|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 1149
9 Noεμβρίου, 2006
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
1. GREMONA ADVERTISING LTD,
2. MCCANN ERECKSON ATHENS,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 133/2005)
Διοικητικό Δίκαιο ― Ακύρωση διοικητικής απόφασης ― Αποζημιώσεις δυνάμει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος ― Προϋποθέσεις επιδίκασης αποζημιώσεων ― Η ακύρωση διοικητικής απόφασης δεν θεμελιώνει αφ' εαυτής δικαίωμα για αποζημίωση ― Προϋποθέσεις δημιουργίας αγώγιμου δικαιώματος επιτυχόντος αιτητή για αποζημιώσεις δυνάμει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος.
Στην υπόθεση αυτή οι εφεσείοντες, ήταν οι επιτυχόντες διάδικοι στην προσφυγή 1610/99 για ακύρωση της απόφασης των εφεσιβλήτων ήτοι του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού με την οποία δεν κατακυρώθηκε σ' αυτούς προσφορά διαφήμισης της Κύπρου για τα έτη 2000 και 2001. Απαίτησαν αμέσως από τους εφεσίβλητους αποζημιώσεις, χωρίς προηγουμένως να προσβάλουν την παράλειψη των εφεσιβλήτων να συμμορφωθούν με το ακυρωτικό αποτέλεσμα της προσφυγής. Γι' αυτό και το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή τους για αποζημιώσεις δυνάμει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος.
Οι εφεσείοντες καταχώρησαν έφεση.
Αποφασίστηκε ότι:
Οι εφεσίβλητοι δεν προέβησαν σε οποιαδήποτε επανεξέταση μετά την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου στην προσφυγή των εφεσειόντων 1610/99. Οι εφεσείοντες όμως δεν προχώρησαν να προσβάλουν την παράλειψη των εφεσιβλήτων να συμμορφωθούν με το ακυρωτικό αποτέλεσμα της προσφυγής. Αντ' αυτού απαίτησαν αμέσως από τους εφεσίβλητους αποζημιώσεις. Η διαδικασία δηλαδή ολοκλήρωσης του έργου των εφεσιβλήτων για να συμμορφωθούν με την απόφαση στην προσφυγή αρ. 1610/99 δεν ολοκληρώθηκε και μόνο εξ αυτού του γεγονότος η αγωγή των εφεσειόντων καθίστατο αβάσιμη.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Vnukovo Airlines (V.A) κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2001) 1(Β) Α.Α.Δ. 969,
Νίκολας ν. Δημοκρατίας (2001) 1(Β) Α.Α.Δ. 983.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπ.�Αρ. 5448/02), ημερ. 30/3/05.
Π. Αγγελίδης, για τους Εφεσείοντες.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Οι εφεσείοντες έλαβαν μέρος στο μειοδοτικό διαγωνισμό που προκήρυξε ο Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού-εφεσίβλητοι για τις προσφορές διαφήμισης της Κύπρου για τα έτη 2000 και 2001. Στο διαγωνισμό οι εφεσείοντες κατατάγηκαν δεύτεροι η δε προσφορά κατακυρώθηκε στις 8.10.1999 στον προσφοροδότη που κατετάγη πρώτος. Οι εφεσείοντες καταχώρισαν προσφυγή εναντίον της πιο πάνω απόφασης των εφεσιβλήτων (1610/99) η οποία και ήταν επιτυχής. Ο δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου συζητήθηκε η προσφυγή, ακύρωσε τη διοικητική απόφαση γιατί έπασχε η σύνθεση του αρμοδίου αποφασίζοντος οργάνου, του Διοικητικού Συμβουλίου των εφεσιβλήτων. Κρίθηκε συγκεκριμένα, πως ένα από τα μέλη του Συμβουλίου δεν παρίστατο σε όλες τις συνεδριάσεις όταν εξετάζονταν οι προσφορές.
Μετά την ακυρωτική απόφαση το Διοικητικό Συμβούλιο των εφεσιβλήτων συνήλθε σε συνεδρία, που πραγματοποιήθηκε στις 15.1.2002. Σ' αυτή αποφασίστηκε όπως, το συμβόλαιο που υπεγράφη με τον επιτυχόντα προσφοροδότη, και το οποίο έληγε στις 30.4.2002, μη ανανεωθεί, να προκηρυχθούν δε προσφορές για την επιλογή διαφημιστικού οίκου αφού υποβληθεί σημείωμα στο Διοικητικό Συμβούλιο σχετικά με τη διεξαγωγή της χειμερινής διαφημιστικής εκστρατείας 2002.
Οι εφεσείοντες καταχώρισαν άλλη προσφυγή (977/2002) εναντίον της πιο πάνω απόφασης. Η προσφυγή όμως απερρίφθη. Κρίθηκε πως οι εφεσείοντες δεν είχαν οποιοδήποτε έννομο συμφέρον να προσβάλουν την απόφαση. Ειδικότερα, το Δικαστήριο έκρινε πως από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης διαπιστωνόταν πως οι εφεσίβλητοι δεν προέβησαν σε οποιαδήποτε επανεξέταση, καθώς όφειλαν, μετά την ακυρωτική απόφαση στην προσφυγή 1610/99. Το γεγονός πως οι εφεσίβλητοι δεν προέβησαν σε επανεξέταση έγινε παραδεκτό και ενώπιον της Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου που δίκασε την αγωγή, η οποία και αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας έφεσης. Πράγματι όμως ο δικηγόρος των εφεσιβλήτων αναφέρει στην έκθεση υπεράσπισης, παράγραφος 1(γ) που καταχώρισε στην υπό συζήτηση αγωγή, πως οι εφεσίβλητοι προέβησαν σε επανεξέταση μετά την ακυρωτική απόφαση. Ο δικηγόρος των εφεσιβλήτων δέκτηκε στην πρωτόδικη διαδικασία πως ήταν λάθος η πιο πάνω αναφορά του στην έκθεση υπεράσπισης. Η ορθή θέση δηλώνεται στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που εκδόθηκε στις 28.11.2003, μεταγενέστερα δηλαδή της ημερομηνίας καταχώρισης της έκθεσης υπεράσπισης.
Η Πρόεδρος του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφέρεται στις δύο πρόσφατες βασικές αποφάσεις της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπου συζητιέται σε έκταση η πρόνοια του άρθρου 146.6 του Συντάγματος αναφορικά με την επιδίκαση αποζημιώσεων που προκύπτουν μετά την ακύρωση διοικητικής απόφασης. Αυτές είναι: Vnukovo Airlines (V.A) και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (2001) 1(Β) Α.Α.Δ. 969 και Χαράλαμπος Νίκολας ν. Δημοκρατίας (2001) 1(Β) Α.Α.Δ. 983. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης υποδείξαμε στο δικηγόρο των εφεσειόντων πως η αγωγή τους δεν πληροί τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στις πιο πάνω αποφάσεις ώστε να δικαιούνται να την προωθούν. Και τούτο γιατί μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφυγή τους 977/2002, που όπως είπαμε εκδόθηκε στις 28.11.2003, πληροφορήθηκαν από δικαστικά χείλη πως δεν έγινε επανεξέταση από τους εφεσίβλητους, μετά την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου στην πρώτη προσφυγή τους 1610/99. Οι εφεσείοντες όμως δεν προχώρησαν να προσβάλουν την παράλειψη των εφεσιβλήτων να συμμορφωθούν με το ακυρωτικό αποτέλεσμα της πρώτης προσφυγής. Αντ' αυτού απαίτησαν αμέσως από τους εφεσίβλητους αποζημιώσεις, και συγκεκριμένα δύο μήνες μετά την έκδοση της ακυρωτικής απόφασης στην προσφυγή 1610/99, ακολούθησε δε η καταχώριση της αγωγής τους στις 23.5.2002. Η διαδικασία δηλαδή ολοκλήρωσης του έργου των εφεσιβλήτων για να συμμορφωθούν με την απόφαση στην προσφυγή αρ.1610/99 δεν ολοκληρώθηκε και μόνο εξ' αυτού του γεγονότος η αγωγή καθίστατο αβάσιμη.
Για να είμαστε δίκαιοι ο δικηγόρος των εφεσειόντων αναγνώρισε αυτή τη δυσκολία, ισχυρίστηκε όμως πως η συμπεριφορά των εφεσιβλήτων έναντι των εφεσειόντων δεν ήταν η πρέπουσα και αυτή που αναμένεται από ένα διοικητικό όργανο προς τους πολίτες. Προχώρησε μάλιστα να εισηγηθεί πως θα έπρεπε να παρεκκλίνουμε από τη νομολογία μας για να στηλιτεύσουμε τη συμπεριφορά αυτή, ώστε να εμπεδωθεί η έννοια της χρηστής διοίκησης. Δεν θα ασχοληθούμε με την τελευταία αυτή εισήγηση του δικηγόρου των εφεσειόντων, μήτε θα σχολιάσουμε, έστω και εν παρόδω, αν οι ισχυρισμοί που πρόβαλε είναι ορθοί γιατί τέτοια στοιχεία συμπεριφοράς των εφεσιβλήτων, όπως ο ίδιος ο συνήγορος τη χαρακτήρισε, δεν υπάρχουν ενώπιον μας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.