|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 901
28 Ιουνίου, 2005
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ QUANTUM TELECOMMUNICATIONS LTD ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (ΚΛ. ΧΑΤΖΗΠΙΤΤΑ Ε.Δ.) ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗΣΑΝ ΣΤΙΣ 6.6.2005 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ 610/2004 ΣΧΕΤΙΚΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TELETAL LIMITED ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ METROSVYAZ LIMITED ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 211(ΣΤ) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦ. 113.
(Αίτηση Αρ. 47/2005)
Προνομιακά εντάλματα ―Certiorari ― Αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari προς ακύρωση παρεμπίπτοντος προσωρινού διατάγματος εκδοθέντος μετά από ex parte αίτηση που υποβλήθηκε στα πλαίσια αίτησης για διάλυση εταιρείας ― Ισχυρισμός για έλλειψη της απαιτούμενης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και για μη απόδειξη του κατεπείγοντος ως προς την έκδοση του διατάγματος ex-parte ― Ισχυρισμός ότι τα σοβαρά δικαιοδοτικά θέματα και οι δραστικές επιπτώσεις του διατάγματος στις δραστηριότητες της αιτήτριας εταιρείας αποτελούσαν εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούσαν την ανάληψη δικαιοδοσίας έκδοσης εντάλματος Certiorari ― Απόρριψη αίτησης λόγω ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου και μη στοιχειοθέτησης των εξαιρετικών περιστάσεων που επικαλείτο η αιτήτρια εταιρεία για παράκαμψη του κανόνα ότι όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο δεν χωρεί αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Στόχος του είναι ο έλεγχος της νομιμότητας της διαδικασίας στο κατώτερο Δικαστήριο και όχι ο έλεγχος της ορθότητας της απόφασης.
Εφετείο ― Παρατηρήσεις Εφετείου ― Αναφορικά με την έκδοση διαταγμάτων ex-parte.
H Telelal Ltd, κυπριακή εταιρεία, και η Quantum Telecommunications Ltd, εταιρεία των Νήσων Κέυμαν, ήταν μέτοχοι της κυπριακής εταιρείας Metrosvyas Ltd, σε ποσοστό 25% και 55% αντίστοιχα. Τα συμφέροντα της Telelal αντιπροσώπευε στο διοικητικό συμβούλιο της Metrosvyaz o Alexander Molozanov ως σύμβουλος, επίσης σύμβουλος της Telelal. Στις 18.11.2004 η Telelal Ltd καταχώρησε αίτηση για διάλυση της Metrosvyas Ltd, στη βάση του Άρθρου 211(στ) του περί Εταιρειών Νόμου προβάλλοντας διαφορές ως προς τη μετοχική και διοικητική δομή της Metrosvyas μεταξύ της Telelal Ltd και της Quantum. Πριν την εκδίκαση της αίτησης διάλυσης, η Telelal εξασφάλισε στις 9.2.2005, μετά από μονομερή αίτηση, διάταγμα με το οποίο η Metrosvyas Ltd εμποδίζετο από του να απομακρύνει τον Alexander Molozanov από τη θέση του Συμβούλου του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας και να του αφαιρέσει το δικαίωμα υπογραφής και εκπροσώπησης της εταιρείας έναντι των τραπεζών με τις οποίες η Metrosvyaz Ltd διατηρεί τραπεζικούς λογαριασμούς.
Η Quantum παρενέβη στη διαδικασία του διατάγματος και, αφού της επεδόθη, έφερε ένσταση η δε ακρόαση ορίστηκε στις 23.6.2005, που ήταν ορισμένη η αίτηση διάλυσης για οδηγίες. Εν τω μεταξύ στις 6.6.2005 η Telelal, στη βάση ότι υπήρχε επείγουσα ανάγκη περαιτέρω προστασίας των συμφερόντων της από την Quantum, με νέα μονομερή αίτηση εξασφάλισε δεύτερο διάταγμα που αφορούσε, μεταξύ άλλων, και πάλι τον Alexander Molozanov αλλά και τους Vladimir Ivanov και Yuri Diev αναφορικά με τους οποίους η Metrosvyaz Ltd εμποδίζετο από του να λαμβάνει οποιεσδήποτε αποφάσεις σε επίπεδο Διοικητικού Συμβουλίου χωρίς πρώτα να συγκαλούνται και οι ίδιοι και να λαμβάνουν μέρος στη λήψη οποιωνδήποτε αποφάσεων μέχρι την εκδίκαση της αίτησης και/ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
Το Δικαστήριο εκδίδοντας το δεύτερο διάταγμα και ορίζοντάς το επιστρεπτέο στις 13.6.2005 δεν έδωσε οδηγίες για επίδοσή του στη Quantum. Στις 13.6.2005 ανέβαλε όμως το διάταγμα για τις 28.6.2005 με περαιτέρω οδηγίες όπως οποιαδήποτε ένσταση καταχωρηθεί μία ημέρα πριν. Στις 13.6.2005, η Quantum καταχώρησε αίτηση για εξασφάλιση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari προς ακύρωση του δεύτερου διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου για ισχυριζόμενη υπέρβαση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να εκδώσει το εξεταζόμενο διάταγμα, για μη απόδειξη του κατεπείγοντος που θα δικαιολογούσε την έκδοση του διατάγματος ex parte και μάλιστα εφ' όσον το δεύτερο διάταγμα ουσιαστικά αποτελούσε επέκταση του πρώτου ως προς το οποίο ήδη υπήρχε εν εξελίξει διαδικασία στην οποία μετείχε η Quantum και για απουσία άμεσου και αποτελεσματικού ένδικου μέσου αμφισβήτησης του διατάγματος, η οποία προέκυψε από τη μη επίδοση σε αυτή του δεύτερου διατάγματος.
Η Quantum ισχυρίζεται ότι υφίστανται εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν την ανάληψη δικαιοδοσίας έκδοσης του Certiorari εν όψει των σοβαρών δικαιοδοτικών θεμάτων που εγείρονται και των δραστικών επιπτώσεων του διατάγματος στις δραστηριότητες της εταιρείας.
Η Telelal προβάλλει τον ισχυρισμό για ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου και για απουσία εξαιρετικών περιστάσεων που να δικαιολογούν την επέμβαση του Δικαστηρίου σ΄ αυτό το ζήτημα με το ένδικο μέσο που χρησιμοποιήθηκε.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν υπήρξε πρόθεση παραπλάνησης του Δικαστηρίου που να δικαιολογούσε το δραστικό μέτρο της απόρριψης της αίτησης για αυτό το λόγο.
2. Όπου υπάρχει άλλο ένδικο μέσο σπάνια αναλαμβάνεται η δικαιοδοσία αυτή και τότε μόνο εφ' όσον συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις. Η νομολογία τείνει να εφαρμόσει την αρχή αυτή ακόμα και προκειμένου για περίπτωση υπέρβασης δικαιοδοσίας ώστε ούτε σε τέτοια περίπτωση να εκδίδεται διάταγμα Certiorari ex debito justitiae.
3. H Quantum είχε το εναλλακτικό ένδικο μέσο της ένστασης στην έκδοση του ex parte διατάγματος το οποίο ήταν αρκούντως αποτελεσματικό, και δεν αποδείχθηκαν εξαιρετικές περιστάσεις. Το θέμα της δικαιοδοσίας δεν μπορεί αφ' εαυτού να συνιστά εξαιρετική περίπτωση. Ούτε επίσης οι ισχυριζόμενες δραστικές συνέπειες του διατάγματος και/ή η ισχυριζόμενη μη απόδειξη του κατεπείγοντος καταδεικνύουν εξαιρετικές περιστάσεις. Αντιθέτως οι ισχυρισμοί περί μη απόδειξης του κατεπείγοντος παραγνωρίζουν τη ύπαρξη στοιχείων στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση ότι μεσολάβησαν τέτοιες εξελίξεις και επέκειντο άμεσα άλλες που θα μπορούσαν για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας να καθιστούσαν εύλογη την άποψη ότι η ανάγκη έκδοσης του διατάγματος ήταν κατεπείγουσα. Τέλος, ούτε και το γεγονός ότι η Quantum, αν και ήδη εμπλεκόμενη στη διαδικασία του πρώτου διατάγματος του οποίου το δεύτερο ουσιαστικά συνιστούσε προέκταση, δεν είχε ειδοποιηθεί, συνιστά εξαιρετική περίσταση.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Παρατηρήσεις Εφετείου: Η έκδοση διατάγματος ex parte δεν πρέπει να αποτελεί τον κανόνα αλλά την εξαίρεση για τους ακόλουθους λόγους: α) συνιστά παρέκκλιση από τον κανόνα της φυσικής δικαιοσύνης και β) δημιουργεί περιπλοκές και καθυστερήσεις στη διαδικασία ιδιαίτερα αν το εκδιδόμενο διάταγμα δεν ορισθεί πολύ σύντομα για ακρόαση.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
In Re Metrosvyaz (2003) 1 A.A.Δ. 1843,
In Re Hellenger Trading Ltd (2000) 1 A.A.Δ. 1965,
In Re Μαρκίδη κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552,
In Re Γεωργίου, Αίτ. Αρ. 3/2001, ημερ. 14.2.2001,
In Re Τράπεζα Κύπρου Λτδ (1999) 1 Α.Α.Δ. 1010,
In Re Stavros Hotel Apartments Ltd (Αρ. 1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 389,
In Re Aeroflot Russian International Airlines (1996) 1(Α) Α.Α.Δ. 145,
In Re BP Cyprus Ltd (1996) 1 A.A.Δ. 861,
Zein κ.ά. v. Παράσχου Κ. Καμπανελλά Λτδ (2000) 1(Α) Α.Α.Δ. 606,
Re Αραβή (1999) 1 Α.Α.Δ. 1,
In Re Βούρου (2003) 1 Α.Α.Δ. 1176.
Αίτηση.
Αίτηση από την αιτήτρια εταιρεία Quantum Telecommunications Ltd, από τις νήσους Κέυμαν για έκδοση διατάγματος Certiorari, κατόπιν εξασφάλισης σχετικής άδειας στις 14/6/05, για ακύρωση του διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας το οποίο εκδόθηκε στις 6/6/05, κατόπιν μονομερούς αίτησης της κυπριακής εταιρείας Teletal Ltd στην αίτησή της 610/04 για διάλυση της κυπριακής εταιρείας Metrosvyaz Ltd βάσει του Άρθρου 211(στ) του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113.
Α. Σκορδής με Κ. Σκορδή, Χρ. Σκορδή και Α. Γαβριηλίδη, για την Αιτήτρια.
Δ. Αραούζος, για την Καθ' ης η Αίτηση.
Ν. Παπαδόπουλος, ως παρατηρητής.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Στις 18.11.2004 η Teletal Ltd, κυπριακή εταιρεία, καταχώρησε αίτηση για διάλυση της Metrosvyaz Ltd, επίσης Κυπριακής εταιρείας, της οποίας η Teletal ήταν μέτοχος κατά 25%, στη βάση του άρθρου 211(στ) του περί Εταιρειών Νόμου. Επίσης μέτοχος της Metrosvyaz κατά 55% ήταν η Quantum Telecommunications Ltd, εταιρεία των Νήσων Κέυμαν, ενώ το υπόλοιπο 19.9% μετοχικό κεφάλαιο της Metrosvyaz Ltd κατείχετο από άλλη εταιρεία. Στο επίκεντρο της αίτησης διάλυσης ήσαν διαφορές ως προς τη μετοχική και διοικητική δομή της Metrosvyaz μεταξύ της Quantum και της Teletal, τα συμφέροντα της οποίας αντιπροσώπευε στο διοικητικό συμβούλιο της Metrosvyaz ο Alexander Molozanov ως σύμβουλος, επίσης σύμβουλος στο διοικητικό συμβούλιο της Teletal. Θεμελιακή θέση της Teletal ήταν ότι, κατά παράβαση Συμφωνίας Κοινοπραξίας σε ίση μετοχική και διοικητική βάση ως προς τη Metrosvyaz ημερομηνίας 14.8.1998 καθώς και Συμφωνίας Διευθέτησης ημερομηνίας 16.3.2004, η Quantum επεδίωξε την ανατροπή της ίσης συμμετοχής της Quantum και της Teletal στη μετοχική και διοικητική δομή της Metrosvyaz. Πριν εκδικασθεί η αίτηση διάλυσης, η Teletal Ltd εξασφάλισε στις 9.2.2005, επί μονομερούς αίτησης της της ίδιας ημερομηνίας, το ακόλουθο διάταγμα:
"ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στην εταιρεία METROSVYAZ LIMITED είτε σε επίπεδο Έκτακτης ή Ετήσιας Γενικής Συνέλευσης είτε σε επίπεδο Διοικητικού Συμβουλίου από του να απομακρύνει τον Alexander Molozanov από τη θέση του Συμβούλου του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας, μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στην εταιρεία METROSVYAZ LIMITED από του να αφαιρέσει από τον Alexander Molozanov το δικαίωμα υπογραφής και εκπροσώπησης της Εταιρείας έναντι των τραπεζών με τις οποίες η METROSVYAZ LIMITED διατηρεί τραπεζικούς λογαριασμούς και/ή ακυρώσει και/ή τροποποιήσει οποιεσδήποτε από τις οδηγίες της προς τις τράπεζες αυτές κατά τρόπο ώστε συναλλαγές/οδηγίες της σε σχέση με τους τραπεζικούς λογαριασμούς της να είναι δυνατές και επιτρεπτές χωρίς ο Alexander Molozanov να είναι ένα από τα πρόσωπα που θα πρέπει πρώτα να τις εγκρίνουν, μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου."
Η αίτηση είχε βασισθεί στο ότι, πέραν των ανωτέρω, στις 9.2.2005 (δηλαδή την ίδια μέρα) είχε συγκληθεί έκτακτη γενική συνέλευση της Metrosvyaz με σκοπό την απομάκρυνση του κ. Molozanov ως συμβούλου και του οποίου η συγκατάθεση ήταν αναγκαία για τη λειτουργία των λογαριασμών της Metrosvyaz.
Η Quantum, πληροφορηθείσα για το διάταγμα, παρενέβη στη διαδικασία και, αφού της επεδόθη, έφερε ένσταση, η δε ακρόαση ορίστηκε στις 23.6.2005, που ήταν ορισμένη και η αίτηση διάλυσης για οδηγίες. Εν τω μεταξύ στις 6.6.2005 η Teletal με νέα μονομερή αίτηση της ίδιας ημερομηνίας εξασφάλισε δεύτερο διάταγμα ως εξής:
"ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στην εταιρεία METROSVYAZ LIMITED από του να λαμβάνει οποιεσδήποτε αποφάσεις σε επίπεδο Διοικητικού Συμβουλίου χωρίς πρώτα να συγκαλούνται οι Vladimir Ivanov και Yuri Diev και να λαμβάνουν μέρος στη λήψη οποιωνδήποτε αποφάσεων μέχρι την εκδίκαση της αίτησης και ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στην εταιρεία METROSVYAZ LIMITED από του να εισπράττει οποιαδήποτε εισοδήματα ως μερίσματα και/ή οποιεσδήποτε πληρωμές προερχόμενες από οποιοδήποτε πρόσωπο και/ή από τις πιο κάτω πέντε (5) θυγατρικές της εταιρείες της χωρίς αυτά να κατατίθενται πρώτα στον τραπεζικό λογαριασμό της METROSVYAZ LIMITED με αρ. 0155-40-005165 με την Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ μέχρι την εκδίκαση της αίτησης και ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
ZAO «Μetrotel Kazan»
ZAO «Narodny Telephone Saratov»
ZAO «OrskinterSvyaz»
ZAO «Radio Telephone Company»
ZAO «Νyshegorodsky Radio Telephone»
ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στην εταιρεία METROSVYAZ LIMITED από του να λαμβάνει οποιαδήποτε απόφαση και/ή να ψηφίζει στις Γενικές Συνελεύσεις των μετόχων και/ή στα Διοικητικά Συμβούλια οποιωνδήποτε από τις θυγατρικές εταιρείες της METROSVYAZ LIMITED, που αναφέρονται στην πιο πάνω παράγραφο, με οποιοδήποτε τρόπο ώστε να αφαιρεθεί από τον Alexander Molozanov και/ή να μην ανανεωθεί η εκπροσώπηση της METROSVYAZ LIMITED στα Διοικητικά Συμβούλια οποιασδήποτε από τις ίδιες πιο πάνω θυγατρικές εταιρείες μέχρι την εκδίκαση της αίτησης και/ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου."
Η αίτηση για το δεύτερο διάταγμα εβασίσθη στο ότι υπήρχε επείγουσα ανάγκη περαιτέρω προστασίας των συμφερόντων της Teletal καθ' ότι η Quantum εσυνέχιζε την τακτική της για ανατροπή του συμφωνηθέντος ισοζυγίου στην Metrosvyaz και μάλιστα είχε συγκαλέσει στις 9.6.2005 (δηλαδή τρεις μέρες μετά) συνεδρία του διοικητικού συμβουλίου με σκοπό να ορίσει δικούς της αντιπροσώπους στις θυγατρικές εταιρείες της Metrosvyaz στη Ρωσία με την προοπτική, κατά τις επικείμενες τον Ιούνιο συνελεύσεις των εν λόγω θυγατρικών εταιρειών της, να παυθεί ο κ. Molozavov ως μέλος αυτών, και επίσης προτίθετο να συγκαλέσει έκτακτη γενική συνέλευση της Metrosvyaz με σκοπό να παύσει δύο άλλους συμβούλους που αντιπροσώπευαν τα συμφέροντα της Teletal στο διοικητικό συμβούλιο, τους κυρίους Diev και Ivanov, τους οποίους η Quantum δεν ανεγνώριζε ως συμβούλους και δεν καλούσε στις συνεδρίες του διοικητικού συμβουλίου. Περαιτέρω, η αίτηση αναφέρετο στον κίνδυνο καταχρηστικής διοχέτευσης των πόρων και άλλων περιουσιακών στοιχείων της Metrosvyaz αν αυτοί μπορούσαν να κατατεθούν σε λογαριασμούς άλλους του αναφερόμενου στο διάταγμα ως προς τον οποίο η συγκατάθεση του κ. Molozanov ήταν απαραίτηση.
Το Δικαστήριο, εκδίδοντας το δεύτερο διάταγμα στις 6.6.2005 και ορίζοντας το επιστρεπτέο στις 13.6.2005, δεν έδωσε οδηγίες για επίδοση του στην Quantum. Έδωσε όμως τέτοιες οδηγίες στις 13.6.2005, αναβάλλοντας την ημέρα εκείνη το διάταγμα στις 28.6.2005 με περαιτέρω οδηγίες όπως οποιαδήποτε ένσταση καταχωρηθεί μία ημέρα πριν. Στις 13.6.2005 η Quantum καταχώρησε αίτηση για εξασφάλιση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση διατάγματος certiorari προς ακύρωση του δεύτερου διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Η άδεια εδόθη στις 14.6.2005 και είναι τώρα ενώπιον μου η αίτηση αυτή με ένσταση εκ μέρους της Teletal.
Ότι η Quantum θα ενομιμοποιείτο να καταχωρίσει την αίτηση ως επηρεαζόμενος μέτοχος πλειοψηφίας της Metrosvyaz δεν αμφισβητήθηκε από τη Teletal. Η Teletal όμως αμφισβητεί έντονα τη δυνατότητα επιτυχίας της αίτησης. Πλην των άλλων δε, εγείρει εμμέσως και θέμα παραπλάνησης του Δικαστηρίου στα πλαίσια της αίτησης για άδεια κατά το ότι αυτή εβασίζετο στο ότι οι κύριοι Diev και Ivanov δεν ήσαν σύμβουλοι της Metrosvyaz.
Είναι γεγονός ότι η αίτηση για άδεια δεν αναφέρεται στην έκθεση γεγονότων στο ιστορικό που παρέθεσα πιο πάνω και που δείχνει ότι τουλάχιστον υπάρχει διάσταση μεταξύ της Quantum και της Teletal ως προς το καθεστώς των κυρίων Diev και Ivanov ως συμβούλων. Απεναντίας, στην αίτηση γίνεται αναφορά μόνο στο ότι οι κύριοι Diev και Ivanov δεν είναι εγγεγραμμένοι ως σύμβουλοι στο Μητρώο της Εταιρείας και στον Έφορο Εταιρειών, που είναι γεγονός, και στη θέση της Quantum ότι το Δικαστήριο ουσιαστικά διόρισε αυτούς συμβούλους ως τρίτα πρόσωπα δικαιούμενα να λαμβάνουν μέρος στις εργασίες της εταιρείας, που είναι και η βάση των εισηγήσεων της Quantum ότι το Δικαστήριο ενήργησε καθ΄υπέρβαση της δικαιοδοσίας του.
Το θέμα με έχει προβληματίσει, ιδιαίτερα εφ' όσον η θέση αυτή της Quantum συνέτεινε βεβαίως στην παραχώρηση της άδειας. Και μάλιστα αφού υπάρχουν στοιχεία, στα οποία με παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος για τη Teletal, που δείχνουν ότι οι κύριοι Diev και Ivanov διορίσθησαν ως σύμβουλοι στις 16.3.2004 και μάλιστα είχαν κληθεί και παραστεί σε συνεδρία στις 15.11.2004 και ουδέποτε επαύθησαν. Έχω όμως καταλήξει ότι δεν υπήρξε πρόθεση παραπλάνησης του Δικαστηρίου που να δικαιολογολύσε το δραστικό μέτρο της απόρριψης της αίτησης για αυτό το λόγο. Στην αίτηση για άδεια η Quantum επεσύναψε όλα τα έγγραφα από τα οποία προκύπτει το πιο πάνω ιστορικό, περιλαμβανομένων των στοιχείων στα οποία με παρέπεμψε ο κ. Αραούζος. Η παράλειψη της να παραθέσει το ιστορικό αυτό και η θέση της ότι οι κύριοι Diev και Ivanov ήσαν τρίτα πρόσωπα ερμηνεύεται μάλλον ως η βάση για προώθηση των νομικών ισχυρισμών της παρά ως προσπάθεια, ή ως ενέργεια έχουσα εξ αντικειμένου το αποτέλεσμα, παραπλάνησης του Δικαστηρίου, έστω και αν στην ίδια την αίτηση για άδεια εδίδετο εντύπωση ότι οι κύριοι Diev και Ivanov ήσαν άσχετα πρόσωπα.
Βασική θέση της Quantum είναι ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να εκδώσει το εξεταζόμενο διάταγμα. Διορίζοντας ουσιαστικά τους κυρίους Diev και Ivanov ως συμβούλους, υπαγορεύοντας στην εταιρεία πως να ενεργήσει σε σχέση με τις θυγατρικές εταιρείες της, και επιβάλλοντας στην εταιρεία να συναλλάττεται μόνο μέσω του συγκεκριμένου τραπεζικού λογαριασμού, λέγει η Quantum, το Δικαστήριο ενήργησε κατά παράβαση των εκ του περί Εταιρειών Νόμου δικαιωμάτων της εταιρείας. Εξ άλλου, μόνη δικαιοδοσία που είχε το Δικαστήριο να εκδώσει τέτοιο διάταγμα θα ήταν δυνάμει του άρθρου 214(1) κατά την ακρόαση της αίτησης διάλυσης, που δεν ήταν η περίπτωση. Περαιτέρω, δεν κατεδείχθη το κατεπείγον που θα δικαιολογούσε την έκδοση του διατάγματος ex parte, και μάλιστα εφ' όσον το δεύτερο διάταγμα ουσιαστικά αποτελούσε επέκταση του πρώτου ως προς το οποίο ήδη υπήρχε εν εξελίξει διαδικασία στην οποία μετείχε η Quantum ώστε να καθίστατο απαραίτητο να της επιδίδετο η δεύτερη αίτηση, μάλιστα δε δεν της επεδόθη καν το δεύτερο διάταγμα με αποτέλεσμα να μην είχε άμεσο και αποτελεσματικό εναλλακτικό ένδικο μέσο να το αμφισβητήσει. Ακόμα, το διάταγμα επιδιώκει να ρυθμίσει τα της λειτουργίας των εκτός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου θυγατρικών εταιρειών της εταιρείας. Η Quantum ισχυρίζεται ότι υφίστανται εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν την ανάληψη δικαιοδοσίας έκδοσης διατάγματος certiorari εν όψει των σοβαρών δικαιοδοτικών θεμάτων που εγείρονται και των δραστικών επιπτώσεων του διατάγματος στις δραστηριότητες της εταιρείας.
Η βασική θέση της Teletal είναι ότι η προκειμένη δεν είναι κατάλληλη περίπτωση για ανάληψη δικαιοδοσίας καθ' όσον η Quantum έχει στη διάθεση της εναλλακτικό και αποτελεσματικό ένδικο μέσο ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Θα μπορούσε, εισηγείται, είτε να εμφανισθεί στη διαδικασία και να αμφισβητήσει το διάταγμα είτε να υποβάλει αίτηση για ακύρωση του, θέτοντας εκεί όλα τα ζητήματα τα οποία εγείρει εδώ. Ούτε καταδεικνύονται εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν παρέκκλιση από τον κανόνα. Η Teletal προχωρεί να απαντήσει και στις επί της ουσίας θέσεις της Quantum.
Η νομολογία έχει περιορίσει πολύ τη βάση στην οποία προσφέρεται επίκληση της εν λόγω δικαιοδοσίας. Σε προηγούμενη υπόθεση που αφορούσε τα μέρη, In Re Metrosvyaz, 125/2003, η οποία είχε μεγάλη αναλογία προς την προκειμένη στα πλαίσια άλλης αίτησης για διάλυση της Metrosvyaz που κατέληξε στην υπογραφή της προαναφερθείσας Συμφωνίας Διευθέτησης, υπεδείχθη ότι όπου υπάρχει άλλο ένδικο μέσο σπάνια αναλαμβάνεται η δικαιοδοσία αυτή και τότε εφ΄όσον συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις. Η νομολογία τείνει να εφαρμόσει την αρχή αυτή ακόμα και προκειμένου για περίπτωση υπέρβασης δικαιοδοσίας ώστε ούτε σε τέτοια περίπτωση να εκδίδεται διάταγμα certiorari ex debito justitiae (ίδε In Re Hellenger Trading Ltd, (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, In Re Μαρκίδη κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552, In Re Γεωργίου, 3/2001, 14.2.2001).
Η Quantum δεν αμφισβητεί την αρχή ότι πρέπει να υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις για την ανάληψη δικαιοδοσίας. Λέγει όμως κατ΄αρχή ότι δεν είχε δικαιωματικά άλλο άμεσο ένδικο μέσο καθ΄όσον το δεύτερο διάταγμα δεν της επεδόθη. Όπως προέκυψε όμως κατά την ακρόαση, αν και όταν εξεδόθη το διάταγμα δεν εδόθησαν οδηγίες για επίδοση του στην Quantum, εδόθησαν τέτοιες οδηγίες στις 13.6.2005 που είχε ορισθεί επιστρεπτέο, και μάλιστα εδόθησαν οδηγίες και για καταχώρηση ενδεχόμενης ένστασης. Η μη επίδοση έκτοτε στην Quantum δεν οφείλεται σε άλλο λόγο παρά μόνο στην αναστολή ισχύος του διατάγματος η οποία εδόθη με την παραχώρηση άδειας επί του αιτήματος της ίδιας της Quantum. Αν η έκδοση του διατάγματος certiorari δεν ήθελε εγκριθεί τίποτα δεν θα εμποδίζει την επίδοση του διατάγματος στην Quantum και την αμφισβήτηση εκ μέρους της του διατάγματος με ένσταση της στην οποία θα μπορεί να εγείρει όλα τα εδώ εγερθέντα θέματα. Ακόμα δε, εφ' όσον η Quantum εγνώριζε βεβαίως την ύπαρξη του διατάγματος πριν καταχωρήσει την αίτηση για άδεια, θα μπορούσε να είχε η ίδια παρέμβει και ζητήσει να ενστεί έστω και αν δεν της είχε επιδοθεί το διάταγμα, όπως είχε πράξει και σε σχέση με το πρώτο διάταγμα, ή, όπως υπέδειξε και ο κ. Αραούζος, ανεξαρτήτως των πιο πάνω θα μπορούσε να είχε υποβάλει αίτηση για παραμερισμό του.
Είναι βεβαίως γεγονός, όπως υποδεικνύει η Quantum, ότι η επόμενη δικάσιμος για το διάταγμα ορίσθηκε η 28.6.2005, δηλαδή τρεις εβδομάδες μετά από την έκδοση του, και τότε μόνο για οδηγίες, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η εκδίκαση του αν η Quantum ήθελε συμμετέχει στη διαδικασία. Δεν μπορώ όμως να παραγνωρίσω ότι, αν η Quantum ήθελε εμφανισθεί στις 13.6.2005, η όλη διαδικασία θα μπορούσε να είχε επισπευθεί. Εξ άλλου, το ερώτημα εδώ δεν είναι αν ο χρόνος εντός του οποίου ορίσθηκε το διάταγμα είναι πέραν του αναγκαίου για να επιδοθεί ώστε να προκύπτει έκδηλο νομικό σφάλμα (ίδε In Re Τράπεζα Κύπρου Λτδ (1999) 1 Α.Α.Δ. 1010 και την εκεί αναφερόμενη νομολογία), αλλά κατά πόσο η καθυστέρηση ακρόασης του διατάγματος καθιστούσε το ένδικο μέσο της ένστασης αναποτελεσματικό. Επί τούτου, φρονώ ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα, όπως μπορούσε στην In Re Τράπεζα Κύπρου Λτδ, ότι τα εναλλακτικά ένδικα μέσα δεν θα ήσαν αρκούντως αποτελεσματικά.
Η Quantum λέγει όμως ότι συντρέχουν και άλλες εξαιρετικές περιστάσεις για ανάληψη δικαιοδοσίας, και δη τα σοβαρά δικαιοδοτικά θέματα που εγείρονται και οι δραστικές επιπτώσεις του διατάγματος στις δραστηριότητες της εταιρείας. Αν η αρχή είναι ότι εξαιρετικές περιστάσεις πρέπει να συντρέχουν ακόμα και όπου εγείρεται θέμα δικαιοδοσίας, το θέμα της δικαιοδοσίας δεν μπορεί αφ΄εαυτού να συνιστά εξαιρετική περίσταση. Θα μπορούσαν βεβαίως οι συνέπειες του ότι το διάταγμα εξεδόθη ελλείψει δικαιοδοσίας να στοιχειοθετούν εξαιρετικές περιστάσεις. Κάτι τέτοιο ενδεχομένως να συνέβαινε αν στην πραγματικότητα οι κύριοι Diev και Ivanov ήσαν πρόσωπα εντελώς άσχετα με την εταιρεία. Όπως ήδη όμως παρατήρησα, προέκυψε ότι αυτή δεν ήταν η περίπτωση αφού το πράγμα απέληξε να αφορά μάλλον τη διάσταση απόψεων της Quantum και της Teletal ως προς τη δυνατότητα των εν λόγω κυρίων να ενεργούν ως σύμβουλοι. Το Δικαστήριο, στη βάση των γεγονότων που ισχυρίζετο η Teletal, και που τεκμηριώνοντο με έγγραφα, ότι δηλαδή οι εν λόγω κύριοι ήσαν σύμβουλοι, εξέδωσε διάταγμα που επεδίωκε τη διατήρηση του status quo, ιδιαίτερα μάλιστα αν η Quantum ήδη έχει την πλειοψηφία στο διοικητικό συμβούλιο. Δεν μπορεί λοιπόν να λεχθεί ότι οι συνέπειες για την Quantum θα ήσαν οι ίδιες ως αν οι εν λόγω κύριοι ήσαν τρίτα και άσχετα πρόσωπα. Αυτό μάλιστα καθιστά και το όλο θέμα που η Quantum θέτει ως θέμα δικαιοδοσίας όχι τέτοιο αλλά μόνο θέμα ορθότητας της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου, που βεβαίως δεν ελέγχεται με διάταγμα certiorari. Τα ίδια ισχύουν κατ' αναλογία και ως προς την εισήγηση που αφορά το άρθρο 214(1). Και αν ακόμα (και δεν αποφαίνομαι, ενώ παραπομπή μπορεί να γίνει σχετικά και στην υπόθεση In Re Π.Κ. Ορεινός Λτδ, 92/2001, 12.10.2001) το Επαρχιακό Δικαστήριο εστερείτο δικαιοδοσίας να εκδώσει ενδιάμεσο διάταγμα έξω από τα πλαίσια του άρθρου 214(1), δεν καταφαίνεται πως τούτο από μόνο του θα συνιστούσε εξαιρετικές περιστάσεις για επίκληση της δικαιοδοσίας.
Ως προς το άλλο σκέλος της εισήγησης της Quantum, δηλαδή τις δραστικές συνέπειες του διατάγματος, να πω ότι αυτές δεν καταδεικνύουν εξαιρετικές περιστάσεις όπως υπήρχαν στις υποθέσεις που με παρέπεμψε ο κ. Σκορδής (ίδε In Re Stavros Hotel Apartments Ltd (Αρ. 1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 389, In Re Aeroflot Russian International Airlines (1996) 1(Α) Α.Α.Δ. 145, In Re BP Cyprus Ltd (1996) 1 A.A.Δ. 861). Το μέρος του διατάγματος που αφορά τη χρήση του συγκεκριμένου λογαριασμού όχι μόνο αφορά κυρίως τις θυγατρικές εταιρείες της Metrosvyaz αλλά και δεν εξυπακούει επηρεασμό των ουσιαστικών δικαιωμάτων της εταιρείας ή την αποτελεσματικότητα του τρόπου λειτουργίας της. Το δε μέρος του διατάγματος που αφορά την παρουσία του κ. Molozanov ως συμβούλου στις θυγατρικές εταιρείες επιδιώκει και πάλι να διατηρήσει το status quo, στη βάση των γεγονότων που παρουσίασε η Teletal και που υποστηρίζονται από έγγραφα και της εξ αυτών προκύπτουσας ανάγκης προστασίας της εκπροσώπησης των συμφερόντων της Teletal στην εταιρεία. Ούτε υπάρχει θέμα παρέμβασης με τη λειτουργία ξένων εταιρειών ή ισχύος του διατάγματος εκτός της δικαιοδοσίας. Το διάταγμα απευθύνεται στην ίδια την εταιρεία και μόνο και δεν εκθέτει σε συνέπειες οποιοδήποτε άλλο. Και τέλος, ως προς άλλη εισήγηση ότι το διάταγμα καθιστά αδύνατη τη λήψη αποφάσεων από την εταιρεία αν οι κύριοι Diev και Ivanov εσκεμμένα επιλέξουν να μην παρίστανται στις συνεδρίες, να πω μόνο ότι το διάταγμα δεν απολήγει σε κάτι τέτοιο. Κατά την ακρόαση, τόσο το Δικαστήριο όσο και ο κ. Αραούζος έκαναν σαφή την αντίληψη τους ότι το διάταγμα απαιτεί μόνο όπως οι εν λόγω κύριοι καλούνται στις συνεδρίες και όχι όπως παρίστανται. Αυτό εξ άλλου είναι και θέμα κοινής λογικής.
Δεν διαπιστώνω οτιδήποτε στις υπόλοιπες εισηγήσεις της Quantum που να καταδεικνύει εξαιρετικές περιστάσεις. Η εισήγηση ότι δεν είχε καταδειχθεί το κατεπείγον για έκδοση του διατάγματος (και αν ακόμα το κατεπείγον συνιστά δικαιοδοτικό όρο για έκδοση του - ίδε Zein κ.ά. v. Παράσχου Κ. Καμπανελλά Λτδ (2000) 1(Α) Α.Α.Δ. 606 - όχι μόνο δεν εξηγά πως η Quantum επηρεάσθηκε από το διάταγμα με τρόπο που να επέτρεπε την εξαγωγή συμπεράσματος ύπαρξης εξαιρετικών περιστάσεων, αλλά και παραγνωρίζει την ύπαρξη στοιχείων στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση ότι μεσολάβησαν τέτοιες εξελίξεις και επέκειντο άμεσα άλλες που θα μπορούσαν, για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας (και είναι μόνο ως προς αυτή που αποφαίνομαι), να καθιστούσαν εύλογη την άποψη ότι η ανάγκη έκδοσης του διατάγματος ήταν κατεπείγουσα.
Αλλά ούτε και το γεγονός ότι η Quantum, αν και ήδη εμπλεκόμενη στη διαδικασία του πρώτου διατάγματος του οποίου το δεύτερο ουσιαστικά συνιστούσε προέκταση, δεν είχε ειδοποιηθεί συνιστά εξαιρετική περίσταση. Μπορεί να ήταν λάθος εκ μέρους του Δικαστηρίου, υπό αυτές τις συνθήκες, να χειρισθεί τη δεύτερη αίτηση ex parte χωρίς να ειδοποιηθεί η Quantum, αυτό που κρίνεται όμως είναι οι συνέπειες του διατάγματος για την Quantum και όχι αυτή καθ' αυτή η έκδοση του ex parte. Οι οποίες συνέπειες, όπως ήδη εξήγησα, δεν αποκαλύπτουν εξαιρετικές περιστάσεις.
Με αφορμή όμως το θέμα αυτό, θα ήθελα, κλείνοντας, να επαναλάβω ορισμένες παρατηρήσεις που είχα την ευκαιρία να εκφράσω αλλού (ίδε In Re Αραβή (1999) 1 Α.Α.Δ. 1, In Re Βούρου (2003) 1 Α.Α.Δ. 1176). Η έκδοση διατάγματος ex parte δεν πρέπει να είναι ο κανόνας ούτε καν το σύνηθες, αλλά ούτε και η εξαίρεση, παρά μόνο η σπάνια εξαίρεση. Και τούτο διότι όχι μόνο, στο επίπεδο αρχών, συνιστά παρέκκλιση (αναγκαία όντως σε πολύ ειδικές περιπτώσεις) από τον κανόνα της φυσικής δικαιοσύνης, αλλά και διότι, στο επίπεδο της εύρυθμης απονομής της δικαιοσύνης, δημιουργεί περιπλοκές και καθυστερήσεις στη διαδικασία, ιδιαίτερα αν το εκδιδόμενο διάταγμα δεν ορίζεται πολύ σύντομα για ακρόαση. Πολύ πιο απλό και ωφέλιμο για το Δικαστήριο να ορίσει την ex parte αίτηση για ακρόαση σε λίγες μέρες αφού αυτή επιδοθεί και σε κάθε επηρεαζόμενο και έτσι να αποφανθεί τελεσίδικα.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.