|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 649
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Εφεση Αρ. 225/2006)
10 Μαΐου, 2010
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
1. DORA HOLDINGS LTD,
2. ΛΟΥΚΗΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
3. ΔΩΡΑ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
Εφεσείοντες,
και
ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ,
Εφεσιβλήτων.
_ _ _ _ _ _
Σ. Δράκος, για τους Εφεσείοντες.
Ν. Παρτασίδου για Γ. Τριανταφυλλίδη, για τους Εφεσίβλητους.
_ _ _ _ _ _
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
_ _ _ _ _ _
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Κραμβή, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Πριν από την ακρόαση της έφεσης, οι εφεσείοντες υπέβαλαν αίτηση με την οποία ζητούν,
«Αδεια και/ή διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου που να επιτρέπει την προσκόμιση μαρτυρίας εκ μέρους των αιτητών η οποία είναι ουσιαστικής σημασίας, ήτοι του Λουκή Παπαχριστοφόρου, εφεσείοντα 2 για να μαρτυρήσει ο,τιδήποτε γνωρίζει για τη σχέση συγγένειας της Εντίμου Δικαστή Κατερίνας Σταματίου με το δικηγόρο Κακογιάννη που επικαλέστηκε η Τράπεζα ότι δημιούργησε με δική του συμβουλή το σύστημα με βάση το οποίο η Τράπεζα δάνειζε χρήματα και/ή πίστωνε χρήματα και/ή άλλως πως.»
Ο κ. Λουκής Παπαχριστοφόρου στην ένορκη δήλωσή του η οποία συνοδεύει την αίτηση, μεταξύ άλλων αναφέρει:
«2. Μετά την έκδοση της απόφασης τυχαία άκουσα και έμαθα από το δικηγόρο Δημήτρη Παπαχρυσοστόμου ότι η Εντιμος Δικαστής Κατερίνα Σταματίου είναι αδελφότεκνη του δικηγόρου κ. Κακογιάννη που με βάση την μαρτυρία του ΜΥ1 η πρακτική και διαδικασία που ήταν υπό κρίση και που χρησιμοποιούσε η Τράπεζα, εφεσίβλητη, ήταν αυτή που συμβούλευσε ο εν λόγω δικηγόρος Κακογιάννης (βλ. σελ. 213 (9-10) των πρακτικών.
Η αίτηση βασίζεται επί του «Άρθρου 25(3) του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60, στα άρθρα 145(1)(d), 166-169, 49, 60, 64 του ΚΕΦ. 155 στους Κανόνες 22 και 23 των Θεσμών Ποινικής Δικονομίας, στο Αρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, (ν. 39/62), στα άρθρα 2, 3 και 4 του Πρωτοκόλλου 7 [18(iii)/2000] της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, άρθρα 2, 3 και 4, στους Κανόνες της Φυσικής Δικαιοσύνης, στις Γενικές και Συμφυείς Εξουσίες του Δικαστηρίου, στη Νομολογία (π.χ. Michael Antoni Petri v. The Police (1968) CLR 40).
Οι καθ΄ ων η αίτηση καταχώρισαν ένσταση ισχυριζόμενοι, μεταξύ άλλων, ότι η βάση της αίτησης είναι λανθασμένη και/ή δεν γίνεται επίκληση της σωστής νομικής βάσης. Λέγουν επίσης ότι η αίτηση δεν πληρεί τις προϋποθέσεις που θέτει η νομολογία εφόσον η μαρτυρία που ζητείται να προσκομιστεί, υπήρχε πριν την εκδίκαση της υπόθεσης από το πρωτόδικο δικαστήριο και θα μπορούσε να είχε προσκομιστεί κατά την πρωτόδικη διαδικασία. Λέγουν ακόμη ότι οι αιτητές δεν έχουν τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς τους και την ανάγκη για προσαγωγή τέτοιας μαρτυρίας.
Παρόμοιο ζήτημα εξετάστηκε στην Γεωργίου ν. Οργ. Χρημ. Τραπέζης Κύπρου Λτδ (Αρ. 1) (1999) 1(Β) ΑΑΔ 956 από την οποία το πιο κάτω απόσπασμα:
«Στην Oleg Blachin άλλως Blochine ν. Χριστάκη Αριστείδου, Π.Ε. 8971, ημερ. 24.2.1997 λέχθηκε ότι: "Η δυνατότητα προσαγωγής περαιτέρω μαρτυρίας αποτελεί εξαιρετικό μέτρο". Προφανώς, αυτός είναι και ο λόγος που η εξουσία του Δικαστηρίου ασκείται αυστηρά και με φειδώ. Η άδεια για προσαγωγή περαιτέρω μαρτυρίας χορηγείται μόνο στις περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται ότι σωρευτικά πληρούνται οι πιο κάτω τρεις βασικές προϋποθέσεις ήτοι:
(α) Η μαρτυρία δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί προς χρήση κατά την πρωτόδικη διαδικασία με την επίδειξη εύλογης επιμέλειας.
(β) Η μαρτυρία πρέπει να είναι τέτοια ώστε αν προσαγόταν θα ήταν πιθανό να είχε κάποια σημαντική επίδραση στο αποτέλεσμα της υπόθεσης αν και δεν είναι ανάγκη να είναι αποφασιστικής σημασίας.
(γ) Η μαρτυρία πρέπει να είναι τέτοια ώστε να εμφανίζεται αξιόπιστη αν και δεν είναι ανάγκη να είναι αναντίλεκτη.
Οι πιο πάνω προϋποθέσεις αποκρυσταλλώνουν την αγγλική νομολογία επί του θέματος. Βλ. Ladd v. Marshal (1954) 3 All E.R. 745. Το Εφετείο της Κύπρου τις έχει υιοθετήσει και αποτελούν πλέον το βασικό σημείο αναφοράς κατά την εξέταση αιτήσεων για προσαγωγή περαιτέρω μαρτυρίας. Βλ. Trifonides v. Alpan (Taki Bros) (1987) 1 CLR 479, Martin v. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1994) 2 ΑΑΔ 29, Φύτος Ανδρέου ν. Psaras Shipping Agencies, ΠΕ 9265, ημερ. 20.12.96 και Mobil Oil v. Ellinas and Others (1987) 1 CLR 1.»
Η αίτηση εφόσον αφορά πολιτική διαδικασία έπρεπε να τύχει της ανάλογης νομικής θεμελίωσης. Αντί τούτου, η νομική βάση παραπέμπει στην Ποινική Δικονομία και στους Θεσμούς Ποινικής Δικονομίας που δεν έχουν καμιά σχέση με ό,τι απαιτείται για τη σωστή νομική θεμελίωση της αίτησης. Η σχετική δικονομική διάταξη η οποία διέπει το θέμα είναι η Διαταγή 35 καν. 8 των περί Πολιτικής Δικονομίας Κανονισμών. Οι αιτητές παρότι είχαν την ευκαιρία να ενεργήσουν δεόντως ώστε με το κατάλληλο δικονομικό μέτρο να επιδιώξουν την διόρθωση της παρατυπίας και την επανατοποθέτηση της αίτησής τους στην ορθή νομική βάση δεν το έπραξαν, παράλειψη η οποία αναπόφευκτα οδηγεί στην απόρριψη της αίτησης εφόσον οι δικονομικές διατάξεις των οποίων γίνεται επίκληση δεν τυγχάνουν εφαρμογής. Στην Πετρίχου ν. Χατζηϊωσήφ (1998) 1(Α) ΑΑΔ 81, ειπώθηκαν τα εξής:
«Η νέα Δ.64 δεν αποτελεί πανάκεια στη μη συμμόρφωση με τους κανονισμούς. Δεν έχει σκοπό δηλαδή να τους καταργήσει. Οι κανονισμοί πρέπει να τηρούνται. Η Δ.64 δημιουργεί ένα ένδικο μέσο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει ο αιτών για να θεραπεύσει παρατυπίες στη διαδικασία εφόσον είναι θεραπεύσιμες.»
Η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και για λόγους ουσίας. Η μαρτυρία της οποίας επιδιώκεται η προσαγωγή δεν εμφανίζεται ως αξιόπιστη. Πρόκειται για τη μαρτυρία του κ. Λουκή Παπαχριστοφόρου ο οποίος στη δήλωσή του αναφέρει ότι τυχαία άκουσε και έμαθε από το δικηγόρο Δημήτρη Παπαχρυσοστόμου ότι η δικαστής κα Σταματίου είναι αδελφότεκνη του δικηγόρου κ. Κακογιάννη, που με βάση τη μαρτυρία του ΜΥ1, η πρακτική και διαδικασία που ήταν υπό κρίση και που χρησιμοποιούσε η Τράπεζα, ήταν αυτή που συμβούλευσε ο εν λόγω δικηγόρος Κακογιάννης. Είναι φανερό ότι ο κ. Παπαχριστοφόρου δεν έχει προσωπική γνώση του γεγονότος, την απόδειξη του οποίου, οι αιτητές θεωρούν ως ουσιώδη για την υπόθεσή τους. Οι αιτητές ζητούν ουσιαστικά να μεταφέρουν με μαρτυρία στο δικαστήριο κάτι που τυχαία είπε κάποιος τρίτος στον κ. Παπαχριστοφόρου χωρίς να τύχει περαιτέρω διερεύνησης η πληροφορία προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο βάσιμα ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Ούτε διευκρινίζεται ποιος είναι ο δικηγόρος Κακογιάννης στον οποίο γίνεται η σχετική αναφορά.
Υιοθετούμε τη σκέψη της Γεωργίου ν. Οργ. Χρημ. Τραπέζης Κύπρου Λτδ (Αρ. 1) (ανωτέρω) και επαναλαμβάνουμε ότι η δυνατότητα προσαγωγής περαιτέρω μαρτυρίας αποτελεί εξαιρετικό μέτρο. Επιπόλαιες αιτήσεις ως η υπό κρίση είναι συνάμα και καταχρηστικές χωρίς οποιαδήποτε πιθανότητα επιτυχίας.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
Γ. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.
Κ. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.
ΣΦ.