|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 219
24 Μαρτίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ Δ/στές]
ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΙΩΑΝΝΗ ΙΩΑΚΕΙΜ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 12125)
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Αξιολόγηση αξιοπιστίας μαρτύρων ― Αποτελεί έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου ― Προϋποθέσεις επέμβασης του Εφετείου.
Αστικά αδικήματα ― Προφορική δυσφήμηση ― Χρησιμοποίηση λέξεων ενώπιον τρίτων οι οποίες έθιγαν την υπόληψη του ενάγοντος ― Παράβαση του Άρθρου 17(1) του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου, Κεφ. 148.
Αποζημιώσεις ― Προφορική δυσφήμηση ― Επιδίκαση ποσού £750 ως γενικές αποζημιώσεις ― Επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Η έφεση αυτή στρέφεται εναντίον της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία ο εφεσείων κρίθηκε ένοχος διάπραξης προφορικής δυσφήμησης με βάση το Άρθρο 17(1) του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου, Κεφ. 148 και καταδικάστηκε στην καταβολή γενικών αποζημιώσεων προς τον εφεσίβλητο ύψους ΛΚ750.- πλέον τόκο και έξοδα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε αποδεχθεί σχεδόν στο σύνολό της την εκδοχή του εφεσίβλητου, ότι δηλαδή, ο εφεσείων τον κατηγόρησε κακόβουλα ενώπιον τρίτων ότι είναι κλέφτης, ψεύτης, απατεώνας και ότι του «έφαεν» χρήματα στις μεταξύ τους χρηματιστηριακές συναλλαγές. Το Δικαστήριο είχε απορρίψει την υπεράσπιση και ανταπαίτηση του εφεσείοντος με την οποία αξίωνε ΛΚ3040, ποσό το οποίο, κατ' ισχυρισμόν, ο εφεσίβλητος καρπώθηκε παράνομα σε βάρος του και/ή αδικαιολόγητα κατέστη πλουσιώτερος κατά το ισόποσο από την πώληση μετοχών και δικαιωμάτων αγοράς μετοχών επί των οποίων διατηρούσε και αυτός δικαιώματα.
Οι τέσσερις πρώτοι λόγοι έφεσης έχουν ως κοινή συνισταμένη την αξιολόγηση της μαρτυρίας και ο πέμπτος αφορά στο ύψος της αποζημίωσης την οποία ο εφεσείων θεωρεί υπερβολική.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι λόγοι για τους οποίους το Δικαστήριο κατέληξε στα συμπεράσματά του σε σχέση με την αξιοπιστία των μαρτύρων, εξηγούνται ικανοποιητικά και με πλήρη επάρκεια στην πρωτόδικη απόφαση.
2. Τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι εύλογα και συνάδουν με την μαρτυρία που κρίθηκε αξιόπιστη και συνεπώς δεν παρέχεται ευχέρεια επέμβασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου για ανατροπή τους.
3. Το επιδικασθέν ποσό των £750 ως γενικές αποζημιώσεις, δεν είναι υπερβολικό υπό τις περιστάσεις.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον του εφεσείοντος.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κουτσού ν. Αλήθεια Εκδοτική Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 1198,
Εταιρεία «Θεμέλιο»ν. Καζολίδη (1991) 1 Α.Α.Δ. 607,
Αλήθεια Εκδ. Ετ. Λτδ. ν. Νικολάου (1993) 1 Α.Α.Δ. 285,
Δίας Λτδ κ.ά. ν. Ναθαναήλ (1993) 1 Α.Α.Δ. 893.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Υπ.�Αρ. 1323/02), ημερ 21.06.04.
Γ. Βασιλείου, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Ερωτοκρίτου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Διαφορά μεταξύ των διαδίκων που προέκυψε από χρηματιστηριακές συναλλαγές, αποτέλεσε αιτία προστριβών και αντιδικίας στο δικαστήριο. Ο εφεσίβλητος ενήγαγε τον εφεσείοντα για δυσφήμηση του προσώπου του και αξίωσε αποζημιώσεις. Ισχυρίστηκε ότι ο εφεσείων τον κατηγόρησε κακόβουλα ενώπιον τρίτων ότι είναι κλέφτης, ψεύτης, απατεώνας και ότι του «έφαεν» χρήματα. Προειδοποιούσε επίσης φίλους, γνωστούς και πελάτες του εφεσίβλητου ότι ο τελευταίος θα τους εξαπατούσε αν θα ψώνιζαν από το κατάστημά του και τους έλεγε επίσης ότι δεν πληρώνει τα ενοίκια του καταστήματός του.
Ο εφεσείων αρνήθηκε ότι διέπραξε σε βάρος του εφεσίβλητου το αστικό αδίκημα της δυσφήμισης και δι' ανταπαίτησης αξίωσε ΛΚ3040 ποσό το οποίο ο εφεσίβλητος καρπώθηκε παράνομα σε βάρος του και/ή αδικαιολόγητα κατέστη πλουσιώτερος κατά το ισόποσο από την πώληση μετοχών και δικαιωμάτων αγοράς μετοχών επί των οποίων διατηρούσε και αυτός δικαιώματα όπως λεπτομερώς εξηγείται στα δικόγραφα.
Ενώπιον του δικάσαντος δικαστηρίου κατέθεσαν οι διάδικοι και ακόμα πέντε μάρτυρες. Το δικαστήριο, αξιολόγησε την αξιοπιστία των μαρτύρων και με βάση τη μαρτυρία που κρίθηκε αξιόπιστη, προέβη σε διαπιστώσεις επί των γεγονότων. Κατόπιν ορθής αναφοράς στο νόμο*, στις νομικές αυθεντίες** και στη νομολογία*** το δικαστήριο έκρινε τον εφεσείοντα ένοχο διάπραξης του αστικού αδικήματος της προφορικής δυσφήμισης με βάση το άρθρο 17(1) του νόμου και τον καταδίκασε στην καταβολή γενικών αποζημιώσεων προς τον εφεσίβλητο ύψους ΛΚ750.- πλέον τόκο και έξοδα. Η ανταπαίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Με την παρούσα έφεση, ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και επιδιώκει τον παραμερισμό της. Προβλήθηκαν πέντε λόγοι έφεσης από τους οποίους, οι τέσσερις πρώτοι, έχουν ως κοινή συνισταμένη την αξιολόγηση της μαρτυρίας και ο πέμπτος αφορά στο ύψος της αποζημίωσης την οποία ο εφεσείων θεωρεί υπερβολική.
Στην εκκαλούμενη απόφαση εξηγούνται με κάθε λεπτομέρεια οι λόγοι για τους οποίους το πρωτόδικο δικαστήριο αποδέχθηκε, σχεδόν στο σύνολό της, την εκδοχή του εφεσίβλητου και τους λόγους για τους οποίους απέρριψε την υπεράσπιση και ανταπαίτηση του εφεσείοντα. Ο εφεσείων και η σύζυγος του (ΜΥ1), κρίθηκαν αναξιόπιστοι μάρτυρες ενώ ο εφεσίβλητος και οι υπόλοιποι μάρτυρες κρίθηκαν αξιόπιστοι. Οι λόγοι για τους οποίους το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε στα πιο πάνω συμπεράσματα που αφορούν στην αξιοπιστία των μαρτύρων εξηγούνται ικανοποιητικά και με πλήρη επάρκεια στην πρωτόδικη απόφαση.
Εξετάσαμε ένα προς ένα τους λόγους έφεσης για τους οποίους ο εφεσείων θεωρεί ότι το πρωτόδικο δικαστήριο εκτίμησε λανθασμένα τη μαρτυρία. Οι αντίστοιχες αναφορές περιορίζονται είτε σε εντελώς επουσιώδεις διαφορές στη μαρτυρία που με δυσκολία ανιχνεύονται και εν πάση περιπτώσει δεν επηρεάζουν τα βασικά συμπεράσματα και διαπιστώσεις είτε σε ανυπόστατες αιτιάσεις για λανθασμένη εκτίμηση της μαρτυρίας.
Η εκτίμηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων ανάγεται στην αρμοδιότητα του πρωτόδικου δικαστηρίου. Το Εφετείο επεμβαίνει για να ανατρέψει ευρήματα που αφορούν είτε στην αξιοπιστία των μαρτύρων είτε στα γεγονότα μόνο όταν υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα ότι η εκτίμηση που έγινε από το πρωτόδικο δικαστήριο είναι εσφαλμένη ή αδικαιολόγητη. Αυτό μπορεί σπάνια να συμβεί όταν διαπιστωθεί ότι τα ευρήματα είναι εξ αντικειμένου ανυπόστατα, παράλογα ή αυθαίρετα ή δεν υποστηρίζονται από τη μαρτυρία που το δικαστήριο έχει αποδεχθεί ως αξιόπιστη. Στην προκείμενη περίπτωση τα ευρήματα του δικαστηρίου είναι εύλογα και συνάδουν με τη μαρτυρία που κρίθηκε αξιόπιστη και συνεπώς δεν παρέχεται ευχέρεια επέμβασης μας. Το ύψος του ποσού της αποζημίωσης που έχει επιδικαστεί δεν είναι υπερβολικό. Η υπόληψη κάθε ανθρώπου στην κοινωνία είναι σεβαστή και προστατεύεται. Η προσβολή της τιμωρείται και ενίοτε, μέσω της τιμωρίας, επιτυγχάνεται η αποκατάστασή της. Στην προκείμενη περίπτωση, το πρωτόδικο δικαστήριο αφού συνεκτίμησε σωστά όλους τους σχετικούς παράγοντες και έλαβε υπόψη ότι η δυσφήμιση του εφεσίβλητου με τη λέξη «κλέφτης» και τις φράσεις «έφαε λεφτά» και «έφαε τις μετοχές του», έγινε στην παρουσία δύο μόνο προσώπων, επιδίκασε υπέρ του εφεσίβλητου και σε βάρος του εφεσείοντα £750 ως γενικές αποζημιώσεις, ποσό το οποίο θεωρούμε ότι δεν είναι υπερβολικό υπό τις περιστάσεις.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντος.