|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 333
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αίτηση Αρ. 16/2007)
20 Μαρτίου 2007.
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 30.2, 30.3.(δ), 33, 34 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ABED TYPYE ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ ΓΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ Κ. Μ. ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ, ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ ΠΟΥ ΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΚΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 11150/05
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/3/2007
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ABED TYPYE ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI, PROHIBITION ΚΑΙ MANDAMUS.
- - - - - -
Ε. Πουργουρίδης, για τον Αιτητή.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Μετά από καταγγελία από το δικηγόρο του αιτητή κ. Ε. Πουργουρίδη στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο εναντίον του κ. Μ. Παπαμιχαήλ, Ανώτερου Επαρχιακού Δικαστή, μέλους του Κακουργιοδικείου Λεμεσού, για πειθαρχικό αδίκημα, ο αιτητής, κατηγορούμενος στην Ποινική Υπόθεση 11150/2005, ζήτησε όπως ο εν λόγω δικαστής εξαιρεθεί από τη σύνθεση του Κακουργιοδικείου, καθότι δεν τηρούσε πλέον τα αυστηρά κριτήρια της αμεροληψίας. Με ενδιάμεση απόφασή του, ημερομηνίας 12.3.2007, το Κακουργιοδικείο απέρριψε το αίτημα.
Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Certiorari, Prohibition και Mandamus, με τα οποία να ακυρώνεται η ενδιάμεση απόφαση του Κακουργιοδικείου, να απαγορεύεται στο Κακουργιοδικείο να συμπληρώσει την εκδίκαση της υπόθεσης και να διατάσσεται η επανεκδίκασή της από άλλο Κακουργιοδικείο.
Τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η αίτηση εκτίθενται στην ένορκο δήλωση του δικηγόρου κ. Χρ. Κατσούρη και έχουν, σε συντομία, ως εξής: Ο αιτητής είναι κατηγορούμενος στην Ποινική Υπόθεση 11150/2005, η οποία εκδικάζεται από το Κακουργιοδικείο Λεμεσού. Μέλος του Κακουργιοδικείου είναι και ο κ. Μ. Παπαμιχαήλ, Ανώτερος Επαρχιακός Δικαστής. Δικηγόρος του αιτητή είναι ο κ. Ε. Πουργουρίδης. Ο κ. Ε. Πουργουρίδης ήταν στο παρελθόν δικηγόρος του Δρα Κ. Παπακυριακού, ο οποίος ήταν κατηγορούμενος στην Ποινική Υπόθεση 18977/2002 Ε.Δ. Λευκωσίας. Η υπόθεση 18977/2002 εκδικάστηκε από τον κ. Μ. Παπαμιχαήλ. Κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της εν λόγω υπόθεσης ο κ. Ε. Πουργουρίδης είχε εγείρει θέμα εξαίρεσης του κ. Μ. Παπαμιχαήλ, καθότι, για τους λόγους που τότε εξήγησε, ο κ. Μ. Παπαμιχαήλ δεν πληρούσε τα κριτήρια αντικειμενικής αμεροληψίας στην υπόθεση. Με ενδιάμεση απόφασή του, ημερομηνίας 1.6.2004, ο κ. Μ. Παπαμιχαήλ απέρριψε το αίτημα. Η διαδικασία συνεχίστηκε και, τελικά, ο κ. Μ. Παπαμιχαήλ εξέδωσε καταδικαστική απόφαση για τον πελάτη του κ. Ε. Πουργουρίδη. Ο κ. Ε. Πουργουρίδης εφεσίβαλε την απόφαση του κ. Μ. Παπαμιχαήλ εγείροντας, μεταξύ άλλων, ως λόγο έφεσης, ζήτημα αμεροληψίας του κ. Μ. Παπαμιχαήλ. Με απόφασή του, ημερομηνίας 26.2.2007, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την καταδίκη για λόγους που σχετίζονταν άμεσα με την αμεροληψία του κ. Μ. Παπαμιχαήλ. Αμέσως μετά την απόφαση, ο Δρ. Κ. Παπακυριακού, αλλά και ο Δρ. Γ. Σταύρου, τον οποίο ο κ. Ε. Πουργουργίδης εκπροσωπούσε επίσης στην έφεση, και είχε επίσης καταδικαστεί, έδωσε οδηγίες στον κ. Πουργουρίδη να καταγγείλει τον κ. Μ. Παπαμιχαήλ στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο για πειθαρχικό αδίκημα. Συνακόλουθα, ο κ. Ε. Πουργουρίδης συνέταξε και, την 1.3.2007, απέστειλε προς τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σχετική καταγγελία. Η υπόθεση του αιτητή ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού ήταν ορισμένη για τελικές αγορεύσεις στις 2.3.2007. Ενόψει, όμως, της καταγγελίας εναντίον του κ. Μ. Παπαμιχαήλ και της πιθανότητας ο κ. Ε. Πουργουρίδης να είναι μάρτυρας σε τυχόν πειθαρχική διαδικασία εναντίον του, ο αιτητής ζήτησε και ο κ. Ε. Πουργουρίδης ήγειρε ενώπιον του Κακουργιοδικείου θέμα αμεροληψίας του κ. Μ. Παπαμιχαήλ υποβάλλοντας αίτημα για εξαίρεσή του. Ταυτόχρονα, παρέδωσε στον κ. Μ. Παπαμιχαήλ αντίγραφο της εναντίον του καταγγελίας. Το Κακουργιοδικείο εξέδωσε δύο αποφάσεις. Μία η Πρόεδρος και ο τρίτος Δικαστής και μία ο κ. Μ. Παπαμιχαήλ. Και οι δύο αποφάσεις απέρριψαν το αίτημα. Όμως, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ο αιτητής αισθάνεται πολύ άβολα και ανησυχεί ιδιαίτερα γνωρίζοντας αυτά τα γεγονότα. Αισθάνεται, δηλαδή, ότι ο κ. Μ. Παπαμιχαήλ, θεωρώντας αιτήματα για αυτοεξαίρεσή του ως προσωπική μομφή εναντίον του, τρέφει αισθήματα εχθρότητας κατά του δικηγόρου του κ. Ε. Πουργουρίδη, τα οποία πιθανόν να επηρεάσουν την κρίση του κατά τη δίκη. Συνακόλουθα, σύμφωνα πάντοτε με την ένορκο δήλωση του δικηγόρου κ. Χρ. Κατσούρη, εξόσων τον πληροφορεί ο κ. Ε. Πουργουρίδης, "υπάρχει σοβαρότατο ζήτημα προς συζήτηση το οποίο άπτεται θεμελιωδών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και είναι ορθό και δίκαιο όπως δοθεί η αιτούμενη άδεια".
Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. Όπου, ιδιαίτερα, προβλέπεται έφεση, σε σπάνιες περιπτώσεις το Ανώτατο Δικαστήριο δίδει άδεια. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State (1986) 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ 41, Τζενάρρο Παρέλλα (Αρ.2) (1995) 1 ΑΑΔ 692, Στ. Μεστάνα (2000) 1(Γ) ΑΑΔ 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1(Α) ΑΑΔ 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1(Γ) ΑΑΔ 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή "ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα". Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1(Α) ΑΑΔ 552 και Base Metal Trading Ltd. v. Fastact Developments Ltd. κ.ά. (2004) 1(Γ) ΑΑΔ 1535, 1541 - απόφαση Ολομέλειας). Στη Μάριος Ματσάκης, Αίτηση Αρ. 13/2006, 8.3.2006, διευκρινίστηκε, ορθά και πάλιν, ότι το άλλο ένδικο μέσο ή η άλλη θεραπεία δεν είναι απαραίτητο να προσφέρεται στο στάδιο που λαμβάνεται η ενδιάμεση απόφαση - αντικείμενο της αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος. Αρκεί η ορθότητα της ενδιάμεσης απόφασης να μπορεί να εξεταστεί σε μελλοντικό στάδιο, στο τέλος, δηλαδή, της διαδικασίας, κατ΄ έφεση, αν, βέβαια, η τελική απόφαση είναι εις βάρος του αιτητή.
Στην προκείμενη περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη την ένορκο δήλωση του κ. Χρ. Κατσούρη, σε συνάρτηση με το περιεχόμενο των τεκμηρίων που επισυνάπτονται σε αυτή, αλλά και την ενώπιόν μου επιχειρηματολογία του κ. Ε. Πουργουρίδη, κρίνω ότι, και αν ακόμα ήθελε θεωρηθεί ότι έχει καταδειχθεί από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα, δοθέντος ότι, αν ο αιτητής καταδικαστεί από το Κακουργιοδικείο θα μπορεί να εγείρει το ζήτημα της αμεροληψίας του κ. Μ. Παπαμιχαήλ κατ΄ έφεση, δεν έχει, εν πάση περιπτώσει, καταδειχθεί ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, εν προκειμένω έφεση, έστω σε μελλοντικό στάδιο, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα ώστε να του δοθεί η αιτούμενη άδεια.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ