|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 324
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 33/2010)
9 Μαρτίου 2010
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1. ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ 2. ΡΕΒΕΚΚΑΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION
- KAI -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ, ΗΜΕΡ. 30.09.2009, ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 4195/2006, ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΤΡΑΠΗΚΕ Η ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΔΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ, ΓΙΑ ΣΚΟΠΟΥΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΜΑΧΙΟ 260, Φ/ΣΧ. 58.511 & 22, ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 61, ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ, ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΤΑΛΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΙΚΑΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΟΥ
Κ. ΑΝΤΩΝΗ ΒΟΛΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΕΚΔΟΘΕΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ 000110, ΣΤΙΣ 30.11.09
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΥΠΟ ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ ΓΙΑ ΕΞΩΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΤΩΝ 1. ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ 2. ΡΕΒΕΚΚΑΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΤΗΝ 9.3.10, ΠΟΥ ΕΚΔΩΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ 000110, ΣΤΙΣ 30.11.2009, ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ ΚΤΙΡΙΟ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΜΑΧΙΟ 260, Φ/ΣΧ. 58.5.11 & 22Μ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 61,
ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ, ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΤΑΛΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΙΚΑΡΟΣ
-----------------------------------
Α. Κυπρίζογλου, για τους Αιτητές.
----------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ex-tempore)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Έχει καταχωρηθεί χθες σχετική αίτηση από τους αιτητές για την παροχή άδειας για την καταχώρηση αίτησης προς έκδοση εντάλματος Certiorari και Prohibition προς ακύρωση του εντάλματος εκτέλεσης ανάκτησης κατοχής περιουσίας που έχει εκδοθεί στις 30.11.2009, στο πλαίσιο σχετικού δικαστικού διατάγματος ημερ. 30.9.2009, ως αποτέλεσμα εκ συμφώνου απόφασης που είχε εκδοθεί στην αγωγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην υπ΄ αρ. 4195/06 υπόθεση στις 15.6.2009. Το Δικαστήριο όρισε την αίτηση σήμερα το πρωΐ στις 8.30 π.μ. και αφού άκουσε με προσοχή τις θέσεις του συνηγόρου των αιτητών, και τις εξηγήσεις που έδωσε επί σχετικών διευκρινιστικών ερωτήσεων, θα προχωρήσει να εκδώσει αμέσως την απόφαση του λόγω του επείγοντος του θέματος.
Σύμφωνα με τα ουσιαστικά δεδομένα τα οποία αποκαλύπτονται ενώπιον του Δικαστηρίου μέσα από την έκθεση και την αναγκαία ένορκη δήλωση, οι αιτητές ήσαν ενοικιαστές δυνάμει ενοικιαστηρίου συμβολαίου ημερ. 24.9.1974 ενός διατηρητέου κτιρίου στην οδό Ελευθερίας 61 στη Λεμεσό, όπου βρίσκεται και λειτουργεί ξενοδοχείο και/ή τουριστικό κατάλυμα με την ονομασία «Ίκαρος». Οι αιτητές, σύμφωνα με την έκθεση, είχαν στην πορεία του χρόνου ξοδέψει πέραν των €200.000 για επιδιόρθωση και εξοπλισμό του ξενοδοχειακού καταλύματος, το οποίο και μετατράπηκε σε ξενοδοχείο υποδοχής τουριστών. Αναφέρεται πρόσθετα ότι το 2004-2005 συμφώνησαν προφορικά με κάποια εταιρεία ονόματι A.M.G. Michael Tourist Enterprises Ltd, να περάσει η διαχείριση του ξενοδοχείου στην εταιρεία αυτή, με δεδομένο ότι δεν υπήρχε οτιδήποτε το αντίθετο ή το απαγορευτικό στο ενοικιαστήριο συμβόλαιο. Στη συνέχεια, η εταιρεία έδωσε άδεια διαχείρισης της επιχείρησης σε κάποια Μαρίνα ή Μαρία Μιχαήλ, με σχετική συμφωνία ημερ. 20.11.2008.
Προηγουμένως, είχε εγερθεί αγωγή από τον ιδιοκτήτη του υποστατικού εναντίον των νυν αιτητών 1 και 2 και εναγομένων στην προαναφερθείσα αγωγή υπ΄ αρ. 4195/2006, η οποία και απέληξε στις 15.6.09, στην παρουσία δικηγόρου εκ μέρους των νυν αιτητών, στην έκδοση εκ συμφώνου απόφασης υπέρ του ενάγοντα ιδιοκτήτη του υποστατικού και εναντίον του εναγομένου 1, νυν αιτητή 1, για το ποσό των €41.530,60 με τόκο, με επιπλέον διάταγμα όπως αυτός παραδώσει μέχρι τις 15.7.2009, κενή και ελεύθερη κατοχή του διατηρητέου κτιρίου, αντικείμενο της εν λόγω αγωγής, με πρόνοια για την καταβολή συγκεκριμένου ποσού ως ενδιαμέσων κερδών από 15.6.09, μέχρι παράδοσης. Συναφής ανταπαίτηση των εναγομένων αποσύρθηκε και απορρίφθηκε, ενώ η αγωγή εναντίον της εναγομένης 2, νυν αιτήτριας 2, απορρίφθηκε προφανώς ως αποσυρθείσα. Στη συνέχεια, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρατίθενται στην έκθεση και συγκεκριμένα στις 13.7.2009, απεστάλη από το δικηγόρο που εμφανίστηκε για τους εναγομένους στην αγωγή, μια επιστολή προς το δικηγόρο που εμφανίστηκε για τον ιδιοκτήτη, με την οποία ενημερώνετο ο τελευταίος ότι ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου στην οδό Ελευθερίας 61 στη Λεμεσό, δεν «είναι» (χρησιμοποιείτο ο ενεστώς χρόνος), ο αιτητής 1, αλλά η εταιρεία A.M.G. Michael Tourist Enterprises Ltd, προς την οποία και θα έπρεπε ο ιδιοκτήτης να απευθυνθεί για «οποιαδήποτε περαιτέρω όχληση».
Στις 30.9.2009 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού μετά από μονομερή αίτηση εξέδωσε διάταγμα με το οποίο επιτρεπόταν η έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής των υποστατικών, αντικείμενο της αγωγής. Να σημειωθεί ότι το διάταγμα αυτό του Δικαστηρίου συντάχθηκε μετά πάροδο χρόνου, στις 12.11.2009. Στις 30.11.2009 εκδόθηκε το σχετικό ένταλμα κατοχής δυνάμει του σχετικού Δικονομικού Θεσμού που απαντάται στη Δ.43Α, στη βάση ένορκης δήλωσης ότι το υποστατικό εξακολουθούσε να βρίσκεται στην κατοχή του αιτητή 1, ο οποίος το χρησιμοποιούσε και το λειτουργούσε ως ξενοδοχειακή μονάδα. Ενημερώθηκαν σχετικά οι αιτητές με ειδοποίηση του Πρωτοκολλητείου στις 20.1.2010, ότι η έξωση θα επιδιωκόταν στις 26.1.2010 και ώρα 10.00 το πρωΐ. Οι αιτητές αντέδρασαν και στις 25.1.2010 εξασφάλισαν με άνευ κλήσεως αίτηση, διάταγμα αναστολής της απόφασης για εκτέλεση μέχρι και τις 2.3.2010, όταν είχε ορισθεί η διά κλήσεως αίτηση για παραμερισμό. Όμως την ημέρα εκείνη στις 2.3.2010, λόγω μη έγκαιρης παρουσίασης του δικηγόρου των αιτητών, η αίτηση απορρίφθηκε με αποτέλεσμα να εκδοθεί προς ενεργοποίηση νέα ειδοποίηση για εκτέλεση του εντάλματος έξωσης που είναι ορισμένη σήμερα 9.3.2010 και ώρα 10.00 το πρωΐ. Ειδοποίηση προς τούτο δόθηκε από τον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στις 2.3.2010.
Οι αιτητές αντέδρασαν και πάλι καταχωρώντας, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην έκθεση, νέα μονομερή αίτηση στις 5.3.2010 για αναστολή της εκτέλεσης, καθώς και αίτηση διά κλήσεως που έχει οριστεί για τις 14.4.2010. Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε ο κ. Κυπρίζογλου διευκρινιστικά ενωρίτερα, το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν αποδέχθηκε την έκδοση του προσωρινού μέτρου αναστολής και άφησε την υπόθεση να ακουστεί στην παρουσία και της άλλης πλευράς. Να σημειωθεί ότι αυτή η πληροφόρηση αναφέρθηκε από το συνήγορο σήμερα και δεν προσφέρεται στη σχετική έκθεση ή την ένορκη δήλωση.
Σύμφωνα με πάγια νομολογία, αίτηση για χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης προς έκδοση προνομιακών ενταλμάτων δεν επιτυγχάνει όταν δεν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και όταν δεν φαίνεται από το πρακτικό του Δικαστηρίου, έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το νόμο, προκατάληψη, ή συμφέρον από το πρόσωπο που έλαβε την απόφαση, δόλος ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Αυτά εξάγονται με αναφορά σε νομολογία όπως στην Αίτηση του Αλέκου Κωνσταντινίδη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298, Αναφορικά με τον Genaro Perella (1995) 1 Α.Α.Δ. 692 και Base Metal Trading Ltd ν. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535. Το Δικαστήριο αυτό είχε την ευκαιρία να αναφέρει τα πιο πάνω και στην απόφαση του στην Αναφορικά με τον Λευτέρη Μήλου και τον Πανίκο Χατζηλοΐζου για άδεια για καταχώρηση αίτησης για ένταλμα της φύσεως certiorari και prohibition, αίτηση υπ΄ αρ. 18/2008, ημερ. 14.3.2008.
Περαιτέρω, σύμφωνα με πάγια νομολογία, άδεια δεν δίνεται όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, στην οποία περίπτωση θα πρέπει να καταδειχθούν ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την παρέκκλιση αυτού του κανόνα, ότι αφού προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη συζητήσιμου ζητήματος. Και αυτό, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα. Αυτό φαίνεται σε αυθεντίες όπως η Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965 και Σ. Μαρκίδης (2004) 1 Α.Α.Δ. 552.
Επίσης, η νομολογία επιτάσσει την άνευ χρονοτριβής επιδίωξη της αιτούμενης θεραπείας, διότι ακριβώς μια αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος, είναι μια προνομιακή κατάσταση πραγμάτων, έξω, δηλαδή, από το σύνηθες μέτρο αμφισβήτησης απόφασης κατώτερου Δικαστηρίου, που είναι η έφεση. (δέστε Πέτρου Αρτέμη: «Προνομιακά Εντάλματα» σελ. 68-70.).
Στην παρούσα υπόθεση παρατηρούνται ορισμένα ανακόλουθα σε σχέση με το ιστορικό της υπόθεσης, όπως αυτό καταγράφηκε προηγουμένως και συγκεκριμένα το ανακόλουθο της θέσης των ιδίων των αιτητών να δηλώνουν διά της παρούσας αίτησης ότι έχουν κατοχή αφενός του υποστατικού και ταυτόχρονα να εισηγούνται, μέσω του δικηγόρου τους, ότι δεν είναι στην πραγματικότητα τα ενδιαφερόμενα μέρη διότι η κατοχή έχει περάσει από καιρό σε άλλη εταιρεία. Υπενθυμίζεται ότι εκδόθηκε με τη δική τους συγκατάθεση (και ταυτόχρονα αναγνώριση ότι ήταν κάτοχοι), η εκ συμφώνου απόφαση στις 15.6.2009, με την οποία ο αιτητής 1 ανέλαβε την υποχρέωση να εκκενώσει και παραδώσει στον ιδιοκτήτη κενή και ελεύθερη κατοχή. Και είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ενώ στην ένορκη δήλωση, αλλά και στην έκθεση που είναι σήμερα ενώπιον του Δικαστηρίου, αναφέρεται ότι αυτή η κατοχή είχε περάσει σε τρίτα πρόσωπα πολύ πριν την καταχώρηση της αγωγής που χρονολογείται από το 2006, εντούτοις αμφότεροι οι αιτητές, διότι και οι δύο σήμερα αιτούνται τη σχετική άδεια, αποδέχθηκαν ότι ήταν κάτοχοι, ενώ αποδέχθηκαν ταυτόχρονα και την οικειοθελή αποχώρηση τους από το υποστατικό.
Ένα μήνα μετέπειτα από την εκ συμφώνου εκδοθείσα απόφαση, οι αιτητές θυμήθηκαν ότι δεν ήταν στην πραγματικότητα οι κάτοχοι και απέστειλαν σχετική επιστολή, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, στον ιδιοκτήτη του υποστατικού για να τον πληροφορήσουν ότι άλλοι είναι οι κάτοχοι. Ο κ. Κυπρίζογλου, σε διευκρινιστική ερώτηση, ως προς το λόγο που οι αιτητές αποδέχθηκαν την έξωση τους εφόσον δεν ήταν κάτοχοι, δήλωσε ότι ακριβώς εξαιτίας του γεγονότος αυτού, και εφόσον δεν είχαν στην ουσία να παραδώσουν οτιδήποτε, δέχθηκαν σχετική απόφαση. Σημειώνεται σε αυτό το στάδιο, ότι το ενοικιαστήριο έγγραφο όντως απαγορεύει την υπενοικίαση με το άρθρο 3 του εγγράφου. Παρατηρείται, όμως, ότι εδώ δεν υπάρχει στην ουσία υπενοικίαση του υποστατικού, αλλά ανάθεση διαχείρισης των εργασιών, οπότε τίθεται και σε αμφιβολία κατά πόσο η εταιρεία και η Μαρία Μιχαήλ που ανέλαβε μετέπειτα είναι όντως κάτοχοι εντός της εννοίας της Δ.43Α1(2) («in actual possession»). Τίθεται όμως εν αμφιβολία και κατά πόσο οι ίδιοι οι αιτητές έχουν locus standi στην προώθηση της παρούσας αίτησης, με δηλωμένη πλέον τη θέση τους ότι δεν είναι κάτοχοι και ότι η εκτέλεση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής, θα επηρεάσει ουσιαστικά την εταιρεία και την Μ. Μιχαήλ προς τους οποίους και δεν δόθηκε η αναγκαία ειδοποίηση ως προς την επιδιωκόμενη έξωση. Αιτούνται με άλλα λόγια άδεια για καταχώρηση αιτήσεως για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, εκ μέρους τρίτων.
Ανεξαρτήτως των ανωτέρω, δεν παρατηρείται καμία απολύτως υπέρβαση εξουσίας ή οποιοδήποτε πρόβλημα στην όλη διαδικασία έκδοσης του εντάλματος ανάκτησης κατοχής, ώστε να τίθεται θέμα σήμερα για συζητήσιμη υπόθεση για να δοθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition. Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου την οποία οι ίδιοι οι αιτητές αποδέχθηκαν και την οποία ουδέποτε μεταγενέστερα αμφισβήτησαν, επιδιώκοντας έστω εκ των υστέρων την ακύρωση της για οποιοδήποτε νόμιμο λόγο, οι αιτητές ήταν και παραμένουν κάτοχοι στην έννοια της Δ.43Α. Η έκδοση, επομένως, του εντάλματος ανάκτησης κατοχής ήταν ακόλουθη της απόφασης αυτής και επιβεβλημένη και έγινε με τον ορθό δικονομικό τρόπο. Άλλο ένδικο δε μέσο προσφέρεται, όπως αποδεικνύει η ίδια η έκθεση και τα γεγονότα, εφόσον επιδιώχθηκε και έγινε κατορθωτή με μονομερή αίτηση η αναστολή του πρώτου εκδοθέντος εντάλματος ανάκτησης κατοχής που ήταν ορισμένο στις 2.3.2010. Από αμέλεια, παράλειψη ή λάθος των δικηγόρων των αιτητών, η διαδικασία εκείνη δεν τελεσφόρησε, αλλά, αντίθετα, λόγω μη εμφάνισης, η αίτηση απορρίφθηκε. Η παρούσα αίτηση κατέστη συνεπώς επείγουσα, (εξ ου και η καταχώρηση της χθες μόλις), από τις ενέργειες ή τις παραλείψεις των ιδίων των αιτητών και των δικηγόρων τους, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει μέτρο που είναι ήδη καταχωρημένο στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού για αναστολή της διαδικασίας που είναι, καθώς πληροφορήθηκε σήμερα το Δικαστήριο, ορισμένο στις 14.4.2010. Το ότι δεν δόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο η αναστολή που επιδιώχθηκε με τη νέα μονομερή αίτηση που καταχωρήθηκε στις 5.3.2010, δεν αποτελεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου θέμα προς συζήτηση, ούτε και είναι αυτό το ζητούμενο σήμερα, εφόσον η αίτηση δεν θίγει αυτή την πτυχή της υπόθεσης, την άρνηση δηλαδή του πρωτόδικου Δικαστηρίου να εκδώσει μονομερώς το επιδιωκόμενο διάταγμα αναστολής του εντάλματος ανάκτησης κατοχής. Διαφαίνεται από την όλη διαδικασία και ιδιαίτερα εκ του γεγονότος ότι η εκ συμφώνου απόφαση είχε εκδοθεί από τις 15.6.09, το δε ένταλμα ανάκτησης κατοχής από τις 30.11.2009, ότι η παρούσα αίτηση είναι εν πάση περιπτώσει και καθυστερημένη υπό το φως του αδιαμφισβήτητου δεδομένου ότι οι αιτητές αποδέχθηκαν την έξωση τους, όντας προ πολλού γνώστες, ως οι ίδιοι διατείνονται, της κατοχής του υποστατικού από τρίτα πρόσωπα.
Τα προνομιακά εντάλματα δεν εκδίδονται χωρίς να υπάρχει είτε συζητήσιμο θέμα, είτε υπέρβαση δικαιοδοσίας, είτε οποιοσδήποτε άλλος λόγος που η νομολογία έχει διαχρονικά καθορίσει.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ