|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 1013
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
(Αíτηση Αρ. 57/2006)
5 Oκτωβρίου, 2006
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΑΡΚΤΙΝΟΣ ΛΤΔ, ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ
ΤΣΟΥΡΟΥΛΛΗ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ
ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI, PROHIBITION KAI MANDAMUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ
ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 25/07/2006 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ
ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΙΣΑΑΚ ΠΑΝΤΕΛΗ
ΜΑΧΑΙΡΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 3245/2006 ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ
ΑΡΘΡΟΥ 32 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΝΟΜΟΥ 14/60
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/07/2006 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ
ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 3245/2006 ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟΥ
ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ
ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥΣ - ΚΑΘ'ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ
ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΑ ΚΑΙ/Η
ΕΔΩΣΕ ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΤΟΝ ΕΝΑΓΟΝΤΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΕΝΟΡΚΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ
Μιχ. Βορκάς με Μ. Μηλιώτου, για τους Αιτητές.
Μ. Χαρτζιώτης, για τον Καθ'ου η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Στις 25/7/2006 ο Αρχιμανδρίτης Ισαάκ Παντελή Μαχαιριώτης καταχώρισε την υπ' αρ. 3245/2006 αγωγή εναντίον της εταιρείας ΑΡΚΤΙΝΟΣ ΛΤΔ (εκδότριας της εφημερίδας ΠΟΛΙΤΗΣ), του Γιάννη Παπαδόπουλου (εκδότη και κατά νόμο υπεύθυνο της εφημερίδας ΠΟΛΙΤΗΣ) και του Χρύσανθου Τσουρούλλη (δημοσιογράφου - εξωτερικού συνεργάτη της πιο πάνω εφημερίδας) για αποζημιώσεις για ισχυριζόμενο λίβελο που είχε δημοσιευθεί στην πιο πάνω εφημερίδα στις 23/7/2006. Το δημοσίευμα που έφερε ως τίτλους "Σκάνδαλο στη Μητρόπολη Λεμεσού", "Υπό κατηγορία γνωστός Αρχιμανδρίτης" και "Ροζ σκάνδαλο στη Μητρόπολη Λεμεσού" αναφερόταν σε προσφορά ερωτικών υπηρεσιών ενός νεαρού προς υψηλόβαθμο μη ονομαζόμενο κληρικό της Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού σε τακτά χρονικά διαστήματα, έναντι του ποσού των £25.
Την ίδια μέρα της καταχώρισης της αγωγής ο ενάγων καταχώρισε μονομερή (ex-parte) αίτηση για την έκδοση προσωρινού διατάγματος το οποίο θα απαγόρευε στους εναγόμενους να δημοσιεύουν λίβελους ή ζημιογόνα ψεύδη αναφορικά με την προσωπική του ζωή. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε το σχετικό διάταγμα και το όρισε ως επιστρεπτέον στις 28/7/2006.
Στις 28/7/2006 ο ευπαίδευτος συνήγορος o οποίος εμφανίστηκε εκ μέρους των εναγομένων ανέφερε ότι είχε καταχωρίσει την ένσταση του στις 27/7/2006 και ζήτησε όπως λόγω της φύσης της υπόθεσης, η αίτηση ακουστεί την ιδία ημέρα. Ο ευπαίδευτος συνήγορος του ενάγοντος έφερε ένσταση γιατί λόγω του μικρού χρονικού διαστήματος από την ημερομηνία καταχώρισης της ένστασης μέχρι την ημερομηνία ακρόασης δεν είχε τη χρονική ευχέρεια να ετοιμάσει και καταχωρίσει τις αναγκαίες απαντητικές ενόρκους δηλώσεις και το Δικαστήριο ανέβαλε την ακρόαση της αίτησης στις 4/8/2006, παρέχοντας την ευχέρεια στον ενάγοντα να καταχωρίσει εν τω μεταξύ γραπτή αίτηση ζητώντας την έγκριση του Δικαστηρίου για την καταχώριση συμπληρωματικών ενόρκων δηλώσεων. Το Δικαστήριο παρέτεινε ταυτοχρόνως την ισχύ του προσωρινού διατάγματος της 25/7/2006 μέχρι τις 4/8/2006.
Στις 2/8/2006 οι εναγόμενοι καταχώρισαν στο Ανώτατο Δικαστήριο την υπ' αρ. 52/2006 αίτηση με την οποία ζητούσαν τη χορήγηση άδειας για την καταχώριση αίτησης για την έκδοση των προνομιακών ενταλμάτων Certiorari, Prohibition και Mandamus για την ακύρωση του προσωρινού διατάγματος της 25/7/2006 και του διατάγματος της 28/7/2006.
Προς υποστήριξη της αίτησης οι εναγόμενοι υπέβαλαν διάφορους λόγους οι οποίοι κατά την άποψη τους συνηγορούσαν στην έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων. Μεταξύ των λόγων αυτών περιλαμβάνεται και ισχυρισμός ότι η ένορκη δήλωση του ενάγοντος η οποία συνοδεύει την αίτηση για την έκδοση του προσωρινού διατάγματος της 25/7/2006 υπεγράφη στις 24/7/2006, δηλαδή μια μέρα πριν από την καταχώριση τόσο της αγωγής όσο και της αίτησης για την έκδοση του προσωρινού διατάγματος. Είναι η θέση των εναγομένων ότι η ένορκη δήλωση της 24/7/2006 λανθασμένα έγινε αποδεκτή από το πρωτόδικο Δικαστήριο πάνω στην οποία βασίστηκε για να εκδώσει το προσωρινό διάταγμα, αφού η ένορκη δήλωση ήταν ανύπαρκτη εφόσον η αίτηση δεν είχε ακόμα καταχωρηθεί.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του ενάγοντος αντέκρουσε την πιο πάνω εισήγηση ισχυριζόμενος ότι η ένορκη δήλωση του ενάγοντος υπεγράφη στις 25/7/2006 μετά την καταχώριση της αγωγής και το γεγονός αυτό ήταν υπόψη των δικηγόρων των εναγομένων και προς τούτο ζήτησε την απόρριψη της αίτησης για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Certiorari, Mandamus και Prohibition λόγω της απόκρυψης εκ μέρους των δικηγόρων των εναγομένων ουσιώδους γεγονότος. Προς υποστήριξη της πιο πάνω θέσης ο δικηγόρος του ενάγοντος στην ένσταση που καταχώρησε για την απόρριψη του αιτήματος για την έκδοση των προνομιακών ενταλμάτων, παρουσίασε την πιο κάτω εικόνα των γεγονότων όπως αυτά περιγράφονται στην ένορκη δήλωση του δικηγόρου Χριστόφορου Χριστοφόρου, ο οποίος εμφανίζεται και αυτός ως δικηγόρος του ενάγοντος.
Ο πιο πάνω δικηγόρος ανέφερε ότι ετοίμασε την ένορκη δήλωση του ενάγοντος γύρω στο μεσημέρι της 24/7/2006 και εκ λάθους ανέγραψε την ημερομηνία της ημέρας εκείνης, αντί της επόμενης. Ο ενάγων προσήλθε στο Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στις 25/7/2006 και υπέγραψε ενώπιον της Χρύσως Ιωάννου, υπαλλήλου του Πρωτοκολλητείου, την ένορκη δήλωσή του η οποία ακολούθως πιστοποιήθηκε από την πιο πάνω υπάλληλο. ΄Οταν αργότερα απεκαλύφθη ότι η ημερομηνία 24/7/2006 η οποία αναφερόταν στην ένορκη δήλωση ήταν λανθασμένη, οι δικηγόροι των δύο πλευρών επισκέφθηκαν πριν από την ακρόαση της αίτησης την Χρύσω Ιωάννου, η οποία τους ανέφερε ότι όταν προέβηκε στην υπογραφή της «Δήλωσης Πρωτοκολλητή» στις 25/7/2006, διέφυγε της προσοχής της ότι στην ένορκη δήλωση αναφερόταν η ημερομηνία 24/7/2006 αντί 25/7/2006 που ήταν η ορθή ημερομηνία και έτσι, κατά λάθος, πιστοποίησε ότι η διαβεβαίωση έγινε στις 24/7/2006 ενώ στην πραγματικότητα αυτή έγινε στις 25/7/2006. Επιπρόσθετα η πιο πάνω ανέφερε ότι η πιστοποίηση δεν θα μπορούσε να είχε γίνει στις 24/7/2006 γιατί την ημέρα εκείνη απουσίαζε με άδεια από το Δικαστήριο και ήταν πρόθυμη να προβεί προς τούτο σε διευκρινιστική ένορκη δήλωση. Το θέμα ακολούθως αναφέρθηκε και στη Δικαστή η οποία θα εξέταζε την υπόθεση, η οποία αφού τόνισε ότι θα ήταν ορθό όπως το θέμα διορθωθεί, όρισε την αίτηση για ακρόαση. Είναι η θέση του δικηγόρου κ. Χριστοφόρου ότι ενώ εξερχόταν από την αίθουσα του Δικαστηρίου ο δικηγόρος των εναγομένων κ. Βορκάς τον διαβεβαίωσε ότι δεν θα ήγειρε το θέμα της ημερομηνίας ως λόγο ακύρωσης του προσωρινού διατάγματος της 25/7/2006. ΄Ομως παρά την πιο πάνω δήλωση του κ. Βορκά, το θέμα ηγέρθη από τον κ. Βορκά κατά το στάδιο της αγόρευσής του, για την έκδοση των προνομιακών ενταλμάτων, αναφέροντας ότι ο ισχυρισμός του ενάγοντος περί λάθους ημερομηνίας, δεν μπορεί να ανατρέψει την καταχωρηθείσα από την υπάλληλο του Πρωτοκολλητείου ημερομηνία της 24/7/2006. Σημειώνεται ότι ο κ. Χριστοφόρου δεν αντεξετάστηκε πάνω στο περιεχόμενο της ένορκης δήλωσής του από τους δικηγόρους των εναγομένων.
΄Εχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι ένα πρόσωπο που εμφανίζεται ως διάδικος επιζητώντας την έκδοση ενός διατάγματος θα πρέπει να θέτει ενώπιον του Δικαστηρίου όλα εκείνα τα ουσιώδη γεγονότα τα οποία μπορεί να επηρεάσουν τη δικαστική κρίση. Ιδιαίτερα σε μονομερείς αιτήσεις, όπου το Δικαστήριο καλείται να αποφασίσει πάνω στα στοιχεία που παρουσιάζει η μια μόνο πλευρά, η υποχρέωση αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία και επιφορτίζει τον αιτητή να παρουσιάζει όλα τα γεγονότα τα οποία βρίσκονται σε γνώση του, ακόμα και εκείνα τα οποία μπορεί να αποδειχθούν ευνοϊκά για τον απόντα διάδικο. (Βλ. Γρηγορίου κ.ά. ν. Χριστοφόρου κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 248 και Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.2) (2000) 1 Α.Α.Δ. 1669). (Βλ. Attorney-General and another (No.2) v. Savvidis (1989) 1 C.L.R. 349). Στην Αγγλία το θέμα εξετάστηκε στην υπόθεση Brink´s - MAT Ltd v. Elcombe and other (1988) 3 All E.R. 188, στην οποία καθορίστηκαν τα στοιχεία που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην απάντηση του ερωτήματος αν υπήρξε πλήρης αποκάλυψη ή όχι.
Στην παρούσα περίπτωση οι δικηγόροι των εναγομένων υπέβαλαν ότι η ένορκη δήλωση του ενάγοντος υπεγράφη μια ημέρα πριν από την καταχώρηση της αίτησης. Η εισήγηση αυτή αντικρούστηκε από τους δικηγόρους του ενάγοντος οι οποίοι παρέθεσαν λεπτομέρειες ότι η ένορκη δήλωση υπεγράφη και πιστοποιήθηκε την ημέρα της καταχώρισης της αγωγής και της αίτησης, ότι τούτο περιήλθε σε γνώση των δικηγόρων των εναγομένων και ότι ο εκ των δικηγόρων των εναγομένων κ. Βορκάς είχε δηλώσει στο δικηγόρο που υπέγραψε την ένορκη δήλωση εκ μέρους του ενάγοντος κ. Χριστοφόρου, ότι δεν θα επέμενε σε αυτή την εισήγηση. Αντίθετα κατά την ακρόαση της αίτησης για την έκδοση των προνομιακών ενταλμάτων, οι δικηγόροι των εναγομένων υπεστήριξαν την εισήγηση ότι η ένορκη δήλωση υπεγράφη και πιστοποιήθηκε στις 24/7/2006 αντί στις 25/7/2006. Ο κ. Χριστοφόρου δεν αντεξετάστηκε πάνω στο περιεχόμενο της ένορκής του δήλωσης και έτσι οι ισχυρισμοί του οι οποίοι παρέμειναν ακλόνητοι δεν μπορούν παρά να γίνουν αποδεκτοί. (Βλ. Phipson "On Evidence", 12th Edition, para 1593, p. 657, Adrian Keane "The modern law of evidence" 1985 Edition, p.125, P. Murphy "On evidence", Fifth Edition, p.468).
Από τα πιο πάνω διαφαίνεται ότι οι δικηγόροι των εναγομένων απέκρυψαν ουσιώδη στοιχεία από το Δικαστήριο που περιλαμβάνουν την επεξήγηση που είχε δοθεί από την υπάλληλο του Πρωτοκολλητείου ότι η επιβεβαίωση έγινε στις 25/7/2006 και όχι στις 24/7/2006 όπως επίσης και την ανάληψη υποχρέωσης εκ μέρους του δικηγόρου των εναγομένων κ. Βορκά προς τον κ. Χριστοφόρου στο Δικαστήριο, ότι θα εγκατέλειπε την εισήγηση ότι η ένορκη δήλωση υπεγράφη και πιστοποιήθηκε στις 24/7/2006. ΄Εχοντας υπόψη τα πιο πάνω κρίνω ότι οι δικηγόροι των εναγομένων απέκρυψαν ουσιώδη στοιχεία τα οποία επηρεάζουν και την τύχη της παρούσας αίτησης. Αν ο ισχυρισμός ότι η επιβεβαίωση της ένορκης δήλωσης έλαβε χώρα στις 24/7/2006 ήταν ορθός, αυτός ο λόγος θα ήταν αρκετός για να οδηγήσει στην ακύρωση του προσωρινού διατάγματος νοουμένου ότι το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης δεν θα επιβεβαιωνόταν με την κατάθεση νέας ένορκης δήλωσης εκ μέρους του ενάγοντος. (Βλ. Stavros Hotel Appartments Ltd κ.ά. (Αρ.1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 837). ΄Ομως η απόκρυψη των στοιχείων που αναφέρονταν στις δύο ημερομηνίες είναι ουσιώδη, σε βαθμό που μπορεί να λεχθεί ότι η μη αποκάλυψη των γεγονότων τα οποία αναφέρονται στην ημερομηνία υπογραφής της ένορκης δήλωσης, πάνω στην οποία βασίστηκε κατά κύριο λόγο η χορήγηση άδειας για την καταχώριση αίτησης για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων έχει καταλυτικές συνέπειες για την εγκυρότητα του προσωρινού διατάγματος το οποίο εκδόθηκε μετά από μονομερή αίτηση (βλ. Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.2) (2000) 1 Α.Α.Δ. 1669).
Η υποχρέωση για την αποκάλυψη όλων των ουσιωδών γεγονότων εφαρμόζεται και στα προνομιακά εντάλματα. ΄Οπως σημειώνεται στο σύγγραμμα «Halsbury´s Laws of England» (Third edition, V.II, p.71, para 128):
« On an application for leave the utmost good faith is required, and if the applicant in his affidavit suppresses material facts the Court will refuse an order without going into the merits.»
΄Οπως έχει τονιστεί πάνω στο ίδιο θέμα από το Δικαστή Στυλιανίδη στην υπόθεση Λουκά (1992) 1 Α.Α.Δ. 648:
«Παράλειψη παρουσίασης ουσιαστικών γεγονότων ενώπιον του Δικαστηρίου στη μονομερή αίτηση θεωρείται ως είδος εξαπάτησης του Δικαστηρίου και το Δικαστήριο απαντά: «Δεν σας ακούω πλέον» και ακυρώνει τη διαταγή που έδωσε χωρίς να εξετάσει την ουσία.»
Η απόκρυψη των γεγονότων εκ μέρους των δικηγόρων των εναγόμενων αναφορικά με την ημερομηνία υπογραφής και πιστοποίησης της ένορκης δήλωσης οδηγεί αναπόφευκτα στη μη αποδοχή της αίτησης. Με βάση την πιο πάνω κατάληξη δεν κρίνω σκόπιμο να ασχοληθώ με τους άλλους λόγους της αίτησης.
Η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα σε βάρος των εναγόμενων.
Τ. Ηλιάδης, Δ.
/ΔΓ - /ΜΔ