|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 158
16 Φεβρουαρίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ/ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 10/2/98 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ 87/98 ΤΗΣ ΣΠΕ ΑΓΛΑΝΤΖΙΑΣ.
(Αίτηση Αρ. 82/2006)
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari και Prohibition — Αίτηση για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Certiorari και Prohibition εναντίον της εγγραφής διαιτητικής απόφασης με μονομερή αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας — Αποδοχή αίτησης, λόγω παράβασης του φυσικού δικαιώματος των αιτητών να ακουστούν κατά τη λήψη της απόφασης για εγγραφή της διαιτητικής απόφασης.
Αποφάσεις και διατάγματα ? Διαιτητική απόφαση ? Εγγραφή διαιτητικής απόφασης με μονομερή αίτηση ? Κατά πόσο παραβιάζει το φυσικό δικαίωμα των εναγομένων να ακουστούν σε θέμα στο οποίο έχουν συμφέρον.
Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές ζητούν την έκδοση των προνομιακών ενταλμάτων Certiorari και Prohibition σε σχέση με την διαιτητική απόφαση η οποία εκδόθηκε στην απουσία τους στις 12/12/1996 για ποσό που όφειλαν ως εγγυητές δανείου που η ΣΠΕ παραχώρησε σε μέλος της. Η εν λόγω διαιτητική απόφαση ενεγράφη στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στις 10/2/1998 με μονομερή αίτηση της ΣΠΕ Αγλαντζιάς.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι η αίτηση για την εγγραφή της διαιτητικής απόφασης στο Επαρχιακό Δικαστήριο θα έπρεπε να είχε γίνει όχι μονομερώς αλλά δια κλήσεως ώστε να τους δινόταν το δικαίωμα να ακουστούν.
Αποφασίστηκε ότι:
Κατά τον χρόνο που εδώ ενδιαφέρει, πριν από την ειδική ρύθμιση την οποία επέφερε ο τροποποιητικός Ν. 171(Ι)/2000, η διαιτητική απόφαση εγγραφόταν στο Επαρχιακό Δικαστήριο για εκτέλεση σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Διαιτησίας Νόμου, Κεφ. 4, όπως ορίζεται στο Άρθρο 52(2)(β) του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου. Για τους λόγους που εξηγούνται με λεπτομέρεια στις αποφάσεις στην Αίτηση Βασούλας Τάσου (Κακουρή) (2000) 1 Α.Α.Δ. 1372 και στην Αίτηση Χριστόδουλου Πιττάκα (2001) 1 Α.Α.Δ. 1932, η εγγραφή της διαιτητικής απόφασης με μονομερή αίτηση παραβίασε το φυσικό δικαίωμα των αιτητών να ακουστούν σε θέμα στο οποίο είχαν συμφέρον.
Η αίτηση επιτράπηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Τάσου (Κακουρή) (2000) 1 Α.Α.Δ. 1372,
Πιττάκα (2001) 1 Α.Α.Δ. 1932.
Αίτηση.
Μ. Πιερίδης, για τους Αιτητές.
Καμιά εμφάνιση, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Στις 3 Οκτωβρίου 1988 οι αιτητές δεσμεύτηκαν ως εγγυητές για ποσό μέχρι £1.000, δάνειο το οποίο η ΣΠΕ Αγλαντζιάς παραχώρησε σε μέλος της. Το δάνειο παρέμεινε απλήρωτο. Ύστερα από μεγάλο χρονικό διάστημα η ΣΠΕ αποτάθηκε στον Έφορο, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 52(2) του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985, (Ν. 22/85, όπως τροποποιήθηκε) και ο Έφορος παρέπεμψε την υπόθεση σε διαιτησία. Στις 12 Δεκεμβρίου 1996 εκδόθηκε, στην απουσία των αιτητών, διαιτητική απόφαση υπέρ της ΣΠΕ για το μέχρι τότε οφειλόμενο ποσό, πλέον τόκο και έξοδα.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1998 η διαιτητική απόφαση ενεγράφη στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας με μονομερή αίτηση της ΣΠΕ. Αυτό έγινε γνωστό στους αιτητές όταν χρόνια μετά τους επιδόθηκε αίτηση διά κλήσεως, ημερ. 24 Νοεμβρίου 2005, με την οποία η ΣΠΕ ζητούσε να διερευνηθεί η οικονομική τους κατάσταση ώστε ενδεχομένως να εκδοθεί διάταγμα για μηνιαίες δόσεις ή να γίνει άλλη ρύθμιση αποπληρωμής του χρέους. Καταχωρίστηκε ένσταση και η εν λόγω αίτηση ορίστηκε για ακρόαση. Εκκρεμούσης της διεκπεραίωσης της, οι παρόντες αιτητές αποτάθηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο για άδεια να καταχωρίσουν αίτηση προς έκδοση εντάλματος certiorari σε σχέση με την εγγραφή της διαιτητικής απόφασης, όπως και εντάλματος prohibition σε σχέση με την αίτηση που εκκρεμούσε στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Δόθηκε άδεια και επακόλουθα καταχωρίστηκε η υπό κρίση αίτηση.
Οι αιτητές προβάλλουν ότι η αίτηση για την εγγραφή της διαιτητικής απόφασης στο Επαρχιακό Δικαστήριο θα έπρεπε να είχε γίνει όχι μονομερώς αλλά διά κλήσεως ώστε να τους δινόταν το δικαίωμα να ακουστούν. Παρέπεμψαν σχετικά σε υποθέσεις όπου Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου εξέδωσαν τέτοια εντάλματα για αυτό το λόγο. Μεταξύ άλλων ήταν και η απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ. στην Αίτηση Βασούλας Τάσου (Κακουρή) (2000) 1 Α.Α.Δ. 1372, η οποία ακολουθήθηκε από τον Αρτεμίδη, Π. στην Αίτηση Χριστόδουλου Πιττάκα (2001) 1 Α.Α.Δ. 1932. Η ΣΠΕ Αγλαντζιάς εμφανίστηκε με δικηγόρο και εξέφρασε πρόθεση να καταχωρίσει ένσταση. Έπειτα ζήτησε αναβολή με προοπτική, καθώς ανέφερε, να διευθετηθεί η υπόθεση. Τελικά, η ΣΠΕ δήλωσε ότι δεν επιθυμούσε να καταχωρίσει ένσταση και η συνήγορος της αποσύρθηκε.
Κατά τον χρόνο που εδώ ενδιαφέρει, πριν από την ειδική ρύθμιση την οποία επέφερε ο τροποποιητικός Ν. 171(Ι)/2000, η διαιτητική απόφαση εγγραφόταν στο Επαρχιακό Δικαστήριο για εκτέλεση σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Διαιτησίας Νόμου, Κεφ. 4, όπως ορίζεται στο άρθρο 52(2)(β) του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου. Συμφωνώ με τις προαναφερθείσες αποφάσεις ότι, για τους λόγους που εξηγούνται εκεί με λεπτομέρεια, η εγγραφή της διαιτητικής απόφασης με μονομερή αίτηση παραβίασε το φυσικό δικαίωμα των αιτητών να ακουστούν σε θέμα στο οποίο είχαν συμφέρον.
Η αίτηση επιτυγχάνει με έξοδα. Εκδίδονται τα αιτούμενα εντάλματα certiorari και prohibition. Η εγγραφή της διαιτητικής απόφασης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας ακυρώνεται και απαγορεύεται η συνέχιση της εκκρεμούσας αίτησης στο Επαρχιακό Δικαστήριο για τη διερεύνηση της οικονομικής κατάστασης των αιτητών.
Η αίτηση επιτρέπεται με έξοδα.