|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 886
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(΄Εφεση Αρ. 196)
14 Ιουλίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στες]
ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΚΑΡΟΛΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Εφεσίβλητου.
_________
Π. Κλεοβούλου, για την Εφεσείουσα.
Καμιά εμφάνιση, για τον Εφεσίβλητο.
_________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα απαγγελθεί από το Δικαστή Νικολαΐδη.
________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ.: Οι διάδικοι είναι σύζυγοι, αλλά τελούν σε διάσταση από τον Απρίλη του 2003. Είχαν τρία παιδιά τα οποία κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν όλα ανήλικα. Τη Μιχαέλλα 14 ετών, τον Γιώργο 12, και τον Ανδρέα 11 ετών. Η εφεσείουσα καταχώρησε αίτηση για έκδοση διατάγματος διατροφής των τέκνων της, αξιώνοντας ποσό £1.050 μηνιαίως, αλλά και ποσό £1.300 εφάπαξ ως συνεισφορά του εφεσίβλητου για την ορθοδοντική θεραπεία της ανήλικης θυγατέρας τους.
Η εφεσείουσα εργάζεται σε ξενοδοχείο με μηνιαίο μισθό £400, ενώ ο εφεσίβλητος, που διαμένει στην Αγγλία, εισπράττει από ενοίκια ποσό £2.200 μηνιαίως και έχει εισόδημα ως λογιστής, άλλες £1.200 περίπου.
Το δικαστήριο έκρινε ότι κάποιοι ισχυρισμοί της εφεσείουσας ήταν υπερβολικοί και ότι αυτή διόγκωσε τα ποσά ως προς συγκεκριμένες ανάγκες. Η μαρτυρία της παρέμεινε αναντίλεκτη, μια και ο εφεσίβλητος, ο οποίος αρχικά εμφανίστηκε στη διαδικασία, στη συνέχεια αδιαφόρησε. Το δικαστήριο κατέληξε ότι ο εφεσίβλητος έπρεπε να καταβάλλει για διατροφή και συντήρηση των ανήλικων τέκνων του το ποσό των £400 μηνιαίως, ήτοι £150 για τη Μιχαέλλα, £140 για το Γιώργο και £110 για τον Αντρέα.
Το δικαστήριο παρατήρησε επίσης ότι τα ποσά που ανέφερε η εφεσείουσα στη μαρτυρία της υπερέχουν κατά πολύ των αντίστοιχων που αναφέρονται ως αξιούμενη θεραπεία στην αίτησή της. Η εφεσείουσα υποστηρίζει ότι εσφαλμένα το δικαστήριο κατέληξε στην πιο πάνω απόφαση λαμβανομένων υπ΄όψιν των αναγκών των ανηλίκων αφ΄ ενός και τα εισοδήματα των διαδίκων αφ΄ ετέρου.
Είναι πράγματι έκδηλη η προσπάθεια της εφεσείουσας να διογκώσει τις ανάγκες των ανηλίκων. Τέτοια κονδύλια είναι αυτά της ψυχαγωγίας και των κοινωνικών υποχρεώσεων, για το χαρτζιλίκι των παιδιών στο σχολείο, αλλά και τα έξοδα για την υπεραγορά. Επίσης πολλά από τα κατ΄ ισχυρισμόν έξοδα θα έπρεπε να βαρύνουν κυρίως την εφεσείουσα και όχι τα ανήλικα τέκνα.
Άνκαι το πρωτόδικο δικαστήριο, ορθά, δεν δέχθηκε τον ισχυρισμό ότι τα έξοδα των ανηλίκων ανέρχονται στο ποσό των £1.115, εν τούτοις, από τη μαρτυρία της εφεσείουσας, όσο εξογκωμένη και αν είναι αυτή, είναι φανερό ότι το ποσό των £400 που έχει επιδικαστεί υπό μορφή διατροφής είναι ανεπαρκές και γι΄αυτό αποφασίσαμε να το αυξήσουμε κατά £50 ως προς τη Μιχαέλλα, £40 για το Γιώργο και £10 για τον Ανδρέα, ανεβάζοντας έτσι το συνολικό ποσό στις £500 (€855) το μήνα.
Η εφεσείουσα παραπονείται ωσαύτως ότι το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα δεν επιδίκασε οποιοδήποτε ποσό ως συνεισφορά του εφεσίβλητου στις απαιτούμενες £1.500 για ορθοδοντική αγωγή στη Μιχαέλλα. Πράγματι, φαίνεται ότι το θέμα αυτό δεν απασχόλησε καθόλου το δικαστήριο. Δεν έκρινε στο σημείο αυτό την εφεσείουσα ως υπερβολική, ούτε και αμφισβήτησε την αναγκαιότητα της θεραπείας. Από την άλλη, αποδέχτηκε το μέρος της μαρτυρίας που αφορά τις μηνιαίες απολαβές της, καθώς επίσης και τα εισοδήματα του συζύγου της. Χοντρικά θα λέγαμε ότι αφού αναλόγως των εισοδημάτων των διαδίκων, οι ανάγκες των ανηλίκων θα πρέπει να καλύπτονται κατά 85% από τον πατέρα, το δικαστήριο θα έπρεπε να επιδικάσει στην εφεσείουσα για τα έξοδα της ορθοδοντικής θεραπείας ποσό £1.275 (€2.178).
Τέλος η εφεσείουσα παραπονείται ότι εσφαλμένα δεν δόθηκε αναδρομική ισχύς στο εκδοθέν διάταγμα διατροφής. Οι πρόνοιες του άρθρου 40(5)(α) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, Ν.14/60 ερμηνεύτηκαν στην υπόθεση Στυλιανού ν. Στυλιανού (1993) 1 Α.Α.Δ. 839, 841-842):
«Η εξουσία για την αναδρομική επιδίκαση διατροφής προκύπτει σαφώς από το άρθρο 40(5)(α) του Νόμου. Απαγορεύει την έκδοση διατάγματος διατροφής για οποιαδήποτε περίοδο προγενέστερη της ημερομηνίας της αίτησης. Εξ αντιδιαστολής, είναι δυνατή η έκδοση τέτοιου διατάγματος με ισχύ από την ημερομηνία εκείνη. Σύμφωνα με το άρθρο 40(5)(β) κανένα ποσό εκ διατάγματος διατροφής για περίοδο μεγαλύτερη του έτους θα είναι αναληπτέο.
Η παράγραφος 5(β) δεν αναιρεί την προηγούμενη. Ρυθμίζει τη διαφορετική περίπτωση της μη εκτέλεσης διατάγματος που έχει ήδη εκδοθεί και πρέπει να υπομνήσουμε πως, κατά την παράγραφο (7) του ίδιου άρθρου, ποσά πληρωτέα δυνάμει διατάγματος διατροφής εισπράττονται και ως χρηματική ποινή σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου. Αντίθετη ρύθμιση θα ισοδυναμούσε με πρόσκληση για παρέλκυση της δίκης.
Μπορεί να διαταχθεί η καταβολή διατροφής από την ημέρα της υποβολής της αίτησης ή από κάποιο μεταγενέστερο χρονικό σημείο, ανάλογα με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Η διαπίστωση διαφοροποίησης των στοιχείων που επενήργησαν στο προσδιορισμό του ύψους της διατροφής κατά το χρονικό διάστημα της υποβολής της αίτησης μέχρι τη δίκη, είναι παράγοντας σχετικός. Η αναδρομικότητα του διατάγματος και η έκταση της πρέπει να είναι το αποτέλεσμα συνεξέτασης όλων των σχετικών δεδομένων καθόλο αυτό το χρονικό διάστημα. Δεν μπορεί όμως να αποτελεί λόγο άρνησης έκδοσης ή περιορισμού της έκτασης της αναδρομικότητας του διατάγματος, η απλή επίκληση εκ των υστέρων δυσκολίας προς ικανοποίηση της υποχρέωσης που υφίστατο έκτοτε. Η έκδοση διατάγματος διατροφής εμπεριέχει αναγνώριση ύπαρξης αντίστοιχου δικαιώματος και ηθελημένη αμέλεια ικανοποίησης του. Το ύψος του ποσού που συσσωρεύεται είναι κατ΄ ευθείαν ανάλογο προς τη διάρκεια της αμέλειας που επιδεικνύεται και που δεν είναι νοητό να επιβραβευθεί. Το γεγονός ότι ο σύζυγος θα είναι δια μιας υπόλογος για τις τρέχουσες δόσεις από την ημερομηνία έκδοσης του διατάγματος και για το επιπρόσθετο ποσό, μπορεί, στο πλαίσιο των γεγονότων, να ληφθεί υπόψη κατά τον καθορισμό τρόπου ως προς την πληρωμή του».
Φαίνεται να υπάρχει εναντίον του εφεσίβλητου προσωρινό διάταγμα για ποσό £250 μηνιαίως από 4.9.2003. Ο εφεσίβλητος δεν φαίνεται να έχει επιδείξει οποιοδήποτε ενδιαφέρον για την έκβαση της υπόθεσης. Δεν βρίσκουμε γιατί η εφεσείουσα να μη δικαιούται το ποσό της διατροφής που της επιδικάζεται αναδρομικά, αφαιρουμένου βεβαίως του ποσού το οποίο καταβάλλετται υπό μορφή προσωρινού διατάγματος. Ο εφεσίβλητος έχει μία σταθερή εργασία και επιπλέον εισοδήματα από ενοίκια. Λαμβάνοντας υπ΄ όψιν όλες τις περιστάσεις και ιδιαίτερα το γεγονός ότι η αίτηση καταχωρήθηκε μεν στις 6.10.2003, αλλά υπήρξαν δυσκολίες στην επίδοση, όπως η καταβολή της συνεισφοράς του εφεσίβλητου στη διατροφή των ανήλικων τέκνων του αρχίζει από 1.1.2004. Συνεπώς υπολογίζουμε τη διαφορά από το ποσό που ήδη επιδικάσαμε και του ποσού που ο εφεσίβλητος καταβάλλει με βάση το προσωρινό διάταγμα μέχρι σήμερα στις £16.500 (€28.192) (£250 Χ 12 μήνες Χ 5½ χρόνια). Το ποσό αυτό ο εφεσίβλητος δικαιούται να το αποπληρώσει με την καταβολή €300 μηνιαίως, επιπλέον της διατροφής των £500 (€855) που επιδικάσαμε πιο πάνω. Επιπλέον θα καταβάλει το ποσό των £1.275 (€2.178) για την ορθοδοντική θεραπεία της Μιχαέλλας.
Η έφεση επιτυγχάνει. Εκδίδεται διάταγμα ως ανωτέρω, πλέον έξοδα, τα οποία υπολογίζουμε στα €1.300 πλέον Φ.Π.Α.
ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.
Γ. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.
/ΜΔ