|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 801
28 Ιουνίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΛΑΝΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 169/2005)
Αμέλεια — Κατά πόσο υπήρξε αμέλεια από πλευράς σχολείου και καθηγήτριας καθόσον αφορά την επίβλεψη και την ασφάλεια των μαθητών γενικά και του εφεσείοντος ειδικότερα, ο οποίος σπρώχθηκε από συμμαθητή του και έπεσε στο έδαφος, ?? ?Ι???????? ?? υποστεί άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου οστού λόγω επιφυσιολίσθησης, με πολύ δυσμενείς συνέπειες, πόνο και ταλαιπωρία.
Αμέλεια — Σχολική αμέλεια — Έννοια του καθήκοντος εποπτείας και επίβλεψης που έχουν δάσκαλοι/καθηγητές έναντι των μαθητών τους κατά τις διάφορες εκφάνσεις της σχολικής/μαθητικής ζωής.
Στις 2/10/1996, ο εφεσείων ηλικίας 13 χρόνων μαθητής του γυμνασίου Αγίας Βαρβάρας στο Ζακάκι, κατά την ώρα που κτύπησε το κουδούνι για το τέλος της περιόδου, σπρώχθηκε από ένα συμμαθητή του με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος. Παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε για να σηκωθεί δεν τα κατάφερε. Προσέτρεξε αμέσως η καθηγήτρια και μετά σε σύντομο χρόνο, ήλθε και ο διευθυντής το σχολείου. Ο εφεσείων μεταφέρθηκε σπίτι του και απ' εκεί στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού όπου του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και ιατρική περίθαλψη. Στις 5/10/1996 υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Όταν εξήλθε από το νοσοκομείο, παρέμεινε για 2½ μήνες περιορισμένος στο σπίτι, όπου χρειαζόταν συνεχώς βοήθεια. Δεν μπορούσε να ντυθεί. Όταν επέστρεψε στο σχολείο χρησιμοποιούσε πατερίτσες. Δεν μπορούσε να τρέξει ούτε να περπατήσει. Έμεινε ξαπλωμένος ανάσκελα γιατί δεν μπορούσε να γυρίσει στο πλάι. Τον Αύγουστο του 1997 υποβλήθηκε σε δεύτερη εγχείρηση στο ίδιο νοσοκομείο από τους γιατρούς που διενήργησαν την πρώτη εγχείρηση, χωρίς όμως η κατάστασή του να βελτιωθεί. Διαπιστώθηκε ότι αυτός είχε υποστεί άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου οστού λόγω επιφυσιολίσθησης. Αποτάθηκε σε ιδιώτες γιατρούς και κατέληξε στον χειρούργο ορθοπεδικό Σιμιλλίδη (ΜΕ4).
Ο εφεσείων, μέσω των γονιών του, κίνησε αγωγή εναντίον της Δημοκρατίας, διεκδικώντας γενικές και ειδικές αποζημιώσεις για τις ζημιές και τις βλάβες που έχει υποστεί λόγω της ισχυριζόμενης αμέλειας και παράβασης των νομικών καθηκόντων όσων αυτός θεωρεί ότι ευθύνονται για το ατύχημα, καθώς και για τις ζημιές και βλάβες που έχει υποστεί κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο και κατά τη διάρκεια της ιατρικής μεταχείρισης που έτυχε από το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εφεσείων απέτυχε να αποδείξει οποιαδήποτε αμέλεια και απέρριψε την αγωγή με έξοδα. Το Δικαστήριο υπολόγισε τις αποζημιώσεις στις οποίες θα εδικαιούτο ο εφεσείων, σε περίπτωση που η κατάληξή του αναφορικά με την ευθύνη, κριθεί λανθασμένη από το Εφετείο.
Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης στην έκταση που αυτή αναφέρεται στην αμέλεια του σχολείου και της καθηγήτριας. Αμφισβητεί επίσης την ορθότητα του υπολογισμού των γενικών αποζημιώσεων τις οποίες θεωρεί υπερβολικά χαμηλές.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η εισήγηση του εφεσείοντος ότι η καθηγήτρια δεν ήταν στην τάξη κατά την ώρα που συνέβηκε το ατύχημα είναι αβάσιμη. Το γεγονός ότι αυτή ήταν στην τάξη προκύπτει τόσο από τη μαρτυρία του εφεσείοντος όσο και από την υπόλοιπη μαρτυρία.
2. Στην εφεσιβαλλόμενη απόφαση ενδεικτικά περιγράφεται το επιβαλλόμενο καθήκον του σχολείου και των καθηγητών για εποπτεία και επιτήρηση των μαθητών είτε αυτοί βρίσκονται στις αίθουσες διδασκαλίας είτε στην αυλή του σχολείου.
3. Οι καθηγητές δεν έχουν υποχρέωση να προβλέπουν ανόητες ή απρόβλεπτες ενέργειες των μαθητών και δεν μπορούν να κριθούν ένοχοι παράβασης καθήκοντος όταν η γενεσιουργός αιτία του ατυχήματος, όπως είναι εδώ η περίπτωση, οφείλεται σε μια ξαφνική ενέργεια η οποία δεν θα μπορούσε να αποτραπεί ακόμα και αν η προσοχή της καθηγήτριας ήταν στραμμένη προς το συγκεκριμένο μαθητή.
4. Κατά τον ουσιώδη χρόνο υπήρχαν κανονισμοί λειτουργίας του σχολείου με οδηγίες για τον τρόπο συμπεριφοράς των μαθητών κατά την είσοδο και έξοδό τους από την τάξη ούτως ώστε να αποφεύγουν ενέργειες επικίνδυνες για τους συμμαθητές τους. Μέσα στην τάξη του σχολείου κατά τον κρίσιμο χρόνο ήταν η καθηγήτρια η οποία ασκούσε εποπτεία επί των μαθητών αλλά δυστυχώς η παρουσία της δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει το ξαφνικό και αναπάντεχο περιστατικό για το οποίο σίγουρα δεν μπορεί να καταλογιστεί η κατ΄ ισχυρισμό αμέλεια ή και οποιαδήποτε παράβαση νομικού καθήκοντος στον εφεσίβλητο.
Η έφεση απορρίφθηκε με £1.200 έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Υπόθ. Αρ. 8024/00), ημερομ. 28/4/05.
Κ. Μελάς, για τον Εφεσείοντα.
Στ. Χούρρη, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Τον Οκτώβριο 1996 ο εφεσείων ήταν 13 χρόνων, μαθητής του γυμνασίου Αγίας Βαρβάρας, στο Ζακάκι. Στις 2.10.1996 βρισκόταν στην τάξη του και όταν κτύπησε το κουδούνι για το τέλος της περιόδου, έσκυψε για να πάρει τη τσάντα του. Εκείνη την ώρα, ένας συμμαθητής του, τρέχοντας για να βγει από την τάξη, τον έσπρωξε με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος. Παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε για να σηκωθεί δεν τα κατάφερε. Προσέτρεξε αμέσως η καθηγήτρια και μετά, σε σύντομο χρόνο, ήρθε και ο βοηθός διευθυντής του σχολείου. Ο εφεσείων τοποθετήθηκε σηκωτός σε αυτοκίνητο και μεταφέρθηκε στο σπίτι του. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού όπου του παρασχέθηκαν πρώτες βοήθειες και ιατρική περίθαλψη. Στις 5.10.1996 υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Καθόλη τη διάρκεια της παραμονής του στο νοσοκομείο ήταν ξαπλωμένος, υπέφερε από δυνατούς πόνους και δεν μπορούσε να σηκώσει το πόδι του. Μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο, παρέμεινε για 2½ μήνες περιορισμένος στο σπίτι. Ενώ βρισκόταν στο σπίτι χρειαζόταν συνεχώς βοήθεια. Δεν μπορούσε να ντυθεί μόνος του και η μετακίνησή του ήταν πολύ δύσκολη. Όταν επέστρεψε στο σχολείο χρησιμοποιούσε πατερίτσες. Δεν μπορούσε να τρέξει ούτε να περπατήσει. Καθόταν και σηκωνόταν με δυσκολία και δυσκολευόταν να σκύψει και να περπατήσει. Έμενε ξαπλωμένος ανάσκελα γιατί δεν μπορούσε να γυρίσει στη μια ή στην άλλη πλευρά. Τον Αύγουστο 1997 υποβλήθηκε σε δεύτερη εγχείρηση στο νοσοκομείο Λεμεσού από τους γιατρούς που διενήργησαν την πρώτη εγχείρηση. Η κατάσταση της υγείας του δεν παρουσίασε βελτίωση. Όπως διαπιστώθηκε, ο εφεσείων είχε υποστεί άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου οστού λόγω επιφυσιολίσθησης. Αποτάθηκε σε ιδιώτες γιατρούς και κατέληξε στο χειρούργο ορθοπεδικό Σιμιλλίδη (ΜΕ 4).
Περιγράψαμε σε πολύ αδρές γραμμές το ατυχές περιστατικό που συνέβηκε στις 2.10.96 και την εξέλιξη της κατάστασης της υγείας του εφεσείοντα από εκείνο το περιστατικό και μετέπειτα. Ο εφεσείων, μέσω των γονιών του, κίνησε αγωγή εναντίον της Δημοκρατίας, διεκδικώντας γενικές και ειδικές αποζημιώσεις για τις ζημιές και τις βλάβες που έχει υποστεί. Ο εφεσείων ισχυρίστηκε ότι,
«... ο τραυματισμός του και/ή οι συνέπειες αυτού και/ή και τα δύο επεσυνέβησαν λόγω της αμέλειας και/ή παράβασης των νομικών καθηκόντων των εναγομένων και/ή των υπαλλήλων και/ή αντιπροσώπων αυτών κατά το χρόνο του τραυματισμού του και/ή και κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του και/ή και κατά την ιατρική μεταχείριση που έτυχε στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού από το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό.»
Στην έκθεση απαίτησης εκτίθενται λεπτομέρειες οι οποίες καλύπτουν όλο το φάσμα των ισχυρισμών του εφεσείοντα που αφορούν στην αμέλεια και παράβαση των νομικών καθηκόντων όσων αυτός θεωρεί ότι ευθύνονται για το ατύχημα, καθώς και για τις ζημιές και βλάβες που έχει υποστεί κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο και κατά τη διάρκεια της ιατρικής μεταχείρισης που έτυχε από το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αφού αξιολόγησε τη μαρτυρία και προσδιόρισε τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης με αναφορά στο νόμο και στις αρχές δικαίου οι οποίες διέπουν τα επίδικα θέματα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εφεσείων απέτυχε να αποδείξει οποιαδήποτε αμέλεια «... είτε κατά το χρόνο του τραυματισμού του στο σχολείο είτε στο στάδιο της μεταφοράς του από το σχολείο στο νοσοκομείο είτε ένεκα του χειρισμού και της αντιμετώπισης που έτυχε ο τραυματισμός του από το νοσοκομείο. .» και η αγωγή απορρίφθηκε με έξοδα. Η πρωτόδικος δικαστής, καθηκόντως προνόησε να υπολογίσει τις γενικές και ειδικές αποζημιώσεις στις οποίες θα εδικαιούτο ο εφεσείων έτσι ώστε να υπάρχει επί τούτου απόφαση σε περίπτωση που η κατάληξη αναφορικά με το θέμα της ευθύνης, κριθεί λανθασμένη. Ετσι οι γενικές αποζημιώσεις υπολογίστηκαν στις £40.000 πλέον £13.500 το κόστος διενέργειας μελλοντικά τριών εγχειρήσεων αρθροπλαστικής. Το ποσό των ειδικών αποζημιώσεων καθορίστηκε στις £160. Το ποσό των γενικών αποζημιώσεων (£40.000) φέρει τόκο 8% ετησίως από την ημερομηνία καταχώρησης της αγωγής μέχρι τελικής αποπληρωμής ενώ το ποσό των £13.500 (που αφορά σε μελλοντική απώλεια) φέρει νόμιμο τόκο από την ημέρα έκδοσης της απόφασης. Το ποσό των ειδικών αποζημιώσεων φέρει τόκο προς 8% από της καταχωρήσεως της αγωγής, μειωμένο κατά το ήμισυ.
Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης μόνο στην έκταση που αυτή αναφέρεται στην «... αμέλεια του σχολείου και της καθηγήτριας καθόσον αφορά την επίβλεψη και την ασφάλεια των μαθητών γενικά και του εφεσείοντα ειδικότερα. .» Αμφισβητεί επίσης την ορθότητα του υπολογισμού των γενικών αποζημιώσεων τις οποίες θεωρεί υπερβολικά χαμηλές.
Καθόσον αφορά το πρώτο ζήτημα, προβλήθηκε ισχυρισμός ότι κατά τον κρίσιμο χρόνο του ατυχήματος οι μαθητές έφευγαν ατάκτως από την τάξη χωρίς να υπάρχει επαρκής ή και καθόλου εποπτεία από τους καθηγητές του σχολείου για την τήρηση της τάξης και την ασφάλεια των μαθητών κατά την έξοδό τους από την αίθουσα διδασκαλίας.
Σχετικά με το πιο πάνω θέμα, το πρωτόδικο δικαστήριο διαπίστωσε ότι το σχολείο στο οποίο φοιτούσε ο εφεσείων, είχε κατά τον ουσιώδη χρόνο κανονισμούς λειτουργίας, οι οποίοι είχαν δοθεί στους μαθητές. Οι καθηγητές επεξηγούσαν τους εν λόγω κανονισμούς στους μαθητές. Οι κανονισμοί περιείχαν οδηγίες σε σχέση με τη συμπεριφορά και την ασφάλεια των μαθητών στο σχολείο και οι καθηγητές συμβούλευαν συνεχώς τα παιδιά να αποφεύγουν να σπρώχνονται κατά την έξοδό τους από τις αίθουσες διδασκαλίας. Οι καθηγητές φρόντιζαν, όσο αυτό ήταν δυνατό, να τηρείται η τάξη κατά την έξοδο των μαθητών από τις αίθουσες του σχολείου.
Ο συνήγορος του εφεσείοντα αναφέρει στο περίγραμμα της αγόρευσής του ότι «η καθηγήτρια δεν είχε εποπτεία ούτε επίβλεψη κατά τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα ούτε μερίμνησε για την ασφάλεια των μαθητών κατά την έξοδό τους από την τάξη, πράγμα που σημαίνει και ή αποδεικνύει την αμέλεια του εφεσίβλητου.». Εισηγείται επίσης ότι η συμπεριφορά του συμμαθητή του εφεσείοντα ήταν αναμενόμενη και μπορούσε να αποφευχθεί μέσω σωστής επιτήρησης και εποπτείας κατά το κρίσιμο εκείνο χρονικό σημείο. Ο κ. Μελάς ευθέως εισηγείται ότι η καθηγήτρια, κα Μαρία Μιχαήλ (ΜΥ2), δεν ήταν στην τάξη όταν συνέβηκε το ατύχημα και επεκτείνοντας την εισήγησή του, λέγει ότι ενόψει της απουσίας της καθηγήτριας από την τάξη κατά την ώρα του περιστατικού και της έλλειψης εποπτείας και επιτήρησης των μαθητών κατά την έξοδό τους από την τάξη, η Δημοκρατία ευθύνεται για το ατύχημα.
Η εισήγηση ότι η καθηγήτρια δεν ήταν στην τάξη κατά την ώρα που συνέβηκε το ατύχημα είναι αβάσιμη. Ο εφεσείων κατάθεσε με σαφήνεια τόσο στην κυρίως εξέταση όσο και κατά την αντεξέταση του ότι η καθηγήτρια βρισκόταν μέσα στην τάξη την ώρα του περιστατικού. Προς τη μαρτυρία του εφεσείοντα συνάδει και η υπόλοιπη μαρτυρία επί του θέματος και συνακόλουθα, η σχετική διαπίστωση του πρωτόδικου δικαστηρίου.
Στην εφεσιβαλλόμενη απόφαση ενδεικτικά περιγράφεται το επιβαλλόμενο καθήκον του σχολείου και των καθηγητών για εποπτεία και επιτήρηση των μαθητών όταν αυτοί βρίσκονται είτε μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας είτε στην αυλή του σχολείου. Σχετική είναι η πιο κάτω περικοπή της εφεσιβαλλόμενης απόφασης:
«... η υποχρέωση και το καθήκον που έχει το σχολείο και οι καθηγητές είναι να ασκούν τέτοια εποπτεία και τέτοια επιτήρηση των μαθητών ενόσω αυτοί βρίσκονται στα υποστατικά του σχολείου, είτε στην τάξη είτε στην αυλή, η οποία θα αναμένετο να έχει και ένας γονιός για τα παιδιά της οικογένειας του έχοντας βέβαια υπόψη τις συνθήκες του σχολείου, τον αριθμό αλλά και την ηλικία των μαθητών. ... μέσα στα πλαίσια του καθήκοντος εξάσκησης επιτήρησης δεν περιλαμβάνεται και η πρόβλεψη από μέρους των καθηγητών ή του σχολείου της κάθε ανόητης ενέργειας των μαθητών ή των ξαφνικών ενεργειών οι οποίες δεν θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί μέσω επιτήρησης. Ούτε αναμένεται από κάποιο καθηγητή να επιτηρεί σχολαστικά κάθε παιδί κάθε λεπτό της ημέρας εκτός και αν υπάρχει κάποιος λόγος που θα πρέπει να τον θέσει σε επιφυλακή.
Στην προκείμενη περίπτωση με βάση το πώς εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα που οδήγησαν στον τραυματισμό του Ενάγοντα προκύπτει ότι η συμπεριφορά του συμμαθητή του Ενάγοντα στην τάξη τη στιγμή που είχε κτυπήσει το κουδούνι μετά την ολοκλήρωση της τελευταίας περιόδου να τρέξει για να φύγει από την τάξη και, κάτω από αυτές τις συνθήκες, να σπρώξει τον Ενάγοντα με αποτέλεσμα ο τελευταίος να πέσει στο έδαφος πάνω στο δεξί του πόδι και να τραυματιστεί, ήταν μια συμπεριφορά μη αναμενόμενη και ξαφνική η οποία δεν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί μέσω επιτήρησης ή εποπτείας. Ακόμη προκύπτει ότι τόσο το σχολείο όσο και οι καθηγητές επέδειξαν κάθε δυνατή επιμέλεια δίδοντας οδηγίες και νουθεσίες στους μαθητές και πέραν τούτου δεν θα μπορούσαν να είχαν κάνει κάτι περισσότερο για ν' αποτρέψουν το συγκεκριμένο συμβάν. Σημαντικό είναι επίσης να τονιστεί ότι τόσο ο Ενάγοντας όσο και οι συμμαθητές του επρόκειτο για παιδιά της 2ης τάξης του γυμνασίου, ηλικίας 13 - 14 ετών και όχι μικρά παιδιά του δημοτικού. Σίγουρα δεν αναμένετο από την καθηγήτρια που βρίσκετο στην τάξη τη συγκεκριμένη στιγμή να επιτηρεί σχολαστικά όλα τα παιδιά εκεί συμπεριλαμβανομένου και του συμμαθητή του Ενάγοντα που του προκάλεσε τον τραυματισμό σπρώχνοντας τον και ούτε προέκυψε να υπήρχε οποιοσδήποτε ιδιαίτερος λόγος που θα έπρεπε να είχε θέσει οποιονδήποτε από τους καθηγητές σε επιφυλακή για τέτοιου είδους συμπεριφορές και αντιδράσεις.
Κατ' ακολουθία των πιο πάνω οι ισχυρισμοί του Ενάγοντα για αμέλεια του σχολείου και ή των καθηγητών καθ' όσον αφορά την επίβλεψη και ασφάλεια των μαθητών δεν ευσταθούν και θα πρέπει να απορριφθούν.»
Στο σύγγραμμα Charlesworth on Negligence, 6th ed., para. 990-1000 γίνεται αναλυτική αναφορά του οφειλόμενου νομικού καθήκοντος των δασκάλων/καθηγητών έναντι των μαθητών τους κατά τις διάφορες εκφάνσεις της σχολικής/μαθητικής ζωής στο σχολείο και ενδεικτικά καθορίζονται τα όρια και ο βαθμός του καθήκοντος στις αντίστοιχες περιπτώσεις που και αυτές ενδεικτικά αναφέρονται στο σύγγραμμα με σχετικές παραπομπές στην αγγλική νομολογία. Συνάγεται από το σύνολο της περιπτωσιολογίας ότι η έννοια του καθήκοντος εποπτείας και επίβλεψης που έχουν οι δάσκαλοι προς τους μαθητές και τα όρια της ευθύνης τους η οποία απορρέει από την όποια παράβαση αυτού του καθήκοντος, συνάδουν προς ό,τι η ευπαίδευτη δικαστής αναλυτικά περιγράφει στην εκκαλούμενη απόφαση.
Αναμφίβολα το καθήκον των καθηγητών για άσκηση εποπτείας περιορίζεται στο καθήκον που αναλόγως βαρύνει κάθε γονιό έχοντας βεβαίως υπόψη τις συνθήκες του σχολείου, τον αριθμό και την ηλικία των παιδιών. Οι καθηγητές δεν έχουν υποχρέωση να προβλέπουν κάθε ανόητη ή απρόβλεπτη ενέργεια των μαθητών και όπως ορθά υπογραμμίζεται στην εφεσιβαλλόμενη απόφαση δεν μπορούν να θεωρηθούν ένοχοι παράβασης καθήκοντος όταν η γενεσιουργός αιτία του ατυχήματος, όπως είναι εδώ η περίπτωση, οφείλεται σε μια ξαφνική ενέργεια η οποία δεν θα μπορούσε να αποτραπεί ακόμα και αν η προσοχή της καθηγήτριας ήταν στραμμένη προς το συγκεκριμένο μαθητή.
Δεν έχει αμφισβητηθεί ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο υπήρχαν κανονισμοί λειτουργίας του σχολείου (τεκμ. 15) οι οποίοι, καθώς αναγράφεται στο εξώφυλλό τους, παρέχονται δωρεάν από το Σύνδεσμο Γονέων και δίδονται στα παιδιά. Οι εν λόγω κανονισμοί περιέχουν οδηγίες για τη συμπεριφορά των μαθητών με ειδική αναφορά για το πώς να εισέρχονται και να εξέρχονται από την τάξη όταν κτυπά το κουδούνι, πώς να συμπεριφέρονται μεταξύ τους και να αποφεύγουν ενέργειες επικίνδυνες για τους συμμαθητές τους. Μέσα στην τάξη του σχολείου κατά τον κρίσιμο χρόνο ήταν η καθηγήτρια η οποία ασκούσε εποπτεία επί των μαθητών αλλά δυστυχώς η παρουσία της δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει το ξαφνικό και αναπάντεχο περιστατικό για το οποίο σίγουρα δεν μπορεί να καταλογιστεί η κατ' ισχυρισμό αμέλεια ή και οποιαδήποτε παράβαση νομικού καθήκοντος στον εφεσίβλητο.
Ενόψει των πιο πάνω δεν διαπιστώνουμε λάθος στο πρωτόδικο δικαστήριο και η έφεση απορρίπτεται με £1200 έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με £1.200 έξοδα.