|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 1508
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Αίτηση αρ.74/2009
26 Νοεμβρίου, 2009
[Κ.ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ]
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 155(4) του Συντάγματος και τα άρθρα 3 και 9 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964
Και
Αναφορικά με την αίτηση της Ιωσηφίνας Αντωνίου, που είναι η αιτήτρια στις συνεκδικαζόμενες αιτήσεις Ε32/2007, Ε34/2007, Ε35/2007 και Ε36/2007 του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεως Λευκωσίας/Λάρνακας/Αμμοχώστου, τμήμα Λάρνακας, για την παραχώρηση αδείας για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος CERTIORARI
Και
Αναφορικά με την απόφαση της Δικαστού του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεως κας.Μαρίας Σάββα, με την οποία ανέβαλε τη συνέχιση της ακρόασης της υπόθεσης και διέταξε την αιτήτρια να φωτοτυπήσει και να δώσει αντίγραφα των τεκμηρίων που είχαν κατατεθεί στο Δικαστήριο κατά την προηγούμενη ακροαματική διαδικασία ήτοι την 24.9.2009 προβαίνοντας σε σχόλια καθ΄υπέρβαση εξουσίας και κατά παράβαση της περί Ενοικιοστασίου νομοθεσίας και Κανονισμών, χωρίς να προνοείται τέτοια διαδικασία κατά παράβαση των αρχών φυσικής δικαιοσύνης, του άρθρου 30.2 του Συντάγματος, των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών Δ.30 και 33 και κατά παράβαση των αρχών της επιείκειας.
------------------------
Για την αιτήτρια: κ.A.Ζαχαρίου
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια ως ιδιοκτήτρια ενοικιαστικών υποστατικών, καταχώρησε ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Λάρνακας, τέσσερις αιτήσεις για έξωση εναντίον ισάριθμων ενοικιαστών, με στόχο την κατεδάφιση και ανοικοδόμηση νέου κτιρίου. Κατά το στάδιο της ακρόασης, και συγκεκριμένα στις 24.9.2009, κατατέθηκαν και σημειώθηκαν ως τεκμήρια τα αναλογούντα αρχιτεκτονικά σχέδια, και οι τεχνικοί όροι. Κατά την πιο πάνω δικάσιμο δόθηκε οδηγία από το Δικαστήριο, όπως εφοδιάσει η αιτήτρια με αντίγραφα των εν λόγω τεκμηρίων, τους συνήγορους των Καθ΄ων η αίτηση (ενοικιαστών).
Στις 5.11.2009 ημέρα συνέχισης της ακρόασης οι συνήγοροι των τεσσάρων ενοικιαστών δήλωσαν στο Δικαστήριο, ότι δεν ήταν σε θέση να προχωρήσουν με την αντεξέταση του μάρτυρα, πολιτικού μηχανικού, γιατί, παρόλη την οδηγία του Δικαστηρίου, η αιτήτρια δεν είχε παραδώσει αντίγραφα των κατατεθέντων εγγράφων. Ακολούθησε μια σειρά από τοποθετήσεις τόσο του συνηγόρου της αιτήτριας όσο και των συνηγόρων των καθ΄ων η αίτηση επί του θέματος, που είχε ως κατάληξη την έκδοση της πιο κάτω απόφασης του Δικαστηρίου:
«Ως εκ τούτου, διατάττονται οι Αιτητές δια και/ή μέσω του συνηγόρου των να παραδώσουν στους συνηγόρους των Καθ΄ων η Αίτηση, αντίγραφο όλων των κατατεθέντων, μέχρι σήμερα, ως τεκμηρίων, εγγράφων, με τα οποία μέχρι και σήμερα ακόμη, δεν τους έχουν εφοδιάσει. ΄Οσον αφορά στο κόστος της ετοιμασίας των αντιγράφων, αυτό να το επωμιστεί η πλευρά των Αιτητών και, θα αποτελέσει αντικείμενο της τελικής απόφασης του Δικαστηρίου, όταν αυτό, θα καταλήξει στην τελική του απόφαση σε σχέση με όλα τα θέματα, καθώς και σε σχέση με το σύνολο των εξόδων της υπόθεσης»
Αυτή η απόφαση θα πρέπει να κριθεί ως παράνομη, υποστήριξε ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας. Αρχικώς μέσα στο πλαίσιο της αίτησης προτάθηκε μια σειρά από παράπονα, που ουσιαστικώς άπτοντο του τρόπου χειρισμού της υπόθεσης από το πρωτόδικο Δικαστή, τα οποία, ορθώς, απέσυρε ο συνήγορος.
Το κύριο επιχείρημα που πρόβαλε ο κ.Ζαχαρίου ζητώντας τη χορήγηση αδείας για έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari, εστιάζεται στην απουσία διαδικασίας εξαναγκασμού διάδικου να προσφέρει στους αντιδίκους του, αντίγραφα των ήδη κατατεθέντων τεκμηρίων. Δεν υπάρχει τέτοια νομοθετική πρόνοια, πρόβαλε ο συνήγορος, ιδιαιτέρως όταν οι καθ΄ων η αίτηση δεν υπέβαλαν, στο κατάλληλο στάδιο, αίτημα για αποκάλυψη ή επιθεώρηση. Τούτο ενισχύεται, συνέχισε ο συνήγορος, από το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα έγγραφα δεν βρίσκονται πλέον στην κατοχή της αιτήτριας, αλλά είναι κατατεθειμένα στο Δικαστήριο. Ως επιστέγασμα ο συνήγορος πρόβαλε και το κόστος που θα επωμισθεί η αιτήτρια για να φωτοτυπήσει ένα μεγάλο όγκο εγγράφων, όπως είναι οι τεχνικοί όροι. Στο σημείο αυτό σημειώνω, για σκοπούς πληρέστερης εικόνας των γεγονότων, όπως δήλωσε ο συνήγορος της αιτήτριας, ο ίδιος είχε μεριμνήσει και δόθηκαν φωτοτυπίες των κατατεθέντων σχεδίων στους αντίδικους του.
Η διαδικασία για την έκδοση εντάλματος certiorari δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας των αποφάσεων κατώτερων Δικαστηρίων. Αυτή ελέγχεται στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η σύννομη άσκηση της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου αποτελεί το πλαίσιο εξέτασης σε αιτήσεις αυτής της μορφής (In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250). Πολ.Εφ. 2/09 Τράπεζα Δημόσια Εταιρεία Λτδ, ημερ. 15.9.2009. Ταυτοχρόνως η ενδεχόμενη λανθασμένη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου δεν εξετάζεται στα πλαίσια της διαδικασίας του προνομιακού εντάλματος certiorari.
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι αν από τα γεγονότα προκύπτει εκ πρώτης όψεως υπόθεση που να δικαιολογεί την παραχώρηση αδείας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari (Ξάνθος Λυσιώτης (1996)1 Α.Α.Δ. 1066).
Και αν ακόμη ο αιτητής ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση, δεν είναι αρκετό για να του δοθεί άδεια καταχώρισης αίτησης προνομιακού εντάλματος, όταν υπάρχει άλλο ένδικο μέσο, εκτός εάν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις. (Botrov (1996) 1 A.A.Δ. 889).
Αξιολογώντας όλο το φάσμα των γεγονότων και συνεκτιμώντας το επιχείρημα του συνήγορου της αιτήτριας, βρίσκω ότι δεν έχει καθόλου έρεισμα. Εκτιμάται από το συνήγορο ως παράνομη και χωρίς νομοθετική βάση η εκδοθείσα Διαταγή του Δικαστηρίου. Αυτή η νομική προσέγγιση είναι λανθασμένη.
Με βάση το άρθρο 5 του περί Ενοικιοστασίου Νόμου του 1983 (Ν.23/83), η ακρόαση μιας υπόθεσης διεξάγεται τηρουμένου «οποιουδήποτε διαδικαστικού κανονισμού». Το άρθρο 31, του ιδίου Νόμου, προσφέρει τη δυνατότητα έκδοσης διαδικαστικού κανονισμού για την εφαρμογή του εν λόγω Νόμου.
Με βάση τους περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 1983, και ειδικότερα τον Καν.3(στ) επιβάλλεται υποχρέωση προς το Δικαστήριο να επιλαμβάνεται μιας αιτήσεως το συντομότερο δυνατό, με συνοπτικό τρόπο με προφανή σκοπό «την ταχεία και αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης». Παράλληλα παρατηρούμε ότι όπως ο Καν.4(α) παραπέμπει σε εφαρμογή στους περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Κανονισμούς, ως προς το θέμα κλήτευσης μαρτύρων, το ίδιο προβλέπεται με τον Καν.11(α) ως προς τη διεξαγωγή της διαδικασίας.
Με βάση τη Δ.33 θ.7 και επόμενα των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών, που όπως ανέφερα, ισχύουν κατ΄αναλογίαν και σε υποθέσεις ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων το Δικαστήριο ρυθμίζει την ενώπιον του διαδικασία. Υπάρχει όμως η προβλεπόμενη δυνατότητα, με βάση την επιφύλαξη της Δ.33 θ.9, στο Δικαστήριο να διαφοροποιήσει, ρυθμίσει την ενώπιον του διαδικασία με τέτοιο τρόπο, τον οποίο το ίδιο θεωρεί κατάλληλο, ανεξαρτήτως του τρόπου που προβλέπει ο θ.7.
Τούτου δοθέντος καθίσταται έκδηλο ότι υπάρχει νομοθετική δυνατότητα στο Δικαστήριο, και ακόμη από τη φύση του, ως ρυθμιστή της διαδικασίας να εκδώσει τη διαταγή ως προς την παράδοση αντιγράφων των κατατεθέντων τεκμηρίων. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση θα απέληγε σε περιορισμό του ρυθμιστικού ρόλου του Δικαστηρίου. Ταυτοχρόνως επιτυγχάνεται και επίσπευση της διαδικασίας, αν η κάθε πλευρά έχει, πριν την ακρόαση, αντίγραφα όλων των προτιθέμενων να κατατεθούν τεκμηρίων, έτσι ώστε να προετοιμάζεται καταλλήλως και να μην σπαταλείται άσκοπα χρόνος ενώπιον του Δικαστηρίου.
Ακόμη και για το ενδεχόμενο κόστος παραγωγής των ζητηθέντων τεκμηρίων, το Δικαστήριο έκαμε πρόνοια, με στόχο να ικανοποιήσει το παράπονο της αιτήτριας.
Θα πρέπει να σημειώσω ότι η συζήτηση που έχει διεξαχθεί μεταξύ Δικαστηρίου και συνηγόρων, και ιδιαιτέρως ο σχολιασμός θέσεων, είναι αχρείαστος σε μια δικαστική διαδικασία, που ενδεχομένως απολήγει σε δημιουργία αχρείαστης έντασης.
Με γνώμονα τα πιο πάνω η αίτηση απορρίπτεται.
Κ.Παμπαλλής,
Δ.