|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 1505
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αίτηση Αρ. 77/2005)
21 Δεκεμβρίου, 2005
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΡΟΛΑΝΔΟΣ ΕΥΑΓΟΡΟΥ,
Ενάγων-Καθ΄ου η Αίτηση,
ΚΑΙ
1. LAPERTAS FISHERIES LTD,
2. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΠΕΡΤΑΣ,
Εναγόμενοι-Αιτητές.
- - - - - -
Δ. Αμερικάνου, για τον Ενάγοντα-Καθ΄ου η Αίτηση.
Α. Ταμάσιος, για τους Εναγόμενους-Αιτητές.
- - - - - -
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στα πλαίσια της υπ΄ αρ. 3985/2002 αγωγής του Ε.Δ. Λεμεσού, κατόπιν μονομερούς αίτησης, εκδόθηκε, στις 22.3.2003, απόφαση υπέρ του ενάγοντος και εναντίον των εναγομένων λόγω μη εμφάνισής τους για το ποσό των ΛΚ2.000, με τόκο 6% ετησίως, από 7.1.2000 μέχρις εξοφλήσεως, πλέον ΛΚ235,50 έξοδα, με τόκο 8% ετησίως, από 7.6.2002 μέχρις εξοφλήσεως. Στις 22.3.2004 οι εναγόμενοι καταχώρησαν αίτηση για παραμερισμό της απόφασης. Μετά από ακρόαση, η αίτηση απορρίφθηκε στις 5.8.2004. Στις 7.8.2004 οι εναγόμενοι έδωσαν οδηγίες στη δικηγόρο τους για καταχώρηση έφεσης. Στις 16.9.2004 η δικηγόρος των εναγομένων καταχώρησε συναφώς την υπ΄ αρ. 12148 έφεση. Η έφεση ορίστηκε για προδικασία στις 3.2.2005, οπότε και δόθηκαν οδηγίες για καταχώρηση περιγραμμάτων αγόρευσης. Στις 18.3.2005 καταχωρήθηκε το περίγραμμα των εναγομένων-εφεσειόντων. Στις 26.4.2005 η δικηγόρος του ενάγοντος-εφεσίβλητου, σε τηλεφωνική επικοινωνία της με το δικηγόρο των εναγομένων-εφεσειόντων, του υπέδειξε ότι η έφεση ήταν εκπρόθεσμη, αφού καταχωρήθηκε εντός 42 ημερών από την έκδοση της απόφασης και όχι εντός 14 ημερών, όπως προνοούν οι θεσμοί προκειμένου περί ενδιάμεσων αποφάσεων. Εις απάντηση, ο δικηγόρος των εναγομένων-εφεσειόντων υποστήριξε ότι ορθά καταχώρησε την έφεση εντός 42 ημερών, αφού η απόφαση σε αίτηση για παραμερισμό δεν ήταν, κατά την άποψή του, ενδιάμεση αλλά τελική απόφαση. Κατόπιν τούτου, στις 28.4.2005, η δικηγόρος του ενάγοντα-εφεσίβλητου καταχώρησε το δικό της περίγραμμα αγόρευσης εγείροντας, ως προδικαστική ένσταση, το εκπρόθεσμο της έφεσης. Αντίγραφο του περιγράμματος παραδόθηκε αυθημερόν στο δικηγόρο των εναγομένων-εφεσειόντων. Μετά 12 μέρες, στις 10.5.2005, ο δικηγόρος των εναγομένων-εφεσειόντων, αφού διαπίστωσε το σφάλμα του, καταχώρησε στο Ε.Δ. Λεμεσού αίτηση για παράταση της προθεσμίας καταχώρησης έφεσης, ενώ, στις 23.5.2005, απέσυρε την έφεση 12148. Μετά από ακρόαση, το Ε.Δ. Λεμεσού, την 21.7.2005, απέρριψε την αίτηση με έξοδα. Μετά 22 μέρες, στις 12.8.2005, οι εναγόμενοι καταχώρησαν στο Ανώτατο Δικαστήριο την παρούσα αίτηση με την οποία ζητούν (α) διάταγμα για παράταση της προθεσμίας καταχώρησης έφεσης στην αγωγή για περίοδο επτά ημερών από τη σύνταξη του διατάγματος, και, (β) οποιοδήποτε άλλο ή περαιτέρω διάταγμα ήθελε το Δικαστήριο θεωρήσει ορθό και δίκαιο να εκδώσει. Η αίτηση βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.35 θ.2 και θ.19, Δ.48 θ.θ.1-9, Δ.64 θ.1, Δ.57 θ.2, Άρθρο 30 του Συντάγματος και στις γενικές και συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου, υποστηρίζεται δε από ενόρκους δηλώσεις του εναγομένου 2 και του δικηγόρου του. Οι εναγόμενοι ενίστανται στην αίτηση. Η ένσταση στηρίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.35 θ.θ.2, 3 και 4, Δ.48 θ.4(1)(2) και (3), στο Άρθρο 30 του Συντάγματος, στις γενικές και συμφυείς εξουσίες και στην πρακτική του Δικαστηρίου, υποστηρίζεται δε από ένορκο δήλωση του ενάγοντος.
Προς υποστήριξη της αίτησης, ο δικηγόρος των εναγομένων-αιτητών προέβαλε τη θέση, όπως εμφαίνεται και από τις ενόρκους δηλώσεις, ότι η καθυστέρηση στην καταχώρηση έφεσης δεν οφειλόταν σε αδιαφορία των πελατών του αλλά σε δικό του σφάλμα, διότι θεώρησε ότι η απορριπτική απόφαση σε αίτηση παραμερισμού αποτελεί τελική και όχι ενδιάμεση απόφαση, με αποτέλεσμα να είναι με την εντύπωση ότι, σύμφωνα με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, παρεχόταν προθεσμία 42 ημερών για την άσκηση έφεσης αντί 14 ημερών, που είναι η ορθή προθεσμία, όπως διαπίστωσε αργότερα. Από τη συνολική συμπεριφορά των πελατών του, αφενός, ήτοι να του δώσουν οδηγίες για καταχώρηση έφεσης μόλις δύο μέρες μετά την απόρριψη της αίτησης για παραμερισμό, και το ελάχιστο διάστημα που διέρρευσε από τον εντοπισμό του σφάλματος μέχρι την καταχώρηση της αίτησης ενώπιον του Ε.Δ. Λεμεσού, αλλά και της αίτησης ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, μετά την απορριπτική απόφαση του Ε.Δ. Λεμεσού, αφετέρου, δεν μπορεί, εισηγήθηκε, παρά να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι οι πελάτες του, αλλά και ο ίδιος, ενήργησαν εντός αποδεκτών χρονικών πλαισίων επιδεικνύοντας τον απαραίτητο σεβασμό τόσο προς τους θεσμούς όσο και προς τα δικαιώματα των αντιδίκων ενώ, ταυτόχρονα, δεν επέδειξαν αδιαφορία ή έδωσαν την εντύπωση στον ενάγοντα-καθ΄ου η αίτηση ότι δεν είχαν σκοπό να επιδιώξουν τον παραμερισμό της απόφασης και εξασφαλίσουν την ευκαιρία να ακουστούν στην αγωγή.
Προς υποστήριξη της ένστασης η δικηγόρος του ενάγοντος-καθ΄ου η αίτηση προέβαλε τη θέση, όπως εμφαίνεται και από την ένορκο δήλωση του ενάγοντος, ότι οι εναγόμενοι-αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν σοβαρό λόγο για την αιτούμενη παράταση. Tο σφάλμα του δικηγόρου τους δεν είναι ικανοποιητικός λόγος, έχει παρέλθει μεγάλο χρονικό διάστημα από την απόφαση και 16 περίπου μήνες από την εκπνοή της ορθής προθεσμίας μέχρι σήμερα, πρόσθετα δε ο δικηγόρος, αφότου αντιλήφθηκε το σφάλμα του, ολιγώρησε στην καταχώρηση αίτησης για παράταση της προθεσμίας στο Ε.Δ. Λεμεσού, αφήνοντας να παρέλθουν 12 μέρες, μετέπειτα δε, αφού η αίτηση στο Ε.Δ. Λεμεσού απορρίφθηκε, καταχώρησε την παρούσα αίτηση, αφού άφησε να παρέλθουν άλλες 22 μέρες. Με αυτά τα δεδομένα, κατέληξε, ότι θα ήταν αντίθετο προς την ανάγκη για τελεσιδικία των δικαστικών αποφάσεων, αλλά και προς το δικαίωμα του ενάγοντος-καθ΄ου η αίτηση για διάγνωση των δικαιωμάτων του εντός ευλόγου χρόνου, να παραταθεί η προθεσμία ως η αίτηση.
Σύμφωνα με τη νομολογία, το σφάλμα του δικηγόρου δε συνιστά, κατά κανόνα, λόγο παράτασης των προθεσμιών. Μπορεί, όμως, κατ΄ εξαίρεση, το σφάλμα να συγχωρεθεί, εφόσον δεν προκαλείται σοβαρή δυσμένεια στην άλλη πλευρά· όλως ιδιαίτερα όταν το σφάλμα οφείλεται όχι σε αμέλεια, αλλά σε εσφαλμένη ερμηνεία ή θεώρηση θεσμικών κανόνων. Τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης διαδραματίζουν κυριαρχικό ρόλο στην άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου. (Βλ., μεταξύ άλλων, Βαρδιάνος ν. Richards (1998) 1 ΑΑΔ 698 και Evand Promotions Ltd κ.ά. ν. Rutman (Αρ.1) (1998) 1 ΑΑΔ 92).
Στην προκείμενη περίπτωση, είναι αναμφισβήτητο ότι ο δικηγόρος των εναγομένων-αιτητών είχε αποφασίσει, σύμφωνα και με τις οδηγίες των πελατών του, που του δόθηκαν έγκαιρα, να εφεσιβάλει την απόφαση της 5.8.2004. Τελούσε, όμως, υπό την εσφαλμένη εντύπωση ότι η προθεσμία για καταχώρηση έφεσης ήταν 42 αντί 14 μέρες. Με αποτέλεσμα να καταχωρήσει εκπρόθεσμα την έφεση 12148. Αντιλήφθηκε το σφάλμα του μετά 9 σχεδόν μήνες, αφού πρώτα μελέτησε το περίγραμμα αγόρευσης της δικηγόρου του ενάγοντος-εφεσίβλητου. Το περίγραμμα του παραδόθηκε στις 28.4.2005. Λίγες μέρες αργότερα, στις 10.5.2005, καταχώρησε στο Ε.Δ. Λεμεσού αίτηση για παράταση της προθεσμίας, μετά δε την απόρριψή της, την 21.7.2005, καταχώρησε, στις 12.8.2005, την παρούσα αίτηση. Με αυτά τα δεδομένα, δε θεωρούμε ότι επέδειξε ασύγγνωστη ολιγωρία. Για 9 σχεδόν μήνες τελούσε υπό την εσφαλμένη εντύπωση ότι είχε εφεσιβάλει εμπρόθεσμα την απόφαση της 5.8.2004. Όταν, μετά τις 28.4.2005, διαπίστωσε το σφάλμα του, καταχώρησε μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, στις 10.5.2005, αίτηση στο Ε.Δ. Λεμεσού για παράταση της προθεσμίας, μετά δε την απόρριψή της, την 21.7.2005, υπέβαλε, στις 12.8.2005, την παρούσα αίτηση. Άφησε όντως να παρέλθουν 22 μέρες, δε μας διαφεύγει όμως το γεγονός ότι επρόκειτο για περίοδο δικαστικών διακοπών. Από την άλλη, δεν βλέπουμε πως η παράταση της προθεσμίας επηρεάζει το δικαίωμα του ενάγοντος-καθ΄ου η αίτηση για διάγνωση των δικαιωμάτων του εντός ευλόγου χρόνου.
Υπό το πρίσμα αυτών των διαπιστώσεων, αποφασίσαμε να ασκήσουμε τη διακριτική μας εξουσία υπέρ της αποδοχής της αίτησης. Η αίτηση εγκρίνεται. Η προθεσμία καταχώρησης έφεσης κατά της απόφασης της 5.8.2004 παρατείνεται για περίοδο 7 ημερών από σήμερα. Τα μισά έξοδα επιδικάζονται υπέρ του ενάγοντος-καθ΄ου η αίτηση.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΧΤΘ