|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 504
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 35/2007)
21 Απριλίου, 2010
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
(Αγωγή αρ. 6663/2000)
1. R.L.G. GEORGIADES LIMITED,
2. ΡΙΚΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ,
3. ΛΟΥΛΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ,
4. PYRANA ESTATES LIMITED,
5. ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΜΠΡΟΥ,
6. ΣΤΑΥΡΟΥΛΛΑΣ ΛΑΜΠΡΟΥ,
7. ΓΑΒΡΙΕΛΛΑΣ ΛΑΜΠΡΟΥ,
Εφεσείοντες/Εναγόμενοι,
- και -
ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΛΤΔ.,
Εφεσίβλητοι/Ενάγοντες.
(Αγωγή αρ. 6757/2000)
1. ΡΙΚΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ,
2. ΛΟΥΛΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ,
3. PYRANA ESTATES LIMITED,
Εφεσείοντες/Εναγόμενοι,
- και -
ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΛΤΔ.,
Εφεσίβλητοι/Ενάγοντες.
Γ. Παπαθεοδώρου, για τους Εφεσείοντες.
Χρ. Χατζηγιώρκη (κα) και Μ. Κούντουρου (κα), για τους Εφεσίβλητους.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Ερωτοκρίτου.
_____________________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Οι Εφεσείοντες είναι οι εναγόμενοι 1, 2 και 3 στην αγωγή 6663/2000, στην οποία στη συνέχεια θα αναφερόμαστε ως «η πρώτη αγωγή» και οι εναγόμενοι 1 και 2 στην αγωγή 6757/2000, στην οποία θα αναφερόμαστε ως «η δεύτερη αγωγή». Αρχικά πρόβαλαν 3 λόγους ακύρωσης, όμως στο στάδιο των αγορεύσεων, εγκατέλειψαν δύο από αυτούς. Με τον μοναδικό λόγο που παρέμεινε, παραπονούνται ότι δεν έτυχαν δίκαιης και αμερόληπτης δίκης και πιο συγκεκριμένα ότι στο στάδιο που οι Εφεσίβλητοι απέσυραν την αγωγή εναντίον των εναγομένων 5, 6 και 7, δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να ακουστούν.
Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι Εφεσίβλητοι, οι οποίοι είναι τραπεζικό ίδρυμα, σε κάποιο στάδιο συνήψαν σύμβαση δανείου (Τεκμήρια 1 και 14) με τους Εφεσείοντες 1 στην πρώτη αγωγή. Ταυτόχρονα, οι Ρίκκος Γεωργιάδης και Λούλλα Γεωργιάδου, Εφεσείοντες 2 και 3 στην ίδια Αγωγή, με σύμβαση (Τεκμήριο 15), εγγυήθηκαν τις υποχρεώσεις των Εφεσειόντων 1, ενώ η εταιρεία Pyrana Estates Ltd., Εφεσείοντες 4, με σύμβαση (Τεκμήριο 16) και δήλωση στο Κτηματολόγιο, αποδέχθηκε να υποθηκεύσει ακίνητο της για σκοπούς περαιτέρω εξασφάλισης των Εφεσιβλήτων. Στη βάση των πιο πάνω συμβάσεων, οι Εφεσίβλητοι παραχώρησαν στους Εφεσείοντες δάνειο και πιστώσεις, ανοίγοντας τους αναγκαίους λογαριασμούς.
Παρόμοια είναι τα γεγονότα και στη δεύτερη αγωγή, στην οποία πρωτοφειλέτης είναι ο Ρίκκος Γεωργιάδης, εναγόμενος 1, ο οποίος με σύμβαση (Τεκμήριο 19) συνήψε δάνειο και εξασφάλισε πιστώσεις (Τεκμήριο 21) και η Λούλλα Γεωργιάδου, εναγομένη 2, εγγυήθηκε (Τεκμήριο 22) τις υποχρεώσεις του πρωτοφειλέτη, ενώ η εταιρεία Pyrana Estates Ltd., παραχώρησε υποθήκη (Τεκμήριο 23) για εγγύηση του ίδιου χρέους.
Περί τα μέσα του 2000 οι Εφεσίβλητοι απαίτησαν εξόφληση όλων των δανείων και στη συνέχεια τερμάτισαν τη λειτουργία όλων των σχετικών λογαριασμών και κατέστησαν απαιτητό κάθε οφειλόμενο υπόλοιπο.
Προφανώς επειδή τα οφειλόμενα υπόλοιπα δεν εξοφλήθηκαν, οι Εφεσίβλητοι καταχώρησαν τις δύο αγωγές. Η πρώτη ηγέρθη εναντίον των πρωτοφειλετών, Εφεσειόντων 1 και εναντίον των τριών εγγυητών, Εφεσειόντων 2, 3 και 4 και εναντίον τριών άλλων ατόμων, των Αντρέα Λάμπρου, Σταυρούλλας Λάμπρου και Γαβριέλλας Λάμπρου, εναγομένων 5, 6 και 7. Η δεύτερη αγωγή, ηγέρθη εναντίον του πρωτοφειλέτη Ρίκκου Γεωργιάδη και των εγγυητών Λούλλας Γεωργιάδου και Pyrana Estates Ltd..
Οι δύο αγωγές συνενώθηκαν. Όλοι οι εναγόμενοι αντιπροσωπεύονταν από τον ίδιο δικηγόρο. Στις 16.5.2006, μετά από δήλωση του τότε δικηγόρου των εναγομένων κ. Αποστολίδη, αναφορικά με τα πρόσωπα των εναγομένων 5, 6 και 7, ζητήθηκε άδεια, όπως αποσυρθεί η αγωγή εναντίον των συγκεκριμένων εναγομένων 5, 6 και 7 στην πρώτη αγωγή.
Στη συνέχεια, οι δύο αγωγές προχώρησαν με τους εναπομείναντες εναγομένους σε ακρόαση, στο τέλος της οποίας αποσυνενώθηκαν και εκδόθηκε απόφαση στην πρώτη αγωγή εναντίον των Εφεσειόντων 1 που ήταν οι πρωτοφειλέτες και εναντίον των Εφεσειόντων 2 και 3 που ήταν οι εγγυητές και των Εφεσειόντων 4, που ήταν οι ενυπόθηκοι εγγυητές. Στη δεύτερη αγωγή, εκδόθηκε απόφαση εναντίον του πρωτοφειλέτη, Εφεσείοντα 1 και της Εφεσείουσας 2 ως εγγυήτριας και των Εφεσειόντων 3 ως ενυπόθηκων εγγυητών.
Φαίνεται ότι πρωτοδίκως, για το θέμα της απόσυρσης της πρώτης αγωγής εναντίον των εναγομένων 5, 6 και 7, υπήρξε εισήγηση από πλευράς υπεράσπισης, ότι επειδή οι εναγόμενοι 5, 6 και 7 είναι τα ίδια πρόσωπα με τους Εφεσείοντες 2 και 3 στην πρώτη αγωγή και τους Εφεσείοντες 1 και 2 στη δεύτερη αγωγή, η αγωγή θα έπρεπε να θεωρηθεί ότι είχε αποσυρθεί εναντίον και των πιο πάνω Εφεσειόντων. Το πρωτόδικο δικαστήριο στη σελίδα 9 της απόφασης του, απέρριψε την εισήγηση, αναφέροντας τα εξής:-
«Δόθηκε ιδιαίτερη σημασία από την Υπεράσπιση ότι ο Ρίκκος Γεωργιάδης (Εναγόμενος) είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Ανδρέα Λάμπρου, πρώην Εναγόμενο 5 στην Αγωγή 6663/00, ενώ η Λούλλα Γεωργιάδου είναι το ίδιο πρόσωπο με την Σταυρούλλα Λάμπρου, πρώην Εναγόμενη 6 στην ίδια αγωγή.
Η ΜΕ1 το δέχθηκε. Επίσης δέχθηκε ότι η Τράπεζα «δέσμευσε κάποιο λογαριασμό γραμμάτιο των Εναγομένων Ρίκκου και Λούλλας Γεωγιάδου».
Η Υπεράσπιση κατέθεσε μέσω της μάρτυρος το Τεκμήριο 27 στο οποίο περιλαμβάνονται δύο επιστολές των Ρίκκου και Λούλλας Γεωργιάδου που δηλώνουν ότι είναι τα ίδια πρόσωπα με τον Ανδρέα και Σταυρούλλα Λάμπρου και περιλαμβάνουν επίσης τρεις αριθμούς γραμματίων που δεσμεύονται επ' ωφελεία των Εναγόντων για τις υποχρεώσεις των Εναγομένων στην Τράπεζα.»
.............................
Οι θέσεις που προωθήθηκαν στην αγόρευση επίσης δεν έχουν αντίκρισμα. Ο κ. Αποστολίδης ανάφερε ότι η απόσυρση της αγωγής εναντίον των Εναγομένων 5 και 6 που είναι τα ίδια πρόσωπα με τους Εναγόμενους 2 και 3 ισοδυναμεί με απόσυρση εναντίον αυτών. Η θέση αυτή είναι ανεδαφική αφού σαφώς την ημέρα απόσυρσης της αγωγής (ημερ. 16.5.06) υπήρξε εκπροσώπηση των Εναγομένων, σύμφωνη γνώμη αυτών μέσω τους συνηγόρους τους και παράλληλη εκ συμφώνου προώθηση της υπόθεσης για ακρόαση για τους Εναγομένους 1-4. Σαφώς, η στην αγόρευση εισήγηση είναι ανακόλουθη με τις προηγούμενες τοποθετήσεις της Υπεράσπισης.»
Με το μοναδικό λόγο έφεσης, οι Εφεσείοντες παραπονούνται ότι η πιο πάνω κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου (ότι η απόσυρση της πρώτης αγωγής εναντίον των εναγομένων 5, 6 και 7 έγινε με τη σύμφωνη γνώμη των εναγομένων μέσω των συνηγόρων τους), είναι λανθασμένη. Όπως ανέφερε ο ευπαίδευτος δικηγόρος των Εφεσειόντων, κατά την απόσυρση, δεν ήταν παρών ο τότε συνήγορος των Εφεσειόντων, αφού αυτός εμφανίστηκε στο δικαστήριο μετά την απόσυρση, γεγονός, που όπως ισχυρίζεται, παρουσιάζεται στη σελίδα 3 των πρακτικών. Το πρακτικό αναφέρεται στην εμφάνιση στις 23.11.06. Ο κ. Παπαθεοδώρου που αντιπροσώπευσε τους Εφεσείοντες στην Έφεση, υπέδειξε ότι ο Εφεσείων 2, Ρίκκος Γεωργιάδης, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον εναγόμενο 5, Αντρέα Λάμπρου και η Εφεσείουσα 3, Λούλλα Γεωργιάδου είναι το ίδιο πρόσωπο με την εναγόμενη 6, Σταυρούλλα Λάμπρου και ως εκ τούτου, η απόσυρση της αγωγής εναντίον των εναγομένων 5 και 6, επενεργεί ως απόσυρση και εναντίον των εναγομένων 2 και 3 στην πρώτη αγωγή και των εναγομένων 1 και 2 στη δεύτερη, εφόσον είναι τα ίδια άτομα. Όπως εξήγησε, με αναφορά στη Γαβριήλ κ.α. ν. Αγαπίου (1998) 1 ΑΑΔ 1868, σύμφωνα με τη Δ.15 θ.1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, απόρριψη της αγωγής μετά την απόσυρση της από τους Εφεσίβλητους, επιφέρει τη λύση της διαφοράς και καθιστά το αγώγιμο δικαίωμα δεδικασμένο, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η συνέχιση της διαδικασίας εναντίον των ίδιων προσώπων, που η αγωγή αποσύρθηκε. Αποτελεί επίσης εισήγηση του κ. Παπαθεοδώρου, ότι εναντίον των εναγομένων 2 και 3 τόσο στην πρώτη αγωγή, όσο και εναντίον των εναγομένων 1 και 2 στη δεύτερη αγωγή, δεν θα έπρεπε να εκδοθεί απόφαση και ως εκ τούτου θα πρέπει ο λόγος έφεσης να επιτύχει και η εκδοθείσα απόφαση εναντίον των πιο πάνω διαδίκων να ακυρωθεί.
Από την άλλη, η συνήγορος των Εφεσιβλήτων, αντικρούοντας τα επιχειρήματα του κ. Παπαθεοδώρου, εισηγήθηκε ότι ο λόγος έφεσης είναι παντελώς αβάσιμος, αφού για την απόσυρση της πρώτης αγωγής εναντίον των εναγομένων 5, 6 και 7, συγκατατέθηκε ο τότε δικηγόρος τους, ο οποίος ήταν παρών στο δικαστήριο. Κατά την κα Χατζηγιώρκη, η απόσυρση έγινε στις 16.5.2006 και όχι στις 23.11.2006, όπως εισηγείται σήμερα ο δικηγόρος των Εφεσειόντων. Ο λόγος που έγινε εκ νέου αναφορά στο θέμα της απόσυρσης στις 23.11.06, ήταν επειδή η δικαστής που θα ξεκινούσε την ακρόαση, δεν μπορούσε να εντοπίσει ή να διαβάσει το σχετικό πρακτικό ημερομηνίας 16.5.2006, το οποίο ήταν στενογραφημένο. Περαιτέρω, ανέφερε η κα Χατζηγιώρκη, ο τότε δικηγόρος των Εφεσειόντων στις 16.5.2006, συμφώνησε για την προώθηση των αγωγών εναντίον των εναπομεινάντων εναγομένων-Εφεσειόντων 1-4 στην πρώτη αγωγή και εναντίον των εναγομένων-Εφεσειόντων 1-3 στη δεύτερη αγωγή.
Λόγω της διάστασης που δημιουργήθηκε ως προς το πότε και υπό ποιες συνθήκες τελικά έγινε η απόσυρση της πρώτης αγωγής εναντίον των εναγομένων 5, 6 και 7 και κατά πόσον ήταν ή όχι παρών ο τότε δικηγόρος των εναγομένων, ανατρέξαμε με τη βοήθεια του Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στον πρωτόδικο φάκελο. Το σχετικό πρακτικό ημερομηνίας 16.5.2006 στο οποίο έκανε αναφορά η κα Χατζηγιώρκη, ήταν όντως στενογραφημένο. Αναβάλαμε τη συνέχιση της ακρόασης και δώσαμε οδηγίες όπως το σχετικό πρακτικό αποστενογραφηθεί. Το σχετικό μέρος του πρακτικού του πρωτόδικου δικαστηρίου, έχει ως εξής:-
«Ημερομηνία: 16 Μαΐου 2006
Εμφανίσεις:
Για τους Ενάγοντες: κα Χ. Χ΄Γιώργη για κ. Νεοκλέους
Για τους Εναγομένους: κ. Αποστολίδης
------------
(Τα στενογραφημένα πρακτικά λήφθηκαν από την Στενογράφο Κυριακή Καλλή)
------------
κ. Αποστολίδης
Έχω πληροφορηθεί ότι οι Εναγόμενοι 5, 6, 7 είναι ανύπαρκτα πρόσωπα. Εκ νέου έχω καταχωρήσει σημείωμα εμφάνισης.
κα Χ΄Γιώργη
Ζητώ άδεια να αποσύρω ανεπιφύλακτα την αγωγή εναντίον των εναγομένων 5, 6, 7. Δεν ζητώ έξοδα.
Δικαστήριο
Η αγωγή απορρίπτεται εναντίον των εναγομένων 5, 6, 7 χωρίς οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.»
Είναι φανερό από το περιεχόμενο του πρακτικού, ότι καθόλου δεν ευσταθεί η εισήγηση του κ. Παπαθεοδώρου ότι δεν ήταν παρών ο κ. Αποστολίδης που εκπροσώπησε τους Εφεσείοντες πρωτοδίκως, όταν αποσύρθηκε η αγωγή εναντίον των εναγομένων 5, 6 και 7.
Αναμέναμε ότι μετά που ο κ. Παπαθεοδώρου θα λάμβανε γνώση του περιεχομένου του πρακτικού ημερομηνίας 16.5.2006, θα εγκατέλειπε το λόγο έφεσης. Με έκπληξη ακούσαμε από τον ίδιο ότι δεν είχε τέτοια πρόθεση. Ολοκλήρωσε την αγόρευση του, χωρίς όμως να προσθέσει οτιδήποτε που να αλλάξει την καθαρή εικόνα που είχε πλέον διαμορφωθεί.
Ο λόγος έφεσης είναι εντελώς ανεδαφικός. Έγινε δεχτό πρωτοδίκως από τους Εφεσείοντες και ιδιαίτερα από τον Εφεσείοντα Ρίκκο Γεωργιάδη στη μαρτυρία του πρωτοδίκως, ότι ο ίδιος χρησιμοποιεί διάφορα ονόματα, ένα από τα οποία είναι και το Αντρέας Λάμπρου (εναγόμενος 5) και ότι εν πάση περιπτώσει πρόκειται για το ίδιο άτομο με τον Ρίκκο Γεωργιάδη, εναγόμενο 2. Επίσης έγινε δεκτό ότι η Λούλλα Γεωργιάδου, εναγομένη 3, είναι σύζυγος του και είναι το ίδιο άτομο με τη Σταυρούλα Λάμπρου, εναγομένη 6. Περαιτέρω ότι η Γαβριέλα Λάμπρου είναι θυγατέρα τους. Από τα πρακτικά της δίκης προκύπτει σαφώς και το πρωτόδικο δικαστήριο έκανε αναφορά στο μπέρδεμα με τα ονόματα των εναγομένων, ότι αυτό έγινε επειδή η τράπεζα είχε λογαριασμούς και γραμμάτια τόσο στο επίθετο Λάμπρου όσο και στο επίθετο Γεωργιάδη. Αυτά δεν τα αμφισβήτησε ο Εφεσείων 2. Εν πάση περιπτώσει, ο τότε ο δικηγόρος του, κ. Αποστολίδης, δεχόμενος τη σύγχυση, στις 16.5.2006 δέχθηκε να αποσυρθεί η αγωγή εναντίον των τριών εναγομένων 5, 6 και 7, με το επίθετο Λάμπρου, χωρίς να ζητήσει έξοδα, ενώ στη συνέχεια καταχώρησε καινούργιο σημείωμα εμφάνισης για τους εναπομείναντες εναγομένους. Το ότι στις 23.11.2006 έγινε εκ νέου αναφορά στο θέμα της απόσυρσης, δεν προσθέτει οτιδήποτε, εφόσον η απόσυρση είχε ήδη συντελεστεί από τις 16.5.2006, οπότε και η αγωγή εναντίον των εναγομένων 5, 6 και 7, απορρίφθηκε. Όμως, το πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι ο τότε δικηγόρος των εναγομένων, κ. Αποστολίδης, δέχθηκε, και θα λέγαμε ορθά έπραξε, όπως προχωρήσει η αγωγή εναντίον των υπόλοιπων Εφεσειόντων. Κατά την άποψή μας, οι Εφεσείοντες κωλύονταν από το να εγείρουν το θέμα στη συνέχεια. Αν δημιουργείται οποιοδήποτε κώλυμα, αυτό επενεργεί εις βάρος των Εφεσειόντων, οι οποίοι παρά τις δηλώσεις και τη συμπεριφορά τους στη διαδικασία, επιθυμούν τώρα να ενεργήσουν αντίθετα (βλ. Παμπορίδης ν. Κτηματικής Τραπέζης Κύπρου Λτδ. (1995) 1 ΑΑΔ 670). Ορθά, κατά την άποψή μας, το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την εισήγηση τους,
ανεξάρτητα αν το έπραξε για διαφορετικούς λόγους. Υπό αυτές τις περιστάσεις δεν εγείρεται καθόλου θέμα απόσυρσης της αγωγής εναντίον των εναγομένων 2 και 3 της πρώτης αγωγής και των εναγομένων 1 και 2 στη δεύτερη αγωγή. Αν η απόσυρση της αγωγής εναντίον των εναγομένων 5, 6 και 7 θα επενεργούσε για να εξαλείψει και την αγωγή εναντίον των εναγομένων 2 και 3, τότε γιατί ο δικηγόρος τους προχώρησε και πρόβαλε την υπεράσπιση τους επί της ουσίας, χωρίς να εγείρει οποιοδήποτε προδικαστικό θέμα; Ούτε βέβαια τυγχάνει εφαρμογής η Δ.15 θ.1, ώστε να εγείρεται θέμα δεδικασμένου, αφού στην προκειμένη περίπτωση, όπως ήδη υποδείξαμε, η αγωγή αποσύρθηκε με άδεια του δικαστηρίου και οι εναπομείναντες εναγόμενοι, χωρίς να εγείρουν οποιαδήποτε ένσταση, αποδέχθηκαν ότι η αγωγή συνέχιζε εναντίον τους και πρόβαλαν κατά τη δίκη που ακολούθησε, την υπεράσπιση τους. Επομένως, η αγωγή, με κανένα τρόπο δεν μπορούσε να εμποδιστεί από του να προχωρήσει εναντίον τους, ως αποτέλεσμα δεδικασμένου. Εν πάση περιπτώσει, θέμα δεδικασμένου θα μπορούσε να εγερθεί με την καταχώρηση νέας αγωγής εναντίον των εναγομένων, μετά από διακοπή προηγούμενης εις βάρος τους αγωγής, κάτι βέβαια που δεν ισχύει εδώ.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €2500 έξοδα, πλέον ΦΠΑ, υπέρ των Εφεσιβλήτων.
Α. Κραμβής, Δ.
Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
Κ. Κληρίδης, Δ.
/ΕΠς