, καταχωρήσει και επιδώσει στους δικηγόρους των αιτητών ένορκη δήλωση που να καθορίζει με λεπτομέρεια τις ενέργειες τις οποίες ο ίδιος έκαμε και/ή τις ενέργειες στις οποίες προέβηκαν οι Starport Nominees Ltd και Usarel Investments Ltd, σε σχέση με την απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας Lux Investing Ltd ημερ. 5.7.2010, καθώς και να παρουσιάσει και επισυνάψει όλα τα σχετικά έγγραφα ως τεκμήρια.
Τέλος, εκδόθηκε δεύτερο απαγορευτικό διάταγμα που να απαγορεύει, μεταξύ άλλων, στους παρόντες αιτητές από του να προβούν σε οποιαδήποτε πώληση, μεταβίβαση, επιβάρυνση και διάθεση οποιωνδήπτοε περιουσιακών στοιχείων της Usarel Investments Ltd και των θυγατρικών της εταιρειών που είναι οι εταιρείες του Παραρτήματος Α.
Επιχειρηματολογώντας ο κ. Βελάρης ενωρίτερα σήμερα ενώπιον του Δικαστηρίου τόνισε τη θέση του ότι το Δικαστήριο στην ουσία υπερέβη τις εξουσίες του γιατί εξέδωσε τα διατάγματα που έχουν προαναφερθεί χωρίς ουσιαστική βάση αγωγής και χωρίς να εμφανίζεται τέτοια βάση αγωγής από τον όγκο των τεκμηρίων με αποτέλεσμα να εκδοθούν διατάγματα όχι συνηθισμένης φύσεως, αλλά αντίθετα προστακτικής φύσεως τα οποία, σύμφωνα με τη νομολογία, εκδίδονται μόνο σε εξαιρετικές και ταυτόχρονα πολύ καθαρές περιστάσεις, με αυξημένο βάρος στον αιτητή που επικαλείται την έκδοση τέτοιων διαταγμάτων. Ταυτόχρονα δόθηκε στην ουσία και όλη η θεραπεία που ζητείται από αυτό το ενδιάμεσο στάδιο με τη θεραπεία που ζητείται στην ίδια την πρωτογενή αίτηση.
Δεχόμενος ο κ. Βελάρης ότι βεβαίως και υπάρχει άλλο ένδικο μέσο για την ακύρωση των διαταγμάτων που έχουν εκδοθεί είτε διά εφέσεως, είτε δια της παρουσίασης της υπόθεσης των παρόντων αιτητών στο στάδιο της ένστασης ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, εισηγήθηκε ότι αυτό το δεδομένο δεν εμποδίζει την έκδοση certiorari διότι στην ουσία με το να εκδοθούν δραστικά διατάγματα που επηρεάζουν και την επαγγελματική δραστηριότητα των παρόντων αιτητών, χωρίς να τους δοθεί προηγουμένως η ευκαιρία να ακουστούν, σημαίνει ότι έχουν οι αιτήτριες βρεθεί προ τετελεσμένων σε επηρεασμό της φυσικής δικαιοσύνης, ενώ ταυτόχρονα, ενδεχομένως, θα πρέπει και να συμμορφωθούν με τα προστακτικά διατάγματα πριν δυνηθούν να ακουστούν σε σχετική ένσταση στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Από την ένορκη δήλωση Μαραγκού, τόνισε ο κ. Βελάρης, και ιδιαίτερα από την παρ. 8 κ.επ. και το αντίστοιχο τεκμήριο 6, φανερώνεται ότι ο ίδιος δεν προσήλθε με καθαρά χέρια ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου διότι ζήτησε όλα αυτά τα δραστικά διατάγματα, ενώ στην ουσία δεν είχε ο ίδιος συμμορφωθεί με το δικό του μέρος της συμφωνίας οφείλοντας ακόμη $14.000.000 από τα $20.000.000, τα οποία θα έπρεπε οι εταιρείες που αντιπροσωπεύει ο κ. Μαραγκός να θέσουν προς εκπλήρωση της συμφωνίας. Από όλα αυτά τα δεδομένα και από λανθασμένη ερμηνεία των όσων αναφέρονται στη συμφωνία και επισημαίνονται στην ένορκη δήλωση της Μύριας Χριστοφόρου, προκύπτει κίνδυνος να χαθεί το λιμάνι που είναι στη διαχείριση της Usarel Investments Ltd και ήδη έχουν ζητηθεί αλλαγές, ενώ ο χρόνος για συμμόρφωση με τα προστακτικά διατάγματα είναι μόλις επτά ημέρες από την επίδοση των διαταγμάτων, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη συμμόρφωση. Αλλά ο κ. Βελάρης τόνισε επίσης ότι εκ των πραγμάτων εφόσον έχουν γίνει εδώ αλλαγές και έχουν ήδη επηρεαστεί τρίτα πρόσωπα δεν είναι εν πάση περιπτώσει σε θέση να συμμορφωθούν οι αιτήτριες εταιρείες.
Σύμφωνα με πάγια νομολογία, αίτηση για χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης προς έκδοση προνομιακών ενταλμάτων δεν επιτυγχάνει όταν δεν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και όταν δεν φαίνεται από το πρακτικό του Δικαστηρίου, έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το νόμο, προκατάληψη ή συμφέρον από το πρόσωπο που έλαβε την απόφαση, δόλος η ψευδορκία στη λήψη της απόφασης ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Αυτά διατυπώνονται σε σχετική νομολογία στις υποθέσεις, inter alia, Αναφορικά με τον Genaro Perella (1995) 1 Α.Α.Δ. 692, Αίτηση του Αλέκου Κωνσταντινίδη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298, και Base Metal Trading Ltd ν. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535. Περαιτέρω, άδεια δεν δίνεται όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, στην οποία περίπτωση θα πρέπει να καταδειχθούν ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν παρέκκλιση από αυτόν τον κανόνα, ότι αφού προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο, δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη συζητήσιμου ζητήματος. Και αυτό, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα. Αυτό φαίνεται σε αυθεντίες όπως τις Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965 και Σ. Μαρκίδης (2004) 1 Α.Α.Δ. 552.
Στην παρούσα περίπτωση η ουσία της διαφοράς που έχει προκύψει μεταξύ των διαδίκων στο Επαρχιακό Δικαστήριο είναι εμπορικής φύσεως και εμπλέκεται στην όλη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου και ο περί Διεθνούς Εμπορικής Διαιτησίας Νόμος του 1987, (Νόμος αρ. 101/87), και ιδιαίτερα το άρθρο 9 αυτού, το οποίο προνοεί ότι το Δικαστήριο έχει εξουσία να διατάξει τη λήψη συντηρητικών μέτρων οποτεδήποτε πριν από την έναρξη ή κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας. Με την εμβέλεια του άρθρου 9 και του Νόμου αρ. 101/87, το παρόν Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί στην Γενική Αίτηση αρ. 94/98, Ιωάννου ν. Παρασκευαΐδης Λτδ, ημερ. 10.4.1998, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας καθώς και στην υπόθεση Eurodrip S.A. v. Andrip N.V. κ.α. στη Γενική Αίτηση αρ. 422/97, ημερ. 31.3.1998 και πάλι του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εκδίδοντας τα προσωρινά μέτρα, ορισμένα όντως προστακτικής φύσεως, δεν μπορεί να λεχθεί ότι έχει υπερβεί τη δικαιοδοσία του ή την εξουσία του. Μπορεί πιθανόν να ενήργησε λανθασμένα, αλλά αυτό δεν ισοδυναμεί με υπέρβαση εξουσίας ή δικαιοδοσίας. Είχε ενώπιον του, ως παρουσιάζεται, μια πρωτογενή αίτηση, συνοδευόμενη από αριθμό εγγράφων τα οποία θα πρέπει να θεωρηθεί ότι μελέτησε και αφού ικανοποιήθηκε στη βάση του άρθρου 9 του Νόμου αρ. 101/87, αλλά και ως προς τις προϋποθέσεις του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου αρ. 14/60, εξέδωσε τα υπό κρίση διατάγματα. Το Δικαστήριο διέταξε την καταβολή εγγύησης €300.000 ως προϋπόθεση για την έκδοση των διαταγμάτων τα οποία και όρισε επιστρεπτέα σε πολύ σύντομο χρόνο, δηλαδή, στις 16.7.2010, ήτοι, αύριο στις 9.00 το πρωΐ, αναγνωρίζοντας προφανώς το δραστικό του μέτρου. Φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο έλαβε υπόψη του όλους τους παράγοντες που έχει καθορίσει η νομολογία για την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων, μεταξύ των οποίων, είναι και ο ορισμός των προσωρινών μέτρων σε σύντομο χρόνο ώστε να δοθεί η ευκαιρία στην άλλη πλευρά να ακουστεί προς ακύρωση ή διαφοροποίηση του προσωρινού μέτρου.
Όπου προσφέρεται επομένως άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, όπως προσφέρεται εδώ πρώτιστα με την επιστροφή των διαταγμάτων και τη δυνατότητα των παρουσών αιτητριών να παρουσιαστούν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού και να ενστούν στη συνέχιση των διαταγμάτων, αλλά και μετέπειτα με την κατάληξη της διαδικασίας ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με το μέτρο της έφεσης, θα πρέπει να καταδειχθεί ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για να δικαιολογηθεί παρέκκλιση από τον κανόνα ότι δεν είναι δυνατή η καταφυγή στο κατάλοιπο εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου μέσω των προνομιακών ενταλμάτων. Όπως έχει λεχθεί από αυτό το Δικαστήριο και πρόσφατα στην απόφαση Χριστίνα Τσιαντή και Ρένας Τουμάζου, Πολιτική Αίτηση αρ. 59/2010, ημερ. 8.6.2010, που αφορούσε ενδιάμεσο διάταγμα σε εκκρεμούσα ποινική υπόθεση το ενδιάμεσο του μέτρου στο Επαρχιακό Δικαστήριο σημαίνει επιπλέον ακριβώς αυτό, δηλαδή, ότι το τι έχει εκδοθεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο είναι ένα απλώς ενδιάμεσο μέτρο, σε εκκρεμούσα υπόθεση και επομένως έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, αναμένοντας βεβαίως ότι το Δικαστήριο στα πλαίσια του ευρύτερου καθηκόντος του θα εκδικάσει και την ουσία της υπόθεσης το συντομότερο δυνατό. Όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα του Πέτρου Αρτέμη: «Προνομιακά Διατάγματα» σελ. 193-194, στην παρ. 4.82, σε σχέση με την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, το certiorari κατά κανόνα εκδίδεται για ακύρωση τέτοιου προσωρινού μέτρου όταν το κατώτερο Δικαστήριο πρόδηλα δεν έχει δικαιοδοσία ή στην περίπτωση που δεν ορίζεται ημερομηνία λήξης της ισχύος του.
Όπως έχει λεχθεί και προηγουμένως, το Επαρχιακό Δικαστήριο ορθά ανέλαβε δικαιοδοσία να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια με μονομερή αίτηση, με βάση τα δεδομένα που είχε ενώπιον του εκδίδοντας τα προσωρινά διατάγματα, θεωρώντας βεβαίως ότι υπήρχε σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση, ορατή πιθανότητα επιτυχίας και ότι σε αντίθετη περίπτωση θα δημιουργείτο ανεπανόρθωτη ζημιά στους εκεί αιτητές. Ο κ. Βελάρης αναφέρθηκε σε νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και συγκεκριμένα στην Aeroflot Russian International Airlines (1996) 1 Α.Α.Δ. 145 και στην αίτηση του Alexander Ivanovic Kliouev (1997) 1 Α.Α.Δ. 916, όπου είχε δοθεί άδεια καταχώρηση εντάλματος certiorari προς ακύρωση προσωρινών μέτρων στο Επαρχιακό Δικαστήριο ενόψει των δραστικών επιπτώσεων στην επιχειρηματική δραστηριότητα του επηρεαζομένου και την παράβαση του δικαιώματος να ακουστεί κάποιος προηγουμένως. Επίσης αναφέρθηκε σε Αγγλική νομολογία τη Shephers Homes Ltd v. Sandham (1971) 1 Ch. 340, ως προς τη δραστικότητα ενός προστακτικού διατάγματος.
Αναμφίβολα κάθε υπόθεση κρίνεται με τα δικά της δεδομένα. Και τα όσα έχει αναφέρει διεξοδικά ο κ. Βελάρης στην αγόρευση του σήμερα αφορούν ερμηνεία εγγράφων, εξέταση με λεπτομέρεια γεγονότων, διείσδυση στα θέματα που έχουν προκύψει μεταξύ των διαδίκων και έχουν δημιουργήσει τη διαφορά, η οποία είναι, ως είναι φανερό, διεθνούς φύσεως, εφόσον επεκτείνεται και επηρεάζει διάφορες εταιρείες στο εξωτερικό και δραστηριότητες επιχειρήσεων στο εξωτερικό. Όλα αυτά όμως μπορούν κάλλιστα να εξεταστούν από το Επαρχιακό Δικαστήριο, το οποίο και εξέδωσε τα διατάγματα αυτά και το οποίο έχει την υποχρέωση, αλλά ταυτόχρονα και τη δικαστική ευθύνη να επανεξετάσει την ορθότητα της έκδοσης των διαταγμάτων, τόσο στην αυριανή ενώπιον του διαδικασία όταν είναι επιστρεπτέα τα διατάγματα, όσο και σε κάθε στάδιο που θα ορίζεται μετέπειτα η υπόθεση ενώπιον του. Τα όσα έχουν αναφερθεί περί απόκρυψης δεδομένων ή ότι οι αιτητές στο Επαρχιακό Δικαστήριο δεν είχαν προσέλθει σε αυτό με καθαρά χέρια, ακόμα και από την άποψη που το έχει θέσει ο κ. Βελάρης στη βάση της απόφασης Demstar Ltd v. Zim Israel Navigation Co Ltd κ.ά. (1996) 1 Α.Α.Δ. 597, ότι δηλαδή δεν είναι αρκετό να δίνεται στο Δικαστήριο ένας όγκος εγγράφων χωρίς να εντοπίζονται συγκεκριμένα σημεία που ενδεχομένως να έχουν τη δική τους συνέπεια σε σχέση με την αποκάλυψη των ουσιωδών γεγονότων που θα πρέπει να έχει υπόψη του το Δικαστήριο αναλογιζόμενο την έκδοση ή μη των διαταγμάτων, μπορούν να τεθούν ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου και να εξεταστούν από αυτό οδηγώντας ενδεχομένως στην ακύρωση των διαταγμάτων.
Σε ό,τι αφορά στο προστακτικό των διαταγμάτων, αναμφίβολα τα προστακτικά διατάγματα δίδονται σπάνια, με φειδώ και με εξαιρετική περίσκεψη, αλλά όπως αναφέρεται και στο σύγγραμμα του David Bean: Injunctions, 8η έκδ. σελ. 35-37, η έκδοση τους δεν αποκλείεται όταν υπάρχει ή θεωρείται από το Δικαστήριο ότι υπάρχει επείγον θέμα προς εξέταση ή όπου η φύση των πραγμάτων είναι τέτοια που ενδεχομένως η μη έκδοση τους να επηρεάσει ανεπανόρθωτα την όλη πορεία της διαφοράς. Το Επαρχιακό Δικαστήριο ενόψει προφανώς των αλλαγών που είχαν γίνει στο διοικητικό συμβούλιο των εταιρειών έκρινε, στη βάση των δεδομένων που είχε ενώπιον του, ορθή την έκδοση των προαναφερθέντων συγκεκριμένων προστακτικών διαταγμάτων.
Όσον αφορά το ζήτημα της απόδοσης της θεραπείας από το ενδιάμεσο αυτό στάδιο με βάση την απόφαση Michael v. Brevino Ltd (1969) 1 C.L.R. 578, μεταγενέστερη νομολογία έχει αναφέρει ότι δεν αποκλείεται να δίνεται η θεραπεία από το ενδιάμεσο στάδιο ανάλογα με τη φύση της υπόθεσης, αλλά εν πάση περιπτώσει και αν ακόμη ζητείται η ίδια θεραπεία με την ουσία της αγωγής ή εδώ της πρωτογενούς αίτησης, το ενδιάμεσο μέτρο παραμένει και είναι μόνο προσωρινής φύσεως.
Η ουσία όλων όσων έχουν ακουστεί σήμερα από τον κ. Βελάρη είναι ότι δεν υπάρχει λόγος για το παρόν Δικαστήριο να ασκήσει την εξουσία του για να δώσει άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari το οποίο, ως γνωστό, δεν εκδίδεται χωρίς να υπάρχει συζητήσιμο θέμα ή υπέρβαση δικαιοδοσίας ή άλλος λόγος που διαχρονικά η νομολογία έχει καθορίσει. Παρά το δραστικό των μέτρων που έχουν εκδοθεί από το Επαρχιακό Δικαστήριο, δεν παύει να υπάρχει άλλο ένδικο μέσο πρωτίστως με την καταχώρηση ένστασης και την εκδίκαση των διαταγμάτων στην ουσία τους από το ίδιο το Επαρχιακό Δικαστήριο και βεβαίως, μεταγενέστερα, με το ένδικο μέσο της έφεσης.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, το Δικαστήριο δεν έχει ικανοποιηθεί ότι η περίπτωση είναι πρέπουσα για την έκδοση της αιτούμενης άδειας και επομένως η αίτηση απορρίπτεται.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ