|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 1008
2 Οκτωβρίου, 2006
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ (ΛΑΚΗ) ΞΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 8029 ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ HABEAS CORPUS,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2001 ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΤΙΣ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2005 ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣYΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΩΝ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΩΝ (ΚΥΡΩΤΙΚΟ) ΝΟΜΟ ΤΟΥ 1986.
(Αίτηση Αρ. 62/2006)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Αίτηση για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus προς απελευθέρωση του αιτητή ο οποίος είχε καταδικαστεί από Αγγλικό Δικαστήριο σε μακροχρόνια ποινή φυλάκισης και μεταφέρθηκε στην Κύπρο για έκτιση του υπολοίπου της ποινής του ― Κατά πόσο η κράτηση του αιτητή έχει καταστεί παράνομη λόγω έλλειψης διαδικασίας σύντμησης της ποινής του στην Κύπρο, κατά παράβαση της Σύμβασης για τη Μεταφορά Καταδίκων (Κυρωτικός) Νόμος του 1986.
Ανώτατο Δικαστήριο ― Δικαιοδοσία Ανωτάτου Δικαστηρίου ― Αίτηση για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus ― Μεσολάβηση διοικητικής απόφασης στην πορεία των πραγμάτων ― Κατά πόσο το Ανώτατο Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της αίτησης.
Στις 31/12/2004 το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως της Κυπριακής Δημοκρατίας εξέδωσε ένταλμα μεταφοράς του αιτητή στην Κύπρο από την Αγγλία και έκτισης του υπολοίπου της ποινής φυλάκισης των 10½ συνολικά χρόνων που του επέβαλε Αγγλικό Δικαστήριο. Η μεταφορά του αιτητή στην Κύπρο φαίνεται να άρχισε με δική του πρωτοβουλία και συμπληρώθηκε με την εφαρμογή της Σύμβασης για τη Μεταφορά Καταδίκων (Κυρωτικός) Νόμος του 1986 (η Σύμβαση).
Είναι γεγονός που αποτελεί κοινό έδαφος, ότι με βάση τα όσα ισχύουν στην Αγγλία, ο αιτητής, εάν συνέχιζε να εκτίει την ποινή του στην Αγγλία, θα εξέτιε αυτή κανονικά το 2010 αλλά θα δικαιούτο από τις 27/9/2005 να εξεταστεί αίτημά του για αποφυλάκιση. Στην Κύπρο δεν υπάρχει η ανάλογη διαδικασία όπου η σύντμηση της ποινής ρυθμίζεται μόνο από τους κανονισμούς που ισχύουν στις φυλακές. Ο αιτητής στηρίζει την αίτηση για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus επί του θέματος αυτού, προβάλλοντας την εισήγηση ότι η κράτησή του για έκτιση του υπολοίπου της ποινής του στην Κύπρο έχει καταστεί παράνομη λόγω της έλλειψης τέτοιας διαδικασίας στην Κύπρο κατά παράβαση της Σύμβασης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το Ανώτατο Δικαστήριο, διαχειριζόμενο την αίτηση Habeas Corpus, δεν έχει δικαιοδοσία να αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης για κράτηση του αιτητή, παρά μόνο να τη δέχεται ως δεδομένη, εκτός εάν η παρανομία της εκρίνετο από το Ανώτατο Δικαστήριο ως διοικητικό Δικαστήριο.
2. Η Σύμβαση δεν διαφοροποιεί την κατάσταση η οποία ισχύει στο δικό μας σύστημα, σύμφωνα με το οποίο, εάν μεσολαβεί διοικητική απόφαση, η αμφισβήτησή της μπορεί να γίνει με τον μόνο κατάλληλα προσφερόμενο από το Σύνταγμα τρόπο.
3. Το Ανώτατο Δικαστήριο θεωρεί ότι στερείται δικαιοδοσίας να επιληφθεί της επίδικης αίτησης, στη βάση και της πρόσφατης απόφασης της Ολομέλειας του Δικαστηρίου στην Α. Ονουφρίου ν. Διευθυντή Κεντρικών Φυλακών (2006) 1 Α.Α.Δ. 621, η ουσία της οποίας είναι η μεσολάβηση διοικητικής απόφασης στην όλη πορεία των πραγμάτων.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Ονουφρίου ν. Διευθυντή Κεντρικών Φυλακών (2006) 1�Α.Α.Δ. 621.
Αίτηση.
Αχ. Δημητριάδης με Χρ. Κλεάνθους, για τον Αιτητή.
Π. Ευθυβούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η Αίτηση.
Ex tempore
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Πρόκειται για αίτηση habeas corpus και ήγειρα εξ αρχής το θέμα της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να επιληφθεί της αίτησης με βάση τα γεγονότα τα οποία ήσαν ενώπιον του.
Ο Αιτητής είχε καταδικαστεί από Αγγλικό Δικαστήριο σε 10½ συνολικά χρόνια φυλάκιση. Με βάση δε τον περί της Σύμβασης για τη Μεταφορά Καταδίκων (Κυρωτικό) Νόμο του 1986, υπήρξε διαδικασία για τη μεταφορά του και έκτιση του υπολοίπου της ποινής του στην Κυπριακή Δημοκρατία η οποία φαίνεται να άρχισε με δική του πρωτοβουλία και συμπληρώθηκε με την εφαρμογή της Σύμβασης και την κατάληξη στις 31.12.2004 της εκδόσεως σχετικού εντάλματος από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως.
Είναι γεγονός που αποτελεί κοινό έδαφος ότι, με βάση τα όσα ισχύουν στην Αγγλία, εάν ο Αιτητής είχε συνεχίσει να εκτίει την ποινή του στην Αγγλία θα εξέτιε αυτή κανονικά το 2010 αλλά θα δικαιούτο από τις 27.9.2005 να εξετασθεί αίτημα του για αποφυλάκιση του από το ανάλογο όργανο στην Αγγλία. Τέτοια διαδικασία δεν υπάρχει στην Κύπρο όπου η σύντμηση της ποινής ρυθμίζεται μόνο από τους κανονισμούς που ισχύουν στις φυλακές, και είναι σε τούτο που ο Αιτητής εδράζει την αίτηση του για να εισηγηθεί ότι η κράτηση του για έκτιση του υπολοίπου της ποινής του στην Κύπρο έχει καταστεί παράνομη λόγω της έλλειψης τέτοιας διαδικασίας στην Κύπρο κατά παράβαση της Σύμβασης.
Κυρίαρχο στοιχείο της Σύμβασης, όπως με πολλή σπουδή ανάπτυξε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή, είναι ότι πρόσωπο το οποίο μεταφέρεται σε άλλη χώρα για έκτιση του υπολοίπου της ποινής του εκεί δεν θα επηρεαστεί αρνητικά ως προς το μέγεθος ή το είδος της ποινής που του επεβλήθη ώστε να απολήγει η έκτιση του υπολοίπου της ποινής του σε άλλο κράτος από εκείνο το οποίο την επέβαλε πιο επαχθής ή μακρά. Σχετικό είναι βεβαίως το άρθρο 10 στο οποίο ο κ. Δημητριάδης παρέπεμψε και ανάλογες ρυθμίσεις που δείχνουν τη γενική ιδέα της Σύμβασης περιέχονται και στο άρθρο 11. Μεταφέρω την πρόνοια του άρθρου 10 η οποία απολήγει:
"... it must not aggravate, by its nature or duration, the sanction imposed in the sentencing State; and it must not exceed the maximum prescribed by the law of the administering State."
Ο κ. Δημητριάδης ανεφέρθη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, στο υπόβαθρο το οποίο οδήγησε στην εξέλιξη της απόφασης για έκτιση του υπολοίπου της ποινής του Αιτητή στην Κύπρο με ιδιαίτερη αναφορά στο ότι, επί της ουσίας, φαίνεται να υπήρχε λανθασμένη εντύπωση ως προς τη διαθεσιμότητα στην Κύπρο των ευκαιριών που παρέχει το αγγλικό σύστημα, όπως επιμαρτυρείται και από τη σχετική αλληλογραφία που υπήρξε προς το σκοπό εξασφάλισης της συγκατάθεσης της Αγγλίας για την εφαρμογή της Σύμβασης.
Η συζήτηση που έγινε κατά την ακρόαση της αίτησης, και στην οποία βεβαίως παραπέμπω, είχε από πλευράς του Δικαστηρίου ως κυρίαρχο σημείο το θέμα της δικαιοδοσίας και την υπόδειξη ότι, χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία του πράγματος, φαίνεται ότι η δικαιοδοσία σε περιπτώσεις habeas corpus δεν μπορεί να περιλαμβάνει περίπτωση όπως η προκείμενη στην οποία το νόμιμο ή μη της κράτησης διέρχεται μέσα από μια διοικητική απόφαση, όπως είναι η απόφαση του Υπουργού η οποία αναφέρθηκε και η οποία εξουσιοδοτεί την κράτηση του Αιτητή προς έκτιση του υπολοίπου της ποινής της φυλάκισης που του επιβλήθηκε από το Κακουργιοδικείο στην Αγγλία.
Η εισήγηση ότι η έλλειψη συστήματος αντίστοιχου προς το αγγλικό Parole Board για διασφάλιση της δυνατότητας αποφυλάκισης του κρατουμένου οδηγεί στην παρανομία της κράτησης του έχει ως αναγκαίο υπόβαθρο τη διαπίστωση ότι η απόφαση για έκτιση της ποινής του στην Κύπρο στερείται νομιμότητας για το λόγο αυτό. Τούτου δοθέντος όμως, προκύπτει ότι το νόμιμο της διαταγής εκείνης, ως διοικητικής απόφασης, μπορεί να ελεγχθεί μόνο σε διαδικασία προσφυγής. Ανήκει δηλαδή στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως διοικητικού Δικαστηρίου. Το Ανώτατο Δικαστήριο, διαχειριζόμενο την αίτηση habeas corpus, δεν έχει δικαιοδοσία να αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης εκείνης παρά μάλλον να τη δέχεται ως δεδομένη, εκτός και αν εκρίνετο η παρανομία της στην κατάλληλη διαδικασία.
Δεν διαπιστώνω οτιδήποτε στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην οποία επίσης ανεφέρθη ο κ. Δημητριάδης και δη στο άρθρο 5(4) που να διαφοροποιεί την κατάσταση αυτή. Το δικαίωμα προσώπου να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της κράτησης του όπως αναγνωρίζεται στο άρθρο 4 και η υποχρέωση του κράτους να παρέχει την ανάλογη διαδικασία, αφορά μόνο τη γενική αρχή και όχι τη μορφή την οποία θα πάρει η διαδικασία αμφισβήτησης που στο δικό μας σύστημα εξυπακούει, εάν μεσολαβεί διοικητική απόφαση, την αμφισβήτηση της διοικητικής απόφασης με τον μόνο κατάλληλα προσφερόμενο από το Σύνταγμα τρόπο.
Δεν υπάρχει λόγος να υπεισέλθω στην ουσία του θέματος επί της οποίας, όπως ανέφερα κατά τη διάρκεια της συζήτησης, μπορεί να υπάρχουν πολλά να λεχθούν υπέρ της εισηγήσεως που έχει γίνει, με παραπομπή περαιτέρω στις υπόλοιπες πρόνοιες της Σύμβασης και δη στα άρθρα 12 και 14 τα οποία θα θεωρούσα σημαντικά. Αυτό όμως εκφεύγει του σκεπτικού της προκειμένης προσέγγισης και απόφασης και αποτελεί άλλο θέμα.
Για το λόγο αυτό λοιπόν θεωρώ ότι στερούμαι δικαιοδοσίας όπως έχει βεβαιωθεί και στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου στην Α. Ονουφρίου ν. Διευθυντή Κεντρικών Φυλακών (2006) 1 Α.Α.Δ. 621, η ουσία της οποίας είναι η μεσολάβηση διοικητικής απόφασης στην όλη πορεία των πραγμάτων.
Η αίτηση για το λόγο αυτό απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.