Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέα Ευριπίδη Διογένους Λτδ (2005) 1 ΑΑΔ 1342

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΝΔΡΕΑ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΤΔ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION,

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 13/10/03 ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΤΙΜΟ ΔΙΚΑΣΤΗ Κ. Σ. ΚΑΡΑΤΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠ' ΑΡ. ΑΙΤΗΣΗ 95/97.

(Αίτηση Αρ. 96/2005)

Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari και Prohibition ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari και Prohibition εναντίον προσωρινού συντηρητικού διατάγματος του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού με το οποίο απαγορεύθηκε στους αιτητές η αποξένωση ακινήτου αποκτηθέντος κατά τη διάρκεια του γάμου πρώην συζύγων και μεταβιβασθέντος σ' αυτούς από την πρώην σύζυγο ― Απορρίφθηκε λόγω ύπαρξης άλλου ένδικου μέσου και μη στοιχειοθέτησης εξαιρετικών περιστάσεων για παράκαμψη του κανόνα ότι όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο δεν χωρεί αίτηση για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων ― Η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων πρέπει να αποδεικνύεται πάντοτε, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται η έκδοση του εντάλματος Certiorari.

Προνομιακά εντάλματα ― Αρχές της νομολογίας που διέπουν το θέμα άδειας προς έκδοση προνομιακών ενταλμάτων.

Το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε προσωρινό συντηρητικό διάταγμα με το οποίο απαγορεύετο στους αιτητές στην παρούσα αίτηση όπως πωλήσουν, υποθηκεύσουν, μεταβιβάσουν, διαθέσουν ή καθ' οιονδήποτε τρόπο αποξενώσουν συγκεκριμένο ακίνητο στον Άγιο Αθανάσιο Λεμεσού, το οποίο είχε αποκτηθεί κατά τη διάρκεια του γάμου πρώην συζύγων και το οποίο είχε μεταβιβαστεί από την πρώην σύζυγο στους αιτητές. Το πιο πάνω διάταγμα είχε εκδοθεί από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού στα πλαίσια αίτησης που καταχώρησε ο πρώην σύζυγος αναφορικά με τον περί Παρεμποδίσεως Δολίων Μεταβιβάσεων Νόμο, Κεφ. 62, με την οποία αξίωνε την ακύρωση της μεταβίβασης του πιο πάνω ακινήτου που είχε γίνει από την πρώην σύζυγο του προς τους αιτητές.

Οι αιτητές καταχώρησαν την παρούσα αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση ενταλμάτων Certiorari και Prohibition υποστηρίζοντας ότι το Οικογενειακό Δικαστήριο στερείτο αρμοδιότητας να επιληφθεί της αίτησης αναφορικά με τον περί Παρεμποδίσεως Δολίων Μεταβιβάσεων Νόμο, Κεφ. 62 και βέβαια, ούτε και να εκδόσει σχετικό συντηρητικό διάταγμα, γιατί το θέμα δεν συνιστά περιουσιακή διαφορά μεταξύ συζύγων. Υποστηρίζουν περαιτέρω ότι η τυχόν αξίωση του πρώην συζύγου εναντίον της πρώην συζύγου, έχει , εν πάσει περιπτώσει, παραγραφεί.

Αποφασίστηκε ότι:

Η αίτηση δεν μπορεί να γίνει δεκτή λόγω ύπαρξης άλλου ένδικου μέσου και ειδικά της διαδικασίας έφεσης, στην απουσία εξαιρετικών περιστάσεων οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο θέμα. Η αρχή αυτή ισχύει γενικά ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα. Η ύπαρξη παρανομίας δεν αποτελεί από μόνη της εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν την παρέκκλιση από τον κανόνα.

Η αίτηση απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41,

R. v. Secretary of State [1986] 1 All E.R. 717,

Χριστοδουλίδης κ.ά. (1993) 1 Α.Α.Δ. 597,

Hellenger Trading Ltd (2000) 1 A.A.Δ. 1965,

Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535.

Αίτηση.

Αίτηση από την αιτήτρια εταιρεία για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση διαταγμάτων Certiorari και Prohibition προς ακύρωση της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού, (Υπ. Αρ. 95/97) ημερ. 13/10/03, με την οποία κατέστησε απόλυτο το προσωρινό διάταγμα βάσει του οποίου απαγορεύετο στους αιτητές στην παρούσα αίτηση, όπως πωλήσουν, υποθηκεύσουν, μεταβιβάσουν, διαθέσουν ή καθ' οιονδήποτε τρόπο αποξενώσουν συγκεκριμένο ακίνητο, περιουσιακό στοιχείο του Ιάκωβου Φιλίππου και Αρίστης Φιλίππου πρώην συζύγου του, το οποίο η τελευταία μεταβίβασε προς τους αιτητές.

Χρ. Χατζηστερκώτης, για τους Αιτητές.

Cur. adv. vult.

ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ο Ιάκωβος Φιλίππου, πρώην σύζυγος της Αρίστης Φιλίππου, καταχώρησε σε κάποιο στάδιο αίτηση για επίλυση των περιουσιακών διαφορών τους που εκδικάστηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού. Η απόφαση εφεσιβλήθηκε και το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο εξέδωσε τη δική του απόφαση. Στη συνέχεια ο Ιάκωβος Φιλίππου κατέθεσε αίτηση και πάλι στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού αναφορικά με τον περί Παρεμποδίσεως Δολίων Μεταβιβάσεων Νόμο, Κεφ.62, με την οποία αξίωνε διάταγμα που να κηρύσσει άκυρη τη μεταβίβαση συγκεκριμένου ακινήτου που έγινε από την Αρίστη Φιλίππου προς τις Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέα Ευριπίδη Διογένους Λτδ, από τη Λεμεσό, αιτητές στην παρούσα αίτηση, με την αιτιολογία ότι έγινε για καταδολίευση του Ιάκωβου Φιλίππου, εξ αποφάσεως πιστωτή.

Το συγκεκριμένο τεμάχιο που βρίσκεται στον Άγιο Αθανάσιο Λεμεσού, είναι περιουσιακό στοιχείο που αποκτήθηκε από τον Ιάκωβο και την Αρίστη, κατά τη διάρκεια του γάμου τους.

Μέσα στα πλαίσια της πιο πάνω διαδικασίας εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού, προσωρινό συντηρητικό διάταγμα με το οποίο απαγορεύεται στους αιτητές στην παρούσα αίτηση, όπως πωλήσουν, υποθηκεύσουν, μεταβιβάσουν, διαθέσουν ή καθ' οιονδήποτε τρόπο αποξενώσουν το ακίνητο.

Με την επί χείρας διαδικασία αξιώνεται άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition. Είναι η θέση των αιτητών ότι το Οικογενειακό Δικαστήριο δεν είχε αρμοδιότητα να επιληφθεί της αίτησης αναφορικά με τον περί Παρεμποδίσεως Δολίων Μεταβιβάσεων Νόμο, Κεφ.62 και βέβαια, ούτε και να εκδόσει σχετικό συντηρητικό διάταγμα, γιατί το θέμα δεν συνιστά περιουσιακή διαφορά μεταξύ συζύγων. Περαιτέρω, προβάλλεται το επιχείρημα ότι, εν πάση περιπτώσει, η τυχόν αξίωση του Ιάκωβου εναντίον της Αρίστης έχει παραγραφεί, αφού έχουν παρέλθει πέραν των δύο ετών από τη λύση του μεταξύ τους γάμου, όπως προβλέπεται στο άρθρο 15(α) του περί Ρυθμίσεως των Περιουσιακών Σχέσεων των Συζύγων Νόμου του 1991, Ν.232/91, όπως τροποποιήθηκε.

Σε σχετική παρατήρηση του Δικαστηρίου ότι υπάρχει εναλλακτική θεραπεία την οποία δυνατόν να είχε επιλέξει αντί της παρούσης, ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών υποστήριξε ότι δικαιολογείται η καταχώρηση της παρούσας αίτησης όταν υπάρχει παρανομία, η οποία συνιστά τις ειδικές περιστάσεις που απαιτεί η νομολογία. Και συνεπώς, παρά την ύπαρξη εναλλακτικής θεραπείας, οι αιτητές δικαιούνται στην έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων.

Είναι καλά θεμελιωμένο νομολογιακά ότι όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο και ειδικά διαδικασία έφεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις και κάτω από εξαιρετικές περιστάσεις, παρέχει σχετική άδεια (Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41). Τι συνιστά εξαιρετικές περιστάσεις είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια και το ζήτημα κρίνεται με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Οι εξαιρετικές περιστάσεις διακριβώνονται με τη σύγκριση των δυνατοτήτων που προσφέρει η διαδικασία των προνομιακών ενταλμάτων από τη μια και η διαθέσιμη θεραπεία στη συγκεκριμένη περίπτωση. Όπως τονίστηκε και στην υπόθεση R. v. Secretary of State [1986] 1 All E.R. 717, 724, για να παρακαμφθεί η διαδικασία της έφεσης πρέπει ο αιτητής να δείξει ότι η υπόθεσή του διακρίνεται από το είδος των υποθέσεων για τις οποίες έχει προβλεφθεί έφεση. Στην υπόθεση Χριστοδουλίδης κ.ά. (1993) 1 Α.Α.Δ. 597, λέχθηκε εξ άλλου ότι η ύπαρξη εναλλακτικής θεραπείας δεν αποκλείει τη διεκδίκηση certiorari, μόνο αν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν κάτι τέτοιο.

Στην υπόθεση Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, 1975, αποφασίστηκε ότι, εφ' όσον παρέχεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης και δι' αυτής είναι δυνατή η παροχή πλήρους και εξ ίσου αποτελεσματικής θεραπείας, η αίτηση για έκδοση προνομιακού διατάγματος που απευθύνεται στο κατάλοιπο της εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δεν δικαιολογείται.

Τέλος, στην απόφαση Fastact Developments Ltd και Eva Investments Ltd (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535, το θέμα ξεκαθάρισε:

«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469, και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη, (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή «ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα». Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλέπε, επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»

Στην παρούσα υπόθεση, ακόμα κι' αν δεχθούμε ότι υπάρχει έλλειψη δικαιοδοσίας από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού, ζήτημα που παραμένει για συζήτηση, υπάρχει για τους αιτητές η διαθέσιμη διαδικασία της έφεσης, η οποία είναι εξ ίσου αποτελεσματική. Ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών υποστήριξε ότι η ύπαρξη παρανομίας από μόνη της αποτελεί και τις εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν την παρέκκλιση από τον κανόνα. Περιορίστηκε σ' αυτή τη δήλωση και δεν επεσήμανε οποιεσδήποτε εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την καταχώρηση της παρούσας αίτησης. Το επιχείρημα δεν ευσταθεί. Μετά την τυχόν διαπίστωση παρανομίας, θα πρέπει να υποδειχθούν και κάποιες εξαιρετικές περιστάσεις που πρέπει να συνυπάρχουν, κάτι που δεν έγινε βέβαια στην παρούσα υπόθεση.

Εν όψει των πιο πάνω, βρίσκω ότι δεν δικαιολογείται η έκδοση άδειας για καταχώρηση αίτησης για certiorari και prohibition και η αίτηση απορρίπτεται.

Η αίτηση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία