|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 558
17 Μαΐου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΕΝ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Εφεσείοντα - Καθ' ου η αίτηση,
v.
ALPHA BANK LTD,
Εφεσιβλήτων - Αιτητών.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 177/2006)
Πτώχευση ? Έννοια του όρου «ασφαλισμένος πιστωτής» στο Άρθρο 2 του περί Πτωχεύσεως Νόμου, Κεφ. 5 ? Η εξασφάλιση που αυτός κατέχει πρέπει να είναι επί της περιουσίας του χρεώστη και όχι επί της περιουσίας οποιουδήποτε άλλου.
Η ουσία της έφεσης αυτής είναι ότι ο πιστωτής δεν μπορεί να θεωρείται ασφαλισμένος ή εξασφαλισμένος πιστωτής εντός της εννοίας του Άρθρου 2 του περί Πτωχεύσεως Νόμου, Κεφ. 5, εάν η υποθήκη ή οποιαδήποτε εξασφάλιση αυτός κατέχει δεν είναι επί της περιουσίας του χρεώστη άλλα επί της περιουσίας οποιουδήποτε άλλου προσώπου (συνοφειλέτη ή άλλου).
Το Εφετείο αποφάνθηκε ότι το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι οι εφεσίβλητοι-πιστωτές δεν ήταν εξασφαλισμένοι πιστωτές ήταν ορθό, δεδομένου ότι ήταν αδιαμφισβήτητο πως η υποθήκη που είχαν αφορούσε σε ακίνητα όχι του εφεσείοντος-χρεώστη αλλά άλλου προσώπου. Το Εφετείο επεκύρωσε την πρωτόδικη απόφαση με την οποία είχε εκδοθεί διάταγμα παραλαβής της περιουσίας του εφεσείοντος - χρεώστη.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Οικονομίδη? ν. Λαϊκή? Κυπριακή? Τράπεζα? Λτδ (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1255.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Αίτ. Αρ. 186/05), ημερομ. 10.4.06.
Χ. Χαραλαμπίδης, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Μουγής για Α. Μαθηκολώνη, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάτος.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Ένας είναι ο λόγος εφέσεως στην παρούσα έφεση, ότι το πρωτόδικο δικαστήριο προσέγγισε λανθασμένα την ενώπιόν του μαρτυρία και κατέληξε σε λανθασμένο συμπέρασμα με βάση το οποίο εξέδωσε διάταγμα παραλαβής της περιουσίας του καθ' ου η αίτηση-εφεσείοντα. Κατά τον εφεσείοντα το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε στο ότι δεν υπήρχε εξασφάλιση του πιστωτή, εφόσον η αξία των ενυπόθηκων ακινήτων υπερβαίνει το οφειλόμενο ποσό. Μάλιστα εφόσον οι εφεσίβλητοι-πιστωτές καταχώρησαν ήδη αίτηση στο Κτηματολόγιο για πώληση των ενυπόθηκων ακινήτων, είναι η εισήγηση του εφεσείοντα πως οι εφεσίβλητοι δεν μπορούσαν να προχωρήσουν εναντίον του και με άλλα ένδικα μέσα πριν ολοκληρωθεί η πώληση των ενυπόθηκων ακινήτων.
Το πρωτόδικο δικαστήριο εξέτασε την αίτηση των εφεσιβλήτων για διάταγμα παραλαβής της περιουσίας του εφεσείοντα και με μια προσεκτική και εμπεριστατωμένη απόφαση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πληρούνταν οι προϋποθέσεις για την έκδοση διατάγματος παραλαβής και ότι ήταν ορθό και δίκαιο να εκδοθεί τέτοιο διάταγμα.
Το μοναδικό σημείο που εγείρεται είναι το κατά πόσον οι εφεσίβλητοι-αιτητές ήταν εξασφαλισμένος ή ασφαλισμένος πιστωτής σύμφωνα με τον περί Πτωχεύσεων Νόμο, Κεφ. 5. Το άρθρο 2 του Κεφ. 5 προνοεί ότι ασφαλισμένος πιστωτής σημαίνει πρόσωπο το οποίο κατέχει υποθήκη, ενέχυρο, επιβάρυνση ή δικαίωμα επίσχεσης επί της περιουσίας του χρεώστη ή σε οποιοδήποτε μέρος αυτής, ως ασφάλεια για χρέος που οφείλεται σ΄ αυτόν από τον χρεώστη. Η ευπαίδευτη πρωτόδικος Δικαστής έκρινε ότι με βάση το άρθρο 2 του Κεφ. 5, για να θεωρείται ένας πιστωτής ασφαλισμένος ή εξασφαλισμένος πιστωτής (έναντι κάποιου χρεώστη), θα πρέπει η υποθήκη ή οποιαδήποτε εξασφάλιση αυτός κατέχει, να είναι επί της περιουσίας του χρεώστη και όχι επί της περιουσίας οποιουδήποτε άλλου προσώπου (συνοφειλέτη ή άλλου). Προς υποστήριξη της θέσης αυτής αναφέρθηκε και στην απόφαση στην υπόθεση Επί τοις αφορώσι τον Τάκη Οικονομίδη ν. Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1255 στην οποία αποφασίστηκε ότι η ασφάλεια που κατείχε ο πιστωτής, σ' εκείνη την υπόθεση, η οποία είχε δοθεί από συνοφειλέτη του χρεώστη και όχι από τον ίδιο τον χρεώστη, δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως ασφάλεια που δόθηκε εκ μέρους του χρεώστη και επομένως ο πιστωτής δεν ήταν εξασφαλισμένος πιστωτής έναντι του συγκεκριμένου εκείνου χρεώστη. Η ευπαίδευτη πρωτόδικος Δικαστής αναφέρθηκε επίσης και στο σύγγραμμα Williams and Muir Hunter on Bankraptcy, 19η έκδοση, σελ. 525, όπου επεξηγείται το άρθρο 167 του σχετικού Αγγλικού Νόμου.
Στην υπό εξέταση υπόθεση και σύμφωνα με αδιαμφισβήτητη μαρτυρία που είχε ενώπιον του το πρωτόδικο δικαστήριο, τα ενυπόθηκα ακίνητα δεν ανήκαν στον καθ' ου η αίτηση-εφεσείοντα αλλά σε άλλο πρόσωπο. Ενώπιον του πρωτοδίκου δικαστηρίου τέθηκε και θέμα κατά πόσο τα ενυπόθηκα ακίνητα είχαν αξία αρκετή για να καλύψουν το ενυπόθηκο χρέος αλλά θεωρούμε πως αυτό το θέμα δεν χρήζει περαιτέρω εξετάσεως. Δεδομένου ότι είναι αδιαμφισβήτητο πως η υποθήκη που είχαν οι εφεσίβλητοι στην παρούσα υπόθεση, αφορούσε σε ακίνητα όχι του εφεσείοντα αλλά άλλου προσώπου, δεν τίθεται θέμα αυτοί (οι εφεσίβλητοι) να θεωρηθούν ως εξασφαλισμένοι πιστωτές, έναντι του εφεσείοντα, και να μην μπορούν να προχωρήσουν σε αίτηση παραλαβής της περιουσίας του, όπως έπραξαν.
Για τους προαναφερόμενους λόγους κρίνουμε το μοναδικό λόγο εφέσεως ως αβάσιμο και την πρωτόδικη απόφαση ως ορθή. Κατά συνέπεια η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα και υπέρ των εφεσιβλήτων.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.