|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 587
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ Δ/στες]
27 Aπριλίου, 2010
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
Και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) ΝΑΤΑΛΙΑΣ ΠΑΤΣΑΛΙΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ, (2) ΑΝS SECRETARIES LTD, AΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ, (3) KRESCENT MANAGEMENT LTD, ΑΠΟ ΤΙΣ Β.Π.Ν. (4) ΚΜΙ ΗΟLDINGS LTD, ΑΠΟ ΤΙΣ Β.Π.Ν., (5) ROCKPOINT INVESTMENTS LTD, AΠΟ ΤΙΣ Β.Π.Ν. ΚΑΙ (6) ORIANDA MANAGEMENT LTD, ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΔΙ ΆΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION
Και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟYΣ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΘΕΣΜΟΥΣ Δ.2 Θ.12
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟ, ΑΡΘΡΟ 9(1), (2) ΚΑΙ (3)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30(2) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ.2110/09 ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΣΤΙΣ 7.4.2009 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΡ.2110/09 ΤΟΥ Ε.Δ.ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
- - - - - - - -
Α.Παπαχαραλάμπους και Λ.Παπαχαραλάμπους, για τους Εφεσείοντες 1 και 6
Φρ.Χ΄Χάννας, για τους Εφεσείοντες 2, 3, 4 και 5.
-------- ----------- --------
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κ.Παμπαλλής.
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η μη χορήγηση αδείας για καταχώριση αιτήσεως για έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari οδήγησε στην καταχώριση της παρούσας εφέσεως.
Θα παραθέσουμε τα γεγονότα που στοιχειοθετούν το παρόν αίτημα όπως αυτά καταγράφονται στην πρωτόδικη απόφαση, έτσι ώστε να γίνονται πιο καταληπτά τα εγειρόμενα, με την παρούσα έφεση, θέματα.
«Στις 3.4.2009 καταχωρήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας η αγωγή 2110/2009 σε κλητήριο ένταλμα της Δ.2. Κ.1 εναντίον όλων των αιτητών, ως εναγομένων 1-6. Οι εναγόμενοι 1, 2 και 6 διατυπώνεται στον τίτλο της αγωγής ότι είναι «εκ Λευκωσίας» ενώ οι εναγόμενοι 3, 4 και 5 «εκ Β.Π.Ν.». Στη συνέχεια στο μέρος που απευθύνεται το κλητήριο προς τους εναγομένους, δίδεται ως διεύθυνση των εναγομένων 1-6 «οδός Στασικράτους 16, 3ος όροφος, 1065 Λευκωσία».
Στις 7.4.2009 καταχωρήθηκε και μονομερής αίτηση με βάση την οποία στις 10.4.2009 εκδόθηκε προσωρινό διάταγμα εναντίον όλων των εναγομένων με το οποίο ουσιαστικά αυτοί εμποδίζονται από του να αποσύρουν με οποιοδήποτε τρόπο μετρητά που βρίσκονται επ΄ονόματι τους σε τραπεζικούς λογαριασμούς μέχρι ποσού €1.500,00 με πρόνοια ότι οι εναγόμενοι 1, 3 και 6 θα μπορούν να αποσύρουν ποσά μέχρι €1.367,00, €1.000,00 και €6.500,00, αντίστοιχα, για λειτουργικούς σκοπούς. Το προσωρινό διάταγμα έγινε επιστρεπτέο για τις 15.4.2009. Τόσο το κλητήριο ένταλμα όσο και η αίτηση μαζί με το προσωρινό διάταγμα «παραδόθηκαν», όπως το διατυπώνουν οι αιτητές, στην εναγόμενη 1. Οι εναγόμενοι 2-5 αφού καταχώρισαν εμφάνιση υπό διαμαρτυρία, στη συνέχεια καταχώρισαν και αίτηση για παραμερισμό του κλητηρίου εντάλματος και κατ΄επέκταση του προσωρινού διατάγματος. Καταχώρισαν επίσης και ένσταση στην αίτηση για προσωρινό διάταγμα, όπως έπραξαν και οι εναγόμενοι 1 και 6.
Στην αίτηση παραμερισμού του κλητηρίου εντάλματος βασικός ισχυρισμός των εναγομένων 2-5 είναι ότι η αγωγή είναι ανύπαρκτη αφού δεν φαίνεται να υπήρξε συμμόρφωση με τις πρόνοιες της Δ.2. Κ.2 για σφράγιση του κλητηρίου εντάλματος ούτε και της Δ.6. Κ.6 για επίδοση του εκτός δικαιοδοσίας.
Οι πιο πάνω αιτήσεις (δηλαδή η αίτηση παραμερισμού και η αίτηση για προσωρινό διάταγμα), ορίστηκαν στις 11.9.2009, η πρώτη για ακρόαση και η δεύτερη για μνεία.»
Από την καταχώρηση της παρούσας εφέσεως και μέχρι την εκδίκαση της υπήρξε μια εξέλιξη που, όπως προσδιορίστηκε στην πρωτόδικη απόφαση, ήταν αναμενόμενη, και αφορά την εκδίκαση της αίτησης για παραμερισμό των επιδόσεων. Συγκεκριμένα, στις 19.11.2009 εκδόθηκε απόφαση, από τον πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, στην αίτηση των εφεσειόντων 2, 3, 4 και 5, για παραμερισμό της επίδοσης που τους έγινε, και αφορούσε τόσο το κλητήριο ένταλμα όσο και την αίτηση για το εκδοθέν συντηρητικό διάταγμα. Το εν λόγω Δικαστήριο αποδεχόμενο μερικώς την αίτηση, δικαίωσε το αίτημα των εφεσειόντων 3, 4 και 5 και ακύρωσε τις γενόμενες επιδόσεις. Παραθέτουμε στο σημείο αυτό την κατάληξη του Δικαστηρίου, όπως αυτή εμφαίνεται στη σελίδα 36 της απόφασης η οποία αναφέρει:
«Με βάση τον εντοπισμό της παράλειψης των εναγόντων να αποταθούν για εξασφάλιση άδειας του Δικαστηρίου για τη σφράγιση του Κλητηρίου Εντάλματος και την επίδοσή του εκτός δικαιοδοσίας, εκδίδεται διάταγμα παραμερισμού και ακύρωσης της επίδοσης προς τους εναγόμενους 3, 4 και 5 όλων των εγγράφων, ήτοι Κλητηρίου Εντάλματος, των λεπτομερειών της απαίτησης, της ενδιάμεσης μονομερούς αίτησης για έκδοση προσωρινού διατάγματος ημερ. 7.4.2009 και των συνοδευτικών της εγγράφων και του εκδοθέντος διατάγματος ημερ. 10.4.2009. Το υπόλοιπο μέρος της αίτησης απορρίπτεται.»
Με δεδομένη την εξέλιξη αυτή, ζητήσαμε από τον ευπαίδευτο συνήγορο των εφεσειόντων να τοποθετηθεί, πως και με ποιο τρόπο επηρεάζεται η παρούσα έφεση. Ο κ.Χ΄Χάννας αποδέκτηκε ότι υπήρξε παραμερισμός της επίδοσης, αλλά, όπως είπε, δεν υπήρξε ακύρωση του εκδοθέντος συντηρητικού διατάγματος.
Όπως έχουμε αντιληφθεί, μελετώντας το κείμενο της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 19.11.2009, αποφασίστηκε ότι το προβληθέν νομικό ελάττωμα της απουσίας ανάγλυφης σφραγίδας, επί του κλητηρίου εντάλματος, δεν ήταν τέτοιο που θα μπορούσε να επηρεάσει τη νομιμότητα του εκδοθέντος κλητηρίου εντάλματος. Ακυρώθηκε η επίδοση για άλλους λόγους, που άπτονται της απουσίας εξασφάλισης αδείας για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας. Εν πάση περιπτώσει το σημαντικό, για την αντίκρυση της παρούσας έφεσης, είναι το γεγονός ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο αδελφός Δικαστής Φωτίου, που εκδίκασε την αίτηση για χορήγηση αδείας για καταχώριση αιτήσεως certiorari, απέρριψε την αίτηση, ήταν η ύπαρξη εναλλακτικού ενδίκου μέσου το οποίο θα επέτρεπε στους εφεσείοντες-εναγόμενους, να αμφισβητήσουν την ορθότητα της διαδικασίας ήτοι των επιδόσεων και του κλητηρίου εντάλματος. Η δυνατότητα αυτή ασκήθηκε και το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχουμε προσδιορίσει πιο πάνω.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων 1 και 6 έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι εξακολουθεί να εκκρεμεί η εκδίκαση της αίτησης, που οδήγησε στην έκδοση του συντηρητικού διατάγματος, παρόλο που τούτο εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2009, και παρά το ότι η ακρόαση ήταν προγραμματισμένη στις 11.9.2009, δεν ολοκληρώθηκε. Ταυτοχρόνως, ο κ.Παπαχαραλάμπους ισχυρίστηκε ότι το εκδοθέν συντηρητικό διάταγμα πάσχει, γιατί το κατατεθέν εγγυητήριο είναι στην ελληνική γλώσσα χωρίς οποιαδήποτε σφραγίδα ή ένδειξη ότι προέρχεται από τους αιτητές. Ως προς την ουσία του εκδοθέντος συντηρητικού διατάγματος ο συνήγορος ισχυρίστηκε ότι πάσχει από αοριστία γιατί επιτρέπει τη δέσμευση περιουσιακών στοιχείων των εφεσειόντων σε όλες τις τράπεζες, χωρίς οποιοδήποτε περιορισμό.
Κατά το στάδιο της αγόρευσης του συνήγορου για τους εφεσείοντες 2-5, έγινε μια συγκέντρωση των λόγων έφεσης, επειδή τα θέματα τα οποία προβάλλονται, έχουν συνάφεια.
Με τους λόγους 1, 2 και 8 ουσιαστικά οι εφεσείοντες επανέλαβαν το επιχείρημα το οποίο πρόβαλαν πρωτόδικα, και σχετίζεται με την ανυπαρξία ανάγλυφης σφραγίδας στο κλητήριο ένταλμα, κατά παράβαση της Δ.2 θ.12 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών. Η θεώρηση από το Επαρχιακό Δικαστήριο του συγκεκριμένου κλητηρίου ως καταλλήλως καταχωρισθέντος επιφέρει, όπως προβλήθηκε, ακυρότητα και υποδηλοί την πλάνη του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Αυτό και μόνο θα έπρεπε, να οδηγήσει στην έγκριση του αιτήματος για παραχώρηση άδειας για προνομιακό ένταλμα certiorari. Περαιτέρω οι συνήγοροι των εφεσειόντων πρόβαλαν, με τον 8ο λόγο έφεσης ότι η προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η συγκεκριμένη παρατυπία δεν επηρεάζει τους εφεσείοντες 1 και 6 είναι λανθασμένη.
Η σφράγιση ενός κλητηρίου εντάλματος είναι σημαντικής σημασίας ενέργεια του αρμοδίου πρωτοκολλητή, γιατί με αυτήν ενεργοποιείται η γένεση μιας αγωγής και πιστοποιείται η καταχώρηση της στο Μητρώο Πολιτικών Αγωγών. (Civil Cause Book) (Δ.2 θ.12 των Διαδικαστικών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας). Στο συγκεκριμένο θεσμό η χρήση της λέξης «θα» (shall) υποδηλοί την αναγκαιότητα συμμόρφωσης προς τη σχετική οδηγία. Αναφέρεται δε το εξής: «θα πρέπει μετά να σφραγίσει το κλητήριο με τη σφραγίδα του Δικαστηρίου (he shall then seal the writ with the seal of the Court).
Θα ήταν, κατά την εισήγηση μας, μια άκρως τυπική προσέγγιση, να θεωρήσουμε ότι η σφράγιση του κλητηρίου από τον Πρωτοκολλητή με απλή σφραγίδα (rubber stamp) αντί με ανάγλυφη (seal), θα μπορούσε να επηρεάσει τη νομιμότητα και την ορθότητα της ενέργειας του Πρωτοκολλητή. Ο σκοπός για τον οποίο απαιτείται η σφράγιση είναι η πιστοποίηση της αυθεντικότητας της αγωγής και η βεβαίωση ότι προέρχεται από το συγκεκριμένο πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου, και τούτο έχει επιτευχθεί.
Συμφωνούμε κατ΄επέκταση με το πρωτόδικο δικαστήριο και δεν θεωρούμε την παρατυπία αυτή ως ικανό λόγο για ενεργοποίηση της δυνατότητας παροχής αδείας για καταχώριση αδείας για certiorari. Οι λόγοι 1, 2 και 8, απορρίπτονται.
Με τους 4ο και 5ο λόγο έφεσης οι εφεσείοντες παραπονούνται για τη μεγάλη διάρκεια διατήρησης του εκδοθέντος συντηρητικού διατάγματος από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Η αρχική παραμονή του διατάγματος για περίοδο 12 ημερών ήταν, εκ των πραγμάτων, υπέρμετρη, και έπρεπε να οδηγήσει, το πρωτόδικο Δικαστήριο, σε αποδοχή του λόγου αυτού και συνακόλουθη έγκριση της αίτησης για παραχώρηση άδειας για προνομιακό ένταλμα certiorari. Περαιτέρω, πρόσθεσαν, ότι η συνεχιζόμενη καθυστέρηση στην εκδίκαση της αιτήσεως παραβιάζει την αρχή της γρήγορης εκδίκασης που καθιερώθηκε με το ΄Αρθρο 30 του Συντάγματος.
΄Εχοντας υπόψη τα πιο πάνω πρέπει να σημειώσουμε ότι υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, όπως αναλύονται πιο πάνω, η διάρκεια των 12 ημερών, που αρχικώς παρέμεινε σε ισχύ το συντηρητικό διάταγμα, δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί μεγάλη και συμφωνούμε ότι ορθώς αντιμετωπίστηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο, ως λόγος που δεν θα δικαιολογούσε την χορήγηση αδείας για καταχώριση certiorari. Ως προς το δεύτερο σκέλος του ιδίου επιχειρήματος ουσιαστικά οι εφεσείοντες παραπονούνται για τον τρόπο λειτουργίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, μετά την έκδοση του διατάγματος, και την κατ΄ισχυρισμόν κωλυσιεργία, που, όπως υποστηρίζουν εκδηλώθηκε από τους ενάγοντες για εκδίκαση της αρχικής αίτησης. Με βάση τα γεγονότα τα οποία περιέγραψε στην αρχή της απόφασης μας, θεωρούμε ότι ορθώς το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε ότι θέματα τα οποία εμπίπτουν στη διακριτική ευχέρεια του εκδικάζοντος Επαρχιακού Δικαστηρίου, μπορούν και πρέπει να προωθηθούν προς απόφανση μέσα στο πλαίσιο της προβολής ένστασης στο εκδοθέν συντηρητικό διάταγμα. Αυτή τούτη η προσφερόμενη δυνατότητα, την οποία επικαλείται το πρωτόδικο Δικαστήριο, είναι ορθή και δεν έχει έρεισμα το παράπονο των εφεσειόντων επί του προκειμένου.
Στο σημείο θεωρούμε σκόπιμο να επαναλάβουμε ακροθιγώς τη νομολογία που υπάρχει ως προς την ύπαρξη εναλλακτικού ενδίκου μέσου δέστε Μαρκιτανής ν. Μουτζούρη (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 923.
Από το συνδυασμό των λόγων έφεσης 3 και 7, προβάλλει το παράπονο των εφεσειόντων για τη καθυστέρηση που δημιουργήθηκε στην εκδίκαση του συντηρητικού διατάγματος ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Θεωρούν οι συνήγοροι, λανθασμένη την προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι δηλαδή η διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου θα ήταν πιο σύντομη από τη διαδικασία εκδίκασης αιτήσεως certiorari, ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε, και ορθώς κατά την άποψη μας, ότι η ύπαρξη εναλλακτικού αποτελεσματικού ενδίκου μέσου, όπως αυτό της προβολής ενστάσεως και της συνακόλουθης ακρόασης για τη διατήρηση ή όχι του συντηρητικού διατάγματος, πρόσφερε και προσφέρει ικανοποιητική θεραπεία στους εφεσείοντες. Ως προς το δεύτερο σκέλος του ίδιου επιχειρήματος, που άπτεται της αοριστίας του διατάγματος και πάλιν θεωρούμε ότι θα μπορούσαν τα θέματα αυτά να προβληθούν μέσα στο πλαίσιο της εκδίκασης της αιτήσεως για διατήρηση ή όχι του συντηρητικού διατάγματος. Η εξασφάλιση ή όχι αδείας για σφράγιση του κλητηρίου για επίδοση του εναντίον αλλοδαπού και της διάστασης που προσφέρει, έχει ήδη αποφασιστεί από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στα πλαίσια απόφασης ημερ. 19.11.2009.
Με τους συνδυασμένους λόγους εφέσεως 6 και 9, οι εφεσείοντες παραθέτουν γεγονότα, που κατά την εισήγηση τους, αποτελούν εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες θα έπρεπε να θεωρηθούν ότι δικαιολογούσαν την χορήγηση αδείας για καταχώριση αίτησης για certiorari. Προς ενίσχυση τούτου έκαμαν αναφορά σε ένσταση που προβλήθηκε, από πλευράς των εφεσειόντων, για τον προγραμματισμό της ακρόασης του συντηρητικού διατάγματος, σε μακρινή υπό τις περιστάσεις, ημερομηνία (11.9.2009).
Ως προς την αναγκαιότητα απόδειξης εξαιρετικών περιστάσεων σχετικές είναι οι υποθέσεις Βase Metal Trading Ltd v. Fastact Developments κ.α. (2004) 1(Cr) A.A.Δ. 1535 και Κτηματ.επιχειρ.Α.Ε. Διογένους Λτδ, ν. Φιλίππου (2008) 1(Α) Α.Α.Δ. 720.
Δεν βρίσκουμε οποιοδήποτε λόγο που να δικαιολογεί επέμβαση στον τρόπο αντιμετώπισης των προβληθέντων λόγων απόρριψης του αιτήματος από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Συμφωνούμε με το περιεχόμενο της αποφάσεως, ιδιαιτέρως λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι οι εφεσείοντες είχαν προβάλει τους ίδιους ακριβώς λόγους, για τους οποίους ζητούσαν παραμερισμό των επιδόσεων, την παράβαση των Διαδικαστικών Κανονισμών, στους οποίους αναφερθήκαμε πιο πάνω, και στις αιτήσεις για παραμερισμό στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Είναι ορθή η προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν έχουν στοιχειοθετηθεί εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν τη χορήγηση της αιτούμενης θεραπείας.
Με τον τελευταίο λόγο εφέσεως οι εφεσείοντες αμφισβητούν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης απόρριψης της αίτησης, ιδιαιτέρως, όταν το εγγυητήριο σύμφωνα με το οποίο εκδόθηκε το αμφισβητούμενο συντηρητικό διάταγμα δεν έχει τα αναγκαία προαπαιτούμενα της σχετικότητας των υπογραφών, την ανυπαρξία σφραγίδος και τη διατύπωση του σε γλώσσα ακατάληπτη στους εφεσείοντες.
Αντικρίζοντας τα εγειρόμενα, με το λόγο έφεσης, θέματα, δεν έχουμε πεισθεί ότι αποτελούν αυθύπαρκτα στοιχεία που θα έπρεπε από μόνα τους να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία παραχώρησης αδείας για certiorari. Όλα έχουν την πηγή και σημασία τους στην ορθότητα του εκδοθέντος συντηρητικού διατάγματος και θα μπορούσαν, όπως ορθώς αποφάσισε το πρωτόδικο δικαστήριο, να αμφισβητηθούν και αποφασιστούν στα πλαίσια υποβληθείσας ένστασης για διατήρηση του εκδοθέντος συντηρητικού διατάγματος. Αυτή η διαδικασία προσφέρεται ως εξίσου αποτελεσματικό μέτρο προστασίας (Hellinger Trading Ltd (2000) 1 A.Α.Δ. 1965).
Με γνώμονα τα πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.,
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.