ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

                                                       

                                                            (Πολιτική Εφεση Αρ. 11837)

 

29 Νοεμβρίου, 2005

 

[ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ Δ/στές]

 

                                                           

 

COMMERCIAL BANK PRIVATBANK

INTERNATIONAL BANKING UNIT,

 

                                                            Εφεσείοντες,

v.

 

WATFORD PETROLEUM UKRAINE HOLDINGS LTD,

 

                                                                        Εφεσιβλήτων.

― ― ― ― ―

Σ. Πίττας,  για τους Εφεσείοντες.

Θ. Ανδρέου, για τους Εφεσίβλητους.

― ― ― ― ―

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.:  Οι εφεσείοντες ασχολούνται με τραπεζικές εργασίες οι δε εφεσίβλητοι, ήταν πελάτες των εφεσειόντων. Μεταξύ των διαδίκων προέκυψαν διαφορές και για την επίλυσή τους, καταχωρήθηκαν αγωγές στα κυπριακά δικαστήρια. Στα πλαίσια της αγωγής με αριθμό 3305/03 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας μεταξύ των εφεσιβλήτων ως εναγόντων και των εφεσειόντων ως εναγομένων, οι εφεσείοντες καταχώρησαν αίτηση αναστολής της διαδικασίας στην πιο πάνω αγωγή, προκειμένου να παραπεμφθεί η διαφορά των διαδίκων σε διεθνή διαιτησία στην Κύπρο σύμφωνα με τον περί Διεθνούς Εμπορικής Διαιτησίας Νόμο του 1987, (Ν. 101/87). Οι εφεσίβλητοι καταχώρησαν ένσταση στην αίτηση και το δικαστήριο, κατόπιν ακρόασης, απέρριψε την αίτηση των εφεσειόντων. Οι λόγοι απόρριψης της αίτησης συνοψίζονται ως εξής,

 

(α)   η γραπτή συμφωνία Εταιρικού Λογαριασμού (Corporate Account Agreement) ημερομηνίας 5.11.99 στην οποία υπήρχε η επίδικη ρήτρα διαιτησίας δεν κάλυπτε τους λογαριασμούς που οι εφεσείοντες επικαλούνται για τη θεμελίωση του αγώγιμου δικαιώματός τους κατά των εφεσιβλήτων,

 

(β)   η επίδικη ρήτρα διαιτησίας είχε καταστεί ανενεργός για τους σκοπούς του άρθρου 8 του Ν. 101/87,

 

(γ)   το λεκτικό της επίδικης ρήτρας διαιτησίας δεν κάλυπτε  τη  διαφορά που προέκυψε μεταξύ των διαδίκων για την οποία καταχωρήθηκε η προαναφερθείσα αγωγή εναντίον των εφεσειόντων,

 

(δ)   δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις των άρθρων 2, 7 και 8 του περί Διεθνούς Διαιτησίας Νόμου του 1987.

 

Με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και επιδιώκεται ο παραμερισμός της. Προβλήθηκαν τέσσερις λόγοι έφεσης που αφορούν αντίστοιχα τους πιο πάνω λόγους απόρριψης της αίτησης των εφεσειόντων από το πρωτόδικο δικαστήριο.

 

Οι εφεσίβλητοι, κατ΄ επίκληση της Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1(Γ) ΑΑΔ 1530,  εισηγούνται ότι η πρωτόδικη ενδιάμεση απόφαση δεν είναι αφ΄ εαυτής  καθοριστική για τα δικαιώματα των διαδίκων  και ως εκ τούτου είναι  απορριπτέα εκ προοιμίου ως μη εφέσιμη. Επιπρόσθετα  ή/και διαζευκτικά εισηγούνται ότι η διαδικασία της έφεσης θα πρέπει να ανασταλεί ενόσω εκκρεμεί η εκδίκαση  αίτησης των εφεσιβλήτων  ημερομηνίας 16.12.03 που αφορά σε κατ΄ ισχυρισμό παρακοή διατάγματος που εκδόθηκε πρωτοδίκως εναντίον των εφεσειόντων στα πλαίσια της αγωγής. Αντίθετη είναι η θέση των εφεσειόντων οι οποίοι θεωρούν ότι η εκκαλούμενη ενδιάμεση απόφαση είναι καθοριστική των δικαιωμάτων των διαδίκων και ως τέτοια εκφεύγει από τα νομολογηθέντα στη Χαρούς ν. Χαρούς (ανωτέρω) και είναι συνεπώς  εφέσιμη.

 

Το εφέσιμο ή μη της εκκαλούμενης ενδιάμεσης απόφασης είναι το πρόκριμα εξέτασης της έφεσης. Ακολουθεί πως θα πρέπει να προηγηθεί η επίλυση του προδικαστικού θέματος που εγείρεται.

 

Στην Χαρούς  ο Πικής, Π. (όπως ήταν τότε) εκδίδοντας την απόφαση της πλειοψηφίας αναφέρθηκε εκτενώς στη νομολογία επί του θέματος. (Βλ. Χάσικος κα ν. Χαραλαμπίδου (1990) 1 ΑΑΔ 389, Christofidou v. Nemitsas and 3 Others (1963) 2 CLR 269, Apak Agro v. Union de Cooperatives (Αρ. 1) (1992) 1 ΑΑΔ 1166, Evant Promοtions Ltd κα v. Rutman (1997) 1 AAΔ 1787 και άλλες.)  Η κατάληξη στη Χαρούς η οποία αποτελεί δεσμευτικό προηγούμενο είναι ότι «μόνο ενδιάμεσες αποφάσεις που έχουν άμεσες επιπτώσεις στα δικαιώματα των διαδίκων μπορεί να αποτελέσουν το αντικείμενο έφεσης». Εχουμε τη γνώμη πως η ενδιάμεση απόφαση δεν έχει οποιεσδήποτε επιπτώσεις σε κανένα δικαίωμα των εφεσειόντων οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να υπερασπίσουν τις θέσεις τους στο Επαρχιακό Δικαστήριο.

 

Ενόψει των πιο πάνω και κατ΄ εφαρμογή των αρχών που έχουν τεθεί στη Χαρούς, κρίνουμε ότι η εκκαλούμενη ενδιάμεση απόφαση δεν είναι αφ΄ εαυτής καθοριστική των δικαιωμάτων των διαδίκων και συνεπώς δεν είναι εφέσιμη.

 

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος των εφεσειόντων.

 

 

                                                                        ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.

                                                                               Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.

                                                                               Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ.

ΣΦ.

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο