|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 1144
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αίτηση Αρ. 86/2006)
6 Νοεμβρίου, 2006
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ PROHIBITION ΚΑΙ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ:
ΜΙΧΑΛΗ ΠΙΤΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΚΑΣ ΜΙΧΑΗΛ ΠΙΤΤΑ,
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ΄ΑΡ. 855/06 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
ΜΕΤΑΞΥ:
LILIAN AUDRET MARIA, ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΚΤΗΤΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΟΔΩΝ ΤΕΡΨΙΧΟΡΗΣ 24 & ΘΑΛΕΙΑΣ 10, ΑΘΗΝΑ, ΕΛΛΑΔΑ,
Ενάγουσας,
ΚΑΙ
1. ΜΙΧΑΛΗ ΠΙΤΤΑ,
2. ΜΟΝΙΚΑΣ ΜΙΧΑΗΛ ΠΙΤΤΑ,
Εναγομένων.
- - - - - -
Α. Ποιητής, για τους Αιτητές-Εναγομένους.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με αγωγή που καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, ως διαχειρίστρια κοινόκτητης οικοδομής επί των οδών Τερψιχόρης 24 και Θάλειας 10, στην Αθήνα, η ενάγουσα Lilian Audret Maria αξίωσε από τους εναγόμενους Μιχάλη Πίττα και Μόνικα Μιχαήλ Πίττα, οι οποίοι ήταν συνιδιοκτήτες κατά το ένα δεύτερο (1/2) εξ αδιαιρέτου ο καθένας ενός διαμερίσματος στην οικοδομή, το ποσό των €14.673,51, ως ποινική ρήτρα, δυνάμει συμφωνητικού, το οποίο υπέγραψαν μεταξύ τους, κατά ή περί την 11.2.2000, για την εκ μέρους τους μη αποκατάσταση πολεοδομικών παραβάσεων στην οικοδομή, στις οποίες είχε προβεί ενοικιαστής τους.
Με την υπεράσπιση οι εναγόμενοι ήγειραν την προδικαστική ένσταση ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να εκδικάσει την αγωγή, καθότι αυτή βασιζόταν σε συνιδιοκτησία και σε πολεοδομική αυθαιρεσία επί ακινήτου που βρισκόταν εκτός της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου, επί του οποίου και τα κατ΄ ισχυρισμό εμπράγματα δικαιώματα και πολεοδομικές αυθαιρεσίες.
Μετά από αίτηση του δικηγόρου των εναγομένων, με την οποία συμφώνησε και ο δικηγόρος της ενάγουσας, το Επαρχιακό Δικαστήριο εκδίκασε προδικαστικά το θέμα της δικαιοδοσίας. Αφού άκουσε την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία, έκρινε, με ενδιάμεση απόφασή του, ότι, για τους λόγους που εξήγησε, είχε δικαιοδοσία να προχωρήσει στην εκδίκαση της αγωγής.
Με την παρούσα αίτηση, οι αιτητές-εναγόμενοι, ζητούν την άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου να καταχωρήσουν αίτηση για διάταγμα certiorari το οποίο να ακυρώνει την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου ότι έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει την αγωγή και, επίσης, άδεια για διάταγμα prohibition με το οποίο να απαγορεύεται στο Επαρχιακό Δικαστήριο να προχωρήσει στην εκδίκαση της αγωγής ή οποιασδήποτε συναφούς με αυτό αίτησης.
Στην απόφαση της Ολομέλειας στη Fastact Developments Ltd κ.ά., Πολ.Εφ.11353, 13.9.2004, αναφέρθηκαν τα εξής:
"Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State (1986) 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ 41, Στ. Μεστάνα, Πολ. Έφ. 9906, 22.9.2000 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη, Αίτηση Αρ. 13/2001, 1.3.2001). Στη Hellenger Trading Ltd, Αίτηση Αρ. 94/2000, 30.11.2000, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή "ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα". Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά., Αίτηση Αρ. 133/2003, 20.2.2004). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης."
Με σκοπό να καταδείξει ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα, ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών-εναγομένων υποστήριξε, με αναφορά στα άρθρα 21 και 22 του περί Δικαστηρίων Νόμου, στον Κανονισμό 44/2001 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας Νόμο, Κεφ. 224, και στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με ιδιαίτερη αναφορά στην Ιωαννίδης ν. Κρητικού (1992) 1 ΑΑΔ 828, ότι η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου ότι είχε δικαιοδοσία στην αγωγή δεν είναι ορθή.
Με σκοπό να καταδείξει ότι, παρά το ότι προσφέρεται άλλη θεραπεία, ήτοι έφεση μετά την έκδοση της τελικής απόφασης στην αγωγή, συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλη θεραπεία, ο αιτητής προνομιακού εντάλματος δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα, ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών-εναγομένων υποστήριξε ότι συντρέχουν όντως επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις, εφόσον, αν δεν εκδοθούν τα αιτούμενα εντάλματα, η διαδικασία θα προχωρήσει, εάν δε τυχόν εκδοθεί απόφαση εναντίον των εναγομένων και ασκηθεί έφεση, με επιτυχία στο θέμα της δικαιοδοσίας, θα έχει, εν τω μεταξύ, απολεσθεί άδικα χρόνος, κόπος και έξοδα εκ μέρους όλων των εμπλεκομένων στην αγωγή.
Η εισήγηση του ευπαίδευτου δικηγόρου των αιτητών ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου, και μάλιστα ιδιαίτερα σοβαρό, για τους ισχυρούς λόγους που προέβαλε, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Δε με βρίσκει, όμως, σύμφωνο η εισήγησή του ότι, για τους λόγους που προέβαλε, συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλη θεραπεία, εν προκειμένω έφεση, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. Το νομικό θέμα της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου, όπως και άλλα τυχόν νομικά θέματα, τα οποία ενδεχομένως θα εγερθούν στην πορεία της διαδικασίας, όπως π.χ. θέματα αποδεκτότητας μαρτυρίας, είναι θέματα τα οποία, κατά το νομικό μας σύστημα, θα εξεταστούν στα πλαίσια τυχόν έφεσης από την τελική απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ