|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 1036
12 Αυγούστου, 2009
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ
ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23 ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 32 ΚΑΙ 32Α ΤΟΥ ΚΕΦ. 155,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 02/04/2009 ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 137/2009,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
SKINNER HOLDINGS LTD, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI.
(Πολιτικές Αιτήσεις Αρ. 34/2009-38/2009, 45/2009-50/2009)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari για ακύρωση διαταγμάτων Επαρχιακού Δικαστηρίου με τα οποία διατάχθηκε η κατακράτηση τεκμηρίων που παραλήφθηκαν μέχρι τη συμπλήρωση της υπόθεσης εναντίον των αιτητών ― Άρνηση άδειας λόγω ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου και μη στοιχειοθέτησης εξαιρετικών περιστάσεων ώστε το Δικαστήριο να επέμβει σ' αυτό το ζήτημα με το ένδικο μέσο που χρησιμοποιήθηκε.
Έφεση ― Προθεσμία άσκησης έφεσης ― Δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας ― Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε διατάγματα στη βάση μονομερών αιτήσεων για κατακράτηση ηλεκτρονικών υπολογιστών και άλλου ηλεκτρονικού εξοπλισμού μέχρι τη συμπλήρωση ποινικής υπόθεσης εναντίον των αιτητών στην παρούσα διαδικασία. Το ζήτημα ήταν αν αυτά τα τεκμήρια είχαν εγκατεστημένα αντίτυπα λογισμικών προγραμμάτων χωρίς την εξουσιοδότηση του δημιουργού τους και αν μετατρέπονταν σε μηχανές τυχερού παιγνίου, κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας.
Οι αιτητές καταχώρησαν αίτηση για εξασφάλιση άδειας καταχώρησης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari που να ακυρώνει τα προαναφερθέντα διατάγματα.
Ο συνήγορος των αιτητών υποστήριξε ότι υπήρχαν εξαιρετικές περιστάσεις για παράκαμψη του κανόνα ότι δεν εκδίδεται ένταλμα Certiorari όπου προσφέρεται εναλλακτικό ένδικο μέσο. Σαν εξαιρετική περίσταση επικαλέσθηκε την απώλεια της προθεσμίας άσκησης έφεσης.
Αποφασίστηκε ότι:
Η απώλεια της προθεσμίας άσκησης έφεσης δεν σημαίνει, κατά νόμο, οριστική και άνευ ετέρου απώλεια της δυνατότητας άσκησης έφεσης. Το Άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ακριβώς προβλέπει τη δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας κατόπιν απόδειξης βάσιμου λόγου.
Οι αιτήσεις απορρίφθηκαν.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Hellenger Trading Ltd. (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965,
Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέα Ευριπίδη Διογένους Λτδ v. Φιλίππου (2008) 1 Α.Α.Δ. 720,
Concrete Mix Ltd v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ.360,
Παντελίδης v. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 84.
Αιτήσεις.
Ε. Πουργουρίδης, για τους Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Σε διάφορες ημερομηνίες και σε διάφορους χώρους διεξάχθηκε έρευνα δυνάμει δικαστικών ενταλμάτων και παραλήφθηκαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές και άλλος ηλεκτρονικός εξοπλισμός. Το ζήτημα ήταν αν αυτά τα τεκμήρια είχαν εγκατεστημένα αντίτυπα λογισμικών προγραμμάτων χωρίς την εξουσιοδότηση του δημιουργού τους και αν μετατρέπονταν σε μηχανές τυχερού παιγνίου, κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας.
Στην κάθε περίπτωση, πάλι σε διάφορες ημερομηνίες, ζητήθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο και εκδόθηκε διάταγμα για κατακράτηση των τεκμηρίων που παραλήφθηκαν, μέχρι τη συμπλήρωση της υπόθεσης. Με τις παρούσες αιτήσεις, που τέθηκαν όλες ενώπιόν μου προς συνεκδίκαση αφού τα δεδομένα τους και το νομικό σημείο που εγείρεται είναι όμοια, επιδιώκεται άδεια για Certiorari. Με την κεντρική εισήγηση πως κακώς το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε τα διατάγματα, στη βάση μονομερούς αίτησης, χωρίς δηλαδή να τους είχε δοθεί, σε οποιοδήποτε στάδιο, η δυνατότητα να ακουστούν, αφού το θέμα σαφώς επηρέαζε τα δικαιώματά τους.
Ορθά ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους αιτητές στάθηκε ιδιαιτέρως στο ζήτημα του παραδεκτού των αιτήσεων. Είναι σαφές πως, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται Certiorari, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν αναλαμβάνει δικαιοδοσία αν παρέχεται η δυνατότητα εναλλακτικής θεραπείας. Εκτός όπου διαπιστώνονται εξαιρετικές περιστάσεις. (Βλέπε Hellenger Trading Ltd. (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέα Ευριπίδη Διογένους Λτδ. v. Ιάκωβου Φιλίππου (2008) 1 Α.Α.Δ. 720).
Και, εν προκειμένω, διατάγματα όπως τα συζητούμενα, που εκδίδονται δυνάμει του Αρθρου 32 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 όπως τροποποιήθηκε, κατά το Αρθρο 32Α, υπόκεινται σε έφεση. Παρεμβάλλω δε πως και πριν την εισαγωγή του Αρθρου 32Α, στην Concrete Mix Ltd v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 360, παρατηρήθηκε πως τέτοιας φύσης διάταγμα θα μπορούσε να εφεσιβληθεί. Ενώ στη μεταγενέστερη Θεοφάνης Παντελίδης v. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 84, με ισχύουσα πλέον τη ρητή πρόβλεψη έφεσης, ακριβώς εκδικάστηκε τέτοια έφεση.
Ο κ. Πουργουρίδης εισηγήθηκε πως εδώ έχουμε εξαιρετικές περιστάσεις. Κατά το Αρθρο 32Α(2) η έφεση ασκείται "εντός 10 ημερών από την ημερομηνία κατά την οποία εκδόθηκε η απόφαση". Ημερομηνία εκ προοιμίου άγνωστη στους αιτητές αφού τα διατάγματα εκδόθηκαν στη βάση μονομερών αιτήσεων. Με αποτέλεσμα την απώλεια της προθεσμίας όταν πλέον έλαβαν γνώση. Δεν μπορώ να συμφωνήσω. Η απώλεια της προθεσμίας δεν σημαίνει, κατά νόμο, οριστική και άνευ ετέρου απώλεια της δυνατότητας άσκησης έφεσης. Το Αρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ακριβώς προβλέπει τη δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας κατόπιν απόδειξης βάσιμου λόγου.
Καταλήγω πως, στη βάση της νομολογίας μας, δεν δικαιολογείται η ανάληψη δικαιοδοσίας προς Certiorari. Οι αιτήσεις απορρίπτονται.
Οι αιτήσεις απορρίπτονται.