|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(2007) 1 ΑΑΔ 733
14 Ιουνίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ,
Εφεσείων-Εναγόμενος 2,
v.
1. ΜΗΛΙΤΣΑΣ ΠΑΠΑΜΙΛΤΙΑΔΟΥΣ,
Εφεσίβλητης-Εναγόμενης 1,
2. ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΑΝΤΕΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας στην Αγωγή 6108/99,
3. ΜΑΡΟΥΛΛΑΣ ΜΑΥΡΗ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας στην Αγωγή 6109/99,
4. ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας στην Αγωγή 6110/99,
ΚΑΙ
5. ΝΙΚΟΥ ΜΙΧΑΗΛ,
Εφεσίβλητου-Τριτοδιάδικου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 12017)
Αμέλεια ? Τροχαίο ατύχημα ? Απόδοση αποκλειστικής ευθύνης για πρόκληση του ατυχήματος στον εφεσείοντα του οποίου το όχημα, μη τηρώντας απόσταση ασφαλείας, προσέκρουσε βίαια σε προπορευόμενο όχημα με αποτέλεσμα το τελευταίο να κτυπήσει δυνατά στο πισινό μέρος προπορευόμενου οχήματος ? Η επέμβαση του Εφετείου δεν κρίθηκε αναγκαία.
Αποζημιώσεις ? Γενικές αποζημιώσεις ? Σωματικές βλάβες ? Γυναίκα ηλικίας 53 ετών είχε υποστεί κάταγμα του κάτω άκρου της κερκίδος αριστερά, τραύματα στο δεξιό γόνατο και στο βλεννογόνο του κάτω χείλους και διάφορους μώλωπες ? Τέσσερα χρόνια μετά το ατύχημα παραπονείτο για αδυναμία και πόνο στο αριστερό άνω άκρο ? Μόνιμα κατάλοιπα: Μικρή παραμόρφωση, μικρός περιορισμός της κινητικότητας της αριστερής πηχεοκαρπικής και αδυναμία σύσφιξης ? Δημιουργία μετατραυματικής αρθρίτιδας ? Επιδικασθείσες γενικές αποζημιώσεις £15.000 ? Επικυρώθηκαν κατ' έφεση.
Αποζημιώσεις — Γενικές αποζημιώσεις — Σωματικές βλάβες — Γυναίκα ηλικίας 55 ετών σήμερα, είχε υποστεί κάταγμα της 5ης πλευράς δεξιά, διάστρεμμα της αυχενικής μοίρας και εγκεφαλική διάσειση — Έφερε αυχενικό κολλάρο για τρεις μήνες συνεχώς — Μόνιμα κατάλοιπα: Κάποια ευαισθησία με τις καιρικές αλλαγές — Επιδικασθείσες γενικές αποζημιώσεις £5.000 — Επικυρώθηκαν κατ' έφεση.
Αποζημιώσεις — Γενικές αποζημιώσεις — Σωματικές βλάβες — Πόνος στον αυχένα, κεφαλαλγία και ζάλη — Επιδικασθείσες γενικές αποζημιώσεις £1.000 — Επικυρώθηκαν κατ' έφεση.
Σε τροχαίο ατύχημα που συνέβηκε στις 13/10/97 και περί ώρα 6.40 π.μ. στο δρόμο Λεμεσού-Λευκωσίας, τραυματίστηκαν οι εφεσίβλητες/ενάγουσες οι οποίες επέβαιναν στο αυτοκίνητο με αριθμό εγγραφής WB 763 που οδηγούσε η εφεσίβλητη/εναγόμενη 1. Το εν λόγω αυτοκίνητο συγκρούστηκε στο πίσω μέρος του προπορευόμενου αυτοκινήτου VX 513 όταν το όχημα με αριθμό εγγραφής CBA 525 που οδηγούσε ο εφεσείων-εναγόμενος 2 κτύπησε βίαια στο πίσω μέρος του. Οι εφεσίβλητες/ενάγουσες αξίωσαν αποζημιώσεις και από τους δύο εναγόμενους (εφεσείοντα και εφεσίβλητη 1). Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε τον εφεσείοντα/εναγόμενο 2 αποκλειστικά υπεύθυνο για την πρόκληση του ατυχήματος και εξέδωσε απόφαση εναντίον του με την οποία διατάχθηκε να πληρώσει ΛΚ15.000 γενικές αποζημιώσεις πλέον ΛΚ382 ειδικές αποζημιώσεις πλέον τόκους και έξοδα στην εφεσίβλητη Ευτυχία Παντελή Χαραλάμπους, ΛΚ5.000 γενικές αποζημιώσεις και ΛΚ420 ειδικές αποζημιώσεις πλέον τόκους και έξοδα στην εφεσίβλητη Μαρούλλα Μαυρή και ΛΚ1000 γενικές αποζημιώσεις πλέον τόκους και έξοδα στην εφεσίβλητη Δήμητρα Ζαχαρίου, με αποτέλεσμα την παρούσα έφεση από τον εναγόμενο 2.
Με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η ορθότητα του επιμερισμού της ευθύνης και το ποσό των επιδικασθεισών γενικών αποζημιώσεων.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου σε σχέση με την αιτία του ατυχήματος, την πρόκληση των σωματικών βλαβών και επίσης την απόδοση αποκλειστικής ευθύνης στον εφεσείοντα, είναι ορθή. Οι σημαντικές ζημιές στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου του εφεσείοντα και οι ζημιές στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου της εφεσίβλητης/εναγόμενης 1 που ήσαν επίσης εκτεταμένες, επιβεβαιώνουν την ορθότητα του σχετικού ευρήματος του πρωτόδικου δικαστηρίου.
2. Ορθή είναι επίσης και η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου σε σχέση με το ύψος των επιδικασθεισών αποζημιώσεων σε κάθε μια από τις ενάγουσες.
Η έφεση απορρίφθηκε με ΛΚ1.200.- έξοδα (συμπεριλαμβανομένου του Φ.Π.Α) πλέον ΛΚ70.- πραγματικά έξοδα εναντίον του εφεσείοντος.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθ. Αρ. 6108/99, 6109/99, 6110/99), ημερομ. 26.3.04.
Γ. Λουκαΐδης, για τον Εφεσείοντα - Εναγόμενο 2.
Στ. Ερωτοκρίτου , για την Εφεσίβλητη - Εναγόμενη 1.
Κρ. Λιβέρας, για τις Εφεσίβλητες - Ενάγουσες στις Αγωγές 6108/99, 6109/99 και 6110/99.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Φωτίου.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 26.3.04 στις αγωγές 6108/99, 6109/99 και 6110/99 σύμφωνα με την οποία ο εφεσείων/εναγόμενος 2 κρίθηκε αποκλειστικά υπεύθυνος για τροχαίο δυστύχημα και διατάχθηκε να καταβάλει αποζημιώσεις στις τρεις ενάγουσες/εφεσίβλητες. Η αγωγή εναντίον της εναγόμενης 1/εφεσίβλητης απορρίφθηκε και κατά συνέπεια απορρίφθηκε και η απαίτηση της τελευταίας εναντίον του τριτοδιαδίκου.
Το εν λόγω τροχαίο δυστύχημα συνέβηκε στις 13.10.97 και περί ώρα 6.40 π.μ. στο δρόμο Λεμεσού-Λευκωσίας. Οι εφεσίβλητες/ενάγουσες ήσαν επιβάτες στο αυτοκίνητο με αριθμό εγγραφής WB 763 που οδηγούσε η εφεσίβλητη/εναγόμενη 1 από Λεμεσό προς Λευκωσία το οποίο συγκρούστηκε στο πίσω μέρος του προπορευόμενου αυτοκινήτου με αριθμό εγγραφής VX 513 που οδηγούσε ο τριτοδιάδικος, το δε όχημα με αριθμό εγγραφής CBA 525 που οδηγούσε ο εφεσείων/εναγόμενος 2 κτύπησε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου WB 763 της εφεσίβλητης/εναγόμενης 1. Οι τρεις ενάγουσες/εφεσίβλητες αξίωσαν αποζημιώσεις και από τους δυο εναγομένους (εφεσείοντα και εφεσίβλητη 1). Το πρωτόδικο δικαστήριο εξέδωσε απόφαση μόνο εναντίον του εφεσείοντα/εναγόμενου 2 με την οποία διατάχθηκε να πληρώσει ΛΚ15.000 γενικές αποζημιώσεις πλέον ΛΚ382 ειδικές αποζημιώσεις πλέον τόκους και έξοδα στην εφεσίβλητη Ευτυχία Παντελή Χαραλάμπους, ΛΚ5.000 γενικές αποζημιώσεις και ΛΚ420 ειδικές αποζημιώσεις πλέον τόκους και έξοδα στην εφεσίβλητη Μαρούλλα Μαυρή και ΛΚ1000 γενικές αποζημιώσεις πλέον τόκους και έξοδα στην εφεσίβλητη Δήμητρα Ζαχαρίου, με αποτέλεσμα την παρούσα έφεση από τον εναγόμενο 2.
Με τους πρώτο και δεύτερο λόγους έφεσης αμφισβητείται η ορθότητα του επιμερισμού ευθύνης και με τους τρίτο, τέταρτο και πέμπτο λόγους το ποσό των επιδικασθεισών γενικών αποζημιώσεων. Γίνεται ισχυρισμός ότι αυτές είναι υπέρμετρα ψηλές.
Αναφορικά με τον πρώτο λόγο παρόλο ότι στη διατύπωσή του δεν προσβάλλεται η αξιοπιστία μαρτύρων, στην αιτιολογία (βλ. παράγραφο (β)) γίνεται ισχυρισμός ότι παρά το ότι οι ενάγουσες «αντίφασκαν μεταξύ τους, με την πραγματική μαρτυρία, αλλά και με τη μαρτυρία του τριτοδιαδίκου» έγινε αποδεκτή η μαρτυρία τους.
Εξετάσαμε με προσοχή τους λόγους έφεσης που αφορούν την αιτία του δυστυχήματος και τον επιμερισμό ευθύνης, την απόδοση δηλαδή ολόκληρης της ευθύνης στον εφεσείοντα. Το πρωτόδικο δικαστήριο παρόλο που έκρινε αξιόπιστους όλους τους μάρτυρες που κατέθεσαν ενώπιόν του (μεταξύ των οποίων οι ενάγουσες/εφεσίβλητες, η εναγόμενη 1/εφεσίβλητη, ο μάρτυρας της εναγόμενης 1 Δημήτρης Δημητρίου και ο τριτοδιάδικος καθώς και ο εξεταστής της υπόθεσης λοχίας Θεμιστοκλέους) στην έκταση που υπήρχε κάποια διαφορά μεταξύ της μαρτυρίας των εναγουσών (επιβατών στο όχημα της εναγόμενης 1) και της εναγόμενης 1, προτίμησε την εκδοχή της τελευταίας για το λόγο ότι ως οδηγός που ήταν, ήταν σε πιο καλή θέση να περιγράψει τα συμβάντα, παρά οι επιβάτες. Η προσέγγιση αυτή του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι και λογική και ορθή, ώστε το δικαστήριο τούτο δεν δικαιολογείται να επέμβει στα ευρήματά του.
Με βάση τη μαρτυρία που δέχθηκε το πρωτόδικο δικαστήριο, όσον αφορά την αιτία του δυστυχήματος και τις σωματικές βλάβες των εναγουσών, προέβηκε, περιληπτικά, στα εξής ευρήματα:
Ότι στις 13.10.97 και περί ώρα 6.40 ενώ υπήρχε αρκετή τροχαία κίνηση και επικρατούσε πυκνή ομίχλη αλλά με την άσφαλτο ξηρή και σε άριστη κατάσταση, η εφεσίβλητη 1 (με επιβάτες τις τρεις ενάγουσες) οδηγούσε το αυτοκίνητο WB 763 από Λεμεσό προς Λευκωσία. Την ίδια στιγμή και προς την ίδια κατεύθυνση οδηγούσε και ο μάρτυρας της εφεσίβλητης/εναγόμενης 1 Δημήτρης Δημητρίου, αστυφύλακας 3551, το αυτοκίνητο με αριθμό εγγραφής ΒΑΖ 702 με αναμμένα τα φώτα του οχήματος του και κρατώντας τη δεύτερη λωρίδα κυκλοφορίας. Οδηγούσε με ταχύτητα 40-50 χαω και σε κάποιο σημείο του δρόμου, που ήταν ανηφορικός, είδε μπροστά του το όχημα με αριθμό ΑΑD 43 να κινείται ζικ ζακ και να σταματά απότομα μπροστά του. Στην προσπάθειά του να μη κτυπήσει στο AAD 43 ο οδηγός του ΒΑΖ 702 κινήθηκε στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας και σταμάτησε δίπλα από το AAD 43. Στη συνέχεια ήρθε και κτύπησε το όχημά του, στο πίσω μέρος του, το αυτοκίνητο VX 513 του οποίου οδηγός ήταν ο τριτοδιάδικος (μάρτυρας του εναγόμενου 2/εφεσείοντα). Ο τριτοδιάδικος αντιλήφθηκε τα φώτα του οχήματος ΒΑΖ 702 που ήταν μπροστά του αλλά επειδή ήταν σε κοντινή απόσταση δεν κατάφερε να σταματήσει και κτύπησε στο πίσω μέρος του ΒΑΖ 702. Στη συνέχεια ο τριτοδιάδικος αισθάνθηκε δυνατό κτύπημα στο πίσω μέρος του δικού του αυτοκινήτου. Ήταν από το αυτοκίνητο WB 763 που οδηγούσε η εφεσίβλητη/εναγόμενη 1 (με επιβάτες τις ενάγουσες) το οποίο ήταν στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας και με αναμμένα τα φώτα του. Ενόψει της πυκνής ομίχλης ήταν αναμμένα και τα μεγάλα φώτα καθώς και τα φώτα κινδύνου και κινείτο με ταχύτητα στα 20 χαω περίπου. Το προπορευόμενο όχημα VX 513 του τριτοδιαδίκου δεν είχε αναμμένα φώτα. Όταν το είδε η εφεσίβλητη/εναγόμενη 1 ότι σταμάτησε έκανε χρήση των φρένων του οχήματός της αλλά αυτό ακούμπησε στο προπορευόμενο όχημα. Στη συνέχεια η εναγόμενη 1 αισθάνθηκε το δυνατό κτύπημα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου της με αποτέλεσμα να κτυπήσει τώρα δυνατά στο προπορευόμενο όχημα του τριτοδιαδίκου. Το κτύπημα αυτό στο πίσω μέρος του οχήματος της εναγόμενης 1 προήλθε από το αυτοκίνητο CBA 525 που οδηγούσε ο εφεσείων/εναγόμενος 2.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αναφέρθηκε στη συνέχεια στις ζημιές των εμπλεκομένων οχημάτων ως ακολούθως:
«Τα οχήματα ήταν κτυπημένα και ενωμένα στις τελικές τους θέσεις. Το όχημα με αρ. εγγραφής AAC 740 είχε ελαφριά ζημιά στο πίσω μέρος του. Το AAD 043 είχε ζημιά στο μπροστινό και πισινό μέρος του. Το ΒΑΖ 702, που οδηγούσε ο μάρτυρας της εναγομένης αρ. 1 Δ. Δημητρίου, είχε ζημιά στο πισινό μέρος και το δεξιό καθρεφτάκι και είχε μετακινηθεί από την τελική του θέση πριν φτάσει ο Μ.Ε.1 στη σκηνή. Το VX 513, που οδηγούσε ο τριτοδιάδικος, είχε μεγάλη ζημιά στο πίσω μέρος του και στο μπροστινό μέρος, αλλά κυρίως στη δεξιά μπροστινή γωνιά του, που ήταν το σημείο επαφής του με το κιγκλίδωμα που ευρίσκεται στη θέση του δρόμου Λεμεσού-Λευκωσίας και διαχωρίζει τις δύο κατευθύνσεις του δρόμου. Το WB 763, που οδηγούσε η εναγομένη αρ. 1, είχε σοβαρές ζημιές, ήταν κατεστραμμένο το μπροστινό και πισινό μέρος του. Τέλος, το CBA 525, που οδηγούσε ο εναγόμενος αρ. 2, είχε σοβαρές ζημιές στο μπροστινό μέρος του ενώ στο πισινό δεν είχε ζημιά.
Αναφορικά με τις ενάγουσες/εφεσίβλητες η Μαρούλλα Μαύρου καθόταν στη θέση του συνοδηγού και φορούσε ζώνη ασφαλείας και οι δυο άλλες στο πίσω μέρος και δεν φορούσαν ζώνη. Τότε δεν ήταν υποχρεωτική η χρήση τους. Βασιζόμενο στην ενώπιόν του μαρτυρία, όπως την έχει δεχθεί, το πρωτόδικο δικαστήριο κατάληξε ως εξής:
«Με βάση τα πραγματικά γεγονότα αυτής της υπόθεσης, όπως τα ανέφερα προηγουμένως, ευρίσκω ότι η εναγόμενη αρ. 1 κατάφερε να μην συγκρουστεί βίαια με το προπορευόμενο όχημα που οδηγούσε ο τριτοδιάδικος, αλλά να αγγίξει ελαφρά στο πίσω μέρος του γι' αυτό και ο τελευταίος δεν αντελήφθηκε την επαφή των δύο οχημάτων. Ευρίσκω ότι τις σωματικές βλάβες που έπαθαν οι ενάγουσες τις προκάλεσε η σφοδρή σύγκρουση όταν το όχημα που οδηγούσε ο εναγόμενος αρ. 2 επέπεσε βίαια στο πισινό μέρος του αυτοκινήτου της εναγόμενης αρ. 1 και το τελευταίο κτύπησε δυνατά στο πισινό μέρος του προπορευόμενου οχήματος που οδηγούσε ο τριτοδιάδικος.»
Στο θέμα καταμερισμού της ευθύνης το πρωτόδικο δικαστήριο ανέφερε τα ακόλουθα:
«Ο εναγόμενος αρ. 2 που ακολουθούσε με το όχημα του το όχημα της εναγομένης αρ. 1, ευρίσκω ότι είχε την καλύτερη δυνατή προειδοποίηση, υπό τις περιστάσεις, για την ύπαρξη και τη θέση του οχήματος που οδηγούσε η εναγομένη αρ. 1 στο δρόμο. Είχε μπροστά του ένα όχημα με όλα τα φώτα αναμμένα. Δεν τηρούσε απόσταση ασφαλείας από το προπορευόμενο όχημα. Δεν είχε την προσοχή του στο δρόμο έτσι που να αντιληφθεί έγκαιρα ότι το προπορευόμενο όχημα σταμάτησε έτσι που να σταματήσει κι΄ αυτός το όχημα του έγκαιρα. Επέπεσε βίαια στο προπορευόμενο όχημα κι' αυτό δείχνει ότι δεν αντιλήφθηκε καθόλου ότι εκείνο είχε σταματήσει στο δρόμο και δεν πήρε μέτρα για να αποτρέψει τη βίαιη σύγκρουση με αποτέλεσμα να προκαλέσει σωματικές βλάβες στις ενάγουσες.
Με βάση όσα ανέφερα προηγουμένως ευρίσκω ότι ο εναγόμενος αρ. 2 Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης φέρει αποκλειστική ευθύνη για το δυστύχημα. Αν δεν μεσολαβούσε η βίαιη σύγκρουση του οχήματος του στο προπορευόμενο, οι αγωγές των εναγουσών δεν θα ήταν σήμερα ενώπιον του Δικαστηρίου με βάση την ενώπιόν μου μαρτυρία και τα ευρήματα μου. Οι διάφορες πράξεις ή παραλείψεις του τριτοδιαδίκου, όπως αναφέρθηκαν προηγουμένως, αλλά και πρόσθετα η παραδοχή της εναγομένης αρ. 1 ότι δεν κοίταξε πίσω της και δεν εντόπισε το όχημα που οδηγούσε ο εναγόμενος αρ. 2 κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν μπορούν να τους καταλογίσουν ευθύνη στις υποθέσεις των εναγουσών. Δεν διαδραμάτισαν οποιοδήποτε ρόλο, όπως ευρίσκω, στις σωματικές βλάβες ή και ζημιές των εναγουσών.»
Εξετάσαμε με προσοχή τα πιο πάνω ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου και τη μαρτυρία που ήταν ενώπιόν του και έχουμε καταλήξει ότι η απόφασή του τόσο αναφορικά με την αιτία του δυστυχήματος και της πρόκλησης των σωματικών βλαβών των εναγουσών όσο επίσης και στο ότι ο εφεσείων έφερε αποκλειστική ευθύνη, είναι ορθό. Οι σημαντικές ζημιές στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου του εφεσείοντα και οι ζημιές στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου της εφεσίβλητης/εναγόμενης 1 που ήσαν επίσης εκτεταμένες, επιβεβαιώνουν την ορθότητα του ευρήματος του πρωτόδικου δικαστηρίου.
Αναφορικά τώρα με το ύψος των γενικών αποζημιώσεων που επιδικάστηκαν στην κάθε μια από τις ενάγουσες έχουμε καταλήξει ότι και εδώ η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή. Η εφεσίβλητη/ενάγουσα στην 6108/99 ήταν τότε 53 ετών και η εργασία της ήταν χειρωνακτική. Από το δυστύχημα υπέστη τα εξής:
«(1) κάταγμα του κάτω άκρου της κερκίδος αριστερά (2) τραύματα στο δεξιό γόνατο και στο βλεννογόνο του κάτω χείλους και (3) διάφορους μώλωπες. Έγινε συρραφή των τραυμάτων και ακινητοποίηση του κατάγματος της αριστερής πηχεοκαρπικής σε γύψο. Παρέμεινε στο γύψο για 2 μήνες και εκτός εργασίας για 3 μήνες. Τέσσερα (4) χρόνια μετά το δυστύχημα παραπονείτο για αδυναμία και πόνο στο αριστερό άνω άκρο. Διαπιστώθηκε μικρή παραμόρφωση και μικρός περιορισμός της κινητικότητας της αριστερής πηχεοκαρπικής. Επίσης παρουσιάζεται με πιο αδύνατη δύναμη συσφίξεως αριστερά. Από τα κλινικά και ακτινολογικά ευρήματα δικαιολογούνται τα παράπονα της που την αφήνουν με μικρό βαθμό μόνιμης ανικανότητας. Το ενδαρθρικό κάταγμα στην αριστερή πηχειοκαρπική άρθρωση θα δημιουργήσει μετατραυματική αρθρίτιδα με επακόλουθο πόνο και δυσκαμψία. Μέχρι σήμερα έχει πόνο και κατά καιρούς παίρνει παυσίπονα.»
Το Δικαστήριο επιδίκασε ως γενικές αποζημιώσεις ΛΚ15.000 που δεν μπορούν να θεωρηθούν υπερβολικές.
Για την εφεσίβλητη/ενάγουσα στην αγωγή 6109/99 που της επιδικάστηκε ποσό ΛΚ5.000 ως γενικές αποζημιώσεις το Δικαστήριο ανέφερε τα εξής:
«Η Μαρούλλα Μαυρή 55 χρονών σήμερα, ήταν επιβάτης και καθόταν στη θέση του συνοδηγού στις 13.10.97 που έγινε το δυστύχημα. Έπαθε (1) κάταγμα της 5ης πλευράς δεξιά (2) διάτρεμμα της αυχενικής μοίρας και (3) εγκεφαλική διάσειση. Κρατήθηκε στο νοσοκομείο μέχρι τις 15.10.1997, ήταν κλινήρης, με συνεχή ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα και έφερε αυχενικό κολλάρο για τρεις μήνες συνεχώς. Παρέμεινε εκτός εργασίας για δύο περίπου μήνες. Ακτινολογικά έχει τελείως επανέλθει. Η κάκωση στον αυχένα έχει επανέλθει πλήρως είναι όμως αποδεχτό ότι κάποια ευαισθησία παρέμεινε που εκδηλώνεται στις αλλαγές του καιρού, όταν υπάρχει κρύο ή ακινησία, σ' αυτές τις περιπτώσεις έχει πονοκέφαλο.»
Τέλος για την εφεσίβλητη/ενάγουσα στην αγωγή 6110/99 Δήμητρα Ζαχαρίου (αδελφή των άλλων δυο εναγουσών) το Δικαστήριο αφού απόρριψε αίτημά της για αποζημίωση που σχετίζετο με τα δόντια της, επιδίκασε το ποσό των ΛΚ1.000 ουσιαστικά για πόνο στον αυχένα, κεφαλαλγία και ζάλη για τα οποία έπαιρνε για αρκετό καιρό φάρμακα (stemetils). Δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι το ποσό των ΛΚ1.000 είναι υπερβολικό όπως ισχυρίζεται ο εφεσείων.
Με βάση όλα τα πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται με ΛΚ1.200.- έξοδα (περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α.) πλέον ΛΚ70.- πραγματικά έξοδα, εναντίον του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με ΛΚ1.200.- έξοδα (συμπεριλαμβανομένου του Φ.Π.Α) πλέον ΛΚ70.- πραγματικά έξοδα εναντίον του εφεσείοντος.