|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 457
29 Απριλίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ
ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ
ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΜΗΤΑ ΚΑΙ ΛΕΥΚΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/ Ή ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 2.2.09 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 4426/08
ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Ή ΔΙΑΤΑΓΜΑ
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΟ
ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΚΔΟΘΕΙ ΣΤΙΣ 12.11.08
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ,
ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΑΤΑΖΕ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ:
Α. ΣΤΗΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗ 1 ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ/ Ή ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΤΩΝ ΚΑΙ/ Ή ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ/ Ή ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ/ Ή ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΝΑ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΨΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥΣ 2 ΚΑΙ 3 ΚΑΙ/ Ή ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ, ΤΟ 1/3 ΕΞ ΑΔΙΑΝΕΜΗΤΟΥ ΜΕΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΑΡ. ΕΓΓΡΑΦΗΣ 0/24015, ΤΕΜ. 103, Φ/ΣΧ. 52/62, ΧΩΡΑΦΙ ΕΜΒΑΔΟΥ 9,700 Τ.Μ. ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΚΟΝΤΑΡΑΤΕΝΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΙΣΣΟΥΡΙΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΙΣ 6.11.08 ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΥΠΟ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΩΕ/3244/08 ΚΑΙ/Ή ΔΩΡΙΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ, ΑΝΤΑΛΛΑΞΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΕΙ Ή ΜΕ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΙ ΤΟ ΑΚΙΝΗΤΟ, ΕΚΚΡΕΜΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΤΙΤΛΟ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ Ή ΑΛΛΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ.
Β. ΣΤΗΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗ 1 ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ/ Ή ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΤΩΝ ΚΑΙ/ Ή ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ/ Ή ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ/ Ή ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΝΑ ΠΩΛΗΣΕΙ, ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΙΤΟ Ή ΤΡΙΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΕΙ, ΔΩΡΗΣΕΙ, ΑΝΤΑΛΛΑΞΕΙ, ΑΠΟΞΕΝΩΣΕΙ, ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΕΙ Ή ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΙ Ή ΔΙΑΘΕΣΕΙ ΤΟ 1/3 ΕΞ ΑΔΙΑΝΕΜΗΤΟΥ ΜΕΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΚΙΝΗΤΟΥ ΜΕ ΑΡ. ΕΓΓΡΑΦΗΣ 0/24015, ΤΕΜ. 103, Φ/ΣΧ. 52/62, ΧΩΡΑΦΙ ΕΜΒΑΔΟΥ 9,700 Τ.Μ. ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΚΟΝΤΑΡΑΤΕΝΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΙΣΣΟΥΡΙΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΕΚΚΡΕΜΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΤΙΤΛΟ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ Ή ΑΛΛΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ.
(Πολιτική Αίτηση Aρ. 14/2009)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση παρεμπίπτοντος διατάγματος το οποίο εκδόθηκε με μονομερή αίτηση εναντίον των τριών εναγομένων και στη συνέχεια κατέστη απόλυτο αναφορικά με την εναγόμενη 1 ― Απόρριψη αίτησης λόγω ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου και μη στοιχειοθέτησης εξαιρετικών περιστάσεων για παράκαμψη του κανόνα ότι όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο δεν χωρεί αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari.
Αποφάσεις και διατάγματα ― Προσωρινά διατάγματα ― Έλεγχος προσωρινών διαταγμάτων τα οποία εκδίδονται μονομερώς ― Γίνεται μόνο με αίτηση δια κλήσεως.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε στις 12.11.08 παρεμπίπτον διάταγμα κατόπιν μονομερούς αιτήσεως εναντίον των τριών εναγομένων. Το διάταγμα οριστικοποιήθηκε σε σχέση με την εναγόμενη 1 η οποία δεν είχε φέρει ένσταση στην οριστικοποίησή του. Οι εναγόμενοι 2 και 3 έφεραν ένσταση στην αίτηση για το παρεμπίπτον διάταγμα την οποία καταχώρησαν, σε μεταγενέστερη ημερομηνία στις 20.2.09.
Οι εναγόμενοι 2 και 3, αιτητές στην παρούσα διαδικασία, εξασφάλισαν άδεια στις 25.2.09 για καταχώρηση αίτησης δια κλήσεως για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari. Αυτοί πέτυχαν να δείξουν, εκ πρώτης όψεως, ότι είχε διαπραχθεί παράβαση του κανόνος της φυσικής δικαιοσύνης εις βάρος τους, επειδή δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να προβάλουν τις απόψεις τους πριν την οριστικοποίηση του παρεμπίπτοντος διατάγματος σε σχέση με την εναγόμενη 1 και εφόσον διαφαινόταν εκ πρώτης όψεως ότι επηρεάζοντο δυσμενώς από το παρεμπίπτον διάταγμα.
Οι καθ' ων η αίτηση ήγειραν ένσταση στην αίτηση των αιτητών για έκδοση προνομιακού εντάλματος η οποία εστηρίζετο στην ύπαρξη διαζευκτικής θεραπείας για τους αιτητές και συγκεκριμένα τη θεραπεία της Δ.48, θ.8 (4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, την οποία δεν αξιοποίησαν.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι αιτητές δεν καταχώρησαν οποιαδήποτε αίτηση δια κλήσεως δυνάμει της προαναφερθείσας δικονομικής πρόνοιας, με σκοπό τον παραμερισμό ή τη διαφοροποίηση του εκδοθέντος παρεμπίπτοντος διατάγματος, αλλά επέλεξαν να ζητήσουν άδεια και στη συνέχεια να καταχωρήσουν αίτηση για προνομιακό ένταλμα Certiorari.
2. Όπου υπάρχει άλλο ένδικο μέσο δεν αρκεί να καταδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση ή συζητήσιμο θέμα, αλλά πρέπει να καταδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις για χορήγηση άδειας για έκδοση προνομιακού εντάλματος. Στην υπόθεση Ξάνθος Λυσιώτης και Υιός Λτδ (Αρ. 1) (1996) 1 Α.Α.Δ. 739, αποφασίστηκε ότι διάταγμα που εκδόθηκε κατόπιν μονομερούς αιτήσεως μπορεί να προσβληθεί μόνο με αίτηση δια κλήσεως και όχι μονομερώς. Στην υπόθεση εκείνη, όπως και στην παρούσα υπόθεση, είχε δοθεί άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari, στη συνέχεια όμως τονίστηκε ότι ο έλεγχος των προσωρινών διαταγμάτων που εκδίδονται μονομερώς γίνεται μόνο με αίτηση για κλήσεως.
3. Στην εξεταζόμενη υπόθεση, η αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή εφόσον οι αιτητές, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα χρήσης του ένδικου μέσου της Δ.48, θ.8 (4) των Θεσμών, δεν απέδειξαν ότι συντρέχουν οποιεσδήποτε εξαιρετικές περιστάσεις για παράκαμψη του κανόνα ότι ένταλμα Certiorari δεν εκδίδεται όπου υπάρχει άλλο διαθέσιμο ένδικο μέσο.
Η αίτηση απορρίφθηκε. Εκδόθηκε διαταγή εξόδων εις βάρος των αιτητών, τα οποία θα υπολογισθούν από τον πρωτοκολλητή.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κωνσταντινίδου κ.ά. (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 853,
Ξάνθος Λυσιώτης και Υιός Λτδ (Αρ.1) (1996) 1 Α.Α.Δ. 739,
Beogradska Banka D.D. (1996) 1 Α.Α.Δ. 872,
Michailovic κ.ά. (Αρ. 2) (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 729.
Αίτηση.
Χρ. Παύλου, για τους Αιτητές.
Μ. Χαρτσιώτης, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ενέκρινε μονομερή αίτηση για προσωρινό διάταγμα ημερ. 12.11.08 και εξέδωσε παρεμπίπτον διάταγμα με το οποίο διατασσόταν η εναγόμενη 1 στην Αγωγή Αρ. 4426/08 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, προσωπικά και/ή μέσω των υπηρετών και/ή υπαλλήλων και/ή πληρεξουσίων και/ή αντιπροσώπων της, να μη μεταβιβάσει και εγγράψει στους εναγόμενους 2 και 3 και/ή σε οποιοδήποτε από αυτούς το 1/3 εξ αδιανεμήτου μερίδιο της σε συγκεκριμένο κτήμα που βρίσκεται στο Πισσούρι της επαρχίας Λεμεσού μέχρι την τελική απόφαση στην προαναφερόμενη αγωγή ή άλλη διαταγή του δικαστηρίου.
Το παρεμπίπτον διάταγμα επιδόθηκε τόσο στην εναγόμενη 1 όσο και στους εναγόμενους 2 και 3, με οδηγίες του δικαστηρίου.
Στις 2.2.09 δηλώθηκε εκ μέρους της πρώτης εναγομένης ότι δεν υπήρχε οποιαδήποτε ένσταση στην οριστικοποίηση του προαναφερόμενου παρεμπίπτοντος διατάγματος, όμως εκ μέρους των εναγομένων 2 και 3 δηλώθηκε ότι υπήρχε ένσταση στην οριστικοποίηση του διατάγματος. Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εναγομένων 2 και 3 στην προαναφερόμενη αγωγή, οι οποίοι είναι αιτητές στην παρούσα αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, δήλωσε στο δικαστήριο ότι η ένσταση του βασιζόταν στο ότι οι εναγόμενοι 2 και 3 επηρεάζονταν άμεσα από το παρεμπίπτον διάταγμα, εφόσον αυτό απαγόρευε στην εναγόμενη 1 να μεταβιβάσει στους εναγόμενους 2 και 3 τα μερίδια της σε συγκεκριμένο κτήμα το οποίον αυτοί είχαν αγοράσει, δυνάμει πωλητηρίου εγγράφου, και είχαν καταβάλει και το τίμημα αγοράς. Σημειώνεται συναφώς ότι οι εναγόμενοι 2 και 3 είχαν καταχωρήσει και σχετική γραπτή ένσταση στην αίτηση για παρεμπίπτον διάταγμα.
Το πρωτόδικο δικαστήριο, αφού άκουσε την επιχειρηματολογία όλων των πλευρών, αποφάσισε ότι εφόσον εκ μέρους της εναγομένης 1, εναντίον της οποίας στρεφόταν το διάταγμα, δεν υπήρχε οποιαδήποτε ένσταση στην οριστικοποίηση του, η μόνη δυνατή απόφαση για το δικαστήριο ήταν να διατάξει όπως το προσωρινό διάταγμα καταστεί απόλυτο αναφορικά με την καθ' ης η αίτηση-εναγόμενη 1. Σε σχέση με τους εναγόμενους 2 και 3-καθ' ων η αίτηση στη διαδικασία εκείνη και αιτητές στην παρούσα διαδικασία, το πρωτόδικο δικαστήριο σημείωσε την ύπαρξη ενστάσεως εκ μέρους τους τόσο για την οριστικοποίηση του διατάγματος όσο και για την απόσυρση της αίτησης σε σχέση με αυτούς. Αφού έκαμε μνεία των προαναφερομένων, το πρωτόδικο δικαστήριο οριστικοποίησε το προσωρινό διάταγμα σε σχέση με την εναγόμενη 1 και ανέβαλε την αίτηση για να ακούσει εμπεριστατωμένες αγορεύσεις πάνω στο θέμα του διαδικαστικού διαβήματος των εναγομένων 2 και 3, δηλαδή της ενστάσεως στην αίτηση για παρεμπίπτον διάταγμα την οποίαν καταχώρησαν, σε μεταγενέστερη ημερομηνία και συγκεκριμένα στις 20.2.09.
Οι εναγόμενοι 2 και 3 στην προαναφερόμενη αγωγή-αιτητές στην παρούσα διαδικασία εξασφάλισαν στις 25.2.09 άδεια του παρόντος δικαστηρίου για να καταχωρήσουν αίτηση δια κλήσεως για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari. Το παρόν δικαστήριο έδωσε την προαναφερόμενη άδεια αφού έλαβε υπόψη ότι με βάση τα στοιχεία που οι αιτητές παρέθεσαν, αυτοί πέτυχαν να δείξουν, εκ πρώτης όψεως, ότι είχε διαπραχθεί παράβαση του κανόνος της φυσικής δικαιοσύνης εις βάρος τους, σύμφωνα με τον οποίον πριν την οριστικοποίηση του παρεμπίπτοντος διατάγματος θα έπρεπε να είχε δοθεί η ευκαιρία και στους αιτητές-εναγομένους 2 και 3, να προβάλουν τις απόψεις τους, εφόσον αυτοί είχαν καταχωρήσει και σχετική ένσταση και εφόσον εκ πρώτης όψεως διαφαινόταν ότι αυτοί ήταν πρόσωπα επηρεαζόμενα δυσμενώς από το παρεμπίπτον διάταγμα.
Με τη δια κλήσεως αίτηση τους για προνομιακό ένταλμα Certiorari οι αιτητές ζητούν την ακύρωση της προαναφερόμενης ενδιάμεσης απόφασης και του διατάγματος ημερ. 2.2.09 για τους προαναφερόμενους λόγους και συγκεκριμένα για το ότι οι εναγόμενοι 2 και 3-αιτητές στερήθηκαν του αναφαίρετου δικαιώματος τους να ακουστούν στην προαναφερόμενη διαδικασία, πριν την οριστικοποίηση του διατάγματος σε σχέση με την εναγόμενη 1.
Οι καθ' ων η αίτηση εγείρουν ένσταση στην αίτηση των αιτητών για έκδοση προνομιακού εντάλματος και η βάση της ένστασης και της επιχειρηματολογίας τους είναι ότι οι αιτητές έχουν στη διάθεση τους διαζευκτική θεραπεία και συγκεκριμένα τη θεραπεία που παρέχεται από τη Δ.48, θ.8 (4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, την οποίαν δεν αξιοποίησαν. Ενόψει της προαναφερόμενης διαθέσιμης διαζευκτικής θεραπείας οι αιτητές, για να πετύχουν στην παρούσα διαδικασία, θα πρέπει να δείξουν ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις και κάτι τέτοιο ούτε έχουν ισχυριστεί, ούτε έχουν τεκμηριώσει.
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιόν μου στοιχεία και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η επιχειρηματολογία των καθ' ων η αίτηση είναι ορθή και βάσιμη. Πράγματι σύμφωνα με τη Δ.48, θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας οποιοδήποτε πρόσωπο, πλην του αιτητή, που επηρεάζεται από ένα διάταγμα που δόθηκε μονομερώς μπορεί να αποταθεί διά κλήσεως για παραμερισμό ή διαφοροποίηση του και το δικαστήριο μπορεί να το παραμερίσει ή να το διαφοροποιήσει με τέτοιους όρους που θα φαίνονταν στο δικαστήριο δίκαιοι.
Στην προκείμενη περίπτωση, οι αιτητές-εναγόμενοι 2 και 3 στην προαναφερόμενη αγωγή, οι οποίοι όντως επηρεάζονται από το προαναφερόμενο παρεμπίπτον διάταγμα που εκδόθηκε μονομερώς, δεν καταχώρησαν οποιαδήποτε διά κλήσεως αίτηση δυνάμει της προαναφερόμενης δικονομικής πρόνοιας, με σκοπό τον παραμερισμό ή τη διαφοροποίηση του εκδοθέντος παρεμπίπτοντος διατάγματος, αλλά επέλεξαν να ζητήσουν άδεια και στη συνέχεια να καταχωρήσουν αίτηση για προνομιακό ένταλμα Certiorari.
Η νομολογία όμως του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει ως κοινή συνισταμένη ότι στις περιπτώσεις όπου υπάρχει διαθέσιμη διαζευκτική θεραπεία δεν δίδονται προνομιακά εντάλματα Certiorari εκτός αν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις. Σχετική είναι η απόφαση στην υπόθεση Κωνσταντινίδου και Άλλος (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 853 (η οποία αναφέρεται στο σύγγραμμα Πέτρος Αρτέμης, Προνομιακά Εντάλματα, στις σελ. 625-626, η οποία αφορούσε σε αίτηση για έκδοση διατάγματος Certiorari εναντίον προσωρινού διατάγματος που εκδόθηκε, κατ' ισχυρισμό, χωρίς δικαιοδοσία και μετά από έκδηλη πλάνη νόμου και στην οποίαν τονίστηκε ότι όπου υπάρχει άλλο ένδικο μέσο δεν αρκεί να καταδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση ή συζητήσιμο θέμα, αλλά πρέπει να καταδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις για να δοθεί η αιτούμενη άδεια. Στην υπόθεση Ξάνθος Λυσιώτης και Υιός Λτδ (Αρ. 1) (1996) 1 Α.Α.Δ. 739, η οποία αναφέρεται στο προαναφερόμενο σύγγραμμα στις σελ. 647 και 648, αποφασίστηκε ότι διάταγμα που εκδόθηκε κατόπιν μονομερούς αιτήσεως μπορεί να προσβληθεί μόνο με αίτηση δια κλήσεως και όχι μονομερώς. Στην υπόθεση εκείνη, όπως και στην παρούσα υπόθεση, είχε δοθεί άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari, στη συνέχεια όμως τονίστηκε ότι ο έλεγχος των προσωρινών διαταγμάτων που εκδίδονται μονομερώς γίνεται μόνο με αίτηση δια κλήσεως. Στην υπόθεση Beogradska Banka D.D. (1996) 1 Α.Α.Δ. 872, τονίστηκε και πάλιν ο κανόνας ότι όπου υπάρχουν άλλα ένδικα μέσα προσβολής ενός ενδιάμεσου απαγορευτικού διατάγματος, δεν εκδίδεται ένταλμα Certiorari εκτός αν συντρέχουν εξαιρετικές προϋποθέσεις για παράκαμψη του κανόνα ότι, όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο, δεν χωρεί αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών επέσυρε την προσοχή του δικαστηρίου μεταξύ άλλων και στην απόφαση στην υπόθεση Vesko Michailovic κ.ά. (Αρ. 2) (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 729 στην οποίαν κρίθηκε ότι η μη παρέμβαση του αιτητή, στην υπόθεση εκείνη, βάσει της Δ.48, θ.8(4), στην αίτηση για παρεμπτίπτον διάταγμα, δεν επηρέαζε καταλυτικά τη λήψη του διαβήματος της αίτησης για προνομιακό ένταλμα Certiorari. Με όλο το σεβασμό προς την προαναφερόμενη απόφαση, η οποία δεν είναι δεσμευτική για το παρόν δικαστήριο, θεωρώ πως οι προαναφερόμενες αποφάσεις εκφράζουν καλύτερα την ορθή νομική θέση και επομένως θα ακολουθήσω εκείνες τις αποφάσεις και όχι την Michailovic (ανωτέρω).
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω και συγκεκριμένα επειδή θεωρώ ότι, στην προκείμενη περίπτωση, οι αιτητές έχουν άλλο διαθέσιμο ένδικο μέσο και ειδικά εκείνο που προβλέπεται από τη Δ.48, θ.8(4) των Θεσμών και επειδή αυτοί δεν έδειξαν στο δικαστήριο ότι συντρέχουν οποιεσδήποτε εξαιρετικές περιστάσεις για τις οποίες είναι ορθό να παρακαμφθεί ο γενικός κανόνας που υπαγορεύει ότι ένταλμα Certiorari δεν εκδίδεται όπου υπάρχει άλλο διαθέσιμο ένδικο μέσο, θεωρώ ορθό και δίκαιο να απορρίψω την αίτηση των αιτητών και την απορρίπτω, με έξοδα εις βάρος τους τα οποία να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή.
Η αίτηση απορρίπτεται. Εκδίδεται διαταγή εξόδων εις βάρος των αιτητών, τα οποία θα υπολογιστούν από τον πρωτοκολλητή.