|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 922
8 Σεπτεμβρίου, 2006
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
1. ATANASKA ROUSSEVA ROUSSEVA,
2. VESKO STOYANOΥ ROUSSEV,
Εφεσείοντες-Αιτητές,
v.
PANCYPRIAN CO. OF BAKERS LTD,
Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 12195)
Έφεση ― Αίτηση για επαναφορά έφεσης που απορρίφθηκε λόγω παράλειψης υποβολής περιγράμματος αγόρευσης ― Ο διάδικος δεν μπορεί κατά κανόνα να προβάλλει το λάθος ή την παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση των διαδικαστικών διαδικασιών ― Το Εφετείο δεν έχει δικαιοδοσία επαναφοράς έφεσης, εκτός σε περιπτώσεις όπου η άρνηση επαναφοράς θα παραβίαζε το δικαίωμα του διαδίκου να ακουστεί.
Στις 8/8/05 η έφεση απορρίφθηκε λόγω της μη καταχώρησης του περιγράμματος αγόρευσης των εφεσειόντων σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κανονισμού 13(ε) του περί Εφέσεων (Προδικασία) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996. Με την παρούσα αίτηση οι εφεσείοντες ζητούν την επαναφορά της έφεσης. Ως λόγος επαναφοράς προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ο δικηγόρος των εφεσειόντων δεν κατέγραψε ορθά τις οδηγίες του Δικαστηρίου λόγω του ότι υπέφερε από σοβαρούς πονοκεφάλους και σοβαρής μορφής ημικρανίες.
Η εφεσίβλητη εταιρεία αντέκρουσε τον πιο πάνω ισχυρισμό τονίζοντας ότι αν ο δικηγόρος πραγματικά έπασχε από πονοκεφάλους τόσο φοβερούς ώστε να μη μπορεί να αντιληφθεί τις απλούστατες οδηγίες που είχαν δοθεί από το Δικαστήριο θα έπρεπε να επιβεβαιώσει, αν ορθά είχε αντιληφθεί τις οδηγίες του Δικαστηρίου.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο Κανονισμός 13(ε) προνοεί ότι έφεση ή αντέφεση που απορρίπτεται δυνάμει του παρόντος Κανονισμού, επαναφέρεται όταν αποδεικνύεται ότι η μη καταχώρηση περιγράμματος αγόρευσης, οφείλεται σε λόγο πέραν των δυνάμεων του εφεσείοντος ή αντεφεσείοντος ανάλογα με την περίπτωση, με αποτέλεσμα η μη επαναφορά της να ισοδυναμεί με αποστέρηση του δικαιώματος να ακουστούν.
2. Θέματα που αφορούν σφάλματα, παράλειψη ή τον τρόπο λειτουργίας του γραφείου του δικηγόρου του διαδίκου, δεν μπορούν να ταξινομηθούν ως λόγοι που βρίσκονται πέραν των δυνάμεών του. Στην παρούσα περίπτωση ο προβληθείς ισχυρισμός για την αδυναμία του δικηγόρου να αντιληφθεί το τι είχε λεχθεί, στερείται σοβαρότητας και ούτε έχει τεκμηριωθεί.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Θωμά ν. Ευσταθίου (2005) 1 Α.Α.Δ. 631.
Αίτηση.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τους Εφεσείοντες.
Δ. Καλλής, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ. Ηλιάδης.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Στις 22.6.05 το Ανώτατο Δικαστήριο στη δευτεροβάθμια δικαιοδοσία του στην παρουσία των δικηγόρων των διαδίκων:
(α) Θα εξέταζε αίτηση της εφεσίβλητης εταιρείας για ασφάλεια εξόδων και
(β) Θα έδινε οδηγίες ως προς την καταχώριση περιγραμμάτων αγορεύσεων.
Κρίνουμε σκόπιμο σ' αυτό το στάδιο να παραθέσουμε το πρακτικό του Δικαστηρίου της 22.6.05.
«Καλλής: Με την άδεια του δικαστηρίου αποσύρω την παρούσα αίτηση.
Χατζηχάννας: Δεν έχω ένσταση αλλά ζητώ τα έξοδα.
Δικαστήριο: Eνόψει των πιο πάνω η αίτηση απορρίπτεται ως αποσυρθείσα με έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση.
Καλλής: Eίναι στο στάδιο της προδικασίας και εισηγούμαι να δοθούν οδηγίες για τα περιγράμματα αγορεύσεων.
Δικαστήριο: Οι λόγοι είναι αιτιολογημένοι. Δίδονται οδηγίες για καταχώρηση περιγραμμάτων αγόρευσης σύμφωνα με τους θεσμούς. Μετά τη συμπλήρωση των περιγραμμάτων αγόρευσης η έφεση θα οριστεί για ακρόαση από το Πρωτοκολλητείο.»
Λόγω της μη καταχώρησης του περιγράμματος αγόρευσης των εφεσειόντων η έφεση απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στις 8.8.05 σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κανονισμού 13(ε) του περί Εφέσεων (Προδικασία) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996.
Με την παρούσα αίτηση οι εφεσείοντες ζητούν την επαναφορά της πιο πάνω έφεσης. Ως λόγος επαναφοράς προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ο δικηγόρος των εφεσειόντων κ. Φραγκίσκος Χ"Χάννας ο οποίος είχε εμφανιστεί στις 22.6.05 δεν κατέγραψε ορθά τις οδηγίες του Δικαστηρίου λόγω του ότι υπέφερε από σοβαρούς πονοκεφάλους και σοβαρής μορφής ημικρανίες. Κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε το πιο κάτω απόσπασμα από την ένορκη δήλωση του δικηγόρου ο οποίος σημειώνει ότι η απόρριψη της έφεσης
«οφείλεται στο γεγονός ότι εκ παραδρομής ή και αβλεψίας από μέρους μου, όταν εμφανίστηκα ενώπιον του Δικαστηρίου στις 22.6.05, ημερομηνία κατά την οποία ήταν ορισμένη η αίτηση των εφεσιβλήτων αφορούσα ασφάλεια εξόδων για ακρόαση δεν κατέγραψα ορθά τις οδηγίες του Δικαστηρίου, και τούτο γιατί την εν λόγω ημερομηνία ήμουν με φοβερούς πονοκεφάλους και σοβαρής μορφής ημικρανίες».
Η εφεσίβλητη εταιρεία αντέκρουσε τον πιο πάνω ισχυρισμό τονίζοντας ότι αν ο δικηγόρος πραγματικά έπασχε από πονοκεφάλους τόσο φοβερούς ώστε να μη μπορεί να αντιληφθεί τις απλούστατες οδηγίες που είχαν δοθεί από το Δικαστήριο θα έπρεπε να επιβεβαιώσει, αν ορθά είχε αντιληφθεί τις οδηγίες του Δικαστηρίου.
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι θέματα που αφορούν σφάλματα, παράλειψη ή τον τρόπο λειτουργίας του γραφείου του δικηγόρου του διαδίκου, δεν μπορούν να ταξινομηθούν ως λόγοι που βρίσκονται πέραν των δυνάμεων του. (Βλ. Θωμά ν. Ευσταθίου (2005) 1 Α.Α.Δ. 631). Σε μια παρόμοια υπόθεση με την παρούσα περίπτωση που αφορούσε την απόρριψη αγωγής γιατί ο δικηγόρος καθυστέρησε να εμφανιστεί λόγω του ότι είχε σημειώσει την ημερομηνία ακρόασης αλλά όχι όμως και την ώρα κρίθηκε κατ' έφεση ότι:
«Η Έφεση δεν ευσταθεί. Ο ισχυρισμός του δικηγόρου της εφεσείουσας ότι δεν παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο στις 8.30 π.μ. επειδή δεν είχε σημειώσει στο φάκελο του την ώρα της ακρόασης, για το λόγο ότι «δεν είχα ακούσει την ώρα της νέας ημερομηνίας ακρόασης» ούτε σοβαρός είναι ούτε εύλογος. Εφόσον δεν είχε ακούσει την ώρα της νέας ημερομηνίας ακρόασης, όφειλε να μεριμνήσει να την πληροφορηθεί έγκαιρα.»
(βλ. Κωνσταντίνου ν. Ουρπανίκοβα (2003) 1 Α.Α.Δ. 308).
Η νομική πλευρά:
Ο Κανονισμός 13(ε) προνοεί ότι:
«Νοείται ότι έφεση ή αντέφεση που απορρίπτεται δυνάμει του παρόντος Κανονισμού, επαναφέρεται όταν αποδεικνύεται ότι η μη καταχώριση περιγράμματος αγόρευσης, οφείλεται σε λόγο πέραν των δυνάμεων του εφεσείοντα ή αντεφεσείοντα ανάλογα με την περίπτωση, με αποτέλεσμα η μη επαναφορά της να ισοδυναμεί με αποστέρηση του δικαιώματος να ακουστούν».
Στην παρούσα περίπτωση η αίτηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η κατ' ισχυρισμό αδυναμία του δικηγόρου των εφεσειόντων να καταγράψει τις οδηγίες του Δικαστηρίου αναφορικά με την καταχώριση των περιγραμμάτων αγόρευσης λόγω σοβαρών πονοκεφάλων και σοβαρής μορφής ημικρανίες, ενώ μπορούσε όμως να αντιληφθεί τι είχε λεχθεί για την απόσυρση της αίτησης και ασφάλεια εξόδων και να ζητήσει μάλιστα και έξοδα, πάσχει από έλλειψη σοβαρότητας. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε πώς ο δικηγόρος μπορούσε να αντιληφθεί ότι η αίτηση για ασφάλεια εξόδων απεσύρθη ζητώντας προς τούτο τα έξοδα του και ευθύς αμέσως μετά δεν μπορούσε να αντιληφθεί τις λακωνικές οδηγίες του Δικαστηρίου ότι τα περιγράμματα θα έπρεπε να καταχωρηθούν σύμφωνα με τους σχετικούς θεσμούς. Ο ισχυρισμός για την αδυναμία του να αντιληφθεί το τι είχε λεχθεί παρέμεινε μετέωρος. Οι επικοινωνίες που είχαν αργότερα οι εφεσείοντες με το δικηγορικό γραφείο το οποίο τους εκπροσωπούσε μετά την απόρριψη της έφεσης δεν ενισχύουν την εισήγηση για την αδυναμία του δικηγόρου να αντιληφθεί τις οδηγίες του Δικαστηρίου για την καταχώριση των περιγραμμάτων αγόρευσης. Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος των εφεσειόντων.
Η αίτηση απορρίπτεται.