|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 1391
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 259/2006)
21 Δεκεμβρίου 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Εφεσείων,
- ΚΑΙ -
E.R.E. ELECTRICAL & REFRIGERATION ENGINEERING CO LTD,
Εφεσίβλητης.
---------------------------
Δ. Χ"Νέστορος με Ε. Μιχαήλ, για τον Εφεσείοντα.
Α. Πέτσας, για την Εφεσίβλητη.
---------------------------
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση
του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάου.
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ο εφεσείων αξιώνει ποσό ύψους £60.480,00 με βάση συμφωνία, ημερ. 23 Φεβρουαρίου 2005, την οποία κατά τους ισχυρισμούς τους συνήψε με την εφεσίβλητη, εργοδότρια του, για την πληρωμή υπερωριακής απασχόλησης του από το 1990 μέχρι το 2005. Αποτάθηκε παράλληλα, με μονομερή αίτηση, για την έκδοση προσωρινού διατάγματος όπως η εφεσίβλητη μη αποξενώσει, υποθηκεύσει ή άλλως επιβαρύνει συγκεκριμένη ακίνητη ιδιοκτησία της στο Στρόβολο. Το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες για επίδοση της αίτησης και εν συνεχεία η εφεσίβλητη υπέβαλε ένσταση στην έκδοση διατάγματος.
Με την εκκαλούμενη απόφαση το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση γιατί, καθώς έκρινε, με βάση τον περί Ετησίων Αδειών Μετ΄ Απολαβών Νόμο του 1967, (Ν. 8/67 όπως τροποποιήθηκε, ιδιαίτερα με τον Ν. 79(Ι)/06), αρμόδιο δικαστήριο για την υπόθεση ήταν το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών. Το σκεπτικό περιέχεται στο ακόλουθο απόσπασμα όπου το τεκμήριο 2, στο οποίο γίνεται αναφορά, είναι το έγγραφο το οποίο, κατά τον αιτητή, αποτύπωνε ή επιμαρτυρούσε τη συμφωνία:
«Το Δικαστήριο στην παρούσα υπόθεση για να εξετάσει το κατά πόσο ο ενάγοντας δικαιούται ή όχι στο ποσό που αξιώνει ως οφειλόμενες υπερωρίες θα πρέπει, εν πάση περιπτώσει, να ακούσει μαρτυρία σε σχέση με το ζήτημα αυτό και, άρα να υπεισέλθει στη διεκδίκηση για δεδουλευμένους μισθούς, κάτι για το οποίο, όπως αναφέραμε πιο πάνω, αποτελεί ζήτημα που εξετάζεται αποκλειστικά από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών. Η ύπαρξη του ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ 2, κατά τη γνώμη μου, δεν διαφοροποιεί τη φύση της απαίτησης, η οποία παραμένει, επαναλαμβάνω, απαίτηση για δεδουλευμένες υπερωρίες.»
Ένεκα αυτής της άποψης, το Επαρχιακό Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση για προσωρινό διάταγμα χωρίς να προχωρήσει στις εγγενείς ανάγκες της περίπτωσης παρόλον που, πιο πριν στην απόφαση, είχε ασχοληθεί εκτενώς με τις αρχές που διέπουν την έκδοση τέτοιων διαταγμάτων. Σημειώνουμε επίσης πως η ίδια η αγωγή παρέμεινε άθικτη.
Με την έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης κρίσης στο θέμα της αρμοδιότητας. Υποστηρίζεται, με παραπομπή στην Κοζάκη ν. Κοζάκη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1047, ότι από τη στιγμή που η εργατική διαφορά, για την οποία αρμόδιο ήταν το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, μετατράπηκε σε συμφωνία πληρωμής συγκεκριμένου ποσού, αρμόδιο ήταν πια το Επαρχιακό Δικαστήριο. Συμφωνούμε και δεν έχουμε ο,τιδήποτε να προσθέσουμε.
Η έφεση επιτυγχάνει με £1.200 έξοδα. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Το Επαρχιακό Δικαστήριο να προχωρήσει στην εξέταση της ουσίας της αίτησης.
Δ.
Δ.
Δ.