|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 1 ΑΑΔ 510
21 Απριλίου, 2008
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) Ν. 33/64 KAI TO AΡΘΡΟ 19 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1960 (Ν. 14/60)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) ΦΙΛΟΚΥΠΡΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, (2) ΣΩΤΗΡΟΥΛΑΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ (3) ΑΝΤWERP
DIAMOND POLISHER LTD., ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΟΥΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI, PROHIBITION
ΚΑΙ MANDAMUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡ. 31.3.2008 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΔΟΘΗΚΕ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΡΚΟΥ ΔΗΛΩΣΕΩΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ ΗΜΕΡ. 17/12/2007 ΓΙΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡ. 28/11/2007 Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΥΠ' ΑΡ. ΑΓΩΓΗΣ 4316/07 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ.
(Αίτηση Αρ. 29/2008)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari, Prohibition και Mandamus ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση των προαναφερθέντων ενταλμάτων αναφορικά με ενδιάμεση απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με την οποία δόθηκε άδεια στους εναγόμενους να καταχωρήσουν συμπληρωματική ένορκη δήλωση στα πλαίσια αίτησής τους για παραμερισμό απόφασης η οποία είχε εκδοθεί εναντίον τους λόγω παράλειψης εμφάνισής τους στην αγωγή ― Απόρριψη αίτησης, το θέμα που εγείρετο με την αιτούμενη άδεια ενέπιπτε σαφώς στην διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η οποία δεν ελέγχεται με την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari, Prohibition και Mandamus ― Σκοπός ― Πότε εκδίδονται.
Προνομιακά Εντάλματα ― Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ― Δεν ελέγχεται με την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για άδεια ― Εφαρμοστέες αρχές ― Εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση ― Είναι αρκετή στο στάδιο εξέτασης της αίτησης για παραχώρηση ή μη άδειας.
Πολιτική Δικονομία ― Άδεια για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης ― Δ.48, θ.4(2) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ― Προϋποθέσεις.
Τα γεγονότα τα οποία συνθέτουν την παρούσα αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση των προνομιακών ενταλμάτων Certiorari, Prohibition και Mandamus, τα νομικά σημεία και η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με την οποία κρίθηκε ότι δεν αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση για χορήγηση της αιτούμενης άδειας, προκύπτουν σαφώς από τα πιο πάνω περιληπτικά σημειώματα.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κωνσταντινίδης (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 1298,
Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535,
Μηλιώτης (2006) 1(Α) Α.Α.Δ. 12.
Αίτηση.
Χρ. Σ. Χριστοφόρου, για τους Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές (ενάγοντες πρωτόδικα), ζητούν την άδεια του δικαστηριου για να καταχωρήσουν αίτηση με κλήση για την έκδοση διαταγμάτων certiorari, prohibition και mandamus. Με το certiorari ζητούν να ακυρώνεται η ενδιάμεση απόφαση του προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, που εκδόθηκε στο πλαίσιο της αγωγής 4316/07 στις 31/3/08, με την οποία επέτρεψε στους εναγομένους όπως καταχωρήσουν συμπληρωματική ένορκη δήλωση σε αίτηση που είχαν καταχωρήσει για παραμερισμό απόφασης που είχε εκδοθεί εναντίον τους λόγω παράλειψης εμφάνισης στην αγωγή. Με το ένταλμα prohibition να απαγορεύεται η συνέχιση της διαδικασίας στην εν λόγω αίτηση που είναι ορισμένη 22/4/08 και με το ένταλμα mandamus να υποχρεώνεται το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού να εκδικάσει και αποπερατώσει την ακροαματική διαδικασία της αίτησης των εναγομένων ημερ. 17/12/07, χωρίς να ληφθεί υπόψη οιαδήποτε συμπληρωματική ένορκη δήλωση.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Tα κριτήρια που πρέπει να ικανοποιούνται για τη χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος, έχουν διασαφηνιστεί από όγκο νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Κωνσταντινίδης (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 1298 σελ. 1303 ο Αρέστης Δ. (όπως ήταν τότε) διατύπωσε το θέμα ως ακολούθως:
«Στο παρόν στάδιο το δικαστήριο κατά την ενάσκηση της διακριτικής του εξουσίας εξετάζει κατά πόσον υπάρχει συζητήσιμη εκ πρώτης όψεως υπόθεση που να δικαιολογεί επαρκώς την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Δεν χρειάζεται να εμβαθύνει περισσότερο στην υπόθεση. Είναι αρκετό σε αυτό το στάδιο με βάση το υλικό που βρίσκεται ενώπιον του δικαστηρίου να δικαιολογείται η παραχώρηση τέτοιας άδειας: Γενικός Εισαγγελέας ν. Π. Χρίστου (1962) C.L.R. 129, Εξ πάρτε Νίνα Παναρέτου (1972) 1 C.L.R. 165, Kακος (1985) 1 C.L.R. 250, Αργυρίδης (1987) 1 C.L.R. 23, A.L.S. (Aircraft Leasing System) Ltd. (2000) 1 Α.Α.Δ. 51.
Οι λόγοι για τους οποίους εκδίδονται προνομιακά εντάλματα περιλαμβάνουν:
(α) Έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας.
(β) Έκδηλη πλάνη Νόμου προφανής στα πρακτικά.
(γ) Προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση.
(δ) Δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης.
(ε) Παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
(Βλ. μεταξύ άλλων, Αναφορικά με το Genaro Perella (1995) 1 A.Α.Δ. 692).»
Στην υπόθεση Base Metal Trading Ltd. v. Fastact Developments Ltd. κ.ά. (2004) 1(Γ) A.A.Δ. 1535, 1541 ο Γαβριηλίδης Δ. εκδίδοντας την απόφαση του Εφετείου, διατύπωσε το θέμα ως ακολούθως:
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ. μεταξύ άλλων, R. v Secretary of State [1986] 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά ότι η αρχή αυτή «ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα». Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ. επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori λόγο απόρριψης της αίτησης.»
Στρεφόμενος στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, όπως αποκαλύπτονται από την ένορκη δήλωση και έκθεση που συνοδεύουν την αίτηση περιληπτικά, αυτά έχουν ως ακολούθως: Σε πρώτο στάδιο είχε εκδοθεί απόφαση υπέρ των εναγόντων (αιτητών στην παρούσα) στις 28/11/07 και εναντίον των εναγομένων λόγω παράλειψης των τελευταίων να εμφανιστούν στην αγωγή. Στις 17/12/07 οι εναγόμενοι καταχώρησαν αίτηση για παραμερισμό της προαναφερθείσας απόφασης υποστηριζόμενη από την ένορκη δήλωση του Φίλιππου Φιλίππου (εναγομένου 1). Στις 19/3/08 καταχωρήθηκε η ένσταση η οποία υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του Φιλόκυπρου Ματθαίου (ενάγοντα αρ. 1). Στις 31/3/08, που ήταν ορισμένη η αίτηση, οι εναγόμενοι ζήτησαν από το δικαστήριο να παραμείνει η αίτηση για οδηγίες γιατί θα καταχωρήσουν συμπληρωματική ένορκη δήλωση. Ζήτησαν χρόνο 15 ημερών. Ο συνήγορος που εμφανίστηκε τότε για τους ενάγοντες ανέφερε στο δικαστήριο τα εξής: «Απ' ότι διάβασα πρόσεξα ότι δεν προβλέπεται απάντηση στην ένσταση». Το δικαστήριο ανάφερε: «Ζητά άδεια να καταχωρίσει συμπληρωματική ένορκη δήλωση». Δε φαίνεται να παρεμβαίνει ο συνήγορος και να αναφέρει οτιδήποτε αντίθετο και/ή σε απάντηση της εξήγησης που έδωσε το δικαστήριο. Το δικαστήριο δε, επικαλούμενο και τη Δ.48, θ.4(2), όπως τροποποιήθηκε το 1999, η οποία Διαταγή επιτρέπει στο δικαστήριο να δώσει άδεια σε κάποιο διάδικο να καταχωρήσει συμπληρωματική ένορκη δήλωση όταν κρίνει ότι υπάρχει καλός λόγος, επέτρεψε στους εναγομένους να καταχωρήσουν συμπληρωματική ένορκη δήλωση προς υποστήριξη της αίτησής τους.
Με την παρούσα αμφισβητείται η ορθότητα της εν λόγω ενδιάμεσης απόφασης του δικαστηρίου ημερ. 31/3/08. Ο κύριος λόγος για τον οποίο αμφισβητείται η απόφαση αυτή είναι διότι το δικαστήριο δεν ανάφερε, στο σύντομο πρακτικό, ότι υπάρχει «καλός λόγος».
Είναι φανερό από τα πιο πάνω ότι το κατά πόσο θα επιτραπεί σε ένα διάδικο να καταχωρήσει συμπληρωματική ένορκη δήλωση σε μια αίτηση ενδιάμεσης φύσεως εμπίπτει σαφώς στη διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου δικαστηρίου. Το γεγονός ότι το Δικαστήριο δεν έκαμε ρητή αναφορά ότι υπήρχε καλός λόγος για να δεχθεί το αίτημα, δεν είναι θέμα που εξετάζεται με αίτηση της φύσεως certiorari. Ενήργησε μέσα στη δικαιοδοσία του. Δεν γίνεται επίκληση κανενός άλλου λόγου, από τους λόγους που προανάφερα για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων. Επομένως και αν ακόμα άσκησε εσφαλμένα τη διακριτική του ευχέρεια το πρωτόδικο δικαστήριο (και εδώ δε φαίνεται με σαφήνεια αν κακώς έδωσε άδεια), δεν είναι θέμα που ελέγχεται με αίτηση της παρούσας φύσεως (βλ. Μηλιώτης (2006) 1(Α) Α.Α.Δ. 12, σελ. 16).
Προτού τελειώσω θα ήθελα να αναφέρω ότι τέτοιου είδους αιτήσεις, ειδικά όταν η μια υπόθεση είναι έτοιμη να προχωρήσει σε ακρόαση, είναι ανεπιθύμητες, καθότι διακόπτουν και την κανονική πορεία της υπόθεσης. Ήδη ανάφερα ότι η υπόθεση είναι ορισμένη για συνέχιση αύριο.
Ενόψει των πιο πάνω η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.