|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 892
14 Ιουλίου, 2009
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΜΑΡΙΑ ΑΒΡΑΑΜ,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
v.
INVESTYLIA LTD,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 228/2006)
Πολιτική Δικονομία ― Δικόγραφα ― Πρέπει να περιέχουν όλες τις αναγκαίες λεπτομέρειες, ώστε η αντίδικη πλευρά να μη βρεθεί προ εκπλήξεων ― Σε περίπτωση παραβίασης του κανόνα αυτού, ο αντίδικος έχει δικαίωμα να ζητήσει και να επιτύχει την έκδοση διατάγματος για περαιτέρω και καλύτερες λεπτομέρειες από την άλλη πλευρά.
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Αξιολόγηση μαρτυρίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο σε υπόθεση για επιστροφή του χρηματικού ποσού το οποίο η ενάγουσα κατέβαλε στους εναγόμενους στη βάση, κατ' ισχυρισμόν, προφορικής συμφωνίας για αγορά μετοχών ― Ήταν ορθή και δεν παρεχόταν οποιοδήποτε έρεισμα για επέμβαση του Εφετείου.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού απέρριψε την αγωγή της εφεσείουσας (ενάγουσας) εναντίον των εφεσιβλήτων (εναγομένων) για επιστροφή του ποσού των £7.500,00 το οποίο η πρώτη κατέβαλε στους δεύτερους ως αξία πωληθέντων και παραδοθέντων μετοχών. Η δικογραφημένη θέση της εφεσείουσας ήταν ότι συνήψε προφορική συμφωνία με τους εφεσίβλητους στη βάση της οποίας αγόρασε 10000 μετοχές τους καταβάλλοντας το ποσό των £7.500,00 και ότι η εισαγωγή των τίτλων τους στο Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου, (το «Χ.Α.Κ.»), σε σύντομο χρονικό διάστημα και, εν πάση περιπτώσει, μέχρι 31.12.2000, αποτελούσε ουσιώδη όρο της συμφωνίας, κάτι όμως που δεν έγινε κατορθωτό. Η θέση των εφεσιβλήτων ήταν ότι δεν συνήψαν την πιο πάνω συμφωνία και ότι η εφεσείουσα αγόρασε τις επίδικες μετοχές στη βάση πρόσκλησης για εγγραφή, ημερομηνίας 27.3.2000. Αποδέχονταν ότι η αίτησή τους για εισαγωγή των τίτλων τους στο Χ.Α.Κ. απορρίφθηκε το Φεβρουάριο του 2002, ισχυρίζονταν, όμως, ότι η εφεσείουσα δεν ενομιμοποιείτο να τερματίσει τη συμφωνία αγοράς των μετοχών.
Η εφεσείουσα περιόρισε ρητά το αγώγιμο δικαίωμά της σε παράβαση σύμβασης και όχι στον περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου (Τροποποιητικό) (Αρ. 4) Νόμο του 2000, (Ν. 42(Ι)/2000). Μετά από αυτό, το Δικαστήριο διαπίστωσε παραλείψεις στις δικογραφημένες λεπτομέρειες της κατ' ισχυρισμόν συμφωνίας με αποτέλεσμα να απορρίψει την αγωγή. Το Δικαστήριο, εξετάζοντας την υπόθεση και επί της ουσίας της, αποφάνθηκε ότι η εφεσείουσα δεν απέδειξε τη ζημιά της αφού δεν προσκόμισε καμμιά μαρτυρία για την αξία των επίδικων μετοχών κατά το χρόνο της, κατ' ισχυρισμόν, αθέτησης της συμφωνίας εκ μέρους των εφεσιβλήτων.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση αμφισβητώντας την ορθότητά της, σε σχέση, τόσο με τους δικονομικούς λόγους που οδήγησαν στην απόρριψη της αγωγής όσο και με τους λόγους ουσίας. Υποστήριξε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή, χωρίς να παραθέσει και να αξιολογήσει τη μαρτυρία, σε συσχετισμό με τη δικογραφημένη θέση της και επίσης ότι παρέλειψε να προβεί σε διατύπωση ευρημάτων ως προς τα επίδικα θέματα, δηλαδή, εάν συνήφθη η κατ' ισχυρισμόν συμφωνία με ανάληψη από τους εφεσίβλητους δέσμευσης για εισαγωγή των μετοχών τους στο X.A.K. μέχρι 31.12.2000.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στην έκθεση απαίτησης προσδιορίζονται με επάρκεια όλα όσα αφορούν την αξίωση της εφεσείουσας, γι' αυτό άλλωστε και οι εφεσίβλητοι δεν ζήτησαν λεπτομέρειες. Επομένως η αγωγή κακώς απερρίφθη για δικονομικούς λόγους.
2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη σε αξιολόγηση της μαρτυρίας και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μαρτυρία της εφεσείουσας, στο σύνολό της, δεν αποδείκνυε το ζητούμενο, δηλαδή τη σύναψη της κατ' ισχυρισμόν συμφωνίας. Επομένως, το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθώς απέρριψε την αγωγή επί της ουσίας.
Η έφεση απορρίφθηκε με €1.700 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των εφεσιβλήτων.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ κ.ά. v. Credit Libanais S.A.L. (1991) 1 Α.Α.Δ. 649.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Λυκούργου, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 8881/02), ημερομ. 15.5.2006.
Γ. Θωμά, για την Εφεσείουσα.
Λουκαΐδης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα έφεση, αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης στην Αγωγή Αρ. 8881/02, Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με την οποία αξίωση της εφεσείουσας - (ενάγουσας) - εναντίον των εφεσιβλήτων - (εναγομένων) - για επιστροφή του ποσού των £7.500,00, αξία πωληθέντων και παραδοθέντων μετοχών, απορρίφθηκε. Κρίθηκε ότι δεν είχε αποδειχθεί παράβαση της κατ' ισχυρισμό προφορικής συμφωνίας, στη βάση της οποίας οι μετοχές πωλήθηκαν.
Η εφεσείουσα, η οποία κατά τον ουσιώδη χρόνο εργαζόταν στο λογιστήριο της εταιρείας Αλλαντικών Προϊόντων Κρίστη Λτδ., που εξαγοράστηκε από τους εφεσίβλητους, με την Έκθεση Απαίτησής της, ισχυρίζεται ότι συνήψε με αυτούς και/ή τους αντιπροσώπους τους προφορική συμφωνία, στη βάση της οποίας αγόρασε 10000 μετοχές τους, καταβάλλοντας το ποσό των £7.500,00. Ουσιώδης όρος της συμφωνίας ήταν η εισαγωγή των τίτλων τους στο Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου, (το «Χ.Α.Κ.»), σε σύντομο χρονικό διάστημα και, εν πάση περιπτώσει, μέχρι 31/12/2000. Οι εφεσίβλητοι απέτυχαν να εισαγάγουν τους τίτλους τους στο Χ.Α.Κ. και η εφεσείουσα, με επιστολή της ημερομηνίας 9/5/2002, κατήγγειλε τη μεταξύ τους συμφωνία και ζήτησε επιστροφή του καταβληθέντος ποσού.
Οι εφεσίβλητοι, με την Υπεράσπισή τους, αρνούνται ότι συνήψαν την πιο πάνω συμφωνία και ισχυρίζονται ότι η εφεσείουσα αγόρασε τις επίδικες μετοχές στη βάση πρόσκλησης για εγγραφή, ημερομηνίας 27/3/2000, η οποία κοινοποιήθηκε σ' αυτήν πριν από την παραχώρηση και/ή την έκδοση των μετοχών. Αποδέχονται ότι η αίτησή τους για εισαγωγή των τίτλων τους στο Χ.Α.Κ. απορρίφθηκε το Φεβρουάριο του 2002, ισχυρίζονται, όμως, ότι η εφεσείουσα δεν ενομιμοποιείτο να τερματίσει τη συμφωνία αγοράς των μετοχών.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετά που η εφεσείουσα ρητά περιόρισε το αγώγιμο δικαίωμά της σε παράβαση σύμβασης και όχι στον περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου (Τροποποιητικό) (Αρ. 4) Νόμο του 2000, (Ν.42(Ι)/2000), προέβη σε συγκεκριμένες παρατηρήσεις ως προς τον τρόπο δικογράφησης της αξίωσής της. Διαπίστωσε παραλείψεις στις δικογραφημένες λεπτομέρειες της κατ' ισχυρισμό συμφωνίας - χρόνο, τρόπο, τόπο, όνομα του αντιπροσώπου των εφεσιβλήτων με τον οποίο αυτή είχε συμβληθεί και τη φύση και την έκταση της ζημιάς που υπέστη - ως αποτέλεσμα των οποίων απέρριψε την αγωγή. Έκρινε ότι η εφεσείουσα «παρέλειψε να δικογραφήσει με επάρκεια όλα τα ουσιώδη, για την αξίωσή της, γεγονότα».
Στη συνέχεια - και αυτό για την περίπτωση που η πιο πάνω διαπίστωση κατ' έφεση ήθελε ανατραπεί - προχώρησε, όπως άλλωστε συνηθίζεται, και εξέτασε την υπόθεση στην ουσία της. Αφού έλαβε υπόψη τα παραδεκτά γεγονότα και τη μαρτυρία που παρουσιάστηκε από την εφεσείουσα, κατέληξε ως εξής:-
«Κατ' αρχάς παρατηρώ ότι ο κύριος όγκος της μαρτυρίας, την οποίαν η πλευρά της ενάγουσας προσεκόμισε, είναι άσχετος με το αγώγιμο δικαίωμα που αυτή προβάλλει καθώς και με τα ουσιώδη γεγονότα που σχετίζονται με αυτό (Bullen and Leake and Jacob's, ανωτέρω, στη σελ. 37). Η ενάγουσα ανάλωσε τις δυνάμεις της προσπαθώντας να αποδείξει ότι η επίδικη συμβατική της σχέση με την εναγομένη δημιουργήθηκε εν όψει της προοπτικής και/ή με παραστάσεις εισαγωγής των τίτλων της δεύτερης στο Χ.Α.Κ. εντός σύντομου και ορισμένου χρόνου. Σύμφωνα πάντα με τη θέση που η πλευρά της ενάγουσας προώθησε κατά την ακροαματική διαδικασία, αυτή η προοπτική κοινοποιήθηκε και/ή οι παραστάσεις αυτές έγιναν από τον διευθυντή της εναγομένης Στέλιο Στυλιανού στα πλαίσια μιας συνάντησης που είχε, το Μάιο του έτους 2000, με το προσωπικό της αλλαντοβιομηχανίας όπου εργαζόταν η ενάγουσα. Η εναγομένη είχε ήδη εξαγοράσει την εν λόγω αλλαντοβιομηχανία. Στη συνάντηση αυτή παρευρέθηκε και η ενάγουσα, η οποία έλαβε ρητές διαβεβαιώσεις από τον Στέλιο Στυλιανού αφ' ενός ότι οι τίτλοι της εναγομένης θα εισήγοντο στο Χ.Α.Κ. εντός των αμέσως επομένων μηνών, και εν πάση περιπτώσει έως και τις 31.12.00, και αφ' ετέρου ότι η επένδυση σε μετοχές της εναγομένης θα ήταν πολύ κερδοφόρα. Τα όσα σχετικά η ίδια η ενάγουσα (Μ.Ε.2) κατέθεσε ενόρκως, ενισχύθηκαν από τα όσα κατέθεσαν ενόρκως οι Νίκος Αλκιβιάδης (Μ.Ε.1), Αυγή Θρασυβούλου (Μ.Ε.3), Βαρνάβας Τρύφωνος (Μ.Υ.3), Γεώργιος Γεωργίου (Μ.Υ.4) και Κώστας Μιχαήλ (Μ.Υ.5), πρώην συνάδελφοί της. Όμως, εφ' όσον το αγώγιμο δικαίωμα της ενάγουσας δεν πηγάζει από τις ειδικές νομοθετικές πρόνοιες του Ν.42(Ι)/00, η οποιαδήποτε προοπτική και/ή παραστάσεις εκ μέρους της εναγομένης ουδόλως ενδιαφέρουν.
Στην προκείμενη υπόθεση αυτό το οποίο ενδιαφέρει είναι η συγκεκριμένη ημερομηνία, ο συγκεκριμένος τόπος και ο συγκεκριμένος τρόπος σύναψης της επίδικης συμφωνίας, της οποίας ουσιώδης όρος ήταν η εισαγωγή των τίτλων της εναγομένης στο Χ.Α.Κ. σε σύντομο χρονικό διάστημα και οπωσδήποτε έως και τις 31.12.00. Επιπλέον, ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος αντιπρόσωπος της εναγομένης, ο οποίος συνεβλήθηκε με την ενάγουσα εξ ονόματός της. Τα ουσιώδη αυτά γεγονότα ούτε αποδεικνύονται και ούτε συμπεριλαμβάνονται στα γεγονότα τα οποία οι δύο πλευρές εδήλωσαν ως παραδεκτά κατά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας (δείτε το Τεκμήριο Χ). Η ενάγουσα, η οποία θα έπρεπε να ήταν σε θέση να δώσει μαρτυρία για τα γεγονότα αυτά, σε ελάχιστες σχετικές αναφορές προέβη. Και μάλιστα, οι αναφορές της αυτές στερούνται της απαιτούμενης σαφήνειας και ακρίβειας. Αναπόδεικτη παραμένει, ακόμη, και η ζημία της ενάγουσας εφ' όσον καμία μαρτυρία δεν προσεκομίστηκε για την αξία των επίδικων μετοχών κατά το χρόνο της, κατ' ισχυρισμόν, αθέτησης της συμφωνίας εκ μέρους της εναγομένης (Lapertas Fisheries Ltd κ.ά. v. Ζαβρού (ανωτέρω)).»
Η εφεσείουσα, με τέσσερις λόγους έφεσης, αμφισβητεί την ορθότητα της απόφασης, σε σχέση, τόσο με τους δικονομικούς λόγους που οδήγησαν στην απόρριψη της αγωγής όσο και με τους λόγους ουσίας. Διατείνεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή, χωρίς να παραθέσει και να αξιολογήσει τη μαρτυρία, σε συσχετισμό με τη δικογραφημένη θέση της. Επίσης, ισχυρίζεται ότι παρέλειψε να προβεί σε διατύπωση ευρημάτων ως προς τα επίδικα θέματα, δηλαδή, εάν συνήφθη η κατ' ισχυρισμό συμφωνία με ανάληψη από τους εφεσίβλητους δέσμευσης για εισαγωγή των μετοχών τους στο Χ.Α.Κ. μέχρι 31/12/2000.
Είναι καλά νομολογημένο ότι τα δικόγραφα πρέπει να περιέχουν όλες τις αναγκαίες λεπτομέρειες, ώστε η άλλη πλευρά να μπορεί να σχηματίσει πλήρη και καθαρή εικόνα για τη φύση και την έκταση της υπόθεσης που πρόκειται να αντιμετωπίσει και τούτο, για να μη βρεθεί προ εκπλήξεων. Σε περίπτωση που ο κανόνας αυτός παραβιάζεται, τότε ο αντίδικος έχει το δικαίωμα να ζητήσει και να επιτύχει την έκδοση διατάγματος, με το οποίο να διατάσσεται η άλλη πλευρά να δώσει τις απαιτούμενες, υπό τις περιστάσεις, λεπτομέρειες - (Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ κ.ά. v. Credit Libanais S.A.L. (1991) 1 Α.Δ.Δ. 649, 652).
Έχουμε εξετάσει την Έκθεση Απαίτησης και διαπιστώνουμε, σε συμφωνία με το συνήγορο της εφεσείουσας, ότι, σ' αυτήν, προσδιορίζονται με επάρκεια όλα όσα αφορούν την αξίωση. Δίδεται ο χρόνος σύναψης της κατ' ισχυρισμό συμφωνίας - κατά ή περί τον Ιούνιο του 2000 - ως και ο τρόπος που αυτή συνήφθη - προφορικά με αντιπρόσωπο των εφεσιβλήτων.
Από τα όσα περιέχονται στην Έκθεση Απαίτησης, προκύπτει ότι οι εφεσίβλητοι γνώριζαν με βεβαιότητα τη φύση της διαφοράς, γι' αυτό, άλλωστε, και δε ζήτησαν λεπτομέρειες. Το γεγονός ότι στην Έκθεση Απαίτησης δεν αναφέρεται το όνομα του αντιπροσώπου των εφεσιβλήτων, με τον οποίο συνήφθη η επίδικη συμφωνία, δε βρίσκουμε να πλήττει δικονομικά την επάρκειά της, ώστε να δικαιολογείται η απόρριψη της αγωγής. Το όνομα του αντιπροσώπου δεν αποτελούσε ισχυρισμό, που είχε καθήκον η εφεσείουσα να δικογραφήσει, αλλά γεγονός, στο οποίο θα αναφερόταν κατά τη δίκη.
Ο λόγος έφεσης σε σχέση με τη δικονομική πτυχή επιτυγχάνει.
Θα εξετάσουμε, στη συνέχεια, τους λόγους έφεσης που αφορούν την απόρριψη της αγωγής στην ουσία της.
Από το απόσπασμα το οποίο έχουμε παραθέσει πιο πάνω, φαίνεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, για την κατάληξή του, στηρίχτηκε στο σύνολο της μαρτυρίας που προσκόμισε η εφεσείουσα, χωρίς να διαπιστώνει, μέσα από αυτή, τη σύναψη της σύμβασης.
Έχουμε και εμείς εξετάσει το σύνολο της μαρτυρίας και τα όσα ειδικά ο ευπαίδευτος συνήγορος της εφεσείουσας συζήτησε ενώπιόν μας από τα πρακτικά, με σκοπό να καταδείξει ότι δεν αξιολογήθηκε η μαρτυρία, γι' αυτό και απορρίφθηκε η αξίωση. Δε συμφωνούμε με την εισήγηση. Η μαρτυρία της πλευράς της εφεσείουσας, στο σύνολό της, δεν αποδεικνύει το ζητούμενο, δηλαδή τη σύναψη της κατ' ισχυρισμό συμφωνίας. Τα αποσπάσματα από τα πρακτικά, στα οποία ο συνήγορος μας παρέπεμψε, απλά επεξηγούν τις διάφορες ενέργειες που έγιναν μετά τη συνάντηση του Μαΐου του 2000, κατά την οποία ο κ. Στέλιος Στυλιανού, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου των εφεσιβλήτων, επισκέφτηκε τα γραφεία της εταιρείας Αλλαντικών Προϊόντων Κρίστη Λτδ. και εξήγησε, στην παρουσία της εφεσείουσας και άλλων υπαλλήλων, για την εξαγορά της εταιρείας από τους εφεσίβλητους, σύστησε τον κ. Κ. Γεωργίου ως το νέο διευθυντή που θα είχαν και ενημέρωσε για την απόφασή τους όπως όσοι από το προσωπικό της εταιρείας που εξαγοράστηκε ενδιαφέρονται για μετοχές των εφεσιβλήτων, οι οποίες μέχρι το τέλος του 2000 θα εισάγονταν στο Χ.Α.Κ., το συζητήσουν με το νέο Διευθυντή και θα δει αν μπορεί να τους τις προσφέρει. Τα διάφορα που ακολούθησαν την πιο πάνω συνάντηση, κατά την οποία δε συμφωνήθηκε οτιδήποτε - αποστολή από την εφεσείουσα γραπτού ενδιαφέροντος για αγορά 10000 μετοχών, απάντηση από τους εφεσίβλητους ότι όσες μετοχές αυτή δήλωσε μπορεί να τις πάρει και καταβολή του τιμήματος - δεν οδηγούν στη σύναψη της κατ' ισχυρισμό προφορικής συμφωνίας.
Η έφεση απορρίπτεται, με €1.700 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των εφεσιβλήτων.
Η έφεση απορρίπτεται με €1.700 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των εφεσιβλήτων.