|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 1430
13 Νοεμβρίου, 2009
[AΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
1. ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ,
2. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ,
Aιτητές - Eναγόμενοι 2 και 3,
v.
LIBERTY LIFE INSURANCE PUBLIC CO. LTD,
Kαθ' ης η αίτηση - Eνάγουσα.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 55/2009)
Δικονομικές προθεσμίες ― Παράταση δικονομικών προθεσμιών ― Αίτηση ενώπιον του Εφετείου για παράταση χρόνου για καταχώρηση περαιτέρω υπεράσπισης ― Εξουσία Εφετείου ― Δ.35, θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ― Εφαρμοστέες αρχές.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας απέρριψε την αίτηση των εναγομένων 2 και 3 για καταχώρηση περαιτέρω υπεράσπισης. Μετά πάροδο τεσσάρων και πλέον μηνών οι εναγόμενοι 2 και 3 καταχώρησαν αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παράταση χρόνου για καταχώρηση έφεσης κατά της πιο πάνω απορριπτικής απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Η αίτηση αυτή απερρίφθη κατόπιν ακρόασης. Οι πιο πάνω εναγόμενοι καταχώρησαν αίτηση στο Εφετείο, βασιζόμενη στη Δ.35, θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, για εξασφάλιση της επιδιωκόμενης παράτασης, δικαιολογώντας την καθυστέρησή τους να καταχωρήσουν εγκαίρως αίτηση στην ύπαρξη πολλών προβλημάτων τόσο οικονομικών όσο και οικογενειακών. Επικαλέσθηκαν δε προς τούτο το Άρθρο 30 του Συντάγματος και το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης και εισηγήθηκαν ότι το συμφέρον της δικαιοσύνης δικαιολογεί την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος αφού άλλως θα προκαλείτο σε αυτούς ανεπανόρθωτη αδικία λόγω στέρησης του δικαιώματος να προβάλουν την υπεράσπισή τους.
Η ενάγουσα καταχώρησε ένσταση. Υποστήριξε ότι αιτήσεις αυτού του είδους εγκρίνονται με φειδώ και σε εξαιρετικές μόνο περιστάσεις.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με πειστικότητα η όντως μεγάλη καθυστέρηση που επέδειξαν οι εναγόμενοι στην καταχώρηση της αίτησης για παράταση χρόνου στο Επαρχιακό Δικαστήριο (από 9.1.2009 μέχρι 15.4.2009) και ακολούθως και στο Εφετείο. Οι λόγοι που επικαλέσθηκαν δεν τους βοηθούν, άφησαν δε οι ίδιοι να παρέλθουν ανεκμετάλλευτες οι εύλογες δυνατότητες που τους παρείχοντο για άσκηση έφεσης και δεν μπορούν να δικαιολογήσουν παράταση.
2. Πέραν τούτου, η όποια χαλάρωση ενδεχομένως εδίδετο, θα επέφερε αρνητικές επιπτώσεις στην ανάγκη της έγκαιρης εκδίκασης της υπόθεσης, η ακρόαση της οποίας έχει ήδη αρχίσει, πλήττοντας και τα δικαιώματα της ενάγουσας και της δικαιοσύνης γενικότερα ως προς την ταχεία απονομή της δικαιοσύνης και την τελεσιδικία.
3. Οι αιτητές δεν έχουν πείσει είτε ως προς τη σχετικότητα της σκοπούμενης περαιτέρω υπεράσπισης είτε ως προς την πιθανότητα επιτυχίας της έφεσής τους. Και εν πάση περιπτώσει αυτοί, εάν ήθελε εκδοθεί απόφαση εναντίον τους στα πλαίσια των υφιστάμενων δικογράφων, θα έχουν το δικαίωμα να εφεσιβάλουν την απόφαση και μαζί με αυτή και την εν λόγω ενδιάμεση απόφαση για απόρριψη της αίτησής τους για άδεια καταχώρησης περαιτέρω υπεράσπισης εφόσον αυτή ήθελε επηρεάσει τα δικαιώματά τους να παρουσιάσουν την υπόθεσή τους.
Η αίτηση απορρίφθηκε με €1.500 έξοδα υπέρ της ενάγουσας.
Aίτηση.
Ν. Αγγελίδης για Χρ. Κληρίδη, για τους Αιτητές-Εναγόμενους 2 και 3.
Γ. Χατζηπροδρόμου για Γ. Γεωργίου, για την Καθ' ης η αίτηση-Ενάγουσα.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Στα πλαίσια της εκδίκασης της αγωγής 8247/2003, και ενώ η ακρόαση είχε αρχίσει, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε την 9.1.2009 απόφαση με την οποία απέρριψε αίτημα των ενώπιον μας Αιτητών, Εναγομένων 2 και 3, για καταχώριση περαιτέρω υπεράσπισης. Την 14.5.2009, ενώ δηλαδή είχαν παρέλθει πάνω από τέσσερις μήνες, οι Αιτητές κατεχώρισαν αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παράταση χρόνου για καταχώριση έφεσης κατά της εν λόγω απόφασης. Η αίτηση απερρίφθη κατόπιν ακρόασης της την 7.7.2009. Την 22.7.2009 οι Αιτητές με την ενώπιόν μας αίτηση απετάθησαν στο Εφετείο για εξασφάλιση της επιδιωκόμενης παράτασης. Απέδωσαν την καθυστέρηση τους να καταχωρίσουν εγκαίρως αίτηση σε οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν ως εκ της ύπαρξης πολλών αγωγών εναντίον τους τα οποία, μαζί με προβλήματα υγείας στην οικογένεια, επηρέασαν τη δυνατότητα τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τους δικηγόρους τους και να έχουν τη δέουσα επικοινωνία μαζί τους ώστε να τους έδιδαν ανάλογες οδηγίες. Εισηγούνται λοιπόν ότι η καθυστέρηση στην καταχώριση της αίτησης τους οφείλεται σε λόγους πέραν των δυνάμεων τους και ότι η έγκριση της δικαιολογείται με αναφορά στο Άρθρο 30 του Συντάγματος και στο Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης.
Η Ενάγουσα ασφαλιστική εταιρεία, η απαίτηση της οποίας βασίζεται σε συμφωνία χρηματοδότησης του Εναγομένου 1 ως ασφαλιστικού αντιπροσώπου της με εγγυητές, μεταξύ άλλων, τους Αιτητές, έφερε ένσταση στην αίτηση. Παραπέμποντας στη μεγάλη καθυστέρηση στην καταχώριση της, εισηγούνται ότι αυτή δεν έχει δεόντως αιτιολογηθεί και μάλιστα οι λόγοι που προβάλλονται σε στήριξη της αίτησης είναι επιπόλαιοι και άσχετοι. Και περαιτέρω, ότι η έγκριση της αίτησης θα καθυστερήσει ακόμα περισσότερο την ήδη από 18.2.2009 αρξαμένη ακρόαση η οποία έχει έκτοτε ατονήσει. Μιλούν λοιπόν για καταχρηστική και ακόμα και κακόπιστη αίτηση που αποσκοπεί σε καθυστέρηση εκδίκασης της αγωγής, όπως και για έλλειψη πιθανοτήτων επιτυχίας της επιδιωκόμενης έφεσης.
Με οδηγίες του Εφετείου κατεχωρήθησαν γραπτές αγορεύσεις με ευρεία αναφορά στη νομολογία. Η αίτηση βασίζεται βεβαίως στη Δ.35, θ.2 και δεν αμφισβητείται ότι το δικαστήριο έχει εξουσία να παρατείνει το χρόνο για καταχώριση έφεσης έστω και αν η προς τούτο αίτηση καταχωρηθεί μετά την εκπνοή του προνοούμενου χρόνου για καταχώριση έφεσης. Συναφής είναι και η Δ.57, θ.2 στην οποία επίσης βασίζεται η αίτηση. Οι Αιτητές, παραπέμποντας στη γενική αρχή ότι το δικαστήριο, εφαρμόζοντας τους εν λόγω θεσμούς, ενεργεί με βάση το δίκαιο της περίπτωσης ώστε να αποφευχθεί αδικία στους διαδίκους, εισηγούνται ότι το συμφέρον της δικαιοσύνης δικαιολογεί την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος αφού άλλως θα επροκαλείτο ανεπανόρθωτη αδικία στους Αιτητές που θα στερηθούν του δικαιώματος να προβάλουν την υπεράσπισή τους, ενώ ουδεμία ανεπανόρθωτη αδικία θα προκληθεί στην Ενάγουσα αφού μάλιστα η ακρόαση δεν έχει προχωρήσει. Οι ειδικές περιστάσεις της υπόθεσης, λέγουν, που συναρτώνται προς τη δυσχερή κατάσταση η οποία επέφερε την έλλειψη επικοινωνίας τους με τους δικηγόρους τους, είναι αρκούντως υποστηρικτικές του αιτήματος τους. Εισηγούνται επίσης ότι και οι μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας της έφεσής τους, αν αυτή επιτραπεί, συνηγορούν υπέρ της αίτησής τους.
Η Ενάγουσα, παραπέμποντας στο ότι αιτήσεις αυτού του είδους εγκρίνονται μόνο με φειδώ και σε εξαιρετικές περιπτώσεις, εισηγείται ότι η προκειμένη δεν είναι τέτοια περίπτωση. Επαναλαμβάνοντας τις θέσεις της στην ένστασή της, σχολιάζει εν εκτάσει τα δεδομένα στα οποία και θα αναφερθούμε στη συνέχεια.
Η νομολογία επί του θέματος είναι πλούσια και καλά καθιερωμένη. Το θέμα αφορά στην εφαρμογή των αρχών της. Το δικαίωμα του διαδίκου να παρουσιάσει την υπόθεσή του, όπως κατοχυρώνεται στο Άρθρο 30 του Συντάγματος και στο Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, ασφαλώς δεν είναι απόλυτο, ακανόνιστο ή ανεξάντλητο. Εδώ η αγωγή (με γενικό οπισθογραφημένο κριτήριο) κατεχωρήθη το 2003 και η έκθεση απαίτησης το Σεπτέμβριο του 2004. Το Μάρτιο του 2005 η Ενάγουσα ζήτησε απόφαση λόγω μη καταχώρισης υπεράσπισης. Τελικά κατεχωρήθη υπεράσπιση το Μάιο του 2005. Το Σεπτέμβριο του 2007 όμως οι Αιτητές ζήτησαν διάταγμα τροποποίησης της υπεράσπισής τους. Το αίτημα απερρίφθη τον Ιανουάριο του 2008 και οι Αιτητές κατεχώρισαν το Μάιο του 2008 την αίτηση για άδεια καταχώρισης περαιτέρω υπεράσπισης η οποία απερρίφθη με την απόφαση της 9.1.2009. Η όλη αυτή εικόνα της πορείας της υπόθεσης ασφαλώς δεν ευνοεί τους Αιτητές. Στρεφόμενοι δε και στα επί μέρους, τα πράγματα δεν είναι πιο ευνοϊκά. Η ακρόαση της υπόθεσης άρχισε από τις 18.2.2009 αφού στις 9.1.2009 απερρίφθη το αίτημα για άδεια καταχώρισης περαιτέρω υπεράσπισης. Στην ακρόαση οι Αιτητές εκπροσωπούντο από το δικηγόρο τους, ο οποίος συνέχιζε να εμφανίζεται για αυτούς και στις επόμενες δικασίμους, αφού η υπόθεση ανεβλήθη για συνέχιση της ακρόασης στις 31.3.2009 και ακολούθως για οδηγίες σε άλλες ημερομηνίες. Μας είναι δύσκολο να εννοήσουμε πως, κατά το διάστημα των 14 ημερών που μπορούσε να κατεχωρείτο έφεση μετά τις 9.1.2009, αλλά και στη συνέχεια, οι Αιτητές μπορούν να λέγουν ότι δεν είχαν επικοινωνία με το δικηγόρο τους ώστε να έδιδαν οδηγίες για καταχώριση έφεσης κατά της απόφασης της 9.1.2009 αφού ο δικηγόρος τους εμφανίζετο για αυτούς όλο αυτό το διάστημα. Δεν μπορεί λοιπόν με πειστικότητα να δικαιολογηθεί η όντως μεγάλη καθυστέρηση στην καταχώριση της αίτησης για παράταση χρόνου στο Επαρχιακό Δικαστήριο (από 9.1.2009 μέχρι 15.4.2009) και ακολούθως βεβαίως και στο Εφετείο. Δεν υπάρχει υπόβαθρο που να δικαιολογεί, με αναφορά στη μεγάλη καθυστέρηση, τους ισχυρισμούς για σοβαρά προβλήματα οικονομικών και υγείας που δημιούργησαν, όπως αναφέρεται, «μια αμηχανία, έλλειψη θάρρους, ηθική συστολή σε σχέση με τους δικηγόρους μας η οποία συνέβαλε και επέφερε την έλλειψη επικοινωνίας μαζί τους». Φαίνονται όντως άσχετα και επιπόλαια τα όσα οι Αιτητές επικαλούνται για να δικαιολογήσουν εαυτούς. Οι Αιτητές δεν εκμεταλλεύθησαν τις εύλογες δυνατότητες που τους παρείχοντο για άσκηση έφεσης και δεν μπορούν να δικαιολογήσουν παράταση.
Πέραν τούτου, η όποια χαλάρωση και αν εδίδετο, θα επενεργούσε αρνητικά στην ανάγκη, επίσης συνταγματικά θεσπισμένη, της έγκαιρης εκδίκασης της υπόθεσης, η ακρόαση της οποίας έχει ήδη αρχίσει. Δεν πρέπει λοιπόν να παραγνωρίζονται και τα δικαιώματα της Ενάγουσας αλλά και της δικαιοσύνης γενικότερα ως προς την ταχεία απονομή της δικαιοσύνης και την τελεσιδικία. Δεν είμεθα βέβαιοι ότι η αίτηση δεν συνιστά κατάχρηση με την έννοια ότι τα αντικειμενικά δεδομένα της δεν της παρέχουν έρεισμα.
Να παρατηρήσουμε επίσης ότι οι Αιτητές δεν έχουν πείσει είτε ως προς τη σχετικότητα της σκοπούμενης περαιτέρω υπεράσπισης είτε ως προς την πιθανότητα επιτυχίας της έφεσής τους. Και εν πάση περιπτώσει, στο τέλος της ημέρας θα έχουν το δικαίωμα, αν ήθελε εκδοθεί απόφαση εναντίον τους στα πλαίσια των υφιστάμενων δικογράφων, να εφεσιβάλουν την απόφαση και μαζί με αυτή και την εν λόγω ενδιάμεση απόφαση για απόρριψη της αίτησής τους για άδεια καταχώρισης περαιτέρω υπεράσπισης εφ' όσον αυτή ήθελε επηρεάσει τα δικαιώματα τους να παρουσιάσουν την υπόθεσή τους.
Η αίτηση απορρίπτεται. Οι Αιτητές θα καταβάλουν €1.500 έξοδα στην Ενάγουσα.
H αίτηση απορρίπτεται με €1.500 έξοδα υπέρ της ενάγουσας.