Sigma Radio T.V. Ltd ν. Aρχής Pαδιοτηλεόρασης Kύπρου (2009) 1 ΑΑΔ 1601

Πολιτική Δικονομία ― Συνοπτική απόφαση ― Εκδίδεται μόνο στις περιπτώσεις όπου έκδηλα καταδεικνύεται ότι ο εναγόμενος δεν έχει καμιά υπεράσπιση στην εναντίον του αγωγή ― Έκδοση συνοπτικής απόφασης σε σχέση με την είσπραξη χρηματικών ποσών που επιβλήθηκαν ως αποτέλεσμα διοικητικής απόφασης.

Διοικητικό Δίκαιο ― Εκτελεστή διοικητική πράξη ― Επιβολή διοικητικού προστίμου σε ραδιοτηλεοπτικό σταθμό από την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη η νομιμότητα της οποίας μπορεί να αμφισβητηθεί μόνο με διοικητική προσφυγή με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος.

Συνταγματικό Δίκαιο ― Συνταγματικότητα νόμου ― Ως ζήτημα νομικό, εξετάζεται από το Δικαστήριο ενώπιον του οποίου εγείρεται.

Διοικητικό Δίκαιο ― Εξέταση νομιμότητας διοικητικής απόφασης ― Εμπίπτει στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.

Η εφεσίβλητη καταχώρησε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εναντίον των εφεσειόντων με την οποία αξίωνε διοικητικό πρόστιμο Λ.K.15.300 που η πρώτη επέβαλε στους δεύτερους.

Το Δικαστήριο δέχθηκε την αίτηση της εφεσίβλητης για συνοπτική απόφαση εναντίον των εφεσειόντων για το προαναφερθέν ποσό, πλέον νόμιμο τόκο και έξοδα.

Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση και υποστήριξαν ότι:

1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της αίτησης για έκδοση συνοπτικής απόφασης αφού δεν είχαν ικανοποιηθεί οι προϋποθέσεις της Δ.18, θ.1 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών.

2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα εξέδωσε απόφαση για το αξιούμενο ποσό χωρίς να εξετάσει αν οι εφεσείοντες διαθέτουν καλή υπεράσπιση στην αγωγή επί της ουσίας και/ή εσφαλμένα έκρινε ότι οι εφεσείοντες δεν διαθέτουν καλή υπεράσπιση στην αγωγή επί της ουσίας και δεν αποκάλυψαν γεγονότα που μπορούν να θεωρηθούν ικανά να τους επιτρέψουν να υπερασπιστούν.

3. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα απέρριψε το αίτημα των εφεσειόντων για παραπομπή στο Ανώτατο Δικαστήριο θέματος συνταγματικότητας του Άρθρου 3 (3)(α) του Νόμου 7(I)/98 και των Καν. 48(1) και 47 των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (K.Δ.Π. 10/2000).

4. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα δεν εξέτασε και/ή απέρριψε τον ισχυρισμό των εφεσειόντων ότι το Άρθρο 3 (3)(α) του Νόμου 7(I)/98 και οι Καν. 48 και 47 των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000, είναι αντισυνταγματικοί.

5. Το Άρθρο 3 (3)(α) του Νόμου 7(I)/98 και οι Καν. 48(1) και 47, στα οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο στήριξε την απόφασή του, είναι αντισυνταγματικά.

6. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα αποδέχθηκε ως μαρτυρία που από μόνη της ήταν δυνατό να οδηγήσει στην έκδοση δικαστικής απόφασης, την απλή παρουσίαση των πρακτικών των διοικητικών αποφάσεων με τις οποίες οι εφεσείοντες καταδικάσθηκαν στην καταβολή του επίδικου διοικητικού προστίμου.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Ο λογιστής της εφεσίβλητης ήταν υπό τις περιστάσεις πρόσωπο που είχε θετική γνώση των γεγονότων για τα οποία προέβη στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση για συνοπτική απόφαση και ως εκ τούτου πληρούται η σχετική προϋπόθεση που θέτει η Δ.18, θ.1.

2. Οι λόγοι τους οποίους επικαλέσθηκαν οι εφεσείοντες περί ύπαρξης καλής υπεράσπισης άπτονται του θέματος της νομιμότητας της απόφασης για επιβολή διοικητικού προστίμου και εμπίπτουν στη σφαίρα του διοικητικού δικαίου. Το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθά αποφάσισε ότι οι λόγοι ένστασης δεν αποκαλύπτουν γεγονότα τα οποία να θεωρούνται ικανοποιητικά για να δοθεί στους εφεσείοντες δικαίωμα προβολής της υπεράσπισής τους.

3. Σε σχέση με τους λόγους 3, 4 και 5 ανωτέρω, υιοθετείται το σκεπτικό της απόφασης στη Sigma Radio TV Ltd κ.ά. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 134, όπου εξετάστηκαν παρόμοιοι λόγοι, και επαναλαμβάνεται ότι οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης δεν έχουν παραβιαστεί καθότι η απόφαση της εφεσίβλητης υπόκειται στον αναθεωρητικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου μέσω του οποίου διασφαλίζεται επαρκώς η τήρηση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης σύμφωνα με το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η συνταγματικότητα νόμου, ως ζήτημα νομικό, εξετάζεται από το Δικαστήριο ενώπιον του οποίου εγείρεται. Στην προκείμενη περίπτωση, οι εφεσείοντες δεν ήγειραν τέτοιο θέμα και συνεπώς, ορθά το Δικαστήριο δεν εξέτασε τα θέματα συνταγματικότητας των άρθρων του νόμου και των κανονισμών που αυτοί εξειδικεύουν στους λόγους έφεσής τους. Εξάλλου αναφορικά με όλα τα θέματα που θίγουν οι εφεσείοντες, υπάρχει πλούσια νομολογία και πρέπει να θεωρούνται πλέον ως λελυμένα. Συνεπώς αχρείαστα και φορτικά επαναφέρονται προς συζήτηση.

4. Η διοικητική πράξη επιβολής προστίμου από την οποία απορρέει η απαίτηση φέρει το τεκμήριο της νομιμότητας μέχρι την ακύρωσή της από το Ανώτατο Δικαστήριο.

Η έφεση απορρίφθηκε με €2.000 έξοδα εις βάρος των εφεσειόντων.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Δημητρίου v. Τράπεζας Κύπρου Λτδ (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 782,

Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2005) 1 Α.Α.Δ. 408,

Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 1) (2006) 1 Α.Α.Δ. 155,

Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 2) (2006) 1 Α.Α.Δ. 572,

Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2007) 1 Α.Α.Δ. 909,

Sigma Radio TV Ltd κ.ά. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 134.

Έφεση.

Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Θωμά, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 1205/07), ημερομ. 9.7.2007.

Σ. Αγγελίδης, για τους Εφεσείοντες.

Θ. Ραφτοπούλου για Α. Ευαγγέλου, για την Εφεσίβλητη.

Cur. adv. vult.

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η εφεσίβλητη, Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, επέβαλε στους εφεσείοντες Sigma Radio TV Public Ltd διοικητικό πρόστιμο Λ.Κ.15.300, την είσπραξη του οποίου, επιδίωξε με αγωγή που καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Η εφεσίβλητη υπέβαλε αίτηση για συνοπτική απόφαση και οι εφεσείοντες καταχώρησαν ένσταση. Κατόπιν δίκης, το πρωτόδικο δικαστήριο εξέδωσε απόφαση υπέρ της εφεσίβλητης για το ποσό της απαίτησης, πλέον νόμιμο τόκο και έξοδα.

Με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Προβάλλονται έξι λόγοι έφεσης η εξέταση των οποίων θα γίνει με την ίδια σειρά που αντιστοίχως αναπτύσσονται στο περίγραμμα αγόρευσης του δικηγόρου των εφεσειόντων.

Λόγος έφεσης αρ. 4

Το πρωτόδικο δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της αίτησης της εφεσίβλητης - ενάγουσας για έκδοση συνοπτικής απόφασης αφού δεν είχαν ικανοποιηθεί οι προϋποθέσεις της Δ.18, θ.1 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών.

Στη Δημητρίου v. Τράπεζας Κύπρου Λτδ (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 782 γίνεται αναφορά στις δικονομικές προϋποθέσεις που θέτει η Δ.18, θ. 1 και πρέπει να πληρούνται ώστε το δικαστήριο να έχει δικαιοδοσία για να εκδώσει συνοπτική απόφαση. Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι σε περίπτωση που ο ενάγων/αιτητής είναι εταιρεία, κάποιο φυσικό πρόσωπο που έχει γνώση των γεγονότων που αφορούν την υπόθεση, ορκίζεται εκ μέρους του νομικού προσώπου και ότι, σε κάθε περίπτωση το ζήτημα της γνώσης των γεγονότων κλπ. από τον ομνύοντα, κρίνεται με βάση τα περιστατικά της υπόθεσης σε συνάρτηση προς το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης ενώ σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η φύση της αξίωσης.

Στην προκείμενη περίπτωση, οι εφεσείοντες υποβάλλουν ότι ο κ. Μάριος Λιώνας του οποίου η ένορκη δήλωση συνόδευσε την αίτηση για συνοπτική απόφαση, δεν μπορούσε να ορκιστεί θετικά για τους λόγους που ο δικηγόρος των εφεσειόντων εκθέτει στο περίγραμμα της αγόρευσής του. Προκύπτει από τα γεγονότα ότι ο κ. Λιώνας είναι ο λογιστής της εφεσίβλητης και όπως ορθά σημειώνεται στην εκκαλούμενη απόφαση λόγω της ιδιότητάς του και της εμπλοκής του στα γεγονότα της υπόθεσης, προκύπτει ότι γνώριζε τα ουσιώδη γεγονότα και ότι μπορούσε να ορκιστεί θετικά σχετικά με αυτά. Με βάση τη μαρτυρία, ο κ. Λιώνας είχε στην κατοχή του τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία και έγγραφα που αφορούσαν το χρέος η δε μαρτυρία του, παρέμεινε αναντίλεκτη αφού δεν αντεξετάστηκε. Συνεκτιμώντας το υλικό που έχουμε ενώπιόν μας και σε συμφωνία με το πρωτόδικο δικαστήριο, διαπιστώνουμε ότι ο κ. Λιώνας ήταν υπό τις περιστάσεις πρόσωπο που είχε θετική γνώση των γεγονότων για τα οποία ορκίστηκε και συνεπώς θεωρούμε ότι οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί των εφεσειόντων είναι αβάσιμοι.

Καθόσον αφορά την αιτιολογία του υπό εξέταση λόγου έφεσης υπό στοιχεία (α), (β), (γ), (δ), (ε), (στ) και (η) και τη σχετική επιχειρηματολογία των εφεσειόντων, θεωρούμε ότι πρόκειται για λόγους που άπτονται του θέματος της νομιμότητας της απόφασης της εφεσίβλητης για την επιβολή του διοικητικού προστίμου και συνεπώς άσχετοι προς ό,τι αφορά στη διαδικασία της Δ.18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών.

Λόγος έφεσης αρ. 5

Το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα αποφάσισε επί της ουσίας της αξίωσης της εφεσίβλητης και εξέδωσε απόφαση για το αξιούμενο ποσό χωρίς να εξετάσει, ως η Δ.18 προβλέπει, αν οι εφεσείοντες διαθέτουν καλή υπεράσπιση στην αγωγή επί της ουσίας ή αν αποκάλυψαν γεγονότα που μπορούν να θεωρηθούν ικανά να τους επιτρέψουν να υπερασπιστούν και/ή εσφαλμένα έκρινε ότι οι εφεσείοντες δεν διαθέτουν καλή υπεράσπιση στην αγωγή επί της ουσίας και δεν αποκάλυψαν γεγονότα που μπορούν να θεωρηθούν ικανά να τους επιτρέψουν να υπερασπιστούν.

Το πρωτόδικο δικαστήριο εξέτασε τους λόγους ένστασης ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνεται και η εισήγηση περί ύπαρξης καλής υπεράσπισης. Οι λόγοι οι οποίο συνθέτουν το σύνολο της επιχειρηματολογίας προς υποστήριξη της εισήγησης, άπτονται του θέματος της νομιμότητας της απόφασης για επιβολή του διοικητικού προστίμου, αντικειμένου της αίτησης, και αφορούν ζητήματα τα οποία ξεκάθαρα εμπίπτουν στη σφαίρα του διοικητικού δικαίου. Η εξέταση τέτοιων θεμάτων βρίσκεται εκτός της αρμοδιότητας του πρωτόδικου δικαστηρίου και η διοικητική απόφαση παραμένει ισχυρή παράγουσα έννομες συνέπειες μέχρι την ακύρωσή της από το Ανώτατο Δικαστήριο. Βλ. Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2005) 1 Α.Α.Δ. 408, Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 1) (2006) 1 Α.Α.Δ. 155, Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 2) (2006) 1 Α.Α.Δ. 572, Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2007) 1 Α.Α.Δ. 909. Εξάλλου, ο Κανονισμός 47 των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 10/2000) προβλέπει,

«Τα τέλη ή διοικητικά πρόστιμα ή οποιεσδήποτε άλλες οφειλές καταβάλλονται στην αρχή ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ένσταση ή προσφυγή.»

Το δικαίωμα της εφεσίβλητης να εγείρει αγωγή για την είσπραξη του επιβληθέντος προστίμου ερείδεται στον περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμο, Ν.7(I)/1998, Αρθρα 3(3)(α)(β) και 41Β(3).

Το πρωτόδικο δικαστήριο ορθά αποφάσισε ότι οι λόγοι ένστασης δεν αποκαλύπτουν γεγονότα τα οποία να θεωρούνται ικανοποιητικά για να δοθεί στους εφεσείοντες δικαίωμα προβολής της υπεράσπισής τους. Σημειώνουμε ότι οι εφεσείοντες ουδέποτε αρνήθηκαν την ύπαρξη της διοικητικής απόφασης ούτε ισχυρίστηκαν ότι έχουν εξοφλήσει το πρόστιμο.

Λόγοι έφεσης αρ. 1, 2 και 3.

(1) Εσφαλμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα των Εφεσειόντων για παραπομπή στο Ανώτατο Δικαστήριο ενός πρωτοεγειρόμενου θέματος συνταγματικότητας του Αρθρου 3(3)(α) του Νόμου 7(I)/98 και των Καν. 48(1) και 47 των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000, που σχετίζετο με την ύπαρξη αμφισβήτησης με Προσφυγή (129/07) κατά το Άρθρο 146 του Συντάγματος της διοικητικής πράξης του χρηματικού προστίμου.

(2) Εσφαλμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν εξέτασε και/ή απέρριψε τον ισχυρισμό των Εφεσειόντων ότι το Αρθρο 3(3)(α) του Νόμου 7(I)/98 και οι Καν. 48 και 47 των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000, είναι αντισυνταγματικοί αφού τελεσίδικος κριτής της νομιμότητας μιας διοικητικής πράξης ως εν προκειμένω το χρηματικό πρόστιμο είναι το Ανώτατο Δικαστήριο κατά το Άρθρο 146 του Συντάγματος.

(3) Το Αρθρο 3(3)(α) του Νόμου 7(I)/98 και οι Καν. 48(1) και 47, στα οποία στηρίχθηκε η απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, είναι αντισυνταγματικά γιατί με αυτά κατά σαφή διάκριση των εξουσιών ο Νομοθέτης, αντίθετα στο Σύνταγμα και στο Νόμο 14/60, η Νομοθετική Εξουσία επεμβαίνει και αποφασίζει επί της αστικής διαφοράς μεταξύ του σταθμού και της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης και/ή την έκβαση της υπόθεσης και/ή αφαιρεί εξουσίες από την Δικαστική εξουσία και τις αναθέτει στην Διοίκηση.

Οι πιο πάνω λόγοι έφεσης αναπτύχθηκαν σωρευτικά στο περίγραμμα αγόρευσης του δικηγόρου των εφεσειόντων. Η εξέτασή τους θα γίνει κατά τον ίδιο τρόπο.

Στη Sigma Radio TV Ltd κ.ά. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 134, εξετάστηκαν παρόμοιοι λόγοι με αυτούς οι οποίοι εγείρονται εδώ ξανά από τους εφεσείοντες. Υιοθετούμε το σκεπτικό της προαναφερόμενης απόφασης και επαναλαμβάνουμε ότι οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης δεν έχουν παραβιαστεί καθότι η απόφαση της εφεσίβλητης υπόκειται στον αναθεωρητικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου μέσω του οποίου διασφαλίζεται επαρκώς η τήρηση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης σύμφωνα με το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και το Αρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η συνταγματικότητα ενός νόμου, ως ζήτημα νομικό, εξετάζεται από το δικαστήριο ενώπιον του οποίου εγείρεται. Στην προκείμενη περίπτωση, αυτό έπρεπε να είχε δικογραφηθεί δεόντως και να υποστηριχθεί από τις αναγκαίες λεπτομέρειες. Οι εφεσείοντες δεν ήγειραν, σύμφωνα με τα ανωτέρω, θέμα αντισυνταγματικότητας των άρθρων του νόμου και των κανονισμών που αυτοί εξειδικεύουν στους πιο πάνω λόγους έφεσης και συνεπώς, ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο δεν εξέτασε αυτά τα θέματα. Εξάλλου αναφορικά με όλα τα θέματα που θίγουν οι εφεσείοντες, υπάρχει πλούσια νομολογία και πρέπει να θεωρούνται πλέον ως λελυμένα. Συνεπώς αχρείαστα και φορτικά επαναφέρονται προς συζήτηση.

Λόγος έφεσης αρ. 6

Το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα αποδέχθηκε ως επιτρεπτή μαρτυρία ή ως μαρτυρία που από μόνη της ήταν δυνατό να επιτρέψει και ή οδηγούσε στην έκδοση της Δικαστικής απόφασης, την απλή παρουσίαση των πρακτικών δύο διοικητικών αποφάσεων της Εφεσίβλητης ημερ. Τεκμ. 1 και 2 τα οποία μάλιστα φέρουν την υπογραφή μόνον του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου, στα οποία αναφέρετο ότι αποφάσισαν και καταδίκασαν τους Εφεσείοντες σε διοικητικό πρόστιμο, Λ.Κ.15.300.

Εσφαλμένα έγιναν αποδεκτά τα εν λόγω πρακτικά (τεκμ. 1 και 2) ως μαρτυρία προς τον σκοπό απόδειξης χρηματικής δήθεν οφειλής και εσφαλμένα ή αντισυνταγματικά ή αντίθετα στις αρχές της δίκαιης δίκης δεν εξέτασε ως όφειλε ή και δεν κάλεσε την Εφεσίβλητη να αποδείξει τα γεγονότα που αναφέρονται στα τεκμήρια 1 και 2 και/ή τη νόμιμη λήψη των εν λόγω αποφάσεων τους ή να αποδείξει ότι αυτά τα τεκμήρια αποτελούσαν απόδειξη νόμιμης οφειλής από πλευράς των Εφεσειόντων ως παραβίαση παρ' αυτών του Νόμου και Κανονισμών της Αρχής ή/και δεν έδωσε το δικαίωμα στους Εφεσείοντες να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει νόμιμη αιτία αγωγής.

Όπως έχει ειπωθεί, οι εφεσείοντες δεν προσκόμισαν οποιαδήποτε στοιχεία προς απόδειξη καλόπιστης υπεράσπισης. Η διοικητική πράξη επιβολής του προστίμου από την οποία απορρέει η απαίτηση φέρει το τεκμήριο της νομιμότητας μέχρι την ακύρωσή της από το Ανώτατο Δικαστήριο. Οι ισχυρισμοί περί αντισυνταγματικότητας του νόμου, δίκαιης δίκης, νομιμότητας της απόφασης επιβολής του προστίμου κλπ. συνιστούν επαναλήψεις και δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τις επί του προκειμένου παρατηρήσεις μας και ό,τι άλλο έχει ειπωθεί.

Η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα σε βάρος των εφεσειόντων.

Η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα εις βάρος των εφεσειόντων.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία