|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 514
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 183/2005)
11 Μαΐου, 2009
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΜΑRKETRENDS (CAPITAL MARKET) LTD
(Εφεσείοντες)
ν.
SYNTHESIS SOFTWARD LTD
(Eφεσιβλήτων)
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
WIDEHORIZON (CAPITAL MARKET) LTD
(Εφεσείοντες)
ν.
SYNTHESIS SOFTWARD LTD
(Eφεσιβλήτων)
Δ. Καλλής για τους εφεσείοντες.
Γ. Παπαθεοδώρου με Στ. Παπαθεοδώρου για τους εφεσίβλητους.
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει
ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης και την άσκηση της παρούσας έφεσης, οι εφεσείοντες άλλαξαν την επωνυμία τους, που ήταν Marketrends (Capital Market) Ltd σε Widehorizon (Capital Market) Ltd και συναφώς κατατέθηκε σχετικό πιστοποιητικό του Εφόρου Εταιρειών. Με τη συμφωνία των μερών, που αναφέρθηκαν και στο άρθρο 19(4) του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, ο τίτλος τροποποιήθηκε αναλόγως.
Με την έκθεση απαίτησης οι εφεσίβλητοι αξίωσαν £19.009 πλέον £1.900,90 ως ΦΠΑ και τόκο προς 8.5% από 20.6.00 στη βάση του ισχυρισμού τους πως «εκτέλεσαν εμπρόθεσμα και κανονικά τις υπό των εναγομένων ανατεθείσες εργασίες και πρόσφεραν σ' αυτούς τις συμφωνηθείσες εργασίες ή/και προϊόντα». Κατέγραψαν τις λεπτομέρειες των εργασιών και των προϊόντων στα οποία αναφέρονταν και αξίωσαν ολόκληρο το πιο πάνω ποσό το οποίο, όπως περαιτέρω σημειώνεται, «εξακολουθούν να οφείλουν σ' αυτούς ολόκληρο.».
Οι εφεσείοντες απέδωσαν στους εφεσίβλητους αντισυμβατική συμπεριφορά η οποία, κατά τη θέση τους, τους απάλλαξε από τις υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει με την παραδεκτή συμφωνία που είχε συναφθεί. Περαιτέρω, επειδή, κατά τον ισχυρισμό τους, ακριβώς εξ αιτίας αυτής της αντισυμβατικής συμπεριφοράς υποχρεώθηκαν να αναθέσουν το έργο σε τρίτους έναντι ψηλότερης αμοιβής, ανταξίωσαν το ποσό των £7.241.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο, για λόγους που εξήγησε, απέρριψε τις θέσεις και τους ισχυρισμούς των εφεσειόντων. Δεν υπήρχε αντισυμβατική συμπεριφορά των εφεσιβλήτων ούτε και είχε έρεισμα η ανταπαίτηση, την οποία και απέρριψε. Η έφεση δεν αφορά σε αυτά και συνεπώς δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες. Η έφεση αφορά στο ποσό που επιδικάστηκε. Κατά τη θέση των εφεσειόντων αυτό δεν θα έπρεπε να ήταν το σύνολο του αξιωθέντος ποσού αλλά να ήταν μικρότερο κατά £5.509. Ως ακολούθως:
Διαπιστώθηκε από το Πρωτόδικο Δικαστήριο, και αυτό δεν τελεί υπό αμφισβήτηση, πως οι εφεσίβλητοι δεν προσέφεραν το σύνολο των υπηρεσιών και δεν παρέδωσαν το σύνολο των προϊόντων για τα οποία είχε συμφωνηθεί το συνολικό ποσό που αξιώθηκε. Όπως σημειώνει το Πρωτόδικο Δικαστήριο, ο ίδιος ο διευθυντής τους κατέθεσε πως «παρέμενε προς παράδοση το πρόγραμμα υπηρέτης και τα προγράμματα 55 πελατών (server και client programs) αντίστοιχα, τα οποία είχαν παραγγελθεί». Το ποσό που συμφωνήθηκε γι' αυτά ήταν προσδιορισμένο (£254,75 και £5.254,75) και αφού η αγωγή αφορούσε σε εργασίες που πράγματι εκτελέστηκαν και σε προϊόντα που πράγματι προσφέρθηκαν, δεν υπήρχε δυνατότητα επιδίκασής του.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο είχε δει το πρόβλημα και ζήτησε ειδικά τις απόψεις των δυο πλευρών. Έκρινε, στο τέλος, πως παρά το γεγονός ότι «στην έκθεση απαιτήσεως δεν αξιώνονται αποζημιώσεις λόγω παράβασης συμφωνίας», θα έπρεπε να επιδικάσει ολόκληρο το ποσό που αξιώθηκε, ως αποζημιώσεις «υπό τα δεδομένα της υπόθεσης». Προφανώς ενόψει της μαρτυρίας πως τα σχετικά προϊόντα είχαν ήδη αποκτηθεί και οι εφεσίβλητοι ήταν έτοιμοι και πρόθυμοι να εκπληρώσουν το σύνολο των συμβατικών τους υποχρεώσεων, αν δεν μεσολαβούσε η παράβαση της σύμβασης από τους ίδιους τους εφεσείοντες. Θεώρησε συναφώς πως, κατά τη νομολογία στην οποία αναφέρθηκε (Βλ. Kennedy Hotels Ltd v. Indjirdjian (1992) 1 AAΔ 400, και Alex. Evangelou Camera House Ltd κ.α. v. Minerva Ltd (2004) 1 AAΔ 1734), «είναι δυνατόν να αποδοθεί θεραπεία που δεν επιζητείται εφόσον στοιχειοθετούνται τα γεγονότα της έκθεσης απαίτησης για τη θεραπεία αυτή ... άσχετα από το ακριβές νομικό πέπλο κάτω από το οποίο τίθεται η απαίτηση».
Οι εφεσίβλητοι υποστήριξαν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης επικαλούμενοι και τη δυνατότητα που θεωρούν ότι παρέχει και το άρθρο 31 του περι Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60 όπως τροποποιήθηκε), το οποίο όμως, και αυτό, υπό τον παράτιτλο «καθορισμός του επίδικου θέματος πλήρως και τελικώς», στοχεύει στην παροχή θεραπειών «κατά τέτοιο τρόπο, εφόσον είναι δυνατό, ώστε όλα τα αμφισβητούμενα θέματα μεταξύ των διαδίκων να διαγιγνώσκονται πλήρως και τελικώς και κάθε πολλαπλότης της διαδικασίας που αφορά σε οποιαδήποτε από τα θέματα αυτά να αποφεύγεται.»
Δεν συμφωνούμε πως παρεχόταν δυνατότητα για έκδοση απόφασης και για το ποσό που αναφέρθηκε. Η έκθεση απαίτησης ήταν σαφής. Στηριζόταν ρητά σε πλήρη εκτέλεση των συμφωνηθέντων και δεν υπάρχουν σ' αυτή οποιαδήποτε άλλα γεγονότα τα οποία, με διαφορετικό νομικό πέπλο, θα μπορούσε να οδηγήσουν σε άλλες αναζητήσεις. Τα αμφισβητηθέντα εν προκειμένω ήταν συγκεκριμένα και η απόφαση, όπως αυτή εκδόθηκε, παραγνώρισε τη δικογραφία, ως τη βάση για τον προσδιορισμό των επίδικων ή αμφισβητούμενων θεμάτων.
Η έφεση επιτυγχάνει με €1.500 έξοδα πλέον ΦΠΑ. Η προσβαλλόμενη απόφαση διαφοροποιείται ώστε το ποσό των £19.009 να αντικατασταθεί με το ποσό των £13.500. Τα υπόλοιπα από την πρωτόδικη απόφαση παραμένουν αλλά, ασφαλώς, το ποσό για ΦΠΑ που επιδικάζεται, μειώνεται ανάλογα, αν η αριθμητική μας είναι ορθή, σε £1.350.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
/Μσι.