|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 1428
20 Φεβρουαρίου, 2006
(Αποστάληκε στο Τμήμα Νομικών Εκδόσεων στις 22/12/2006)
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΤΑΓΗ 35 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ
1. ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ,
2. ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ,
3. ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ ΩΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΑΙ/Ή ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ ΚΑΙ ΥΙΟΙ ΛΤΔ ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΕΦΕΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 1290/98 ΛΟΓΩ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΟΔΑ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡ. 07.09.2005, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 1290/98 ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥΣ 1, 2, 4 ΚΑΙ 5.
(Αίτηση Αρ. 88/2005)
Έξοδα ― Αίτηση για παροχή άδειας για καταχώρηση έφεσης σε σχέση με τη διαταγή του Δικαστηρίου ως προς τα έξοδα ― Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, Δ.35, θ.20 ― Προϋποθέσεις παροχής άδειας.
Έξοδα ― Η επιδίκαση των εξόδων επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ― Ο κανόνας είναι ότι, στην απουσία αποχρώντος λόγου, ο επιτυχών διάδικος δεν αποστερείται των εξόδων του ― Η διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου να μην επιδικάσει έξοδα υπέρ των επιτυχόντων διαδίκων, ασκήθηκε ορθά στην παρούσα υπόθεση.
Οι αιτητές είναι επιτυχόντες εναγόμενοι σε αγωγή για παράνομη επέμβαση που ήγειρε η ενάγουσα εναντίον τους στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου. Με την παρούσα αίτηση, η οποία βασίζεται στη Δ.35, θ.20 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ζητούν άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να καταχωρήσουν έφεση εναντίον του μέρους της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου με την οποία το Δικαστήριο δεν εξέδωσε διαταγή εξόδων. Το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε πως αυτό οφείλετο στο ότι όλοι οι εναγόμενοι είχαν ένα κοινό δικηγόρο και μια κοινή υπεράσπιση. Η αγωγή έγινε δεκτή μόνο εναντίον της εναγομένης 3 η οποία και βρέθηκε υπεύθυνη για την επέμβαση.
Το παράπονο των αιτητών είναι ότι ως επιτυχόντες εναγόμενοι, θα έπρεπε να πάρουν κάποιο ποσοστό εξόδων, γιατί, όπως ισχυρίστηκαν, η διαδικασία παρατάθηκε σε πολλές δικάσιμους για το λόγο ότι υπήρχε και συνεχίστηκε η αγωγή αδικαιολόγητα μέχρι τέλους εναντίον τους.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Σύμφωνα με τη Δ.35, θ.20 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, άδεια για καταχώρηση έφεσης εναντίον διατάγματος εξόδων παραχωρείται μόνο όταν φανεί ότι αυτό είναι αντίθετο με τις πρόνοιες οποιουδήποτε νόμου ή κανονισμού, ή βασίζεται σε παραγνώριση των γεγονότων, ή όταν οποιοσδήποτε διάδικος διατάσσεται να πληρώσει τα έξοδα που προέκυψαν ή προκλήθηκαν χωρίς επαρκή αιτία από άλλο διάδικο. Σύμφωνα με τη Δ.59, θ.1, το θέμα των εξόδων εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται δικαστικά και με αναφορά σε εσωγενείς παράγοντες της δίκης, οι οποίοι περιλαμβάνουν, πέραν του αποτελέσματος και τα γεγονότα που έχουν σχέση με τους χειρισμούς των διαδίκων.
2. Στην παρούσα υπόθεση, η όλη μαρτυρία που δόθηκε ήταν τέτοια που θα εδίδετο και πάλιν, έστω και αν δεν υπήρχαν οι επιτυχόντες εναγόμενοι, αφού η μαρτυρία αυτή επικεντρώθηκε σε άλλα θέματα, όπως τις τυχόν ζημιές που προκλήθηκαν και την ύπαρξη των χωμάτων στο κτήμα της ενάγουσας και δεν φαίνεται να παρατάθηκε η διαδικασία με χρονοβόρα διαβήματα λόγω της συμπερίληψης των επιτυχόντων εναγομένων ούτως ώστε να δημιουργηθούν επιπρόσθετα έξοδα στην υπεράσπισή τους, που να υπαγόρευαν την έκδοση διαταγής για τα έξοδα υπέρ τους.
Η αίτηση για άδεια απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον των αιτητών.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Θρασυβούλου ν. Arto Estates Limited (1993) 1 Α.Α.Δ. 12,
Χατζηιωάννου ν. Γενικού Εισαγγελέα (2000) 1 Α.Α.Δ. 1451,
C & H Heat Flow Ltd (2002) 1 Α.Α.Δ. 353,
Χριστοφόρου (2000) 1 Α.Α.Δ. 1041.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές με την οποία ζητούν άδεια του Δικαστηρίου, για να καταχωρήσουν έφεση αναφορικά μόνο με τα έξοδα εναντίον διαταγής που εκδόθηκε από Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου στις 7/9/2005, στην Αγωγή 1290/98.
Θ. Ιωαννίδης, για τους Αιτητές - Εναγομένους 1, 2, 4 και 5.
Α. Παπακόκκινου, για την Καθ'η ς η αίτηση - Ενάγουσα.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτησή τους οι αιτητές ζητούν την άδεια του Δικαστηρίου για να καταχωρήσουν έφεση αναφορικά μόνο με τα έξοδα εναντίον διαταγής που εκδόθηκε από Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου στις 7.9.2005, στην Αγωγή 1290/98, μεταξύ Βερεγγάριας Παπακόκκινου, ενάγουσας και 1. Εταιρείας Κώστας Γαβριηλίδης και Υιοί Λτδ, 2. Κώστα Γαβριηλίδη εκ Πάφου, 3. Εταιρείας Surebuild Construction Ltd, 4. Κώστα Γαβριηλίδη ως Διευθυντή της Εταιρείας Surebuild Construction Ltd, 5. Κώστα Γαβριηλίδη ως Διευθυντή και/ή Αξιωματούχου της Εταιρείας Κώστας Γαβριηλίδης και Υιοί Λτδ, εναγομένων. Οι εναγόμενοι 1 και 2 ήταν οι αρχικοί εναγόμενοι και οι υπόλοιποι προστέθηκαν μετά από άδεια για τροποποίηση.
Το σχετικό διάταγμα για τα έξοδα που εκδόθηκε, αφού η αγωγή έγινε δεκτή εναντίον της εναγομένης 3 και απορρίφθηκε εναντίον των υπολοίπων, ήταν το ακόλουθο:
«Η αγωγή εναντίον των λοιπών Εναγομένων απορρίπτεται. Έχοντας υπόψη τις μεταξύ των σχέσεις πως αυτοί είχαν κοινό δικηγόρο και καταχώρησαν ομού μετά της εναγομένης 3 κοινή Έκθεση Υπεράσπισης, κρίνω ορθό και δίκαιο να μην επιδικάσω έξοδα μεταξύ της Ενάγουσας και των Εναγομένων 1 και 2 (και για σκοπούς αποφυγής σύγχυσης λέγω και 4 και 5).»
Είναι προφανές από τα στοιχεία που έχουμε ενώπιόν μας και τον τίτλο της Αγωγής ότι το όνομα Κώστας Γαβριηλίδης εμφανίζεται επανειλημμένα στα ονόματα των εναγομένων, αφού αυτός ενάγεται και προσωπικά αλλά και ως διευθυντής των εναγομένων εταιρειών.
Η αγωγή αφορούσε παράνομη επέμβαση με την εναπόθεση χωμάτων σε κτήμα της ενάγουσας, που τελικά, όπως αποδείχθηκε, είχε γίνει από την εταιρεία, εναγόμενη 3, που έκτιζε οικοδόμημα σε γειτονικό κτήμα. Από τα στοιχεία που έχουμε ενώπιόν μας δεν φαίνεται να γνώριζε η αιτήτρια ποίοι ακριβώς ήταν οι υπεύθυνοι για την επέμβαση και είναι γι' αυτό το λόγο που συμπεριέλαβε εκείνους που συμπεριέλαβε ως εναγόμενους στην αγωγή της. Τελικά, όπως διεφάνη, υπεύθυνη ήταν η εταιρεία, εναγόμενη 3, όπως παραδέχθηκε και ο διευθυντής τους όταν έδιδε μαρτυρία για την υπεράσπιση και η οποία βρέθηκε και υπεύθυνη τελικά για την επέμβαση.
Το παράπονο των αιτητών, που είναι οι επιτυχόντες εναγόμενοι, είναι ότι το Δικαστήριο δεν επιδίκασε σ' αυτούς έξοδα, κάτι που εδικαιούντο, αφού, κατά την εισήγησή τους, θα έπρεπε να πάρουν κάποιο ποσοστό εξόδων, γιατί, όπως ισχυρίστηκαν, η διαδικασία παρατάθηκε σε πολλές δικάσιμους για το λόγο ότι υπήρχε και συνεχίστηκε η αγωγή αδικαιολόγητα μέχρι τέλους εναντίον τους.
Η αίτηση βασίζεται στη Δ.35, θ.20 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, που προνοεί τα ακόλουθα:
"An appeal from a decision solely on the ground of a wrong direction in regard to costs, or from an order made on taxation or review of taxation, shall not be entertained except with the leave of the Court of Appeal or a Judge thereof, which shall not be given unless it is made to appear that the direction or order is contrary to the provisions of any law or rule, or is based on a misconception of fact, or directs any party to pay costs incurred or occasioned, without sufficient reason, by another party."
Έτσι, σύμφωνα με τη διαταγή αυτή, άδεια παραχωρείται μόνο όταν φανεί ότι οι οδηγίες ή το διάταγμα είναι αντίθετα με τις πρόνοιες οποιουδήποτε νόμου ή κανονισμού, ή βασίζεται σε παραγνώριση των γεγονότων, ή διατάσσεται οποιοσδήποτε διάδικος να πληρώσει τα έξοδα που προέκυψαν ή προκλήθηκαν χωρίς επαρκή αιτία από άλλο διάδικο. Επισημαίνουμε, πως σύμφωνα και με τη Δ.59, θ.1, το θέμα των εξόδων εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται δικαστικά και με αναφορά σε εσωγενείς παράγοντες της δίκης, οι οποίοι περιλαμβάνουν, πέραν του αποτελέσματος και τα γεγονότα που έχουν σχέση με τους χειρισμούς των διαδίκων. (Θρασυβούλου ν. Arto Estates Limited (1993) 1 Α.Α.Δ. 12. Δέστε και Χατζηιωάννου ν. Γενικού Εισαγγελέα (2000) 1 Α.Α.Δ. 1451).
Στην C & H Heat Flow Ltd (2002) 1 Α.Α.Δ. 353, ο Καλλής Δ., εκδίδοντας την απόφαση του Εφετείου ανέφερε, μεταξύ άλλων, και τα πιο κάτω:
«Έχει νομολογηθεί ότι στο στάδιο παροχής άδειας το Δικαστήριο περιορίζεται σε διαπιστώσεις που αφορούν την εμφάνιση του θέματος χωρίς να προβαίνει σε τελική θεώρηση της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου που θα αποτελέσει το αντικείμενο έφεσης εφόσον παρασχεθεί η άδεια. Αποκλειστικό κριτήριο για τη χορήγηση άδειας είναι η θεμελίωση μιας ή περισσότερων προϋποθέσεων που θέτει η Δ.35, θ.20. Εγείρεται θέμα αντίθεσης δικαστικής απόφασης για τα έξοδα προς το Νόμο και τους Θεσμούς εφόσον αναφαίνεται ότι η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου δεν ασκήθηκε δικαστικά, δηλαδή με γνώμονα τη δίκη και το αποτέλεσμα της. Η δε άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ελέγχεται με αναφορά στη Δ.59, θ.1 που αφήνει τα έξοδα στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Η ευχέρεια αυτή ασκείται δικαστικά με αναφορά στους εσωγενείς παράγοντες της δίκης που περιλαμβάνουν το αποτέλεσμα της υπόθεσης και κάθε γεγονός που άπτεται του χειρισμού της από τους διαδίκους (βλ. Κυριακή Φιλίππου Σάββα και Ανδρέας Χριστοφόρου (πιο πάνω) και Θρασυβούλου ν. Arto Estates Ltd (1993) 1 Α.Α.Δ. 12 - αποφάσεις Πική, Π.).»
(Δέστε και Χριστοφόρου (2000) 1 Α.Α.Δ. 1041.)
Με γνώμονα τις πιο πάνω αρχές προχωρήσαμε και εξετάσαμε τα στοιχεία που περιβάλλουν το επίδικο διάταγμα. Η τελική μας κατάληξη είναι πως η αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Από τα στοιχεία που διαπιστώνουμε, τόσο από τη διαδικασία όσο και από την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, δεν προκύπτει οποιαδήποτε αντινομία, παρανόηση γεγονότων ή και λανθασμένη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Αντίθετα, όσον αφορά το τελευταίο στοιχείο, το πρωτόδικο Δικαστήριο αιτιολογεί γιατί η διαταγή του για έξοδα δεν ακολουθεί την αρχή πρακτικής, με βάση την οποία τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα της αγωγής. Το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε πως στην παρούσα περίπτωση το γεγονός του ότι οι διάδικοι όλοι είχαν ένα δικηγόρο και μια κοινή υπεράσπιση, ήταν ο λόγος που κατέληξε στο να μη εκδώσει διαταγή για τα έξοδα. Εξετάζοντας τα γεγονότα που αφορούν τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και τη μαρτυρία που δόθηκε στην υπόθεση, όπως αυτά φαίνονται και από την απόφαση του Δικαστηρίου, δεν προκύπτει να δημιουργήθηκαν οποιαδήποτε επιπρόσθετα έξοδα λόγω της περίληψης των επιτυχόντων εναγομένων στην αγωγή. Είναι προφανές πως η όλη μαρτυρία που δόθηκε ήταν τέτοια που θα εδίδετο και πάλιν, έστω και αν δεν υπήρχαν οι επιτυχόντες εναγόμενοι, αφού η μαρτυρία αυτή επικεντρώθηκε σε άλλα θέματα, όπως τις τυχόν ζημιές που προκλήθηκαν και την ύπαρξη των χωμάτων στο κτήμα της ενάγουσας και δεν φαίνεται να παρατάθηκε η διαδικασία με χρονοβόρα διαβήματα λόγω της συμπερίληψης των επιτυχόντων εναγομένων ούτως ώστε να δημιουργηθούν επιπρόσθετα έξοδα στην υπεράσπισή τους, που να υπαγόρευαν την έκδοση διαταγής για τα έξοδα υπέρ τους.
Εν όψει της πιο πάνω κατάληξης, δεν θα ασχοληθούμε με άλλα θέματα που εγέρθηκαν ενώπιόν μας εκ μέρους των αιτητών.
Η αίτηση για άδεια απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών.
Η αίτηση για άδεια απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών.