|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 277
23 Φεβρουαρίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΝΤΑΝΙΛΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΒΕΡΝΑ,
Εφεσείουσα - Εναγομένη 4,
ν.
ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ (ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ) ΛΤΔ.,
Εφεσιβλήτων - Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 153/2005)
???????? ????????? ? Απόφαση που λήφθηκε ερήμην της εναγομένης ? Αίτηση για παραμερισμό της και για επαναφορά της αγωγής ? Προϋποθέσεις για επιτυχία της αίτησης είναι η ικανοποιητική εξήγηση της καθυστέρησης στην καταχώρηση εμφάνισης και στην υποβολή της αίτησης για παραμερισμό και η απόδειξη εκ πρώτης όψεως ύπαρξης καλής υπεράσπισης στην αγωγή.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση της εφεσείουσας-εναγ?μ?νης 4 για παραμερισμό της απόφασης που εκδόθηκε εναντίον της λόγω παράλειψης καταχώρησης σημειώματος εμφάνισης. Η απόφαση ήταν για το ποσό των £20.500 περίπου, πλέον τόκοι και έξοδα. Ο λόγος για τον οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση ήταν η καθυστέρηση με την οποία η εφεσείουσα ενήργησε, που ισοδυναμούσε με πλήρη αδιαφορία των δικαιωμάτων της και περιφρόνηση των δικαστικών διαδικασιών.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση υποστηρίζοντας βασικά ότι η καθυστέρηση της να αποταθεί για παραμερισμό της απόφασης ήταν δικαιολογημένη εφόσον η ίδια είναι αλλοδαπή και δεν μιλά ούτε γράφει την ελληνική γλώσσα και δεν αντιλήφθηκε την ουσία των εγγράφων που παράλαβε όταν της επιδόθηκε η αγωγή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στους δύο κυρίως παράγοντες προς τους οποίους το Δικαστήριο πρέπει να κατευθύνει την προσοχή του κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας με αναφορά στη Δ.17, ?.10 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών που διέπει αιτήσεις παραμερισμού απόφασης λόγω παράλειψης καταχώρησης εμφάνισης, απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε ορθά τη διακριτική του ευχέρεια στην παρούσα υπόθεση.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
? Απόφαση που λήφθηκε ερήμην της εναγομένης ? Αίτηση για παραμερισμό της και για επαναφορά της αγωγής ? Προϋποθέσεις για επιτυχία της αίτησης είναι η ικανοποιητική εξήγηση της καθυστέρησης στην καταχώρηση εμφάνισης και στην υποβολή της αίτησης για παραμερισμό και η απόδειξη εκ πρώτης όψεως ύπαρξης καλής υπεράσπισης στην αγωγή.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση της εφεσείουσας-εναγ?μ?νης 4 για παραμερισμό της απόφασης που εκδόθηκε εναντίον της λόγω παράλειψης καταχώρησης σημειώματος εμφάνισης. Η απόφαση ήταν για το ποσό των £20.500 περίπου, πλέον τόκοι και έξοδα. Ο λόγος για τον οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση ήταν η καθυστέρηση με την οποία η εφεσείουσα ενήργησε, που ισοδυναμούσε με πλήρη αδιαφορία των δικαιωμάτων της και περιφρόνηση των δικαστικών διαδικασιών.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση υποστηρίζοντας βασικά ότι η καθυστέρηση της να αποταθεί για παραμερισμό της απόφασης ήταν δικαιολογημένη εφόσον η ίδια είναι αλλοδαπή και δεν μιλά ούτε γράφει την ελληνική γλώσσα και δεν αντιλήφθηκε την ουσία των εγγράφων που παράλαβε όταν της επιδόθηκε η αγωγή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στους δύο κυρίως παράγοντες προς τους οποίους το Δικαστήριο πρέπει να κατευθύνει την προσοχή του κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας με αναφορά στη Δ.17, ?.10 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών που διέπει αιτήσεις παραμερισμού απόφασης λόγω παράλειψης καταχώρησης εμφάνισης, απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε ορθά τη διακριτική του ευχέρεια στην παρούσα υπόθεση.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Υπόθ. Αρ. 2339/03), ημερ. 31.3.05.
Μ. Πανταζή για Σ. Σωφρονίου, για την Εφεσείουσα-Εναγομένη 4.
Ε. Μιχαήλ, για τους Εφεσίβλητους-Ενάγοντες.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Μ. Φωτίου.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα-εναγόμενη 4 προσβάλλει την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ημερ. 31/3/05 με την οποία απορρίφθηκε αίτηση της ημερ. 16/11/04 για παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε εναντίον της στις 3/11/04 στην αγωγή αρ. 2339/03 λόγω παράλειψης της να καταχωρήσει εμφάνιση. Η απόφαση ήταν για το ποσό των £20.500 περίπου, πλέον τόκους και έξοδα. Το πρωτόδικο δικαστήριο, παρόλο που κατάληξε ότι η εφεσείουσα αποκάλυπτε εκ πρώτης όψης υπεράσπιση, απέρριψε την αίτηση της διότι έκρινε ότι η εφεσείουσα ενήργησε με τέτοια καθυστέρηση που ισοδυναμούσε με πλήρη αδιαφορία για τα δικαιώματα της και περιφρόνηση των δικαστικών διαδικασιών.
Με την έφεση της η εφεσείουσα βασικά ισχυρίζεται ότι εφόσον η ίδια είναι αλλοδαπή και δεν μιλά ούτε γράφει την ελληνική γλώσσα, δεν αντιλήφθηκε την ουσία των εγγράφων που παράλαβε όταν της επιδόθηκε η αγωγή και επομένως έπρεπε το πρωτόδικο δικαστήριο να δεχθεί ότι ήταν δικαιολογημένη η όλη καθυστέρηση της για να αποταθεί για παραμερισμό της απόφασης.
Στην ένορκη δήλωση που υποστήριζε την αίτηση για παραμερισμό, μεταφρασμένη στην ελληνική από την Jocelyn Ambon από τις Φιλιππίνες, η εφεσείουσα πρόβαλε τα ακόλουθα:
Ότι κατάγεται από τις Φιλιππίνες και τα τελευταία χρόνια ζει στην Πάφο με το σύζυγο της, που είναι κύπριος. Κατά ή περί το Φεβρουάριο του 2002 της ζητήθηκε από τον εναγόμενο 1 (αδελφό του συζύγου της) όπως υπογράψει ως μάρτυρας σε ένα λογαριασμό του στην τράπεζα, πράγμα που αυτή έπραξε στις 5/2/02. Τα έγγραφα ήσαν στην ελληνική γλώσσα και η ίδια δεν μιλά ούτε διαβάζει ελληνικά. Όταν υπέγραφε δεν της εξήγησαν οι υπάλληλοι της τράπεζας (εφεσιβλήτων) τι υπόγραφε και ότι αν γνώριζε ότι υπέγραφε ως εγγυητής, δε θα το έπραττε. Υπόγραψε διότι την εξαπάτησαν ο εναγόμενος 1 και οι εφεσίβλητοι. Όλα τα έγγραφα που της επιδίδοντο τα διαβίβαζε στον εναγόμενο 1, σύμφωνα με οδηγίες του, ο οποίος ουδέποτε της ανάφερε οτιδήποτε. Στην ίδια επιδόθηκε μόνο η αίτηση πτώχευσης 103/04 ημερ. 29/10/04 στις 1/11/04. Για την παρούσα υπόθεση μόλις έλαβε γνώση, διότι κατάλαβε ο σύζυγος της τι αφορούσε, πήγαν σε δικηγόρο. Επομένως η καθυστέρηση είναι δικαιολογημένη.
Από τα γεγονότα που ήσαν κοινώς αποδεκτά, προκύπτει ότι η αγωγή καταχωρήθηκε στις 22/7/03 και επιδόθηκε στην εφεσείουσα προσωπικά στις 10/9/03. Στη συνέχεια επιδόθηκε στην εφεσείουσα, και πάλιν προσωπικά, η ειδοποίηση πτώχευσης στην υπόθεση 170/04 στις 11/8/04 και η αίτηση πτώχευσης στις 11/11/04. Αποτάθηκε για παραμερισμό της απόφασης (με βάση την οποία εκδόθηκαν η ειδοποίηση και αίτηση πτώχευσης) στις 16/11/04 μετά δηλαδή που πήρε αντίγραφο της ίδιας της αίτησης πτώχευσης.
Εξετάσαμε τους λόγους έφεσης. Για τους λόγους που εξηγούμε στη συνέχεια κρίνουμε ότι η έφεση δεν ευσταθεί. Το πρωτόδικο δικαστήριο με αναφορά στη Δ.17, θ.10 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών που διέπει αιτήσεις παραμερισμού απόφασης λόγω παράλειψης καταχώρησης εμφάνισης και σε νομολογία που ερμήνευσε την εν λόγω διάταξη (βλ. μεταξύ άλλων Milouca Trading Ltd. v. Κούρρη (1997) 1 Α.Α.Δ. 10 και Φιλική Ασφαλιστική Εταιρεία ν. Μαλιετζή (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1616) κατάληξε ότι η εφεσείουσα δεν ικανοποιούσε τη μια από τις δυο προϋποθέσεις για παραμερισμό της απόφασης. Κρίνουμε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο άσκησε ορθά τη διακριτική του ευχέρεια η οποία στηρίχθηκε και στο γεγονός ότι δε δέχθηκε τον ισχυρισμό της εφεσείουσας, ότι δε γνώριζε τη φύση των εγγράφων (αρχικά της αγωγής και αργότερα της ειδοποίησης πτώχευσης) που της είχαν επιδοθεί και ότι παράδιδε αυτά στον εναγόμενο 1. Ορθά διερωτήθηκε το πρωτόδικο δικαστήριο για το πώς κατάληγε η εφεσείουσα να διαβιβάζει τα έγγραφα στον εναγόμενο 1 αφού δεν αντιλαμβανόταν το περιεχόμενο τους. Η παράλειψη της εφεσείουσας να εμφανιστεί στο δικαστήριο κάτω από τις περιστάσεις ορθά κρίθηκε από το πρωτόδικο ότι συνιστούσε μια αδικαιολόγητη απραξία και αδιαφορία εκ μέρους της, που ισοδυναμούσε με περιφρόνηση των διαδικαστικών διαδικασιών. Δε βρίσκουμε κανένα καλό λόγο για να επέμβουμε στη διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου δικαστηρίου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας-εναγόμενης 4.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας.